ResultsSeventy pregnant women with

Results
Seventy pregnant women with SUI enrolled in this study and
were divided into experimental and control groups of 35
participants each. However, three pregnant women in the
experimental group dropped out because they were only able
to attend follow-up sessions less than twice and one participant
failed by performing PFME for 0Æ05).
The objective and subjective assessments of SUI are shown
in Tables 2 and 3. These variables were no different before
intervention in both groups. The findings for each hypothesis
were reported as follows:
Hypothesis 1: after participation in the PFME programme,
the mean frequency and mean score of perceived SUI and
amount of urine leakage in the experimental group was
significantly (P < 0Æ001) lower than the same scores before
the intervention as shown by the mean frequency and mean
score of perceived SUI in the experimental group decreased
from 10Æ9 to 2Æ4 times per week and decreased from 5Æ9 to
1Æ3 after 6 weeks of PFME, respectively. More than half
(54Æ8%) of the pregnant women had small volume of urinary
leakage, which means slight urinary leakage or a few drops of
urine; and about one-third (38Æ7%) reported no urinary
leakage at all (Table 2 and 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์หญิงตั้งครรภ์เซเว่นตี้กับสุ่ยลงทะเบียนในการศึกษานี้ และถูกแบ่งออกเป็นการทดลอง และควบคุมกลุ่มของ 35ผู้เข้าร่วมแต่ละ อย่างไรก็ตาม หญิงตั้งครรภ์ที่สามในการกลุ่มทดลองที่หลุดออกมาเนื่องจากพวกเขาได้เข้าร่วมเซสชันการติดตามผลน้อยกว่าสองครั้ง และผู้เข้าร่วมล้มเหลว โดยการทำ PFME สำหรับ < 28 วัน ในกลุ่มควบคุม แต่ หญิงตั้งครรภ์ทั้งหมดเข้าร่วมสำหรับระยะเวลาของการศึกษา ไม่มีตัวอย่างในการกลุ่มสูญหายในระหว่างกระบวนการของการศึกษา ขั้นตอนการไดอะแกรมของผู้เรียนผ่านแต่ละขั้นตอนของการขั้นตอนของการศึกษาเปรียบเทียบการทดลองและกลุ่มควบคุมจะแสดงในรูปที่ 1ข้อมูลลักษณะทางประชากร และสูติศาสตร์และเปรียบเทียบความถี่สุ่ย ปริมาณปัสสาวะรั่ว และมีคะแนนการรับรู้ความรุนแรงของซุยทั้งสองกลุ่มanalysed ตามสตรีตั้งครรภ์ 31 ในการทดลองหญิงตั้งครรภ์ 35 ในกลุ่มควบคุมและกลุ่มดังแสดงในตารางที่ 1 อายุเฉลี่ยของการทดลองกลุ่ม 29.7 ปี โดยอายุเฉลี่ยในการควบคุมกลุ่มถูกปี 30.0 BMI ก่อนตั้งครรภ์เฉลี่ยในการกลุ่มทดลองถูก 22Æ2 kg/m2 เมื่อเทียบกับ 22Æ0 kg/m2ในกลุ่มควบคุม ที่จุดเริ่มต้นของการศึกษา การหญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยอายุครรภ์ 25Æ0 สัปดาห์ในขณะที่ค่าเฉลี่ยครรภ์อายุในกลุ่มควบคุมมีสัปดาห์ 25Æ3 กว่าครึ่งหนึ่งของผู้เรียนในทั้งสองกลุ่ม (51Æ4%) ประกอบด้วย multiparousผู้หญิงในขณะที่ส่วนเหลือประกอบด้วย nulliparousหญิง (48Æ6%) ชนิดการส่งก่อนหน้านี้ระหว่างการผู้หญิง multiparous อยู่เกิดช่องคลอด (56Æ3%66Æ5%), คลอด (31Æ2%, 27Æ5%) และความช่วยเหลือเกิดช่องคลอด (12Æ5%, 6%) ในกลุ่มทดลอง และควบคุมกลุ่ม ตามลำดับ เกือบครึ่งหนึ่งของการตั้งครรภ์ผู้หญิงในกลุ่มทั้งสอง (48Æ4% ในกลุ่มทดลอง และ48Æ6% ในกลุ่มควบคุม) รายงานสุ่ยอาการเพิ่มเติมกว่า 9 สัปดาห์ และมากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เรียนทั้งในกลุ่ม (54Æ8% %ที่ 54Æ3 และกลุ่มทดลองในกลุ่มควบคุม) ระดับความรุนแรงของซุย การทดสอบ chi-squareเปิดเผยไม่มีความแตกต่างสำคัญในยุค BMI ก่อนตั้งครรภ์อายุครรภ์ พาริตี้ ระยะเวลา หรือความรุนแรงของสุ่ยระหว่างการทดลอง และกลุ่มควบคุม (P > 0Æ05)แสดงวัตถุประสงค์และการประเมินตามอัตวิสัยของสุ่ยในตาราง 2 และ 3 ตัวแปรเหล่านี้ก็ไม่แตกต่างกันก่อนการแทรกแซงในทั้งสองกลุ่ม ผลการวิจัยในแต่ละสมมติฐานมีรายงานดังนี้:สมมติฐานที่ 1: หลังจากเข้าร่วมโครงการ PFMEความถี่เฉลี่ยและคะแนนเฉลี่ยของการรับรู้ที่สุ่ย และจำนวนปัสสาวะรั่วในกลุ่มทดลองมีอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0Æ001) ต่ำกว่าคะแนนเดียวก่อนแทรกแซงมาก โดยเฉลี่ยความถี่และค่าเฉลี่ยคะแนนของซุยรับรู้ในกลุ่มทดลองลดลงจาก 10Æ9 เพื่อ 2Æ4 ครั้งต่อสัปดาห์ และลดลงจาก 5Æ9 ไป1Æ3 หลังจาก 6 สัปดาห์ของ PFME ตามลำดับ มากกว่าครึ่งหนึ่ง(54Æ8%) หญิงตั้งครรภ์มีขนาดเล็กปริมาณของท่อปัสสาวะรั่ว ซึ่งหมายความว่าเล็กน้อยท่อปัสสาวะรั่วหรือหยดของปัสสาวะ และประมาณหนึ่งในสาม (38Æ7%) รายงานไม่มีท่อปัสสาวะรั่วที่ทั้งหมด (ตาราง 2 และ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการ
เจ็ดสิบหญิงตั้งครรภ์ที่มีหมี่ลงทะเบียนเรียนในการศึกษาครั้งนี้และ
ถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มทดลองและการควบคุมของ 35
ผู้เข้าร่วมแต่ละคน แต่สามหญิงตั้งครรภ์ใน
กลุ่มทดลองหลุดออกไปเพราะพวกเขาเท่านั้นที่จะสามารถ
ที่จะเข้าร่วมการประชุมติดตามน้อยกว่าสองครั้งและผู้เข้าร่วมหนึ่ง
ล้มเหลวโดยการดำเนินการ PFME สำหรับ <28 วัน ใน
กลุ่มควบคุม แต่ทั้งหมดที่หญิงตั้งครรภ์ที่มีส่วนร่วม
ในช่วงระยะเวลาของการศึกษา ไม่มีตัวอย่างใน
กลุ่มที่หายไปในระหว่างขั้นตอนของการศึกษา, การไหล
แผนภาพของผู้เข้าร่วมผ่านขั้นตอนของแต่ละ
ขั้นตอนของการศึกษาเปรียบเทียบการทดลองและ
กลุ่มควบคุมจะแสดงในรูปที่ 1.
ข้อมูลลักษณะทางประชากรและการคลอดบุตร และ
การเปรียบเทียบความถี่หมี่ปริมาณการรั่วไหลของปัสสาวะและ
คะแนนความรุนแรงของการรับรู้ของหมี่ระหว่างทั้งสองกลุ่มได้รับการ
วิเคราะห์บนพื้นฐานของ 31 หญิงตั้งครรภ์ในการทดลอง
ของกลุ่มและ 35 หญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มควบคุม
ดังแสดงในตารางที่ 1 ค่าเฉลี่ย อายุการทดลอง
กลุ่มคือ 29.7 ปีขณะที่อายุเฉลี่ยในการควบคุม
กลุ่มคือ 30.0 ปี เฉลี่ยก่อนตั้งครรภ์ BMI ใน
กลุ่มทดลอง22Æ2 kg / m2 เทียบกับ22Æ0 kg / m2
ในกลุ่มควบคุม ที่จุดเริ่มต้นของการศึกษา,
หญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ย
อายุครรภ์ของ25Æ0สัปดาห์ในขณะที่ตั้งครรภ์เฉลี่ย
อายุในกลุ่มควบคุมเป็น25Æ3สัปดาห์ มากกว่าครึ่งหนึ่งของ
ผู้เข้าร่วมในทั้งสองกลุ่ม (51Æ4%) ประกอบด้วย multiparous
ผู้หญิงในขณะที่ส่วนที่เหลือประกอบด้วย nulliparous
ผู้หญิง (48Æ6%) ประเภทของการส่งมอบก่อนหน้านี้ในหมู่
ผู้หญิง multiparous ได้เกิดขึ้นเองทางช่องคลอด (56Æ3%
66Æ5%) ส่วนซีซาร์ (31Æ2% 27Æ5%) และช่วย
คลอดทางช่องคลอด (12Æ5%, 6%) ในกลุ่มทดลองและ
กลุ่มควบคุมตามลำดับ เกือบครึ่งหนึ่งของการตั้งครรภ์
ของผู้หญิงในทั้งสองกลุ่ม (48Æ4% ในกลุ่มทดลองและ
48Æ6% ในกลุ่มควบคุม) รายงานอาการหมี่มานาน
กว่า 9 สัปดาห์และมากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วมในทั้งสอง
กลุ่ม (54Æ8% ในกลุ่มทดลอง และ54Æ3% ใน
กลุ่มควบคุม) อยู่ในระดับที่รุนแรงของหมี่ การทดสอบไคสแควร์
เปิดเผยว่าไม่มีความแตกต่างที่สำคัญในยุคดัชนีมวลกายก่อนที่จะตั้งครรภ์
อายุครรภ์, ความเท่าเทียมกันในช่วงระยะเวลาหรือความรุนแรงของหมี่
ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม (P> 0Æ05).
วัตถุประสงค์และอัตนัยการประเมินผลของหมี่จะแสดง
ในตารางที่ 2 และ 3. ตัวแปรเหล่านี้ไม่แตกต่างกันก่อนที่จะ
แทรกแซงในทั้งสองกลุ่ม ผลการวิจัยสมมติฐานแต่ละ
ที่ได้รับรายงานดังนี้
สมมติฐานที่ 1: หลังจากที่มีส่วนร่วมในโปรแกรม PFME,
ความถี่ค่าเฉลี่ยและค่าเฉลี่ยของการรับรู้ซุยและ
ปริมาณของการรั่วไหลของปัสสาวะในกลุ่มทดลอง
อย่างมีนัยสำคัญ (P <0Æ001) ต่ำกว่าคะแนนเดียว ก่อนที่จะ
มีการแทรกแซงที่แสดงโดยความถี่และค่าเฉลี่ย
คะแนนของหมี่รับรู้ในกลุ่มทดลองลดลง
จาก10Æ9เพื่อ2Æ4ครั้งต่อสัปดาห์และลดลงจาก5Æ9เพื่อ
1Æ3หลังจาก 6 สัปดาห์ PFME ตามลำดับ มากกว่าครึ่งหนึ่ง
(54Æ8%) ของหญิงตั้งครรภ์ที่มีปริมาณของปัสสาวะ
รั่วไหลซึ่งหมายความว่าการรั่วไหลของปัสสาวะเล็กน้อยหรือไม่กี่หยดของ
ปัสสาวะ; และประมาณหนึ่งในสาม (38Æ7%) รายงานปัสสาวะไม่มี
การรั่วไหลที่ทั้งหมด (ตารางที่ 2 และ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์
เจ็ดสิบหญิงตั้งครรภ์กับซุ่ยเข้าร่วมการศึกษาและ
แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 35
ผู้เข้าร่วมแต่ละ อย่างไรก็ตาม สามหญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลองลดลงจาก
เพราะพวกเขาเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมการติดตามน้อยกว่า

ผู้หนึ่งล้มเหลวสองครั้งและโดยการ pfme < 28 วัน ในกลุ่มควบคุม
, อย่างไรก็ตามผู้หญิงที่ตั้งท้องทั้งหมดมีส่วนร่วม
ตลอดระยะเวลาการศึกษา ไม่มีตัวอย่างใน
กลุ่มหายไปในระหว่างกระบวนการของการศึกษาการไหล
ไดอะแกรมของผู้เข้าร่วมที่ผ่านในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการของการศึกษาเปรียบเทียบ

กลุ่มทดลองและควบคุมแสดงในรูปที่ 1 ทางสูติศาสตร์

ลักษณะข้อมูลและเปรียบเทียบความถี่ของซุ่ยปริมาณของปัสสาวะ และคะแนนการรับรู้ความรุนแรงของซุ่ย

ระหว่างทั้งสองกลุ่ม วิเคราะห์ตาม 31 หญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลอง
และ 35 หญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มควบคุม
ดังแสดงในตารางที่ 1 อายุเฉลี่ยของกลุ่มทดลอง คือ 29.7 ปีและ

อายุเฉลี่ยในกลุ่มควบคุมคือ 30.0 ปี ดัชนีมวลกายก่อนการตั้งครรภ์โดยเฉลี่ยใน
กลุ่มทดลอง 22 กู้ 2 กิโลกรัมต่อตารางเมตรเมื่อเทียบกับ 22 กู้ 0 kg / m2
ในกลุ่มควบคุม ที่จุดเริ่มต้นของการศึกษา ,
หญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ย
อายุครรภ์ 25 สัปดาห์ กู้ 0 ในขณะที่อายุครรภ์
เฉลี่ยในกลุ่มควบคุม 25 กู้ 3 สัปดาห์ มากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วมในกลุ่ม
( 51 กู้ 4 % ) ประกอบด้วยสูตร
ผู้หญิงในขณะที่ส่วนที่เหลือประกอบด้วยผู้หญิง nulliparous
( 48 กู้ 6 % ) ประเภทของการส่งมอบก่อนหน้านี้ระหว่าง
ผู้หญิงสูตรได้เองทางช่องคลอดเกิด ( 56 กู้ร้อยละ 3
66 กู้ร้อยละ 5 ) , ทางหน้าท้อง ( 31 กู้ 2 % 27 กู้ร้อยละ 5 ) และการช่วยเหลือ
การให้กำเนิด ( 12 กู้ 5% , 6% ) ในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม
, ตามลำดับ เกือบครึ่งหนึ่งของหญิงตั้งครรภ์
ในทั้งสองกลุ่ม ( 48 กู้ 4 % ในกลุ่มทดลองและ
48 กู้ 6% ในกลุ่มควบคุม ) รายงานว่า ซุ่ย อาการมากขึ้น
กว่า 9 สัปดาห์ และกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วมในกลุ่มทั้ง
( 54 กู้ 8 % ในกลุ่มทดลองและ 54 กู้ 3 % ใน
กลุ่มควบคุม ) อยู่ในระดับที่รุนแรงของซุ่ย การทดสอบไคสแควร์ พบว่า ที่สำคัญความแตกต่าง
อายุ ดัชนีมวลกายก่อนการตั้งครรภ์ อายุครรภ์กัน
,
ระยะเวลาหรือความรุนแรงของซุ่ยระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ( P > 0 กู้ 05 ) .
วัตถุประสงค์และการประเมินผลอัตนัยของซุ่ยแสดง
ในตารางที่ 2 และ 3 ตัวแปรเหล่านี้ไม่แตกต่างกันก่อน
การแทรกแซงในทั้งสองกลุ่ม ข้อมูลสำหรับแต่ละสมมติฐานดังนี้

รายงานผล 1 : หลังจากการมีส่วนร่วมใน pfme )
หมายถึงความถี่ และค่าเฉลี่ยของคะแนนการรับรู้ซุ่ยและ
ปริมาณปัสสาวะรั่วในกลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0
กู้ 001 ) ต่ำกว่าคะแนนเดียวกันก่อน
การแทรกแซงที่แสดงโดยหมายถึงความถี่และค่าเฉลี่ยคะแนนการรับรู้ซุ่ย

ในกลุ่มทดลองลดลงจาก 10 กู้กู้ 9 2 4 ครั้งต่อสัปดาห์ และลดลงจาก 5 กู้ 9
1 กู้ 3 หลังของ pfme 6 สัปดาห์ ตามลำดับ มากกว่าครึ่งหนึ่ง
( 54 กู้ 8 % ) ของหญิงตั้งครรภ์มีปริมาณขนาดเล็กของทางเดินปัสสาวะ
รั่ว ซึ่งหมายความว่า น้อยปัสสาวะรั่วหรือหยด
ปัสสาวะ และประมาณหนึ่งในสาม ( 38 กู้ 7 % ) รายงานว่าไม่มีปัสสาวะ
รั่วทั้งหมด ( ตารางที่ 2 และ 3 )