- Harry Potter and the Deathly Hall

- Harry Potter and the Deathly Hallows, Chapter Twenty-One

“There were once three brothers who were traveling along a lonely, winding road at twilight. In time, the brothers reached a river too deep to wade through and too dangerous to swim across.. However, these brothers were learned in the magical arts, and so they simply waved their wands and made a bridge appear across the treacherous water. They were halfway across it when they found their path blocked by a hooded figure.
And Death spoke to them. He was angry that he had been cheated out of three new victims, for travelers usually drowned in the river. But Death was cunning. He pretended to congratulate the three brothers upon their magic and said that each had earned a prize for having been clever enough to evade him.
So the oldest brother, who was a combative man, asked for a wand more powerful than any in existence: a wand that must always win duels for its owner, a wand worthy of a wizard who had conquered Death! So Death crossed to an elder tree on the banks of the river, fashioned a wand from a branch that hung there, and gave it to the oldest brother.
Then the second brother, who was an arrogant man, decided that he wanted to humiliate Death still further, and asked for the power to recall others from Death. So Death picked up a stone from the riverbank and gave it to the second brother, and told him that the stone would have the power to bring back the dead.
And then Death asked the third and youngest brother what he would like. The youngest brother was the humblest and also the wisest of the brothers, and he did not trust Death. So he asked for something that would enable him to go forth from that place without being followed by Death. And death, most unwillingly, handed over his own Cloak of Invisibility.
Then Death stood aside and allowed the three brothers to continue on their way, and they did so, talking with wonder of the adventure they had had, and admiring Death’s gifts. In due course the brothers separated, each for his own destination.
The first brother traveled on for a week or more, and reaching a distant village, sought out a fellow wizard with whom he had a quarrel. Naturally with the Elder Wand as his weapon, he could not fail to win the duel that followed. Leaving his enemy dead upon the floor, the oldest brother proceeded to an inn, where he boasted loudly of the powerful wand he had snatched from Death himself, and of how it made him invincible.
That very night, another wizard crept upon the oldest brother as he lay, wine-sodden, upon his bed. The theif took the wand and, for good measure, slit the oldest brother’s throat.
And so Death took the first brother for his own.
Meanwhile, the second brother journeyed to his own home, where he lived alone. Here he took out the stone that had the power to recall the dead, and turned it thrice in his hand. To his amazement and his delight, the figure of the girl he had once hoped to marry, before her untimely death, appeared at once before him. Yet she was sad and cold, separated from him as by a veil. Though she had returned to the mortal world, she did not truly belong there and suffered. Finally the second brother, driven mad with hopeless longing, killed himself so as truly to join her.
And so Death took the second brother for his own.
But though Death searched for the third brother for many years, he was never able to find him. It was only when he had attained a great age that the youngest brother finally took off the Cloak of Invisibility and gave it to his son. And then he greeted Death as an old friend, and went with him gladly, and, equals, they departed this life.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ เครื่องรางยมทูตบทที่ยี่สิบหนึ่ง

" กาลครั้งหนึ่ง มีพี่น้องสามคนกำลังเดินทางไปบนถนนที่คดเคี้ยวในยามพลบค่ำ ในเวลาที่พี่น้องถึงแม่น้ำลึกเกินไปจะลุยและอันตรายเกินกว่าจะว่ายข้าม . . . . . . . อย่างไรก็ตาม พี่น้องเหล่านี้เรียนรู้ในศิลปะขลังและเพื่อให้พวกเขาเพียงแค่โบกไม้กายสิทธิ์ และสร้างสะพานข้ามน้ำปรากฏอันตราย พวกเขาเป็นครึ่งตอนก็พบร่างสูงยืนคลุมหัวอยู่ .
และความตายที่พูดกับพวกเขา เขาโกรธที่เขาถูกโกงจากเหยื่อสามรายใหม่สำหรับนักท่องเที่ยวมักจะจมน้ำในแม่น้ำ แต่ยมทูตเจ้าเล่ห์เขาแสร้งทำเป็นยินดีกับสามพี่น้องกับมายากลของพวกเขา และกล่าวว่า แต่ละคนได้รับรางวัล ที่ฉลาดพอที่จะหลบเลี่ยงเขา
ดังนั้นพี่ชายคนโตที่เป็นคนต่อสู้ ขอไม้กายสิทธิ์ที่มีอำนาจมากกว่าในการดำรงอยู่ : ไม้กายสิทธิ์ที่มักจะต้องชนะดวลสำหรับเจ้าของคันน่า ของพ่อมดที่เอาชนะความตายได้ดังนั้นความตายข้ามไปยังต้นไม้ผู้อาวุโสในธนาคารของแม่น้ำแบบคันจากสาขาที่แขวนไว้ และให้พี่ชายคนโต
แล้วน้องสอง ใครเป็นคนหยิ่งๆ ตัดสินใจว่าเขาต้องการที่จะเยาะเย้ยความตายยังคงเพิ่มเติม และขออำนาจที่จะเรียกคนอื่นจากความตาย . ยมทูตจึงหยิบหินจากแม่น้ำ และให้น้องสองและบอกเขาว่าหินมีอำนาจที่จะฟื้นคืนชีวิต และความตาย
ท่านพี่สามและคนสุดท้องในสิ่งที่เขาต้องการ น้องชายคนสุดท้อง คือ humblest และฉลาดของพี่น้อง และเขามิได้เชื่อตาย งั้นเขาขออะไรก็ได้ที่จะช่วยให้เขาออกไปจากที่นั่นโดยไม่ตามด้วยความตาย และความตายมากที่สุด อย่างไม่เต็มใจ ,ส่งต่อเสื้อคลุมของเขาเองล่องหน .
แล้วตาย ยืนเฉย และอนุญาตให้สามพี่น้องต่อไปบนทางของพวกเขาและพวกเขาได้ทำเช่นนั้น พูดด้วยความสงสัยของการผจญภัยที่พวกเขามี , ของขวัญและชื่นชมของความตาย ในหลักสูตรเนื่องจากพี่น้องแยกแต่ละปลายทางของเขาเอง
พี่ชายก่อนเดินทางในหนึ่งสัปดาห์ หรือมากกว่า และการเข้าถึงหมู่บ้านห่างไกลค้นหาตัวช่วยสร้างเพื่อนกับใครเขาทะเลาะกัน ธรรมชาติกับไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์เป็นอาวุธของเขา เขาไม่สามารถล้มเหลวที่จะชนะการต่อสู้ที่ตามมา ออกจากศัตรูของเขาตายบนพื้น พี่ชายคนโตก็เป็น อินน์ ที่เขาโอ้อวดเสียงดังทรงพลังของคทาที่เขาขโมยจากความตายเอง และมันทำให้เขาแกร่ง
ในค่ำคืนนั้นพ่อมดอีกคนคลานเมื่อพี่ชายคนโตขณะที่เขาวางไวน์ต้มบนเตียงของเขา อย่างขโมยเอาไม้กายสิทธิ์และสำหรับวัดดี เชือดคอพี่ชายคนโต .
แล้วตาย ก็เอาตัวพี่ชายคนโตไป .
ส่วนน้องสองได้เดินทางไปที่บ้านของเขาเองที่เขาอาศัยอยู่คนเดียว ที่นี่เขาเอาหินนั้นมีอำนาจที่จะเรียกคืนตายและกลายเป็นสามในมือของเขาเพื่อความประหลาดใจของเขาและความสุขของเขา ร่างของหญิงสาวที่เขาเคยหวังที่จะแต่งงาน ก่อนการตายของเธอปรากฏอีกครั้งก่อนที่เขา เธอเสียใจมาก และเย็น แยกจากเขาโดยการกลบ แม้ว่าเธอได้กลับมาที่โลกมนุษย์ เธอไม่ได้คู่ควรมี และได้รับ ในที่สุด น้องสอง ชายคนรองเศร้าเสียใจ ฆ่าตัวเองเพื่อให้เป็นจริงกับเธอ
และยมทูตเอาน้องสองของเค้าเอง .
แต่ความตายหาน้องสามมาหลายปี เขาก็หาเขาไม่เจอ มันเป็นเพียงเมื่อเขาได้บรรลุอายุมากที่น้องชายคนเล็กก็ถอดผ้าคลุมล่องหน และมอบให้กับลูกชายของเขา แล้วเขาต้องตาย ในฐานะที่เป็นเพื่อนเก่า และเดินไปกับเขา ยินดี และ เท่าเทียมกัน พวกเขาออกจากชีวิตนี้

"