Liar!ALFRED LANNING LIT HIS CIGAR C

Liar!
ALFRED LANNING LIT HIS CIGAR CAREFULLY, BUT the tips of his fingers were
trembling slightly. His gray eyebrows hunched low as he spoke between puffs.
“It reads minds all right-damn little doubt about that! But why?” He looked at
Mathematician Peter Bogert, “Well?”
Bogert flattened his black hair down with both hands, “That was the thirty-fourth
RB model we’ve turned out, Lanning. All the others were strictly orthodox.”
The third man at the table frowned. Milton Ashe was the youngest officer of U. S.
Robot & Mechanical Men, Inc., and proud of his post.
“Listen, Bogert. There wasn’t a hitch in the assembly from start to finish. I
guarantee that.”
Bogert’s thick lips spread in a patronizing smile, “Do you? If you can answer for
the entire assembly line, I recommend your promotion. By exact count, there are seventyfive
thousand, two hundred and thirty-four operations necessary for the manufacture of a
single positronic brain, each separate operation depending for successful completion
upon any number of factors, from five to a hundred and five. If any one of them goes
seriously wrong, the ‘brain’ is ruined. I quote our own information folder, Ashe.”
Milton Ashe flushed, but a fourth voice cut off his reply.
“If we’re going to start by trying to fix the blame on one another, I’m leaving.”
Susan Calvin’s hands were folded tightly in her lap, and the little lines about her thin,
pale lips deepened, “We’ve got a mind-reading robot on our hands and it strikes me as
rather important that we find out just why it reads minds. We’re not going to do that by
saying, ‘Your fault! My fault!’ “
Her cold gray eyes fastened upon Ashe, and he grinned.
Lanning grinned too, and, as always at such times, his long white hair and shrewd
little eyes made him the picture of a biblical patriarch, “True for you, Dr. Calvin.”
His voice became suddenly crisp, “Here’s everything in pill-concentrate form.
We’ve produced a positronic brain of supposedly ordinary vintage that’s got the
remarkable property of being able to tune in on thought waves. It would mark the most
important advance in robotics in decades, if we knew how it happened. We don’t, and we
have to find out. Is that clear?”
“May I make a suggestion?” asked Bogert.
“Go ahead!”
“I’d say that until we do figure out the mess -- and as a mathematician I expect it
to be a very devil of a mess -- we keep the existence of RD-34 a secret. I mean even from
the other members of the staff. As heads of the departments, we ought not to find it an
insoluble problem, and the fewer know about it--”
“Bogert is right,” said Dr. Calvin. “Ever since the Interplanetary Code was
modified to allow robot models to be tested in the plants before being shipped out to
space, antirobot propaganda has increased. If any word leaks out about a robot being able
to read minds before we can announce complete control of the phenomenon, pretty
effective capital could be made out of it.”
Lanning sucked at his cigar and nodded gravely. He turned to Ashe; “I think you
said you were alone when you first stumbled on this thought-reading business.”
“I’ll say I was alone -- I got the scare of my life. RB-34 had just been taken off
the assembly table and they sent him down to me. Obermann was off somewheres, so I
took him down to the testing rooms myself -- at least I started to take him down.” Ashe
paused, and a tiny smile tugged at his lips, “Say, did any of you ever carry on a thought
conversation without knowing it?”
No one bothered to answer, and he continued, “You don’t realize it at first, you
know. He just spoke to me -- as logically and sensibly as you can imagine -- and it was
only when I was most of the way down to the testing rooms that I realized that I hadn’t
said anything. Sure, I thought lots, but that isn’t the same thing, is it? I locked that thing
up and ran for Lanning. Having it walking beside me, calmly peering into my thoughts
and picking and choosing among them gave me the willies.”
“I imagine it would,” said Susan Calvin thoughtfully. Her eyes fixed themselves
upon Ashe in an oddly intent manner. “We are so accustomed to considering our own
thoughts private.”
Lanning broke in impatiently, “Then only the four of us know. All right! We’ve
got to go about this systematically. Ashe, I want you to check over the assembly line
from beginning to end --everything. You’re to eliminate all operations in which there was
no possible chance of an error, and list all those where there were, together with its nature
and possible magnitude.”
“Tall order,” grunted Ashe.
“Naturally! Of course, you’re to put the men under you to work on this -- every
single one if you have to, and I don’t care if we go behind schedule, either. But they’re
not to know why, you understand.”
“Hm-m-m, yes!” The young technician grinned wryly. “It’s still a lulu of a job.”
Lanning swiveled about in his chair and faced Calvin, “You’ll have to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนโกหกอัลเฟรด LANNING สว่างพระซิการ์อย่างระมัดระวัง แต่เคล็ดลับของนิ้วมือของเขาได้สั่นเล็กน้อย คิ้วสีเทาของเขาพัทต่ำ ตามที่เขาพูดระหว่างชู "อ่านจิตใจทั้งหมดไอ้ขวาสงสัยว่าเกี่ยวกับที่ แต่ทำไม" เขามองไปที่นักคณิตศาสตร์ปีเตอร์ Bogert "ดี" Bogert บี้ผมดำลง ด้วยมือทั้งสอง "ที่ถูกสามสิบสี่รุ่น RB ที่เราได้เปิดออก Lanning เครื่องอื่น ๆ ได้ดั้งเดิมอย่างเคร่งครัด" คนสามที่ตาราง frowned หำถูนมมิลตันถูกเจ้าหน้าที่ที่อายุน้อยที่สุดของอเมริกาหุ่นยนต์ & เครื่องกลชาย Inc. ภูมิใจของเขา Listen, Bogert ไม่ขัดข้องในการชุมนุมตั้งแต่ต้นจนจบ ผมรับประกันว่า " ริมฝีปากหนาของ Bogert ที่แพร่กระจายในรอยยิ้ม patronizing "คุณทำหรือไม่ ถ้าคุณสามารถตอบคำถามสำหรับสายการประกอบทั้งหมด ผมขอแนะนำโปรโมชั่น โดยจำนวนที่แน่นอน มี seventyfiveพัน สองร้อย และ 4 การดำเนินงานจำเป็นสำหรับการผลิตสมอง positronic เดี่ยว ดำเนินแยกต่างหากขึ้นอยู่กับการสำเร็จเมื่อหมายเลขใด ๆ ของปัจจัย จากการร้อยห้าห้า ถ้าคนใดคนหนึ่งของพวกเขาไปอย่างจริงจัง ไม่ถูกต้อง 'สมอง' เป็นเจ๊ง ผมอ้างโฟลเดอร์ข้อมูลของเราเอง หำถูนม" ล้างมิลตันหำถูนม แต่เสียงสี่ตัดตอบของเขา "ถ้าเราจะเริ่มต้น ด้วยการพยายามแก้ไขออกจากกัน ออก"ซูซานคาลวินมือถูกพับแน่นในตักของเธอ และบรรทัดเล็กน้อยเกี่ยวกับเธอบางริมฝีปากซีดกราว เรามีหุ่นยนต์อ่านใจบนมือของเรา และก็นัดฉันเป็น"แต่สำคัญว่า เราพบเพียงทำไมจะอ่านจิตใจ ที่เรากำลังจะทำได้โดยการบอกว่า, ' ความผิดของคุณ ความผิดของฉัน!' “ ดวงตาสีเทาของเธอเย็นยึดเมื่อหำถูนม และเขา grinned Lanning grinned เกินไป และ อยู่ในระยะ เวลา ผมยาวสีขาว และไหวพริบตาน้อยทำให้เขาของพระคัมภีร์ "จริงสำหรับคุณ ดร. Calvin" เสียงของเขาเป็นก็คม "ที่นี่คือทุกสิ่งในฟอร์มยาเข้มข้นเราได้ผลิตสมอง positronic ของวินเทคาดคะเนสามัญที่จะได้รับการคุณสมบัติโดดเด่นของความสามารถในการปรับคลื่นความคิด มันจะทำเครื่องหมายสุดล่วงหน้าที่สำคัญในหุ่นยนต์ในทศวรรษ ถ้าเรารู้ว่าเกิดไรขึ้น เราไม่ และเราต้องค้นหา คือ "ผมอาจให้คำแนะนำ" ถาม Bogert "ไปข้างหน้า" "ผมว่า ที่จนกว่าที่เราคิดออกระเบียบ - และเป็นนักคณิตศาสตร์ ที่ฉันคาดหวังจะ มีปีศาจมากมีระเบียบ - เราให้การดำรงอยู่ของ RD-34 ความลับ ผมหมายถึงจากสมาชิกคนอื่น ๆ ของพนักงาน เป็นแผนกที่ เราไม่ควรที่จะหาได้ปัญหาที่ไม่ละลายน้ำ และน้อยรู้เกี่ยวกับไอที-" "Bogert เป็นถูก คาลวินดร.กล่าวว่า "นับตั้งแต่รหัสระหว่างดาวเคราะห์ตีแบบจำลองหุ่นยนต์ที่จะทดสอบในพืชก่อนการส่งออกไปพื้นที่ antirobot โฆษณาชวนเชื่อได้เพิ่มขึ้น ถ้าคำใด ๆ ที่รั่วไหลออกเกี่ยวกับหุ่นยนต์ที่สามารถto read minds before we can announce complete control of the phenomenon, prettyeffective capital could be made out of it.” Lanning sucked at his cigar and nodded gravely. He turned to Ashe; “I think yousaid you were alone when you first stumbled on this thought-reading business.” “I’ll say I was alone -- I got the scare of my life. RB-34 had just been taken offthe assembly table and they sent him down to me. Obermann was off somewheres, so Itook him down to the testing rooms myself -- at least I started to take him down.” Ashepaused, and a tiny smile tugged at his lips, “Say, did any of you ever carry on a thoughtconversation without knowing it?” No one bothered to answer, and he continued, “You don’t realize it at first, youknow. He just spoke to me -- as logically and sensibly as you can imagine -- and it wasonly when I was most of the way down to the testing rooms that I realized that I hadn’tsaid anything. Sure, I thought lots, but that isn’t the same thing, is it? I locked that thingup and ran for Lanning. Having it walking beside me, calmly peering into my thoughtsand picking and choosing among them gave me the willies.” “I imagine it would,” said Susan Calvin thoughtfully. Her eyes fixed themselvesupon Ashe in an oddly intent manner. “We are so accustomed to considering our ownthoughts private.” Lanning broke in impatiently, “Then only the four of us know. All right! We’veได้ไปเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างเป็นระบบ หำถูนม ไม่ต้องตรวจผ่านสายการประกอบตั้งแต่ต้นจนจบ - ทุกอย่าง คุณจะดำเนินงานทั้งหมดที่มีถูกกำจัดไม่มีโอกาสเป็นไปได้ของข้อผิดพลาด และรายชื่อผู้มีอยู่ พร้อมกับธรรมชาติของมันและขนาดเป็นไปได้" "สั่งซื้อสูง grunted หำถูนม "ธรรมชาติ แน่นอน คุณจะนำคนภายใต้คุณสามารถทำงานนี้ - ทุกเดี่ยวหนึ่งถ้าคุณต้องการ และฉันไม่ดูแลถ้าเราไปช้า อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้ทำไม คุณเข้าใจ" "หือ-m-m ใช่" ช่างหนุ่ม grinned wryly "มันเป็นยังลูลู่ของงาน" Lanning swiveled เกี่ยวกับในเก้าอี้ของเขา และต้องเผชิญกับคาลวิน "คุณจะต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โกหก!
อัลเฟรด LANNING LIT ซิการ์อย่างระมัดระวัง แต่เคล็ดลับของนิ้วมือของเขาถูก
สั่นเล็กน้อย คิ้วสีเทาของเขาทำให้โค้งต่ำที่สุดเท่าที่เขาพูดระหว่าง puffs.
"มันอ่านใจทุกข้อสงสัยขวาประณามเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับที่! แต่ทำไม? "เขามองไปที่
นักคณิตศาสตร์ปีเตอร์ Bogert" ดี? "
Bogert บี้ผมสีดำของเขาลงด้วยมือทั้งสองว่า" นั่นเป็น 34
รุ่น RB เราได้เปิดออก Lanning คนอื่น ๆ ทั้งหมดเป็นออร์โธดอกอย่างเคร่งครัด. "
ชายคนที่สามที่โต๊ะขมวดคิ้ว มิลตันแอชเป็นเจ้าหน้าที่คนสุดท้องของสหรัฐ
หุ่นยนต์และเครื่องกลผู้ชายอิงค์และความภาคภูมิใจของการโพสต์ของเขา.
"ฟัง Bogert มีไม่ผูกปมในการชุมนุมตั้งแต่ต้นจนจบ ผม
รับประกันได้ว่า. "
Bogert ของริมฝีปากหนาแพร่กระจายในรอยยิ้มอุปถัมภ์" คุณ? หากคุณสามารถตอบสำหรับ
สายการประกอบทั้งหมดผมขอแนะนำโปรโมชั่นของคุณ โดยการนับจำนวนที่แน่นอนมี seventyfive
พัน 234 ดำเนินงานที่จำเป็นสำหรับการผลิตของที่
สมองโพสิตรอนเดียวการดำเนินการแต่ละแยกต่างหากขึ้นสำหรับความสำเร็จ
กับจำนวนของปัจจัยใด ๆ จากห้าถึงหนึ่งร้อยห้า หากหนึ่งในพวกเขาได้ไป
ผิดอย่างจริงจัง 'สมอง' เป็นเจ๊ง ฉันพูดโฟลเดอร์ข้อมูลของเราเองแอช. "
มิลตันแอชล้าง แต่เสียงที่สี่ตัดคำตอบของเขา.
" ถ้าเรากำลังจะเริ่มต้นด้วยการพยายามที่จะแก้ไขความผิดเกี่ยวกับอีกคนหนึ่งที่ฉันออกจาก. "
มือซูซานเคลวิน พับแน่นอยู่บนตักของเธอและเส้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับบางของเธอ
ริมฝีปากซีดลึก "เราได้มีหุ่นยนต์ใจอ่านบนมือของเราและมันนัดฉันเป็น
สิ่งที่สำคัญมากกว่าที่เราพบเพียงว่าทำไมมันอ่านจิตใจ เราไม่ได้ไปทำอย่างนั้นโดย
พูดว่า 'ความผิดของคุณ! ความผิดของฉัน!' "
ดวงตาสีเทาเย็นของเธอยึดเมื่อแอชและเขายิ้ม.
Lanning ยิ้มเกินไปและเช่นเคยในช่วงเวลาดังกล่าวผมและไหวพริบของเขายาวสีขาว
ตาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้เขาภาพของพระสังฆราชในพระคัมภีร์ไบเบิล" จริงสำหรับคุณดร. เคลวิน . "
เสียงของเขากลายเป็นกรอบอย่างกระทันหัน" นี่คือทุกอย่างในรูปแบบยาเม็ด-เข้มข้น.
เราได้ผลิตสมองโพสิตรอนของวินเทจสามัญที่คาดคะเนที่มี
คุณสมบัติที่โดดเด่นของความสามารถในการปรับแต่งในคลื่นความคิด มันอาจจะเป็นเครื่องหมายมากที่สุด
ล่วงหน้าที่สำคัญในหุ่นยนต์ในทศวรรษที่ผ่านมาถ้าเรารู้ว่ามันเกิดขึ้น เราทำไม่ได้และเรา
ต้องไปหาออก ? ที่มีความชัดเจน "
" ผมขอให้คำแนะนำได้ "ถาม Bogert.
" ไปข้างหน้า! "
" ผมบอกว่าจนกว่าเราจะทำคิดออกระเบียบ - และเป็นนักคณิตศาสตร์ที่ผมคาดหวังว่ามัน
จะเป็นมารมากของ ระเบียบ - เราให้การดำรงอยู่ของ RD-34 ความลับ ผมหมายถึงแม้จะมาจาก
สมาชิกคนอื่น ๆ ของพนักงาน ในฐานะที่เป็นหัวของหน่วยงานที่เราก็ไม่ควรที่จะหามัน
ปัญหาที่ไม่ละลายน้ำและความรู้น้อยเกี่ยวกับ it-- "
" Bogert ถูกต้อง "ดร. เคลวินกล่าวว่า "นับตั้งแต่รหัสอวกาศได้รับการ
แก้ไขเพื่อให้หุ่นยนต์รุ่นที่ได้รับการทดสอบในโรงงานก่อนที่จะถูกส่งออกไปยัง
พื้นที่ antirobot โฆษณาชวนเชื่อได้เพิ่มขึ้น หากคำใด ๆ รั่วไหลออกมาเกี่ยวกับหุ่นยนต์ที่ความสามารถใน
การอ่านใจก่อนที่เราจะสามารถประกาศการควบคุมที่สมบูรณ์ของปรากฏการณ์สวย
ทุนที่มีประสิทธิภาพอาจจะทำออกมาจากมัน. "
Lanning ดูดซิการ์ที่เขาและพยักหน้าเคร่งขรึม เขาหันไปแอช; "ผมคิดว่าคุณ
บอกว่าคุณมีคนเดียวเมื่อคุณสะดุดครั้งแรกในธุรกิจความคิดอ่านนี้."
"ผมจะบอกว่าผมเป็นคนเดียว - ฉันมีความหวาดกลัวในชีวิตของฉัน RB-34 เพิ่งถูกนำตัวออกจาก
ตารางประกอบและพวกเขาส่งเขาลงมาให้ฉัน Obermann ถูกปิด somewheres ดังนั้นฉัน
พาเขาลงไปที่ห้องทดสอบตัวเอง -. อย่างน้อยผมเริ่มที่จะพาเขาลง "แอช
หยุดชั่วคราวและรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ดึงริมฝีปากของเขา" พูดไม่ใด ๆ ของคุณเคยดำเนินการใน คิดว่า
การสนทนาโดยไม่ทราบว่ามันได้หรือไม่ "
ไม่มีใครใส่ใจที่จะตอบและเขายังคง" คุณไม่ได้ตระหนักถึงมันในตอนแรกคุณ
จะรู้ว่า เขาก็พูดกับฉัน - ตามเหตุผลและเป็นตุเป็นตะเป็นคุณสามารถจินตนาการ - และมันก็เป็น
เพียงเมื่อฉันเป็นส่วนใหญ่ของทางลงไปยังห้องทดสอบที่ฉันตระหนักว่าผมไม่ได้
พูดอะไร แน่นอนว่าผมคิดว่าจำนวนมาก แต่ที่ไม่ได้เป็นสิ่งเดียวกันมันคืออะไร? ผมล็อคอีกสิ่งหนึ่งที่
ขึ้นและวิ่งไปหา Lanning มีมันเดินข้างฉันใจเย็นหันเข้าไปในความคิดของฉัน
และเลือกและเลือกในหมู่พวกเขาให้ฉัน Willies ได้. "
" ผมคิดว่ามันจะ "ซูซานคาลวินกล่าวว่าความคิด ดวงตาของเธอได้รับการแก้ไขตัวเอง
เมื่อแอชในลักษณะที่มีเจตนาที่ผิดปกติ "เรามีความคุ้นเคยกับการพิจารณาของเราเอง
คิดส่วนตัว."
Lanning ยากจนในไม่สบอารมณ์ "แล้วเท่านั้นสี่ของเรารู้ว่า สิทธิทั้งหมด! เราได้
มีการไปเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างเป็นระบบ แอชฉันต้องการให้คุณตรวจสอบผ่านสายการผลิต
ตั้งแต่ต้นจนจบ --everything คุณจะกำจัดการดำเนินงานทั้งหมดซึ่งในนั้นมี
ไม่มีโอกาสเป็นไปได้ของข้อผิดพลาดและรายการทุกคนที่มีอยู่ร่วมกับธรรมชาติของมัน
และขนาดไปได้. "
" สั่งซื้อสูง "grunted แอช.
" ธรรมชาติ! แน่นอนว่าคุณจะนำคนที่อยู่ภายใต้การทำงานของคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ - ทุก
หนึ่งเดียวถ้าคุณต้องและผมไม่สนใจว่าเราจะไปช้ากว่ากำหนดอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่พวกเขากำลัง
ไม่ทราบว่าทำไมคุณเข้าใจ. "
" หืมมมมมใช่! "ช่างหนุ่มยิ้มถึงคราว "มันยังคงเป็นลูลู่จากงาน."
Lanning หมุนเกี่ยวกับในเก้าอี้ของเขาและเผชิญหน้ากับคาลวิน "คุณจะต้อง