protein instead of terrestrial prot

protein instead of terrestrial protein. In that work it was assumed that
the water footprint of marine capture and marine aquaculture fisheries
is near-zero and it was estimated that the water footprint of global food
production would increase by 4.6% if current marine protein would be
replaced by terrestrial protein – thereby neglecting the feed-related
water footprint of marine aquaculture. Troell et al. (2014a) complement
the work by Gephart et al. and determine the water footprint of marine
aquaculture feed (~8 km3
/year). Naylor et al. (2000) state that “increasing
scarcity of freshwater resources could severely limit the farming of
herbivorous fish such as carps and tilapia. With a more binding constraint
on freshwater systems, there is even more pressure to develop
marine aquaculture systems that are ecologically and socially sound”.
Direct on site water use in aquaculture systems has been investigated
in the studies by Boyd (2005) and Boyd et al. (2007) using a ‘water
use index’, defined as water use divided by production. Going one step
further, Verdegem et al. (2006) and Verdegem and Bosma (2009) consider
both direct (system associated) and indirect (feed associated)
water use of pond aquaculture. Verdegem et al. (2006) identify the reduction
of grain utilization in aquafeeds as a research priority. Furthermore,
Verdegem et al. (2006) state that feed ingredients requiring little
water in the production process should be chosen in order to reduce
water use in present aquaculture. In a Life Cycle Assessment comparison
of common aquaculture systems to beef, pork and broiler chicken production,
Stonerook (2010) finds that the environmental impact of the
systems studied could be attributed largely to agricultural production
of the feed.
In this paper we address the relationship between aquaculture production
and freshwater appropriation. We estimate the commercial
feed-related water consumption and pollution of fish and crustacean
production in aquaculture, using the water footprint (WF) as an indicator.
Water footprint accounting quantifies and locates the water footprint
of a process, product, producer or consumer or quantifies in
space and time the water footprint in a specified geographic area, thereby
uncovering the hidden link between consumption and water use.
The water footprint is composed of three colors: green, blue and gray.
The green water footprint refers to consumption of rainwater, the blue
water footprint refers to consumption of surface- and groundwater
and the gray water footprint is the volume of freshwater that is required
to assimilate the load of pollutants based on natural background concentrations
and existing ambient water quality standards (Hoekstra
et al., 2011). Furthermore the economic green and blue water productivity
of the species studied is evaluated. Lastly we assess feed compositions
that aim at reducing the use of fish meal and fish oil and discuss
potential impacts on freshwater resources.
2. Materials and methods
2.1. Methods
The amount of commercial aquafeed used per species is determined
as
Feed s½¼ FCR s½ P s½ Percfeed½ ð s 1Þ
where Feed[s] is the total amount of commercial feed consumed by species
s in ton/year, FCR[s] is the feed conversion ratio (kg of feed/kg of
product) of this species, P[s] is the production (ton/year) of species s
and Percfeed[s] is the fraction of commercial feed of total feed, where
total feed includes fresh, farm-made and commercial feed types.
The amount of specific feed ingredient used per species is determined
as:
Feedi s½ ¼ ; p f s½ ; p Feed s½ ð2Þ
where Feedi[s,p] is the annual amount of feed ingredient p in ton/year
fed to species s, and f[s,p] is the fraction of feed ingredient p in the
composition of the commercial feed applied to species s. The amount
of feed ingredient was distributed over the different life stages until harvest
according to the feeding strategy for the individual life stages of a
species. If this information was unknown, then it was assumed that
the same feed composition was used in all life stages.
We employ the water footprint concept by Hoekstra et al. (2011).
The water footprint related to commercial feed WFfeed (m3
/year) is determined
for each species s as:
W Ffeed½¼ s Xn
p¼1
Feedi s½ ; p W Fi½ ð p 3Þ
where WFi[p] is the green, blue and gray water footprint of feed ingredient
p in m3
/ton, and n the number of feed ingredients. Water use to prepare
the feed is considered negligible.
The water footprint of production per species is computed by dividing
the water footprint of the feed WFfeed[s] by the annual production of
that species P[s] based on commercial feed.
The economic consumptive (green + blue) water productivity
[US$/m3
] is determined by dividing the unit value [US$/t] by the
sum of the green and blue water footprint [m3
/t].
2.2. Materials
2.2.1. Fed species production
The FAO estimates that worldwide about 600 aquatic food fish
and algae species are farmed in aquaculture, of which about 330
are finfishes and 60 crustaceans (FAO, 2012a). In this study the 39
major fish and crustacean species fed commercial aquafeed are studied
in detail. Production based on farm-made and semi-commercial
aquafeeds is an important part of the aquaculture sector. However,
no statistical information on the size and extent of farm-made/semi
commercial feed-based production is currently available (Tacon
et al., 2011). Species such as oysters, mussels, clams, scallops and
other bivalve species, which are grown with food materials that
occur naturally in their culture environment in the sea and lagoons
are not considered in this study. Filter feeders, such as silver carp
and bighead carp, feed on planktons proliferated through intentional
fertilization and the wastes and leftover feed materials of fed species
grown in the same multispecies polyculture systems. The farming of
such fish species does not require artificial feeding either and is excluded
from the analysis. The same holds for aquatic plants. Production
of fed freshwater fishes that are classified as “not elsewhere
included”, i.e. their species is not given in official statistics, was
1.24 × 106 tonnes in 2008 (Tacon et al., 2011). These are not considered
here in detail as the feed formulation is unknown.
According to Tacon et al. (2011) of the 31.5 million tonnes of farmed
fish and crustaceans, about 17.5 million tonnes were produced using
commercially manufactured feeds and the remaining 14 million tonnes
were fed with fresh feed items and farm-made feeds. Tacon et al. (2011)
exclude Indian major carps (Catla, Rohu and Mrigal). However, Veerina
et al. (1993) report that 8% of Indian major carp aquaculture production
was based on commercial aquafeeds. Over the years this practice did not
change significantly, as a recent study by Ramakrishna et al. (2013)
showed. It was found that in Andrah Pradesh in India 1.3% of the farmers
relied solely on commercial aquafeed, 33.3% used commercial compound
aquafeed to supplement farm made feed and the majority
(65.4%) used farm made feed only. Here we make the conservative estimate
that 10% of Indian major carp production was based on commercial
aquafeed in 2008. The feed conversion ratio was obtained from
Ramakrishna et al. (2013). Adding Indian major carp to the data given
by Tacon et al. (2011) results in a total of 17.9 million tonnes of aquaculture
production based on commercially manufactured feeds. The 39 fish
and crustacean types considered here thus add up to a production of
M. Pahlow et

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรตีนแทนโปรตีนภาคพื้น ในที่ทำงาน จะถูกสมมติที่รอยน้ำจับสัตว์น้ำและประมงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทางทะเลอยู่ใกล้ศูนย์ และจะได้ประมาณที่รอยน้ำอาหารสากลผลิตจะเพิ่มขึ้น 4.6% ถ้าโปรตีนทะเลปัจจุบันแทนที่ ด้วยโปรตีนภาคพื้น-neglecting ทำการดึงข้อมูลที่เกี่ยวข้องรอยน้ำของสัตว์น้ำทะเล เติมเต็ม Troell et al. (2014a)การทำงานโดย Gephart et al. และตรวจสอบรอยน้ำของทะเลสัตว์น้ำที่เลี้ยง (~ 8 km3/ ปี) Al. ร้อยเอ็ด Naylor (2000) รัฐที่ "เพิ่มขาดแคลนทรัพยากรน้ำจืดอย่างรุนแรงไม่สามารถจำกัดฟาร์มของปลา herbivorous แหล่งและนิล มีข้อจำกัดรวมเพิ่มเติมระบบน้ำจืด มีความดันมากยิ่งขึ้นในการพัฒนาเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทางทะเลระบบที่ระบบนิเวศวิทยา และสังคมเสียง"มีการตรวจสอบโดยตรงบนไซต์การใช้น้ำในระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในการศึกษาโดย Boyd (2005) และ al. et Boyd (2007) โดยใช้เป็น ' น้ำใช้ดัชนี ', กำหนดเป็นหารผลิตใช้น้ำ ไปขั้นตอนหนึ่งเพิ่มเติม Verdegem et al. (2006) และ Verdegem และ Bosma (2009) พิจารณา(การเชื่อมโยงโดยตรงและทางอ้อม (อาหารเกี่ยวข้อง)น้ำใช้บ่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ Verdegem et al. (2006) ระบุการลดของใช้ประโยชน์เมล็ดใน aquafeeds เป็นสำคัญงานวิจัย นอกจากนี้รัฐ Verdegem et al. (2006) ซึ่งส่วนผสมที่ต้องการเพียงเล็กน้อยควรเลือกน้ำในกระบวนการผลิตเพื่อลดใช้น้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอยู่ ในการเปรียบเทียบการประเมินวัฏจักรชีวิตระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วไปเนื้อ หมูและไก่เนื้อไก่การผลิตStonerook (2010) พบว่าสิ่งแวดล้อมของการระบบศึกษาอาจเกิดจากการเกษตรเป็นส่วนใหญ่อาหารในเอกสารนี้ เราความสัมพันธ์ระหว่างการผลิตสัตว์น้ำและจัดสรรน้ำจืด เราประเมินเชิงพาณิชย์การใช้ตัวดึงข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับน้ำและมลพิษและครัสเตเชียนการผลิตในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ใช้น้ำรอย (ดับเบิลยูเอฟ) เป็นตัวบ่งชี้บัญชีรอยน้ำ quantifies และหาตำแหน่งรอยน้ำกระบวนการ สินค้า ผู้ผลิต หรือผู้บริโภค หรือ quantifies ในพื้นที่ และเวลารอยน้ำในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่ระบุ จึงเปิดเจอทุ่นระเบิดการเชื่อมโยงที่ซ่อนระหว่างการบริโภคและน้ำใช้รอยน้ำประกอบด้วยสามสี: สีเขียว สีน้ำเงิน และสีเทารอยน้ำสีเขียวหมายถึงการใช้แบบสายฝน สีน้ำเงินรอยน้ำหมายถึงปริมาณการใช้วัสดุพื้นผิวและน้ำบาดาลและรอยน้ำสีเทาคือ ปริมาตรของน้ำจืดที่จำเป็นอย่างโหลดตามธรรมชาติความเข้มข้นของสารมลพิษและที่มีอยู่ล้อมรอบน้ำคุณภาพมาตรฐาน (Hoekstraร้อยเอ็ด al., 2011) นอกจากนี้ผลผลิตทางเศรษฐกิจสีเขียว และสีฟ้าน้ำชนิดที่ศึกษารับการประเมิน สุดท้าย เราประเมินองค์ประกอบการอาหารที่มุ่งลดการใช้อาหารปลาและน้ำมันปลา และสนทนาผลกระทบที่มีศักยภาพในการใช้ทรัพยากรน้ำจืด2. วัสดุและวิธีการ2.1. วิธีกำหนดจำนวน aquafeed เชิงพาณิชย์ที่ใช้สำหรับแต่ละชนิดเป็นอาหาร s½¼ FCR s½ P s½ Percfeed½ ð s 1Þยอดรวมของอาหารเชิงพาณิชย์ที่ใช้พันธุ์ดึง [s]ในตัน / ปี FCR [s] เป็นอัตราส่วนการแปลงอาหาร (กิโลกรัม/กิโลกรัมอาหารของผลิตภัณฑ์ชนิดนี้ P [s] คือ การผลิต (ตัน / ปี) ของสายพันธุ์ sและ สัดส่วนของอาหารเชิงพาณิชย์รวมอาหาร ที่ Percfeed [s]อาหารทั้งหมดรวมถึงชนิดอาหารสด ทำฟาร์ม และค้ากำหนดจำนวนส่วนผสมอาหารสัตว์เฉพาะที่ใช้ต่อสายพันธุ์เป็น:Feedi s½ ¼ p f s½ ð2Þ s½ อาหาร pที่ Feedi [s, p] เป็นจำนวนเงินรายปีของส่วนผสมอาหาร p ในตัน / ปีติดตาม s พันธุ์ และ f [s, p] คือ สัดส่วนของส่วนผสมอาหาร p ในการองค์ประกอบอาหารเชิงพาณิชย์ที่ใช้กับสายพันธุ์ s ยอดเงินของส่วนผสมอาหารสัตว์มีการกระจายผ่านขั้นตอนของชีวิตจนถึงเก็บเกี่ยวตามกลยุทธ์อาหารสำหรับชีวิตแต่ละขั้นตอนของการสายพันธ์ ถ้าข้อมูลนี้ไม่ทราบ แล้วก็ถูกสันนิษฐานที่ส่วนประกอบป้อนกระดาษเดียวกันถูกใช้ในทุกขั้นตอนของชีวิตเราใช้แนวคิดรอยน้ำโดย Hoekstra et al. (2011)รอยน้ำที่เกี่ยวข้องกับการค้าอาหาร WFfeed (m3/ ปี) จะถูกกำหนดสำหรับ s แต่ละชนิดเป็น:W Ffeed½¼ s Xnp¼1Feedi s½ p W Fi½ ð p 3Þซึ่ง WFi [p] เป็นรอยน้ำสีเขียว สีน้ำเงิน และสีเทาของส่วนผสมอาหารสัตว์p ใน m3/ton และ n หมายเลขของส่วนผสมอาหารสัตว์ ใช้น้ำเพื่อเตรียมความพร้อมอาหารที่ถือเป็นระยะรอยน้ำผลิตต่อสปีชีส์ที่คำนวณ โดยการหารรอยน้ำอาหาร WFfeed [s] โดยการผลิตรายปีว่า พันธุ์ P [s] ขึ้นอยู่กับอาหารเชิงพาณิชย์ผลผลิตทางเศรษฐกิจ consumptive (สีเขียว + สีน้ำเงิน) น้ำ[เหรียญ สหรัฐฯ/m3] จะถูกกำหนด โดยการหารค่าในหน่วย [/t ดอลลาร์สหรัฐ] โดยผลรวมของรอยน้ำสีเขียว และสีน้ำเงิน [m3/t]2.2. วัสดุ2.2.1 การเฟดชนิดผลิตประเมิน FAO ที่ทั่วโลกเกี่ยวกับ 600 น้ำอาหารปลาและสายพันธุ์สาหร่ายเป็น farmed ในสัตว์น้ำ ซึ่งเกี่ยวกับ 330มี finfishes และครัสเตเชีย 60 (FAO, 2012a) ในการศึกษานี้ 39ปลาใหญ่และครัสเตเชียนพันธุ์เลี้ยง aquafeed พาณิชย์กำลังศึกษาในรายละเอียด จัด ทำฟาร์ม และกึ่งพาณิชย์aquafeeds เป็นส่วนสำคัญของภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ อย่างไรก็ตามไม่มีข้อมูลทางสถิติบนขนาดและขอบเขตของฟาร์มทำ/กึ่งตัวดึงข้อมูลโดยใช้การผลิตเชิงพาณิชย์จะมีอยู่ในปัจจุบัน (Taconร้อยเอ็ด al., 2011) ชนิดเช่นหอยนางรม ภู่ หอย หอยเชลล์ และbivalve นกชนิดอื่น ที่ปลูก ด้วยวัสดุอาหารที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในสภาพแวดล้อมวัฒนธรรมของพวกเขาในทะเลและทะเลสาบจะพิจารณาในการศึกษานี้ กรอง feeders เช่นปลาลิ่นและซ่ง กินแพลงก์ตอน proliferated ผ่านมิการปฏิสนธิ และเสียเหลืออาหารวัสดุ และพันธุ์เลี้ยงดูปลูกในระบบ multispecies ทางเดียวกัน ฟาร์มของพันธุ์ปลาดังกล่าวต้องการประดิษฐ์อาหารอย่างใดอย่างหนึ่ง และจะถูกแยกออกจากการวิเคราะห์ เดียวกันถือสำหรับพืชน้ำ ผลิตของการเลี้ยงดูปลาน้ำจืดที่จัดประเภทเป็น "ไม่อื่น ๆรวม" เช่นชนิดของพวกเขาจะไม่ให้ในทางสถิติ ถูก1.24 × 106 ตันในปี 2551 (Tacon et al., 2011) เหล่านี้เป็นที่นี่ในรายละเอียดเป็นการแบ่งฟีดไม่รู้จักตาม Tacon et al. (2011) ของยาว 31.5 ล้านตันของ farmedปลาและครัสเตเชีย ประมาณ 17.5 ล้านตันผลิตใช้เนื้อหาสรุปที่ผลิตในเชิงพาณิชย์และเหลือ 14 ล้านตันได้รับสินค้าอาหารสดและตัวดึงข้อมูลทำฟาร์ม Al. ร้อยเอ็ด Tacon (2011)ไม่รวมอินเดียหลักแหล่ง (ปลากระโห้อินเดีย Rohu และปลานวลจันทร์เทศ) อย่างไรก็ตาม Veerinaal. ร้อยเอ็ด (1993) รายงานว่า 8% อินเดียหลักการผลิตสัตว์น้ำปลาคาร์ฟถูกตาม aquafeeds พาณิชย์ ปี นี้ฝึกไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ เป็นการศึกษาล่าสุดโดยสวามีรามกฤษณะ et al. (2013)พบ พบว่าใน Andrah ประเทศอินเดีย 1.3% ของเกษตรกรอาศัยแต่เพียงผู้เดียวใน aquafeed พาณิชย์ 33.3% ใช้ผสมเพื่อการค้าaquafeed เสริมฟาร์มทำอาหารและส่วนใหญ่ทำตัวดึงข้อมูลเฉพาะฟาร์มการใช้ (65.4%) ที่นี่เราทำให้การประเมินหัวเก่าแบบที่ 10% ของการผลิตปลาทับทิมใหญ่อินเดียพาณิชย์aquafeed ในปี 2008 อัตราส่วนการแปลงอาหารได้รับจากสวามีรามกฤษณะ et al. (2013) ปลาคาร์ฟสำคัญอินเดียเพิ่มข้อมูลให้โดย al. et Tacon (2011) ผลรวมของ 17.9 ล้านตันของสัตว์น้ำผลิตใช้ในเชิงพาณิชย์ผลิตตัวดึงข้อมูล ปลา 39และชนิดครัสเตเชียนถือว่าที่นี่จึงเพิ่มการผลิตของม. Pahlow ร้อยเอ็ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรตีนแทนโปรตีนบก ในการทำงานที่จะสันนิษฐานว่าการปล่อยน้ำของการจับภาพทางทะเลและการประมงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทางทะเลที่อยู่ใกล้กับศูนย์และมันเป็นที่คาดว่าการปล่อยน้ำจากอาหารทั่วโลกการผลิตจะเพิ่มขึ้น4.6% ถ้าโปรตีนทางทะเลในปัจจุบันจะถูกแทนที่ด้วยโปรตีนบก- จึง ละเลยอาหารที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยน้ำจากการเพาะเลี้ยงสัตว์ทะเล Troell et al, (2014a) เสริมการทำงานโดยGephart et al, และตรวจสอบการปล่อยน้ำจากทะเลอาหารเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (~ 8 km3 / ปี) เนย์เลอร์, et al (2000) กล่าวว่า "การเพิ่มการขาดแคลนทรัพยากรน้ำจืดอย่างรุนแรงสามารถจำกัดการทำฟาร์มของปลากินพืชเช่นปลานิลและ carps ด้วยข้อ จำกัด ที่มีผลผูกพันมากขึ้นในระบบน้ำจืดที่มีแม้แต่แรงกดดันมากขึ้นในการพัฒนาระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทางทะเลที่มีระบบนิเวศและเสียงสังคม". โดยตรงเกี่ยวกับการใช้น้ำเว็บไซต์ในระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการตรวจสอบในการศึกษาโดยบอยด์ (2005) และบอยด์, et al . (2007) โดยใช้น้ำดัชนีการใช้'หมายถึงการใช้น้ำโดยแบ่งการผลิต ไปหนึ่งขั้นตอนต่อไป Verdegem et al, (2006) และ Verdegem และ Bosma (2009) พิจารณาทั้งทางตรง(ระบบที่เกี่ยวข้อง) และทางอ้อม (ฟีดที่เกี่ยวข้อง) การใช้น้ำเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำบ่อ Verdegem et al, (2006) ระบุการลดลงของการใช้ข้าวในaquafeeds เป็นสำคัญการวิจัย นอกจากนี้Verdegem et al, (2006) ระบุว่าส่วนผสมอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ต้องใช้น้ำในกระบวนการผลิตควรจะเลือกเพื่อลดการใช้น้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในปัจจุบัน ในการเปรียบเทียบการประเมินวงจรชีวิตของระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่พบเนื้อหมูและผลิตไก่ไก่เนื้อStonerook (2010) พบว่าผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของระบบการศึกษาสามารถนำมาประกอบส่วนใหญ่จะผลิตทางการเกษตรของอาหาร. ในบทความนี้เราอยู่ที่ความสัมพันธ์ ระหว่างการผลิตเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการจัดสรรน้ำจืด เราประเมินในเชิงพาณิชย์ปริมาณการใช้น้ำฟีดที่เกี่ยวข้องและมลพิษของปลาและกุ้งการผลิตในการเพาะเลี้ยงสัตว์โดยใช้การปล่อยน้ำ(WF) เป็นตัวบ่งชี้. รอยน้ำ quantifies บัญชีและตั้งอยู่ในการปล่อยน้ำของกระบวนการผลิตภัณฑ์ผู้ผลิตหรือผู้บริโภคหรือการประเมินในพื้นที่และเวลาการปล่อยน้ำที่ระบุพื้นที่ทางภูมิศาสตร์จึงเปิดโปงการเชื่อมโยงที่ซ่อนอยู่ระหว่างการบริโภคและการใช้น้ำ. รอยน้ำประกอบด้วยสามสี. สีเขียว, สีฟ้าและสีเทารอยน้ำสีเขียวหมายถึงการบริโภคของน้ำฝนที่สีฟ้ารอยน้ำหมายถึงการบริโภคของ surface- และน้ำใต้ดินและการปล่อยน้ำสีเทาคือปริมาณของน้ำจืดที่จำเป็นที่จะดูดซึมของสารมลพิษโหลดขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของพื้นหลังที่เป็นธรรมชาติและที่มีอยู่ในน้ำโดยรอบมาตรฐานคุณภาพ(Hoekstra et al., 2011) นอกจากนี้การผลิตน้ำเขียวและสีฟ้าทางเศรษฐกิจของสายพันธุ์ศึกษาได้รับการประเมิน สุดท้ายเราจะประเมินองค์ประกอบของอาหารที่มีจุดมุ่งหมายในการลดการใช้ปลาป่นและน้ำมันปลาและหารือเกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นกับทรัพยากรน้ำจืด. 2 วัสดุและวิธีการ2.1 วิธีการปริมาณของอาหารสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์ที่ใช้ต่อสายพันธุ์ที่ถูกกำหนดเป็นฟีดs½¼ FCR s½ P s½Percfeed½ð s 1th ที่ฟีด [s] เป็นจำนวนเงินทั้งหมดของอาหารเชิงพาณิชย์บริโภคโดยสายพันธุ์ในตัน/ ปี FCR [s] เป็นอาหาร อัตราการแปลงสภาพ (กกอาหาร / กิโลกรัมของผลิตภัณฑ์) ของสายพันธุ์นี้, P [s] คือการผลิต (ตัน / ปี) ของพันธุ์และPercfeed [s] เป็นส่วนหนึ่งของอาหารในเชิงพาณิชย์ของอาหารทั้งหมดที่ฟีดรวมรวมถึงความสดใหม่. ฟาร์มทำและประเภทอาหารเชิงพาณิชย์จำนวนของสารอาหารเฉพาะที่ใช้ต่อสายพันธุ์ที่ถูกกำหนดเป็น: Feedi s½¼; PF s½; พีฟีs½ð2Þที่ Feedi [s, p] เป็นจำนวนเงินประจำปีของพีส่วนผสมอาหารในตัน / ปีป้อนให้กับสายพันธุ์s และฉ [s, p] เป็นส่วนหนึ่งของพีส่วนผสมอาหารในที่องค์ประกอบของอาหารเชิงพาณิชย์นำไปใช้ชนิดของ จำนวนของสารอาหารถูกกระจายไปทั่วขั้นตอนชีวิตที่แตกต่างจนการเก็บเกี่ยวตามกลยุทธ์การให้อาหารสำหรับขั้นตอนชีวิตของแต่ละบุคคลของสปีชีส์ หากข้อมูลนี้เป็นที่รู้จักแล้วก็สันนิษฐานว่าองค์ประกอบของอาหารเหมือนกันถูกนำมาใช้ในขั้นตอนทุกชีวิต. เราใช้แนวคิดการปล่อยน้ำจาก Hoekstra et al, . (2011) รอยน้ำที่เกี่ยวข้องกับอาหารเชิงพาณิชย์ WFfeed (m3 / ปี) จะถูกกำหนดสำหรับแต่ละสายพันธุ์ในฐานะ: W Ffeed½¼ s Xn p¼1 Feedi s½; พี W Fi½ðพี 3 ที่ WFI [p] เป็นสีเขียวรอยน้ำทะเลสีฟ้าและสีเทาของสารอาหารพีในm3 / ตันและจำนวน n ของส่วนผสมอาหาร การใช้น้ำเพื่อเตรียมความพร้อมอาหารก็ถือว่าเล็กน้อย. รอยน้ำในการผลิตต่อสายพันธุ์คำนวณโดยการหารการปล่อยน้ำของอาหาร WFfeed [s] โดยการผลิตปีละว่าสายพันธุ์P [s] อยู่บนพื้นฐานของอาหารเชิงพาณิชย์. เศรษฐกิจการบริโภค (สีเขียว + สีฟ้า) ผลิตน้ำ[US $ / m3] คำนวณโดยการหารมูลค่าหน่วย [US $ / t] โดยผลรวมของการปล่อยน้ำเขียวและสีฟ้า[m3 / t]. 2.2 วัสดุ2.2.1 ชนิดเฟดผลิตเฝ้าประมาณการว่าทั่วโลกประมาณ 600 อาหารปลาสัตว์น้ำสายพันธุ์สาหร่ายที่มีการเพาะปลูกเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของที่เกี่ยวกับ330 มี finfishes และ 60 กุ้ง (FAO, 2012a) ในการศึกษานี้ 39 ปลาใหญ่และสายพันธุ์กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์มีการศึกษาในรายละเอียด การผลิตบนพื้นฐานของการทำฟาร์มและกึ่งเชิงพาณิชย์aquafeeds เป็นส่วนสำคัญของภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ อย่างไรก็ตามไม่มีข้อมูลทางสถิติเกี่ยวกับขนาดและขอบเขตของการทำฟาร์ม / กึ่งการผลิตอาหารที่ใช้ในเชิงพาณิชย์ที่มีอยู่ในปัจจุบัน(Tacon et al., 2011) สายพันธุ์เช่นหอยนางรม, หอย, หอย, หอยเชลล์และสายพันธุ์หอยอื่นๆ ซึ่งมีการปลูกด้วยวัสดุอาหารที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในสภาพแวดล้อมวัฒนธรรมของพวกเขาในทะเลและทะเลสาบที่ไม่ได้รับการพิจารณาในการศึกษาครั้งนี้ ดูดกรองเช่นปลาคาร์พสีเงินและปลาซ่งกินแพลงก์ตอนแพร่กระจายผ่านเจตนาการปฏิสนธิและของเสียและวัสดุที่เหลือของอาหารเลี้ยงสายพันธุ์ที่ปลูกในหลายชนิดเดียวกันระบบpolyculture การเกษตรของปลาสายพันธุ์ดังกล่าวไม่จำเป็นต้องให้อาหารเทียมทั้งสองได้รับการยกเว้นจากการวิเคราะห์ เดียวกันถือสำหรับพืชน้ำ การผลิตของปลาน้ำจืดอาหารที่จัดเป็น "ไม่ได้อื่น ๆ รวมถึง" คือสายพันธุ์ของพวกเขาจะไม่ได้รับในสถิติอย่างเป็นทางการเป็น1.24 × 106 ตันในปี 2008 (Tacon et al., 2011) เหล่านี้ไม่ได้รับการพิจารณาที่นี่ในรายละเอียดเป็นสูตรอาหารไม่เป็นที่รู้จัก. ตามที่ Tacon et al, (2011) ของ 31,500,000 ตันเพาะเลี้ยงปลาและกุ้งประมาณ17,500,000 ตันได้รับการผลิตโดยใช้ฟีดที่ผลิตในเชิงพาณิชย์และที่เหลืออีก14 ล้านตันได้รับการเลี้ยงดูด้วยรายการอาหารสดและฟีดทำฟาร์ม Tacon et al, (2011) ไม่รวม carps ที่สำคัญของอินเดีย (catla, Rohu และ Mrigal) อย่างไรก็ตาม Veerina et al, (1993) รายงานว่า 8% ของการผลิตการเพาะเลี้ยงปลาคาร์พที่สำคัญของอินเดียอยู่บนพื้นฐานของaquafeeds เชิงพาณิชย์ กว่าปีที่การปฏิบัตินี้ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเช่นการศึกษาล่าสุดโดย Ramakrishna et al, (2013) แสดงให้เห็นว่า นอกจากนี้ยังพบว่าใน Andrah ประเทศในอินเดีย 1.3% ของเกษตรกรอาศัยแต่เพียงผู้เดียวในอาหารสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์ 33.3% และใช้ในเชิงพาณิชย์สารอาหารสัตว์น้ำเพื่อเสริมฟาร์มทำอาหารและส่วนใหญ่(65.4%) ที่ใช้ในฟาร์มทำอาหารเท่านั้น ที่นี่เราทำประมาณการอนุรักษ์ที่ 10% ของการผลิตปลาคาร์พที่สำคัญของอินเดียอยู่บนพื้นฐานของการค้าอาหารสัตว์น้ำในปี2008 อัตราการเปลี่ยนอาหารที่ได้รับที่ได้รับจากRamakrishna et al, (2013) เพิ่มปลาคาร์พที่สำคัญของอินเดียกับข้อมูลที่ได้รับจาก Tacon et al, (2011) ส่งผลให้ยอดรวม 17.9 ล้านตันจากการเพาะเลี้ยงสัตว์การผลิตบนพื้นฐานของการผลิตในเชิงพาณิชย์ฟีด 39 ปลาและกุ้งชนิดที่นี่จึงถือว่าเพิ่มขึ้นถึงการผลิตของเอ็ม Pahlow et

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โปรตีนแทนของโปรตีน งานนั้นมันถูกสันนิษฐานว่า
น้ำรอยจับทางทะเลและการประมงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทะเล
อยู่ใกล้ศูนย์ และมีการประเมินว่าน้ำรอยเท้าของการผลิตอาหาร
ทั่วโลกเพิ่มขึ้น 4.6% หากโปรตีนทางทะเลในปัจจุบัน จะถูกแทนที่ด้วยบก
โปรตีน–จึงละเลยอาหารที่เกี่ยวข้อง
น้ำรอยเท้าทางทะเล การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำtroell et al . ( 2014a ) เติมเต็ม
งาน gephart et al . และการตรวจสอบน้ำรอยเท้าอาหารเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทะเล
( ~ 8 km3
/ ปี ) เนย์เลอร์ et al . ( 2543 ) ระบุว่า " การเพิ่ม
ความขาดแคลนทรัพยากรน้ำจืดอาจรุนแรง จำกัด การเพาะปลูกพืช เช่น ปลาตะเพียน และปลา
ปลานิล กับ
ข้อจำกัดผูกพันเพิ่มเติมเกี่ยวกับระบบน้ำจืด มีแรงกดดันมากขึ้นเพื่อพัฒนา
ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์ทะเลที่มีต่อระบบนิเวศและเสียงสังคม " .
โดยตรงบนเว็บไซต์ใช้น้ำในระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้ถูกใช้ในการศึกษา
โดย บอยด์ ( 2005 ) และบอยด์ et al . ( 2550 ) การใช้ดัชนี ' ใช้ ' น้ำ
, เช่นใช้น้ำแบ่งตามการผลิต ไปหนึ่งก้าว
เพิ่มเติม verdegem et al . ( 2006 ) และ verdegem พิจารณา
bosma ( 2009 ) และทั้งทางตรงและทางอ้อม ( ระบบที่เกี่ยวข้อง ) ( อาหารที่ใช้น้ำจากบ่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ )
. verdegem et al . ( 2006 ) ระบุถึงการลดการใช้เมล็ดใน aquafeeds
เป็นลําดับความสําคัญของงานวิจัย นอกจากนี้
verdegem et al . ( 2006 ) ระบุว่าอาหารส่วนผสมที่ต้องการน้อย
น้ำในกระบวนการผลิต ควรเลือกในการสั่งซื้อเพื่อลดการใช้น้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
ปัจจุบัน .ในการประเมินวัฏจักรชีวิตของระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วไป เปรียบเทียบ
เนื้อ หมู และ การผลิตไก่เนื้อ stonerook
( 2553 ) พบว่า ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของระบบการศึกษาอาจจะประกอบไป



การผลิตทางการเกษตรของอาหาร ในกระดาษนี้เราเรียกความสัมพันธ์ระหว่างการผลิตและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจืด
ก เราประเมินเชิงพาณิชย์
อาหารที่เกี่ยวข้องกับการใช้น้ำและมลพิษของปลาและการผลิตแตกต่างกัน
ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ การใช้น้ำในรอยเท้า ( WF ) เป็นตัวบ่งชี้ .
น้ำรอยพระพุทธบาทบัญชี quantifies ตั้งอยู่และรอยเท้าน้ำ
ของกระบวนการ ผลิตภัณฑ์ ผู้ผลิต หรือผู้บริโภค หรือ quantifies
อวกาศและเวลาน้ำในรอยเท้าในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่ระบุ งบ
การเปิดเผยที่ซ่อนเชื่อมโยงระหว่างการใช้บริโภคและน้ำ .
น้ำรอยพระพุทธบาทประกอบด้วย 3 สี สีเขียว สีฟ้า และสีเทา
รอยเท้าน้ำสีเขียว หมายถึง ปริมาณของน้ำฝน , รอยน้ำสีฟ้า
หมายถึงการบริโภคของพื้นผิวและน้ำบาดาล
และรอยเท้าน้ำสีเทาเป็นปริมาณของปลาที่ต้องการ
จะใช้โหลดของมลพิษขึ้นอยู่กับความเข้มข้นและอุณหภูมิพื้นหลังธรรมชาติ
ที่มีอยู่มาตรฐานคุณภาพน้ำ ( hoekstra
et al . , 2011 ) นอกจากนี้ เศรษฐกิจสีเขียวและสีฟ้า
แหล่งน้ำของสายพันธุ์ที่ศึกษา คือ ประเมิน ท้ายนี้ เราประเมินอาหารองค์ประกอบ
ที่มุ่งลดการใช้ปลาป่นและน้ำมันปลา และหารือเกี่ยวกับผลกระทบต่อทรัพยากรน้ำจืด
.
2วัสดุและวิธีการ
2.1 . วิธีการ
จํานวนเชิงพาณิชย์ aquafeed ใช้ต่อชนิดมุ่งมั่น

อาหารเป็น½¼ FCR ½ P S S S S 1 ½ percfeed ½ðÞ
ที่เลี้ยง [ S ] คือจำนวนเชิงพาณิชย์อาหารบริโภคโดยชนิด
s ตัน / ปี , เปลี่ยน [ s ] เป็นภาพอัตราส่วนการแปลง ( กก. ตัว / กก.
ผลิตภัณฑ์ชนิดนี้ , p [ S ] คือ การผลิต ( ตัน / ปี ) ของสายพันธุ์ S
และ percfeed [ S ] คือสัดส่วนของอาหารเชิงพาณิชย์ของอาหารทั้งหมด อาหารทั้งหมดที่
รวมถึงสด , ฟาร์มทำและประเภทอาหารในเชิงพาณิชย์
จํานวนเฉพาะวัตถุดิบอาหารสัตว์ที่ใช้ต่อชนิดมุ่งมั่น
:
feedi s ½¼ ; P F S ½ ; P อาหารของðÞ
ที่ 2 ½ feedi [ S , p ] เป็นปริมาณของวัตถุดิบอาหารสัตว์ปี ? ตัน / ปี
เลี้ยงสายพันธุ์ S และ F [ S , P ) คือสัดส่วนของส่วนผสมอาหารใน
pส่วนประกอบของอาหารเชิงพาณิชย์ใช้ชนิด S . ปริมาณของส่วนผสมอาหาร
กระจายกว่าชีวิตต่าง ๆจนกระทั่งเก็บเกี่ยว
เป็นไปตามกลยุทธ์การให้อาหารสำหรับแต่ละขั้นตอนของชีวิต
ชนิด ถ้าข้อมูลนี้ไม่รู้จัก แล้วมันถูกสันนิษฐานว่า
ส่วนประกอบอาหารเดียวกันถูกใช้ในขั้นตอนทั้งหมดของชีวิต
เราใช้แนวคิดรอยเท้าน้ำ โดย hoekstra et al .( 2011 )
น้ำรอยพระพุทธบาทที่เกี่ยวข้องกับการค้าอาหาร wffeed ( M3
/ ปี ) จะถูกกำหนดสำหรับแต่ละชนิด S :

w ffeed ½¼ s คริสเตียน
p
¼ 1 ½ feedi s ; P W Fi ½ð P 3 Þ
ที่ WFI [ P ] คือ สีเขียว สีฟ้า และสีเทา รอยเท้าน้ำส่วนผสมอาหารสัตว์ใน M3
p
/ ตัน และจำนวนของส่วนผสมอาหาร น้ำที่ใช้เตรียมอาหารถือว่า

กระจอกน้ำรอยเท้าของการผลิตต่อชนิดจะคำนวณโดยการหาร
น้ำรอยเท้าของอาหาร wffeed [ S ] โดยการผลิตปี
ชนิด P [ S ] ขึ้นอยู่กับอาหาร การค้า เศรษฐกิจ การบริโภค
( สีเขียวฟ้า ) แหล่งน้ำ
[ US $ / m3
] ถูกกำหนดโดยแบ่งหน่วย มูลค่า [ $ T / ] โดย
ผลรวมของสีเขียวและสีฟ้าน้ำรอยพระพุทธบาท [ M3
/ t ] .
2.2 . วัสดุ
2.2.1 .เลี้ยงสายพันธุ์การผลิต
FAO คาดการณ์ว่าทั่วโลกประมาณ 600 สัตว์น้ำปลาอาหาร
และสาหร่ายชนิด farmed ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ , ซึ่งเกี่ยวกับ 330
เป็น finfishes 60 ก้อน ( หรือ TMB 2012a ) ในการศึกษานี้ 39
สาขาปลาและครัสเตเชียนชนิดเลี้ยงเชิงพาณิชย์ aquafeed
ศึกษาในรายละเอียด ผลิตจากฟาร์มที่ทำและกึ่งพาณิชย์
aquafeeds เป็นส่วนหนึ่งของอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ อย่างไรก็ตาม ข้อมูลสถิติเกี่ยวกับ
ไม่มีขนาดและขอบเขตของฟาร์มทำให้กึ่งพาณิชย์ป้อนการผลิตตาม
อยู่ในปัจจุบัน ( tacon
et al . , 2011 ) ชนิด เช่น หอยนางรม หอยแมลงภู่ หอยเชลล์ และ อื่น ๆ ,
ชนิดที่มี ซึ่งเป็นอาหารที่ปลูกด้วยวัสดุที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในสภาพแวดล้อม วัฒนธรรมของ

ในทะเลและทะเลสาบยังไม่ได้มีการพิจารณาในการศึกษานี้ ดูดกรอง เช่น
ปลาตะเพียนเงินและปลาซ่ง กินแพลงก์ตอน proliferated ผ่านการปฏิสนธิโดยเจตนา
และของเสียและวัสดุเหลืออาหารเลี้ยงสายพันธุ์ที่ปลูกในระบบ polyculture
ที่ multispecies เดียวกัน การเพาะปลูก
ปลาดังกล่าวไม่ต้องใช้วิธีหักดิบเหมือนกัน และไม่รวม
จากการวิเคราะห์เดียวกันถือสำหรับพืชสัตว์น้ำ ผลิต
ของเฟดปลาที่จัดเป็น " ไม่ใช่ที่อื่น
รวม " คือ ชนิดของพวกเขาไม่ให้เจ้าหน้าที่สถิติ ,
5 × 106 ตันในปี 2008 ( tacon et al . , 2011 ) เหล่านี้จะไม่ถือว่า
ที่นี่ในรายละเอียดเป็นสูตรอาหารที่ไม่รู้จัก
ตาม tacon et al . ( 2011 ) ของ 31.5 ล้านตันของฟาร์ม
ปลาและสัตว์จำพวกกุ้งประมาณ 17.5 ล้านตันผลิตอาหารสัตว์และผลิตในเชิงพาณิชย์โดยใช้
เหลือ 14 ล้านตัน
ได้รับสินค้าอาหารสดและฟาร์มสร้างฟีด tacon et al . ( 2011 )
รวมอินเดียสาขาปลาคาร์พ ( ปลากระโห้อินเดียและปลายี่สกเทศ , ปลานวลจันทร์เทศ ) อย่างไรก็ตาม veerina
et al . ( 1993 ) รายงานว่า ร้อยละ 8 ของอินเดียสาขาการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำผลิตปลาคาร์พ
ขึ้นอยู่กับ aquafeeds เชิงพาณิชย์ปี การปฏิบัตินี้ไม่ได้
เปลี่ยนอย่างมาก ตามการศึกษาล่าสุดโดย Ramakrishna et al . ( 2013 )
" พบว่า ใน andrah อุตตรอินเดีย 1.3% ของเกษตรกร
อาศัยเพียง aquafeed 33.3% พาณิชย์ , พาณิชย์ใช้สารเสริมอาหาร
aquafeed ฟาร์มได้ และส่วนใหญ่
( 400 % ) ใช้ฟาร์มผลิตอาหารเท่านั้น ที่นี่เราให้
ประมาณการอนุรักษ์ที่ 10 % ของการผลิตปลาคาร์พสาขาอินเดียขึ้นอยู่กับค้า
aquafeed ในปี 2008 อาหารที่ได้จากการแปลงค่า
Ramakrishna et al . ( 2013 ) เพิ่มปลาคาร์พสาขาอินเดียข้อมูลให้
โดย tacon et al . ( 2011 ) ผลลัพธ์ในรวม 17.9 ล้านตันของการผลิต การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
ขึ้นอยู่กับผลิตในเชิงพาณิชย์ฟีด 39 ปลา
แตกต่างกันประเภทและการพิจารณาที่นี่จึงเพิ่มการผลิต
M pahlow และ