Chapter 67: A Sharpened Blade for t

Chapter 67: A Sharpened Blade for the Wolf

Chen Rong glowered. “No one is allowed to mention this again,” she unhappily blurted.

Her servants stopped.

Glaring at the young driver, Chen Rong angrily repeated: “You’re to never speak of this matter again. Remember well: nothing had happened today!”

Still a little frightened by her, the young helper was quick to agree. Nurse Ping, however, hastily asked, “Why? General Ran is the only man who doesn’t place so much importance on social standing like other nobles. He’ll be able to marry you. If you let him go, then what will you do?”

Chen Rong’s eyes glowed red. She stubbornly pursed her lips and stood her ground. “Even if I stay unmarried for the rest of my life, I will not marry this man.”

And then she turned and walked back into her room.

“Miss,” Old Shang called after her, “the clan won’t let you stay unmarried. It’s much worse to be someone else’s concubine than to be General Ran’s wife.”

Answering Old Shang was a slamming door.

Chen Rong locked herself inside all the way till the afternoon when she heard waves of laughter coming from the streets.

After listening for a while, she couldn’t help calling from behind the door: “Nurse.”

At length, Nurse Ping answered: “I’m here, I’m here. What is it, miss?”

Chen Rong tilted her head looking beyond the silk screens. “What’s going on out there? Why is it so raucous?”

Nurse Ping had watched her grow up and knew curiosity was nibbing at her. She said helplessly, “If you want to know, why don’t you go to take a look, miss?”

Chen Rong didn’t say a word. go to hamster428

Nurse Ping had to tell her: “Well, General Ran brought two hundred soldiers to Nan’yang. Everyone is overjoyed for they think that he had really come to protect the city.”

Chen Rong gave a hum.

Seeing her again quiet, Nurse Ping walked over and cautiously asked, “Miss, you hadn’t eaten breakfast. It’s past noon now. Are you hungry? Would you like to come out?”

Chen Rong didn’t answer.

“I don’t know who you are angry with that you won’t even eat,” the nurse muttered. “Really… you’re being more childish as you get older.”

The door suddenly opened and Chen Rong swept out like the wind. Her hands were even gleaming!

Nurse Ping gave a jump. “Miss, what are you doing?” she nervously called after her.

Chen Rong went to the backyard without turning around, shouting: “Sharpening my dagger!”

Stunned, Nurse Ping watched her with a silly look and sighed in relief. She had thought that her mistress was going to kill someone. She next shook her head, increasingly uncertain of what was in her mistress’s mind these days.

Another day passed by in the blink of an eye. go to moc.824rets

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 67: ใบพัดรุนแรงขึ้นสำหรับหมาป่ารองเฉิน glowered "ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดถึงเรื่องนี้อีก เธอ unhappily blurtedคนรับใช้ของเธอหยุดทำงานแกลริงอินเตอร์ที่ขับหนุ่ม เฉินร้องด้วยความโกรธซ้ำ: "คุณไม่เคยพูดเรื่องนี้อีกครั้ง จำได้ดี: มีอะไรเกิดขึ้นวันนี้! "ยังน้อยตกใจ โดยเธอ ผู้ช่วยหนุ่มได้อย่างรวดเร็วจะยอมรับ พยาบาลปิง อย่างไรก็ตาม รีบถาม "ทำไม วิ่งทั่วไปเป็นคนเดียวที่ไม่ให้ความสำคัญมากเกี่ยวกับสถานะทางสังคมเช่นขุนนางอื่น ๆ เขาจะแต่งงานกับคุณ หากคุณปล่อยให้เขาไป แล้วคุณจะทำอะไร"ตาเฉินร่องสวมสีแดง เธอดื้อ pursed ริมฝีปากของเธอ และยืนดินของเธอ "แม้ว่าที่พักยังที่เหลือของชีวิตของฉัน ฉันจะไม่แต่งงานกับชายคนนี้"และจากนั้นเธอหัน และเดินกลับเข้าไปในห้องของเธอ"มิส Shang เก่าเรียกว่าเธอ "กองทัพจะไม่ช่วย ให้คุณยัง เป็นเลวร้ายมากเป็น นางสนมของคนอื่นมากกว่าที่จะเป็นภรรยาทั่วไปวิ่ง"ตอบ Shang เก่าถูก slamming ประตูเฉินร่องขังตัวเองอยู่ภายในไปจนถึงช่วงบ่ายเมื่อเธอได้ยินคลื่นของเสียงหัวเราะที่มาจากถนนหลังจากฟังครู่ เธอไม่สามารถช่วยเรียกจากด้านหลังประตู: "พยาบาล"ที่มีความยาว พยาบาลปิงตอบ: "ผมที่นี่ ที่นี่ฉัน มันคืออะไร นางสาว"เฉินร่องเอียงหัวของเธอกำลังนอกจอไหม "เกิดอะไรขึ้นค่ะ จึงเป็นคนดัง"ปิงพยาบาลเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้น และรู้ว่า อยากรู้ nibbing เธอ เธอกล่าวว่า ซม ถ้าคุณอยากรู้ ทำไมคุณไม่ไปดู miss "รองเฉินไม่ได้บอกว่า คำ ไปที่ hamster428พยาบาล Ping จะบอกเธอว่า: "ดี Ran ทั่วไปนำทหารสองร้อยกับ Nan'yang ทุกคนเป็นเป็นปลื้มสำหรับพวกเขาคิดว่า เขาได้จริง ๆ เพื่อปกป้องเมือง"เฉินร่องให้เป็นฮัมเห็นถามเธออีกครั้งเงียบ พยาบาลปิงเดินมากกว่า และด้วยความระมัดระวัง "มิส คุณไม่ได้กินอาหารเช้า ตอนนี้เที่ยงที่ผ่านมาได้ ท่านหิว คุณต้องการออกมา"รองเฉินไม่ได้ตอบ"ฉันไม่รู้ที่คุณกำลังโกรธด้วยว่า คุณจะไม่ได้กิน พยาบาลญี่ปุ่น "จริง ๆ...คุณกำลังถูกหน่อมแน้มที่คุณได้รับเก่า. "ประตูก็เปิดและร่องเฉินกวาดเช่นลม มือของเธอได้แม้เหนื่อยล้าพยาบาล Ping ให้กระโดด "มิส จะทำอะไร" เธอเป็นเรียกว่าเธอรองเฉินไปหลังบ้านโดยไม่ต้องเปิดรอบ ตะโกน: "คมกริชของฉัน"สตัน พยาบาล Ping ดูเธอแบบโง่ และถอนหายใจในบรรเทา เธอมีความคิดว่า ผู้เป็นที่รักของเธอกำลังจะไปฆ่าคน เธอส่ายหัวของเธอ ไม่แน่นอนมากขึ้นของสถานที่ในใจของผู้เป็นที่รักของเธอวันนี้ถัดไปวันอื่นที่ผ่านโดยในพริบตา ไปที่ moc.824rets

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 67 : ลับคมใบมีดสำหรับหมาป่าเฉินหยง glowered . " ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดถึงมันอีก " เธอพูดอย่างไม่มีความสุข .ข้าราชการหยุดเธอจ้องคนขับหนุ่มเฉินหยงโกรธซ้ำ : " คุณจะไม่พูดเรื่องนี้อีก จำได้ดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นวันนี้ "ยังคงน้อยกลัวเธอ ผู้ช่วยหนุ่มรีบตกลง พยาบาล ปิง แต่รีบถามว่า " ทำไม ? ทั่วไป รันเป็นคนที่ไม่วางเพื่อให้ความสำคัญมากในสังคมเหมือนขุนนางอื่น ๆ เขาจะแต่งงานกับคุณ ถ้าคุณปล่อยให้เขาไป แล้วคุณจะทำอะไร ? "เฉิงหรง ดวงตาเรืองแสงสีแดง เธอดื้อดึงมาก pursed ริมฝีปากของเธอยืนอยู่พื้นดินเธอ " แม้ว่าฉันจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิตของผม ผมจะไม่แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ "แล้วเธอก็หันหลังและเดินกลับเข้าไปในห้องของเธอ" คิดถึง " เก่าชางโทรมาหลังจากเธอ " ตระกูล จะไม่ปล่อยให้เธออยู่เป็นโสด มันแย่ที่จะเป็นคนอื่นสนมมากกว่าที่จะเป็นทั่วไปวิ่งภรรยา”ตอบแก่ซางเป็นกระแทกประตูเฉินโรงขังตัวเองภายในทั้งหมด จนถึง บ่าย เมื่อเธอได้ยินเสียงหัวเราะมาจากคลื่นของถนนหลังจากฟังไปสักพัก เธอไม่สามารถช่วยเรียกจากข้างหลังประตู : " พยาบาล "ในที่สุด พยาบาลปิงตอบ : " ผมมาที่นี่ ผมมาที่นี่ มันคืออะไรเหรอคะ "Chen ร่องเอียงหัวมองนอกเหนือจากผ้าไหมที่หน้าจอ " เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมมันเสียง ? "ปิงพยาบาลเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้น และรู้ว่า ความอยากรู้ก็ nibbing ที่เธอ เธอพูดอย่างหมดหนทาง " ถ้าคุณต้องการที่จะรู้ว่าทำไมคุณถึงไม่ไปดูเหรอคะ "เฉินหยงไม่ได้พูดสักคำ ไป hamster428พยาบาล ปิงต้องบอกเธอ : " อืม ทั่วไปวิ่งนำสองร้อยทหาร nan"yang . ทุกคนดีใจมาก เพราะเขาคิดว่าเขามาเพื่อปกป้องเมือง "เฉินหยงให้ฮัมเห็นเธอเงียบ พยาบาล ปิงเดินไปอย่างระมัดระวังและถามว่า " คุณยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย มันเลยเที่ยงแล้ว คุณหิวเหรอ ? คุณต้องการที่จะออกมา "เฉินหยงไม่ตอบ" ฉันไม่รู้ว่าเธอโกรธที่เธอไม่ยอมกิน " พยาบาลพึมพำ " จริงเหรอ . . . . . . . ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้มากขึ้นตามที่คุณได้รับเก่า .ประตูก็เปิด และ เฉินหยงกวาดออก เหมือนสายลม มือของเธอก็ส่องแสง !พยาบาล ผิง ให้กระโดด " คุณกำลังทำอะไร ? " เธอนี่เรียกว่าหลังจากที่เธอเฉินหยงไปหลังบ้าน โดยไม่หันกลับมาตะโกน : " เหลามีดของฉัน "ตะลึง พยาบาล ปิงดูเธอดูโง่และถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก เธอเคยคิดว่านายหญิงของเธอกำลังจะฆ่าใครบางคน เธอต่อไปส่ายหน้า ยิ่งขึ้นมีความไม่แน่นอนของสิ่งที่อยู่ในจิตใจของเธอ ผู้หญิงสมัยนี้แต่ละวันผ่านไปในชั่วพริบตา ไป moc.824rets