The history of vegetarianism has it

The history of vegetarianism has its roots in the civilizations of ancient India and ancient Greece. Vegetarianism is the theory and practice of voluntary non-consumption of the flesh of any animal (including sea animals), with or without also eschewing other animal derivatives (such as dairy products or eggs).[1] The earliest records of vegetarianism as a concept and practice amongst a significant number of people concern ancient India[2] and the ancient Greek civilizations in southern Italy and Greece.[3] In both instances the diet was closely connected with the idea of nonviolence toward animals (called ahimsa in India), and was promoted by religious groups and philosophers.[4]

Following the Christianization of the Roman Empire in late antiquity (4th-6th centuries), vegetarianism nearly disappeared from Europe.[5] Several orders of monks in medieval Europe restricted or banned the consumption of meat for ascetic reasons, but none of them abstained from the consumption of fish; these monks were not vegetarians, but some were pescetarians.[6] Vegetarianism was to reemerge somewhat in Europe during the Renaissance,[7] and became a more widespread practice during the 19th and 20th centuries. The figures for the percentage of the Western world which is vegetarian varies between 0.5% & 4% per Mintel data in September 2006

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติของมังสวิรัติมีรากของมันในอารยธรรมของอินเดียโบราณและกรีซโบราณ มังสวิรัติเป็นทฤษฎีและการปฏิบัติของความสมัครใจไม่ใช่ใช้เนื้อใด ๆ สัตว์ (รวมทั้งสัตว์ทะเล), มี หรือไม่ มียัง eschewing อนุพันธ์อื่น ๆ สัตว์ (เช่นผลิตภัณฑ์นมหรือไข่) [1] ระเบียนแรกสุดของการเป็นมังสวิรัติเป็นแนวคิดและปฏิบัติในหมู่คนจำนวนมากกังวลอินเดียโบราณ [2] และอารยธรรมกรีกโบราณในภาคใต้ของอิตาลีและกรีซ [3] ในทั้งสองกรณี อาหารถูกเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดกับความคิดของอหิงสาต่อสัตว์ (เรียกว่าอาฮิมซาในอินเดีย), และได้รับตำแหน่ง โดยกลุ่มศาสนาและปรัชญา [4]ต่อไปนี้ Christianization ของจักรวรรดิโรมันในยุคโบราณตอนปลาย (ศตวรรษที่ 4-6), มังสวิรัติเกือบหายไปจากยุโรป [5] หลายใบของพระสงฆ์ในยุคกลางยุโรปจำกัด หรือห้ามการบริโภคเนื้อสัตว์สำหรับเหตุผลที่นักพรต แต่ไม่งดการบริโภคปลา พระสงฆ์เหล่านี้ไม่ได้มังสวิรัติ แต่บางคนถูก pescetarians [6] มังสวิรัติเพื่อ reemerge ค่อนข้างในยุโรปในช่วงเรเนสซอง, [7] และกลายเป็น การปฏิบัติอย่างแพร่หลายมากขึ้นในช่วงศตวรรษ 19 และ 20 ตัวเลขสำหรับเปอร์เซ็นต์ของโลกตะวันตกซึ่งเป็นมังสวิรัติแตกต่างกันระหว่าง 0.5% และ 4% Mintel ข้อมูลต่อใน 2549 กันยายน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ของการกินเจมีรากในอารยธรรมโบราณของอินเดียและกรีกโบราณ การกินเจเป็นทฤษฎีและการปฏิบัติของการบริโภคที่ไม่สมัครใจของเนื้อสัตว์ใด ๆ (รวมทั้งสัตว์น้ำทะเล) มีหรือไม่มียังละทิ้งสัญญาซื้อขายล่วงหน้าจากสัตว์อื่น ๆ (เช่นผลิตภัณฑ์นมหรือไข่). [1] บันทึกแรกของการกินเจเป็น แนวความคิดและการปฏิบัติในหมู่จำนวนมากของผู้คนที่เกี่ยวข้องกับอินเดียโบราณ [2] และอารยธรรมกรีกโบราณในภาคใต้ของอิตาลีและกรีซ. [3] ในทั้งสองกรณีอาหารที่มีการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดกับความคิดของอหิงสาต่อสัตว์ (เรียกว่าอหิงสาในอินเดีย) และได้รับการส่งเสริมโดยกลุ่มศาสนาและปรัชญา. [4] หลังจากที่คริสต์ศาสนิกชนของจักรวรรดิโรมันในสมัยโบราณปลาย (4 ศตวรรษที่ 6) การกินเจเกือบหายไปจากยุโรป. [5] คำสั่งซื้อจำนวนมากของพระสงฆ์ในยุคกลางยุโรป จำกัด หรือห้าม การบริโภคเนื้อสัตว์สำหรับเหตุผลที่นักพรต แต่ไม่มีของพวกเขางดเว้นจากการบริโภคปลา; พระสงฆ์เหล่านี้ไม่ได้เป็นมังสวิรัติ แต่บางคน pescetarians. [6] กินเจคือการฟื้นตัวบ้างในยุโรปในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา [7] และกลายเป็นทางปฏิบัติที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 19 และ 20 ตัวเลขร้อยละของโลกตะวันตกซึ่งเป็นมังสวิรัติแตกต่างกันระหว่าง 0.5% และ 4% ต่อข้อมูลใน Mintel กันยายน 2006