THE COMING BALANCING COALITIONThe h

THE COMING BALANCING COALITION

The historical record clearly demonstrates how American policymakers will react if China attempts to dominate Asia. Since becoming a great power, the United States has never tolerated peer competitors. As it demonstrated throughout the twentieth century, it is determined to remain the world’s only regional hegemon. Therefore, the United States will go to great lengths to contain China and do what it can to render it incapable of ruling the roost in Asia. In essence, the United States is likely to behave toward China largely the way it behaved toward the Soviet Union during the Cold War.

China’s neighbors are certain to fear its rise as well, and they, too, will do whatever they can to prevent it from achieving regional hegemony. Indeed, there is already substantial evidence that countries like India, Japan, and Russia, as well as smaller powers like Singapore, South Korea, and Vietnam, are worried about China’s ascendancy and are looking for ways to contain it. In the end, they will join an American-led balancing coalition to check China’s rise, much the way Britain, France, Germany, Italy, Japan, and eventually China, joined forces with the United States during the Cold War to contain the Soviet Union.

Uncle Sam versus the Dragon

China is still far from the point where it has the military capability to make a run at regional hegemony. This is not to deny there are good reasons to worry about potential conflicts breaking out today over issues like Taiwan and the South China Sea; but that is a different matter. The United States obviously has a deep-seated interest in making sure that China does not become a regional hegemon. Of course, this leads to a critically important question: what is America’s best strategy for preventing China from dominating Asia?

The optimal strategy for dealing with a rising China is containment. It calls for the United States to concentrate on keeping Beijing from using its military forces to conquer territory and more generally expand its influence in Asia. Toward that end, American policymakers would seek to form a balancing coalition with as many of China’s neighbors as possible. The ultimate aim would be to build an alliance structure along the lines of NATO, which was a highly effective instrument for containing the Soviet Union during the Cold War. The United States would also work to maintain its domination of the world’s oceans, thus making it difficult for China to project power reliably into distant regions like the Persian Gulf and, especially, the Western Hemisphere.

Containment is essentially a defensive strategy, since it does not call for starting wars against China. In fact, containment is an alternative to war against a rising China. Nevertheless, war is always a possibility. There is no reason the United States cannot have substantial economic intercourse with China at the same time it implements a containment strategy. After all, Britain, France, and Russia traded extensively with Wilhelmine Germany in the two decades before World War I, although they had also created the Triple Entente for the purpose of containing Germany. Even so, there will probably be some restrictions on trade for national security reasons. More generally, China and the United States can cooperate on a variety of issues in the context of a containment strategy, but, at root, relations between the two countries will be competitive.

Given its rich history as an offshore balancer, the ideal strategy for the United States would be to stay in the background as much as possible and let China’s neighbors assume most of the burden of containing China. In essence, America would buck-pass to the countries located in Asia that fear China. But that is not going to happen, for two reasons. Most important, China’s neighbors will not be powerful enough by themselves to check China. The United States will therefore have little choice but to lead the effort against China and focus much of its formidable power on that goal. Furthermore, great distances separate many of the countries in Asia that will be part of the balancing coalition against China—think of India, Japan, and Vietnam. Thus, Washington will be needed to coordinate their efforts and fashion an effective alliance system. Of course, the United States was in a similar situation during the Cold War, when it had no choice but to assume the burden of containing the Soviet Union in Europe as well as in Northeast Asia. In essence, offshore balancers must come onshore when the local powers cannot contain the potential hegemon by themselves.

There are three alternative strategies to containment. The first two aim at thwarting China’s rise either by launching a preventive war or by pursuing policies aimed at slowing Chinese economic growth. Neither strategy, however, is a viable option for the United States. The third alternative, rollback, is a feasible strategy, but the payoff would be minimal.

Preventive war is an unworkable option simply because China has a nuclear deterrent. The United States is not going to launch a devastating strike against the homeland of a country that can retaliate against it or its allies with nuclear weapons. But even if China did not have nuclear weapons, it would still be hard to imagine any American president launching a preventive war. The United States is certainly not going to invade China, which has a huge army; and crippling China with massive air strikes would almost certainly require the use of nuclear weapons. That would mean turning China into a “smoking, radiating ruin,” to borrow a phrase from the Cold War that captures how the U.S. Air Force intended to deal with the Soviet Union in the event of a shooting war. The nuclear fallout alone from such an attack makes it a nonstarter. Furthermore, it is hard to know for sure whether China will continue its rapid rise, and thus whether it will eventually be a threat to dominate Asia. That uncertainty about the future also cuts against preventive war.

Slowing down Chinese economic growth is certainly a more attractive option than nuclear war, but it, too, is not feasible. The main problem is that there is no practical way of slowing the Chinese economy without also damaging the American economy. One might argue that the Chinese economy would suffer greater damage, thus improving America’s relative power position vis-à-vis China at the same time Chinese growth was slackening. But that is likely to happen only if the United States can find new trading partners and China cannot. Both conditions are necessary.

Unfortunately, many countries around the world would be eager to increase their economic intercourse with China, thus filling the vacuum created by Washington’s efforts to cut back its trade with and investment in China. For example, the countries in Europe, which would not be seriously threatened by China, would be prime candidates to take America’s place and continue fueling Chinese economic growth. In short, because China cannot be isolated economically, the United States cannot slow its economic growth in any meaningful way.

Britain actually faced the same problem with a rising Germany before World War I. It was widely recognized in the British establishment that Germany’s economy was growing at a more rapid pace than Britain’s, which meant the balance of power between the two countries was shifting in Germany’s favor. A fierce debate ensued about whether Britain should try to slow German economic growth by sharply curtailing economic intercourse between the two countries. British policymakers concluded that this policy would hurt Britain more than Germany, in large part because Germany could turn to other countries that would take the exports it sent to Britain, as well as provide most of the imports Germany received from Britain. At the same time, the British economy would be badly hurt by the loss of imports from Germany, which would be hard to replace. So, Britain continued to trade with Germany—even though Germany gained power at Britain’s expense—simply because it was the least-bad alternative.

The third alternative strategy to containment is rollback, in which the United States would seek to weaken China by toppling regimes that are friendly to Beijing and perhaps even by fomenting trouble inside China. For example, if Pakistan is firmly in China’s camp, which is certainly possible in the future, Washington could seek to help bring about regime change in Islamabad and help put in place a pro-American leader. Or the United States might attempt to stir up unrest inside China by supporting irredentist groups in Xinjiang or Tibet.

Although the United States mainly pursued a containment strategy against the Soviet Union in the Cold War, we now know that it engaged in elements of rollback as well. Not only did it try to foment unrest inside the Soviet Union during the late 1940s and early 1950s, but it also tried to overthrow numerous government leaders around the world who were perceived to be pro-Soviet. In fact, Washington launched several covert operations targeting China directly in the 1950s and 1960s. These efforts at rollback had only a small effect on the balance of power between the two superpowers and did little to hasten the demise of the Soviet Union. Still, American leaders pursued rollback where and when they could, and there is little reason to think future policymakers in Washington will eschew this policy against a powerful China. However, containment will be America’s most effective strategy by far.

There is a small possibility China will eventually become so powerful that the United States will not be able to contain it and prevent it from dominating Asia, even if the American military remains forward deployed in that region. China might someday have far more latent power than any of the four potential hegemons the United States confronted in the twentieth century. In term

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลดุลมาบันทึกทางประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าอเมริกันผู้กำหนดนโยบายจะตอบสนองหากจีนพยายามครองเอเชีย เนื่องจากเป็น พลังงานที่ดี สหรัฐอเมริกาไม่มีสมเพียร์คู่แข่ง ดังนั้นตลอดศตวรรษที่ยี่สิบ มันถูกกำหนดยังคง hegemon เฉพาะภูมิภาคของโลก ดังนั้น ประเทศสหรัฐอเมริกาจะไปยาวมากประกอบด้วยจีน และทำอะไรที่มันจะทำหมันหุการ roost ในเอเชีย ในสาระสำคัญ สหรัฐอเมริกามีแนวโน้มประพฤติไปทางจีนส่วนใหญ่แบบจะทำงานต่อสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็นเพื่อนบ้านของจีนจะไปกลัวมันเพิ่มขึ้นเช่น และ เกินไป จะทำสิ่งที่พวกเขาสามารถไปบรรลุภูมิภาคนับถือ แน่นอน มีแล้วหลักฐานพบว่า ประเทศต่าง ๆ เช่นอินเดีย ญี่ปุ่น รัสเซีย และอำนาจที่มีขนาดเล็ก เช่นสิงคโปร์ เกาหลีใต้ เวียดนาม กังวลเกี่ยวกับ ascendancy ของจีน และกำลังมองหาวิธีที่จะประกอบด้วย ในสุด พวกเขาจะเข้าร่วมการนำอเมริกันดุลรัฐบาลเพื่อตรวจสอบของจีนเพิ่มขึ้น มากทางสหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี ญี่ปุ่น และในที่สุด จีน กองกำลังร่วมกับสหรัฐอเมริกาในระหว่างสงครามเย็นสหภาพโซเวียตมีลุงแซมกับมังกรจีนยังไกลจากจุดที่มีความสามารถทางทหารต้องการใช้ในภูมิภาคนับถือได้ จึงไม่มีเหตุผลที่ดีจะต้องกังวลเกี่ยวกับความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นแบ่งออกวันนี้ผ่านปัญหาไต้หวันและทะเลจีนใต้ ปฏิเสธ แต่ที่เป็นเรื่องอื่น สหรัฐอเมริกาได้สนใจช่วยในการทำให้แน่ใจว่า จีนเป็น hegemon ภูมิภาคอย่างชัดเจน แน่นอน ซึ่งนำไปสู่คำถามสำคัญถึง: กลยุทธ์ดีที่สุดของอเมริกาสำหรับป้องกันไม่ให้จีนมีอำนาจเหนือเอเชียคืออะไรกลยุทธ์ที่เหมาะสมสำหรับจัดการกับจีนเพิ่มขึ้นเป็นบรรจุ เรียกในสหรัฐอเมริกาจะเน้นรักษาปักกิ่งใช้ของกองทัพทหารไปพิชิตดินแดน และอื่น ๆ โดยทั่วไปขยายอิทธิพลในเอเชีย ไปสิ้นสุดที่ ผู้กำหนดนโยบายของอเมริกันจะแสวงหาเพื่อดุลกับของเพื่อนบ้านของจีนมากที่สุด จุดมุ่งหมายที่ดีที่สุดจะมีการ สร้างเป็นโครงสร้างพันธมิตรพร้อมนา ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสูงที่ประกอบด้วยสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาจะทำให้รักษาความปกครองมหาสมุทรของโลก จึง ทำให้ยากสำหรับจีนให้พลังงานได้ในพื้นที่ห่างไกลเช่นอ่าวเปอร์เซียและ โดยเฉพาะ ซีกโลกตะวันตกบรรจุเป็นหลักป้องกันกลยุทธ์ เนื่องจากมันไม่เรียกสำหรับการเริ่มต้นสงครามกับจีน ในความเป็นจริง บรรจุเป็นทางเลือกกับจีนเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม สงครามได้เสมอไปได้ ไม่มีเหตุผลที่สหรัฐอเมริกาไม่ได้มีเพศสัมพันธ์เศรษฐกิจพบกับจีนขณะเดียวกันก็ใช้กลยุทธ์การบรรจุได้ หลังจากที่ทุก สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส และรัสเซียซื้อขายอย่างกว้างขวางกับเยอรมนี Wilhelmine ในสองทศวรรษก่อนสงครามโลก แต่พวกเขายังได้สร้างสิ่งทริเพื่อประกอบด้วยเยอรมนี มาก อาจจะมีข้อจำกัดบางอย่างในทางการค้าเพื่อความปลอดภัยแห่งชาติ เพิ่มเติมโดยทั่วไป จีนและสหรัฐอเมริกาสามารถร่วมมือกับหลากหลายปัญหาในบริบทของกลยุทธ์บรรจุ แต่ ที่ราก ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศจะแข่งขันให้ประวัติรวยสร้างสมดุลการต่างประเทศ กลยุทธ์เหมาะสำหรับสหรัฐอเมริกาจะอยู่ในพื้นหลังมากเท่าที่เป็นไปได้ และให้จีนของบ้านถือว่าส่วนใหญ่ของจีนที่ประกอบด้วยมวล ในสาระสำคัญ อเมริกาจะบัคผ่านไปยังประเทศในเอเชียที่จีนกลัว แต่ที่ที่กำลังจะเกิดขึ้น ด้วยเหตุผลสองประการ สำคัญ เพื่อนบ้านของจีนจะไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ ด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบจีน สหรัฐอเมริกาดังนั้นจะมีทางเลือกน้อยแต่การนำความพยายามกับจีน และมุ่งเน้นพลังงานบนเป้าหมายที่น่ากลัวมาก นอกจากนี้ หล้าแยกหลายประเทศในเอเชียที่จะเป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาลดุลจีน — คิดว่าอินเดีย ญี่ปุ่น และเวียดนาม ดังนั้น วอชิงตันจะต้องประสานความร่วมมือของพวกเขา และแฟชั่นเป็นระบบพันธมิตรที่มีประสิทธิภาพ แน่นอน สหรัฐอเมริกาอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกันใน ระหว่าง สงครามเย็น เมื่อมันมีตัวเลือกไม่ แต่ถือเอาภาระของสหภาพโซเวียตในยุโรปเช่นในเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือประกอบด้วย ในสาระสำคัญ บาลานเซอร์ที่ต่างประเทศต้องเป็นพลังงานเมื่ออำนาจท้องถิ่นไม่ประกอบด้วย hegemon อาจเกิดขึ้นเองมีกลยุทธ์ทางเลือกสามเพื่อบรรจุ จุดมุ่งหมายสองที่ thwarting ของจีนเพิ่มขึ้น โดยการเปิดสงครามป้องกัน หรือใฝ่หานโยบายมุ่งเศรษฐกิจจีนชะลอตัว กลยุทธ์ไม่ อย่างไรก็ตาม เป็นตัวทำงานในสหรัฐอเมริกา ทางเลือกที่สาม ย้อนกลับ เป็นกลยุทธ์ที่เป็นไปได้ แต่ผลตอบแทนจะน้อยสงครามป้องกันจะใช้ตัวเลือก unworkable เนื่องจากจีนเป็นนิวเคลียร์เกิดขึ้น สหรัฐอเมริกาไม่ได้ไปเปิดตีกับบ้านเกิดเมืองนอนของประเทศที่สามารถตอบโต้กับมันหรือเป็นพันธมิตรกับอาวุธนิวเคลียร์ ทำลายล้าง แต่แม้ว่าจีนไม่มีอาวุธนิวเคลียร์ มันจะยังคงเป็นยากที่จะจินตนาการใด ๆ ประธานาธิบดีอเมริกันเปิดสงครามป้องกัน สหรัฐอเมริกาอย่างแน่นอนไม่ได้ไปบุกจีน ซึ่งมีกองทัพใหญ่ และชื่อจีนกับนัดหยุดงานอากาศใหญ่เกือบแน่นอนจะต้องมีการใช้อาวุธนิวเคลียร์ ที่จะหมายถึง เปลี่ยนจีนเป็น "สูบบุหรี่ ทำลาย ประกาย" ขอยืมวลีจากสงครามเย็นที่ว่ากองทัพอากาศสหรัฐตั้งใจจะจัดการกับสหภาพโซเวียตในกรณีสงครามยิง ออกมาเสียนิวเคลียร์ที่เดียวจากการโจมตีทำให้การ nonstarter นอกจากนี้ มันเป็นยากที่จะทราบแน่นอนว่าจีนจะยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของ และดังนั้นไม่ว่ามันจะเป็นอุปสรรคต่อการครองเอเชีย ว่า ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตยังตัดกับสงครามป้องกันชะลอการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของจีนเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจมากขึ้นกว่าสงครามนิวเคลียร์ แต่ เกินไป ไม่ ปัญหาหลักคือ ว่า มีวิธีปฏิบัติของเศรษฐกิจจีนชะลอตัวโดยไม่ทำลายเศรษฐกิจอเมริกันยัง หนึ่งอาจโต้เถียงว่า เศรษฐกิจจีนจะประสบความเสียหายมากขึ้น ปรับปรุงตำแหน่งสัมพัทธ์พลังงานของอเมริกาจึง vis-เซ็ต-vis จีนที่เติบโตของจีนเวลาถูก slackening แต่ที่มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นเมื่อสหรัฐสามารถค้นหาคู่ค้าใหม่ และจีนไม่ ทั้งเงื่อนไขจำเป็นอับ หลายประเทศทั่วโลกจะกระตือรือร้นที่จะเพิ่มความสัมพันธ์เศรษฐกิจจีน การบรรจุสุญญากาศที่สร้างขึ้น โดยความพยายามของวอชิงตันตัดกลับการค้าด้วยและลงทุนในจีนดังนั้น ตัวอย่าง ในยุโรป ซึ่งจะไม่ได้อย่างจริงจังถูกคุกคาม โดยประเทศจีน ประเทศจะเป็นผู้สมัครเฉพาะอเมริกา และต่อ fueling เศรษฐกิจจีน ในระยะสั้น เนื่องจากจีนไม่สามารถแยกกาญจน์ สหรัฐอเมริกาไม่ช้าความเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างใดมีความหมายสหราชอาณาจักรประสบปัญหาเดียวกันกับเยอรมนีเพิ่มขึ้นก่อนสงครามโลกจริง มันถูกยอมรับในอังกฤษก่อตั้งที่มีการเติบโตเศรษฐกิจของเยอรมนีที่ก้าวอย่างรวดเร็วมากขึ้นกว่าของสหราชอาณาจักร ซึ่งหมายความว่า ดุลอำนาจระหว่างสองประเทศขยับในโปรดปรานของเยอรมนี การอภิปรายที่รุนแรงตามมาเกี่ยวกับว่าสหราชอาณาจักรควรพยายามชะลอการเติบโตทางเศรษฐกิจเยอรมัน โดยอย่างรวดเร็ว curtailing มีเพศสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างสองประเทศ ผู้กำหนดนโยบายของอังกฤษสรุปว่า นโยบายนี้จะทำร้ายราชอาณาจักรมากกว่าเยอรมนี ส่วนใหญ่ เนื่องจากอาจทำให้เยอรมนีไปยังประเทศอื่น ๆ ที่จะทำการส่งออก จะส่งให้สหราชอาณาจักร เป็นให้มากที่สุดของการนำเข้าประเทศเยอรมนีได้รับจากราชอาณาจักร ในเวลาเดียวกัน เศรษฐกิจอังกฤษจะได้ไม่เจ็บ โดยการสูญเสียของการนำเข้าจากประเทศเยอรมัน ซึ่งจะเป็นการยากที่จะเปลี่ยน ดังนั้น ราชอาณาจักรยังคงทำค้ากับเยอรมนี — แม้ว่าเยอรมนีได้รับพลังงานที่ค่าใช้จ่ายของราชอาณาจักร — เพียง เพราะไม่มีทางเลือกน้อยด้อยการกลยุทธ์ทางเลือกที่สามเพื่อบรรจุเป็นการย้อนกลับ การที่สหรัฐอเมริกาจะหาไทยจีน โดย toppling ระบอบที่มิตรปักกิ่ง และบางทีแม้ โดย fomenting ปัญหาภายในประเทศจีน ตัวอย่าง ถ้าปากีสถานอย่างแน่นหนาในค่ายของจีน ซึ่งเป็นเป็นไปได้ในอนาคต วอชิงตันสามารถหานำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองในอิสลามบัด และช่วยใส่ที่อเมริกันสนับสนุนผู้นำ หรือสหรัฐอเมริกาอาจพยายามยั่วความไม่สงบภายในประเทศจีน โดยการสนับสนุนกลุ่ม irredentist ใน Xinjiang หรือทิเบตแม้ว่าสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่ติดตามกลยุทธ์บรรจุกับสหภาพโซเวียตในสงครามเย็น ตอนนี้เรารู้ว่า จะหมั้นในองค์ประกอบของย้อนกลับเช่นกัน ไม่เพียงแต่ไม่ได้ลองการจลาจลภายในสหภาพโซเวียตในช่วงต้นทศวรรษ 1950 2483 แต่มันยังพยายามโค่นผู้นำรัฐบาลต่าง ๆ ทั่วโลกที่ได้ถือว่าเป็นการสนับสนุนโซเวียต ในความเป็นจริง วอชิงตันเปิดหลายเปอร์เรกำหนดเป้าหมายประเทศจีนในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s ความพยายามเหล่านี้ที่ย้อนกลับได้เฉพาะผลขนาดเล็กในดุลอำนาจระหว่างสองประเทศมหาอำนาจ และไม่ได้น้อยไปลูกของสหภาพโซเวียต ยังคง ผู้นำอเมริกันติดตามย้อนกลับ เมื่อพวกเขาได้ และมีเหตุผลน้อยคิดผู้กำหนดนโยบายในอนาคตในวอชิงตันจะ eschew นโยบายนี้จีนมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม บรรจุจะได้กลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสูงสุดของอเมริกาโดยมีโอกาสเล็กจีนก็จะกลายเป็นมีประสิทธิภาพมากว่า สหรัฐอเมริกาจะไม่สามารถประกอบด้วย และทำให้อำนาจเหนือเอเชีย แม้ว่ากองทัพอเมริกันยังคงรอการใช้งานในภูมิภาคที่ จีนอาจสักวันหนึ่งมีพลังงานแฝงอยู่มากขึ้นกว่าใด ๆ ของ hegemons มีศักยภาพ 4 สหรัฐอเมริกาเผชิญในศตวรรษที่ยี่สิบ ในระยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาสมดุลพันธมิตรบันทึกประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นการกำหนดนโยบายอเมริกันจะตอบสนองถ้าจีนพยายามที่จะครองเอเชีย ตั้งแต่กลายเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ที่สหรัฐอเมริกาไม่เคยได้รับการยอมรับคู่แข่งเพียร์ ในขณะที่มันแสดงให้เห็นตลอดศตวรรษที่ยี่สิบก็มุ่งมั่นที่จะยังคงอยู่ในอิทธิพลในภูมิภาคเดียวของโลก ดังนั้นสหรัฐอเมริกาจะไปช่วงที่ดีที่จะมีจีนและทำสิ่งที่มันสามารถที่จะทำให้มันไม่สามารถปกครองพักในเอเชีย ในสาระสำคัญของสหรัฐมีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมที่มีต่อประเทศจีนส่วนใหญ่วิธีการที่จะประพฤติต่อสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น. เพื่อนบ้านของจีนมีบางอย่างที่กลัวการเพิ่มขึ้นของมันเป็นอย่างดีและพวกเขาก็จะทำสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะป้องกันไม่ให้มัน จากการบรรลุอำนาจในระดับภูมิภาค อันที่จริงมีหลักฐานมากมายอยู่แล้วว่าประเทศเช่นอินเดีย, ญี่ปุ่นและรัสเซียเช่นเดียวกับอำนาจขนาดเล็กเช่นสิงคโปร์เกาหลีใต้และเวียดนามมีความกังวลใจเกี่ยวกับวาสนาของจีนและกำลังมองหาวิธีการที่จะมีมัน ในท้ายที่สุดพวกเขาจะเข้าร่วมชาวอเมริกันนำความสมดุลของรัฐบาลที่จะตรวจสอบการเพิ่มขึ้นของจีนลักษณะของสหราชอาณาจักร, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, อิตาลี, ญี่ปุ่น, และในที่สุดประเทศจีนร่วมกับกองกำลังของสหรัฐในช่วงสงครามเย็นที่จะมีสหภาพโซเวียต . ลุงแซมเมื่อเทียบกับมังกรประเทศจีนยังคงห่างไกลจากจุดที่มันมีความสามารถทางทหารจะทำให้การทำงานที่มีอำนาจในระดับภูมิภาคที่ นี้ไม่ได้ปฏิเสธการมีเหตุผลที่ดีที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นทำลายออกในวันนี้มากกว่าปัญหาเช่นไต้หวันและทะเลจีนใต้; แต่ที่เป็นเรื่องที่แตกต่าง สหรัฐอเมริกาเห็นได้ชัดว่ามีความสนใจที่ฝังลึกในการทำให้แน่ใจว่าจีนไม่ได้กลายเป็นอิทธิพลในภูมิภาค ของหลักสูตรนี้จะนำไปสู่คำถามที่สำคัญวิกฤต: สิ่งที่เป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดของอเมริกาในการป้องกันประเทศจีนจากอำนาจเหนือเอเชียกลยุทธ์ที่เหมาะสมในการจัดการกับการเพิ่มขึ้นของจีนเป็นบรรจุ มันเรียกร้องให้ประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะมีสมาธิในการรักษาปักกิ่งจากการใช้กองกำลังทหารในการพิชิตดินแดนและอื่น ๆ โดยทั่วไปขยายอิทธิพลในเอเชีย ในช่วงท้ายว่าผู้กำหนดนโยบายอเมริกันจะหาทางที่จะก่อให้เกิดความสมดุลกับพรรคร่วมรัฐบาลเป็นจำนวนมากของประเทศเพื่อนบ้านของจีนที่เป็นไปได้ จุดมุ่งหมายสูงสุดจะสร้างโครงสร้างพันธมิตรตามสายของนาโตซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับที่มีสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกายังจะทำงานในการรักษาการปกครองของมหาสมุทรของโลกจึงทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับประเทศจีนโครงการพลังงานได้อย่างน่าเชื่อถือลงในพื้นที่ที่ห่างไกลเช่นอ่าวเปอร์เซียและโดยเฉพาะอย่างยิ่งซีกโลกตะวันตก. บรรจุเป็นหลักกลยุทธ์การป้องกันเพราะมันไม่ ได้เรียกร้องให้เริ่มต้นสงครามกับประเทศจีน ในความเป็นจริงการบรรจุเป็นทางเลือกที่จะทำสงครามกับจีนเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามสงครามเป็นไปได้เสมอ มีเหตุผลที่ประเทศสหรัฐอเมริกาไม่สามารถมีเพศอย่างมีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจกับประเทศจีนในเวลาเดียวกันก็ใช้กลยุทธ์การบรรจุเป็น หลังจากที่ทุกอังกฤษฝรั่งเศสและรัสเซียมีการซื้อขายอย่างกว้างขวางกับวิลเฮล์เยอรมนีในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาก่อนที่สงครามโลกครั้งที่แม้ว่าพวกเขาจะยังสร้างสามข้อตกลงสำหรับวัตถุประสงค์ของการที่มีเยอรมนี ดังนั้นแม้อาจจะมีข้อ จำกัด บางอย่างเกี่ยวกับการค้าเพื่อความปลอดภัยแห่งชาติ โดยทั่วไปประเทศจีนและสหรัฐอเมริกาสามารถให้ความร่วมมือเกี่ยวกับความหลากหลายของปัญหาในบริบทของกลยุทธ์การบรรจุ แต่ที่ราก, ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศจะมีการแข่งขัน. ป.ร. ให้ประวัติศาสตร์อันยาวนานในฐานะที่เป็น balancer ที่ต่างประเทศกลยุทธ์ที่เหมาะสำหรับ สหรัฐอเมริกาจะอยู่ในพื้นหลังให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และให้เพื่อนบ้านของจีนถือว่ามากที่สุดของภาระของประเทศจีนที่มี ในสาระสำคัญของอเมริกาจะเจ้าชู้ผ่านไปยังประเทศที่ตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียที่เกรงกลัวจีน แต่ที่จะไม่เกิดขึ้นด้วยเหตุผลสองประการ สิ่งที่สำคัญที่สุดเพื่อนบ้านของจีนจะไม่ได้มีพลังมากพอด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบประเทศจีน สหรัฐอเมริกาจึงจะมีทางเลือกน้อย แต่จะนำไปสู่ความพยายามกับจีนและมุ่งเน้นมากของอำนาจที่น่ากลัวที่มีต่อเป้าหมายที่ นอกจากนี้ระยะทางที่ดีแยกหลายประเทศในเอเชียที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาลสมดุลกับจีนคิดของอินเดีย, ญี่ปุ่นและเวียดนาม ดังนั้นวอชิงตันจะต้องประสานความพยายามของพวกเขาและแฟชั่นระบบพันธมิตรที่มีประสิทธิภาพ แน่นอนสหรัฐอเมริกาอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกันในช่วงสงครามเย็นเมื่อมันไม่มีทางเลือกที่จะถือว่ามีภาระของสหภาพโซเวียตในยุโรปเช่นเดียวกับในภาคตะวันออกเฉียงเหนือเอเชีย ในสาระสำคัญ balancers ในต่างประเทศจะต้องมาบนบกเมื่ออำนาจท้องถิ่นไม่สามารถมีอิทธิพลที่อาจเกิดขึ้นด้วยตัวเอง. มีสามกลยุทธ์ทางเลือกที่จะบรรจุเป็น สองคนแรกที่มุ่งที่การป้องกันการเพิ่มขึ้นของจีนอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยการเปิดตัวป้องกันสงครามหรือนโยบายการใฝ่หาการมุ่งเป้าไปที่การชะลอตัวทางเศรษฐกิจของจีนเจริญเติบโต กลยุทธ์ทั้ง แต่เป็นตัวเลือกที่ทำงานสำหรับสหรัฐอเมริกา ทางเลือกที่สามย้อนกลับเป็นกลยุทธ์ที่เป็นไปได้ แต่ผลตอบแทนจะน้อยที่สุด. สงครามป้องกันเป็นตัวเลือกที่ทำไม่ได้เพียงเพราะประเทศจีนมียับยั้งนิวเคลียร์ สหรัฐอเมริกาไม่ได้ไปเปิดการโจมตีทำลายล้างกับบ้านเกิดของประเทศที่สามารถตอบโต้กับมันหรือพันธมิตรที่มีอาวุธนิวเคลียร์ แต่ถึงแม้ว่าประเทศจีนไม่ได้มีอาวุธนิวเคลียร์ก็ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการใด ๆ ประธานอเมริกันเปิดตัวป้องกันสงคราม สหรัฐอเมริกาอย่างแน่นอนไม่ได้ไปบุกประเทศจีนซึ่งมีกองทัพใหญ่; และทำให้หมดอำนาจประเทศจีนที่มีการโจมตีทางอากาศขนาดใหญ่เกือบจะแน่นอนจะต้องมีการใช้อาวุธนิวเคลียร์ นั่นก็หมายความว่าการเปิดประเทศจีนกลายเป็น "การสูบบุหรี่แผ่ทำลาย" เพื่อขอยืมวลีจากสงครามเย็นที่รวบรวมวิธีการที่กองทัพอากาศสหรัฐตั้งใจที่จะจัดการกับสหภาพโซเวียตในกรณีที่เกิดสงครามการถ่ายภาพที่ ออกมาเสียนิวเคลียร์เพียงอย่างเดียวจากการโจมตีดังกล่าวทำให้ nonstarter นอกจากนี้มันเป็นเรื่องยากที่จะทราบว่าไม่ว่าจีนจะยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและทำให้ไม่ว่ามันจะเป็นภัยคุกคามที่จะครองเอเชีย ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตที่ยังลดการป้องกันต่อต้านสงคราม. ชะลอตัวลงของเศรษฐกิจจีนเจริญเติบโตอย่างแน่นอนเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจกว่าสงครามนิวเคลียร์ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ปัญหาหลักคือว่าไม่มีวิธีการปฏิบัติของการชะลอตัวทางเศรษฐกิจของจีนโดยไม่ทำลายเศรษฐกิจอเมริกัน บางคนอาจเถียงว่าเศรษฐกิจจีนจะได้รับความเสียหายมากขึ้นดังนั้นการปรับปรุงตำแหน่งอำนาจญาติของอเมริกา Vis-a-พิพาทจีนในเวลาเดียวกันการเติบโตของจีนได้รับการผ่อน แต่ที่น่าจะเกิดขึ้นเฉพาะในกรณีที่ประเทศสหรัฐอเมริกาสามารถหาคู่ค้าใหม่และจีนไม่สามารถ เงื่อนไขทั้งสองมีความจำเป็น. แต่น่าเสียดายที่หลายประเทศทั่วโลกจะเพิ่มความกระตือรือร้นที่จะมีเพศสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับจีนจึงเติมสูญญากาศที่สร้างขึ้นโดยความพยายามของวอชิงตันที่จะตัดกลับกับการค้าและการลงทุนในประเทศจีน ตัวอย่างเช่นประเทศในยุโรปซึ่งจะไม่ถูกคุกคามอย่างจริงจังโดยจีนจะเป็นผู้ที่สำคัญจะใช้สถานที่ของอเมริกาและยังคงเติมน้ำมันเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของจีน ในระยะสั้นเพราะจีนไม่สามารถแยกได้ทางเศรษฐกิจของสหรัฐไม่สามารถชะลอการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในลักษณะที่มีความหมายใด ๆ . สหราชอาณาจักรจริงที่ต้องเผชิญกับปัญหาเดียวกันกับการเพิ่มขึ้นของเยอรมนีก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่งมันได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายในสถานประกอบการของอังกฤษว่าเศรษฐกิจของเยอรมนีเป็น การเติบโตที่ก้าวอย่างรวดเร็วมากขึ้นกว่าของสหราชอาณาจักรซึ่งหมายความว่าความสมดุลของอำนาจระหว่างสองประเทศได้รับการขยับในความโปรดปรานของเยอรมนี มีการถกเถียงกันรุนแรงเกิดขึ้นเกี่ยวกับว่าอังกฤษควรพยายามที่จะชะลอการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วโดยเยอรมันกำจัดการมีเพศสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างทั้งสองประเทศ ผู้กำหนดนโยบายของอังกฤษสรุปว่านโยบายนี้จะเจ็บมากขึ้นกว่าที่สหราชอาณาจักรเยอรมนีส่วนใหญ่เพราะเยอรมนีอาจจะเปลี่ยนไปยังประเทศอื่น ๆ ที่จะใช้เวลาในการส่งออกที่ส่งไปยังสหราชอาณาจักรเช่นเดียวกับให้มากที่สุดของเยอรมนีนำเข้าที่ได้รับจากสหราชอาณาจักร ในเวลาเดียวกันที่เศรษฐกิจอังกฤษจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการสูญเสียของการนำเข้าจากประเทศเยอรมนีซึ่งจะยากที่จะเปลี่ยน ดังนั้นสหราชอาณาจักรอย่างต่อเนื่องเพื่อการค้ากับเยอรมนีแม้ว่าเยอรมนีได้รับพลังงานที่ค่าใช้จ่ายเพียงแค่ของสหราชอาณาจักรเพราะมันเป็นทางเลือกที่น้อยที่สุดที่ไม่ดี. กลยุทธ์ทางเลือกที่สามเพื่อบรรจุเป็นย้อนกลับซึ่งในประเทศสหรัฐอเมริกาจะหาทางที่จะอ่อนตัวลงของจีนโดยการโค่นล้มระบอบการปกครอง ที่เป็นมิตรกับกรุงปักกิ่งและบางทีอาจจะโดยการเพาะปัญหาภายในประเทศจีน ตัวอย่างเช่นถ้าปากีสถานมั่นในค่ายของจีนซึ่งเป็นไปได้อย่างแน่นอนในอนาคตวอชิงตันอาจหาทางที่จะช่วยทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองในกรุงอิสลามาบัดและช่วยให้วางในตำแหน่งผู้นำโปรชาวอเมริกัน หรือสหรัฐอเมริกาอาจพยายามที่จะกระตุ้นความไม่สงบภายในประเทศจีนโดยการสนับสนุนกลุ่มผู้รักชาติในซินเจียงหรือทิเบต. แม้ว่าสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่ดำเนินงานตามยุทธศาสตร์การบรรจุกับสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็นตอนนี้เรารู้ว่ามันมีส่วนร่วมในองค์ประกอบของการย้อนกลับเป็น ดี. ไม่เพียง แต่มันพยายามที่จะปลุกระดมความไม่สงบภายในสหภาพโซเวียตในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 และต้นปี 1950 แต่ก็ยังพยายามที่จะโค่นล้มผู้นำรัฐบาลจำนวนมากทั่วโลกที่ถูกมองว่าจะเป็นโปรโซเวียต ในความเป็นจริงวอชิงตันเปิดตัวปฏิบัติการลับหลายประเทศจีนกำหนดเป้าหมายโดยตรงในปี 1950 และ 1960 ความพยายามเหล่านี้ที่ย้อนกลับมีเพียงผลกระทบเล็ก ๆ บนความสมดุลของอำนาจระหว่างสองมหาอำนาจและไม่น้อยที่จะเร่งการตายของสหภาพโซเวียต ยังคงเป็นผู้นำอเมริกันไล่ย้อนกลับที่ไหนและเมื่อพวกเขาได้และมีเหตุผลที่จะคิดว่าผู้กำหนดนโยบายในอนาคตในวอชิงตันจะหลีกเลี่ยงนโยบายนี้กับประเทศจีนที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามการบรรจุจะเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของอเมริกาโดยไกล. มีความเป็นไปได้ที่มีขนาดเล็กของจีนในที่สุดก็จะกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพที่สหรัฐอเมริกาจะไม่สามารถที่จะมีมันและป้องกันไม่ให้มีอำนาจเหนือเอเชียแม้ว่าทหารอเมริกันยังคงใช้งานไปข้างหน้าใน พื้นที่ที่ ประเทศจีนสักวันหนึ่งอาจจะมีอำนาจแฝงอยู่มากเกินกว่าที่ใด ๆ ของสี่ hegemons ศักยภาพในการเผชิญหน้ากับสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่ยี่สิบ ในระยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาสมดุลกัน

บันทึกทางประวัติศาสตร์อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่านโยบายของชาวอเมริกันจะตอบสนองถ้าจีนพยายามที่จะครองเอเชีย ตั้งแต่เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ สหรัฐอเมริกาไม่เคยยอมรับคู่แข่ง ) มันแสดงให้เห็นตลอดศตวรรษที่ยี่สิบ มันมุ่งมั่นที่จะยังคงอยู่ในโลกเพียงเฮเกมอนภาค ดังนั้นสหรัฐอเมริกาจะไปยาวมากเพื่อประกอบด้วยจีนและทำในสิ่งที่มันสามารถให้มันไม่สามารถปกครองที่อยู่ในเอเชีย ในสาระสำคัญ , ประเทศสหรัฐอเมริกามีแนวโน้มที่จะปฏิบัติต่อจีนส่วนใหญ่วิธีประพฤติต่อสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น .

จีนเพื่อนบ้านบางความกลัวเพิ่มขึ้นเช่นกัน และพวกเขาด้วยจะทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถที่จะป้องกันไม่ให้มันจากการบรรลุความมีอำนาจในภูมิภาค แน่นอน ยังมีหลักฐานสําคัญที่ประเทศ เช่น อินเดีย ญี่ปุ่น และรัสเซีย รวมทั้งมีอำนาจ เช่น สิงคโปร์ เกาหลีใต้ และเวียดนาม เป็นกังวลเกี่ยวกับประเทศจีน วาสนา และมองหาวิธีที่จะควบคุมมัน ในที่สุด , พวกเขาจะเข้าร่วมรัฐบาลอเมริกันนำสมดุลการตรวจสอบของจีนสูงขึ้นมากทางอังกฤษ , ฝรั่งเศส , เยอรมัน , อิตาลี , ญี่ปุ่น , และในที่สุดจีนร่วมมือกับสหรัฐในช่วงสงครามเย็นประกอบด้วยสหภาพโซเวียต .

ลุงแซมกับมังกร

จีนยังห่างจากจุดที่มันมีความสามารถที่จะทำให้ทหารวิ่งอยู่ในกระแสหลักนี้ไม่ได้ปฏิเสธมีเหตุผลที่ดีที่จะกังวลเกี่ยวกับความขัดแย้งแบ่งออกวันนี้ผ่านปัญหาเช่นไต้หวันและทะเลจีนใต้ แต่ที่เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน สหรัฐอเมริกาก็มีความสนใจลึกๆให้แน่ใจว่า จีนไม่ได้เป็นเฮเกมอนภาค แน่นอน , นี้นำไปสู่คำถามที่สำคัญมาก :อะไรคือที่ดีที่สุดของอเมริกากลยุทธ์สำหรับการป้องกันจากจีนในเอเชีย

กลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับการซื้อขายกับจีนเพิ่มขึ้นแล้ว มันเรียกร้องให้ประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อสมาธิในการใช้กองกำลังทางทหารของปักกิ่ง จากการพิชิตดินแดนและโดยทั่วไปจะขยายอิทธิพลในเอเชีย ไปที่จุดสิ้นสุดนโยบายของอเมริกาจะหารูปแบบความสมดุลกันกับหลายๆ ประเทศเพื่อนบ้าน จีน เท่าที่เป็นไปได้ จุดมุ่งหมายสูงสุดที่จะสร้างพันธมิตรโครงสร้างตามสายของนาโตซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับที่มีสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาจะยังทำงานเพื่อรักษาอำนาจของมหาสมุทรทั่วโลกจึงทำให้ยากสำหรับประเทศจีนมีอำนาจในภูมิภาค เช่น โครงการได้ไกลและอ่าวเปอร์เซีย โดยเฉพาะซีกโลกตะวันตก

บรรจุเป็นหลักกลยุทธ์ตั้งรับ เพราะมันไม่ได้เรียกเริ่มสงครามกับประเทศจีน ในความเป็นจริงแล้ว เป็นทางเลือกที่เพิ่มขึ้น เพื่อทำสงครามกับประเทศจีน อย่างไรก็ตาม สงครามมันเป็นไปได้เสมอ