49 The appellant also argued that h

49 The appellant also argued that his case was less serious than Samad. He argued that in Samad, the second appellant had received the fuel for his own personal benefit, had contaminated the fuel he bought for himself with the lower grade of fuel on the barge intended for delivery to the company’s customer, and had purchased more fuel (157, as opposed to 105, metric tonnes).
50 The appellant then drew comparisons between his case and the cases of Shanker, Remy and Hussein. The latter can be summarised as follows:
(a) Shanker faced one charge under s 406 read with s 109 of the Penal Code and three charges under s 6(b) of the Prevention of Corruption Act (Cap 241, 1993 Rev Ed) (“PCA”) read with s 34 of the Penal Code. A further three charges under s 406 read with s 109 of the Penal Code and two charges under s 6(b) of the PCA read with s 34 were taken into consideration for the purpose of sentencing. He faced a total of eight months’ imprisonment and a S$90,000 fine.
(b) Remy faced 2 charges under s 406 read with s 109 of the Penal Code and two charges under s 6(b) of the Prevention of Corruption Act (Cap 241, 1993 Rev Ed) (“PCA”) read with s 34 of the Penal Code. A further two charges under s 408 read with s 109 of the Penal Code and two charges under s 6(b) of the PCA read with s 34 of the Penal Code were taken into consideration for the purpose of sentencing. He faced a total of six months’ imprisonment and a S$60,000 fine.
(c) Hussein faced two charges at trial under s 408 read with s 109 of the Penal Code. He also pleaded guilty to one charge under s 408 read with s 109 of the Penal Code. He faced a total of six months’ imprisonment.
Shanker and Remy had pleaded guilty, whereas Hussein had claimed trial to two counts of s 408 read with s 109 of the Penal Code (see PP v Zahfudean Faizal Bin Mohammed Din and another [2011] SGDC 223), and pleaded guilty to one count of s 408 read with s 109 of the Penal Code. The appellant argued that the trio faced more charges than him, he was not the “mastermind” in the transaction, and he did not benefit personally (whereas out of the S$18,900, Hussein took S$2,100 and Shanker and Remy each took S$6,000). As such, his sentence should have been significantly lower than theirs.
51 The District Judge, however, found that the role of Shanker could “be equated to the role of the [appellant]” (Chua at [76]), as without the appellant agreeing to receive the [fuel], the transaction would not have occurred. He also disagreed that the appellant did not benefit personally – the appellant’s gain was showing good business results to his Greek bosses. I agree. These were not the only differences between the appellant’s case and the other cases cited. Shanker had pleaded guilty, whereas the appellant had claimed trial to the single charge under s 411. Although the appellant was entitled to claim trial, the manner in which he conducted his defence was an indication that he showed little remorse, and was unwilling to accept personal responsibility.
52 The appellant, in his submissions, went on to “[acknowledge] that the principle of parity is irrelevant once the offenders are charged with different offences, as there is no longer any common basis for comparison” (citing Phua Song Hua v PP [2004] SGHC 33 at [38]). This did not seem to have deterred him from drawing comparisons between his sentence and the sentences of Shanker, Remy and Hussein (none of whom faced s 411 charges). The s 411 cases that he did refer to (PP v Ho Yeong Yeow [2005] SGDC 85, which dealt with the receipt of stolen television sets and electrical devices and PP v Narayanan Palanivellu [2006] SGDC 65, which dealt with the receipt of a stolen laptop) concerned entirely different facts and similarly provided little basis for comparison.
53 The case of the second appellant in Samad, admittedly, comes close to the appellant’s case (in terms of involving dishonest receipt of stolen MFO). However, sentencing is not a mathematical endeavour of equating similar criminal transactions. The circumstances of the accused (such as his level of remorse, and how he conducted his defence at trial) could be taken into account as well. I find that the analogy of Samad was not sufficient to warrant appellate intervention.
54 Second, the appellant argued that the District Judge misapprehended certain facts that were material to sentencing. He argued that there was no proof that the fuel was 380CST (and hence the District Judge was wrong to have relied on the market price of 380CST fuel), and that the District Judge incorrectly relied on the appellant’s statement (possibly in determining that he stood to gain by showing results to his Greek bosses). Having found that the District Judge was correct in finding that the fuel was 380CST (see above at [15]) and that the statement was an accurate representation of the facts (see above at [25]–[27]), the appellant’s contentions are without merit.
55 Third, the appellant argued that the District Judge did not have due regard to the character references he submitted in mitigation. The character references came from two individuals: the managing director of a business partner of AM, and a pastor. They stated that the appellant was a diligent and honest person. There is no reason to believe that the District Judge had not already taken these factors into account.
56 In sum, I find that the sentence was not manifestly excessive. The appeal against sentence is also dismissed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

49 appellant ที่โต้เถียงว่า กรณีของเขาคือรุนแรงน้อยกว่า Samad เขาโต้เถียงว่า ใน Samad, appellant สองได้รับน้ำมันเชื้อเพลิงเพื่อประโยชน์ส่วนตัวของเขาเอง มีการปนเปื้อนเชื้อเพลิงซื้อสำหรับตัวเองกับชั้นล่างของเชื้อเพลิงในเรือไว้สำหรับส่งไปยังลูกค้าของบริษัท และได้ซื้อเชื้อเพลิง (157 จำกัด 105 ตัน)50 appellant วาดเปรียบเทียบระหว่างกรณี ของแชงเกอร์ Remy Hussein และกรณีของเขาแล้ว หลังสามารถจะ summarised เป็นดังนี้:(ก) แชงเกอร์เผชิญค่าหนึ่งภายใต้ s 406 s 109 อาญาและค่าธรรมเนียมที่สามภายใต้ s 6(b) ของการป้องกันของทุจริตกระทำ (หมวก 241, Ed เรฟ 1993) อ่าน ("สมาคม") อ่าน s 34 ของอาญา เป็นสามค่าธรรมเนียมภายใต้ s 406 อ่าน s 109 ของอาญา และค่าธรรมเนียมที่สองภายใต้ 6(b) s ของ PCA อ่าน s 34 ถูกนำมาพิจารณาเพื่อโทษประหาร เขาต้องเผชิญรวมจำคุก 8 เดือนและปรับ S$ 90,000(ข) Remy ประสบค่าธรรมเนียม 2 ใต้ s 406 s 109 อาญาและค่าธรรมเนียมที่สองภายใต้ s 6(b) ของการป้องกันของทุจริตกระทำ (หมวก 241, Ed เรฟ 1993) อ่าน ("สมาคม") อ่าน s 34 ของอาญา เป็น 2 ค่าธรรมเนียมภายใต้ s s 109 ของอาญาอ่าน 408 และค่าธรรมเนียมที่สองภายใต้ 6(b) s ของ PCA อ่าน s 34 ของอาญาถูกนำมาพิจารณาเพื่อโทษประหาร เขาต้องเผชิญกับโทษจำคุก 6 เดือนและปรับ S$ 60000 รวม(ค) Hussein เผชิญค่าสองที่ทดลองภายใต้ s 408 อ่าน s 109 ของอาญา เขายัง pleaded ผิดกับค่าธรรมเนียมหนึ่งภายใต้ s 408 อ่าน s 109 ของอาญา เขาต้องเผชิญรวมจำคุก 6 เดือนแชงเกอร์และ Remy มี pleaded ผิด ขณะ Hussein ได้อ้างว่า การทดลองในการนับจำนวนที่สองของ s 408 อ่าน s 109 ของอาญา (ดูช่อง Zahfudean Faizal Mohammed ดิน v PP และอื่น [2011] SGDC 223), และ pleaded ผิดไปหนึ่งจำนวน s 408 s 109 ของอาญาอ่าน Appellant ที่โต้เถียงว่า ทริโอต้องเผชิญกับค่าธรรมเนียมเพิ่มเติมกว่าเขา เขาไม่ใช่ "บงการ" ในธุรกรรม และเขาก็ไม่ได้ตัว (ในขณะที่ออกจาก S$ 18,900, Hussein เอา S$ 2,100 และแชงเกอร์ และ Remy แต่ละเอา S$ 6000) เช่น ประโยคของเขาควรได้รับต่ำกว่าตน51 อำเภอผู้พิพากษา ไร พบว่า บทบาทของแชงเกอร์อาจ "ถูก equated กับบทบาทของ [appellant]" (ชัวที่ [76]), เป็น โดย appellant ภายใต้รับ [น้ำมัน], ธุรกรรมจะไม่เกิดขึ้น เขายัง disagreed ว่า appellant ได้ประโยชน์ส่วนตัว – กำไรของ appellant ถูกแสดงผลลัพธ์ทางธุรกิจที่ดีกับผู้บังคับบัญชาของเขาภาษากรีก ฉันเห็นด้วย เหล่านี้ไม่แตกของ appellant กรณีและกรณีอื่น ๆ ที่อ้างเท่านั้น แชงเกอร์มี pleaded ผิด ขณะ appellant ได้อ้างว่า ทดลองการชาร์จเพียงครั้งเดียวภายใต้ s 411 แม้ว่า appellant มีสิทธิเรียกร้องทดลอง ลักษณะเขาดำเนินการป้องกันของเขาเป็นการบ่งชี้ว่า เขาพบว่าเลือดเย็นน้อย และเป็นยอมรับผิดชอบส่วนบุคคล52 appellant ในการส่งของ ได้ "[ยอมรับ] ว่า หลักการของพาริตี้ไม่เกี่ยวข้องกับเมื่อผู้กระทำผิดที่โดนการกระทำความผิดแตกต่างกัน มีไม่มีพื้นฐานทั่วไปสำหรับการเปรียบเทียบ" (อ้างถึงหัวผัวเพลง v SGHC PP [2004] 33 ที่ [38]) นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะมี deterred เขาจากรูปวาดเปรียบเทียบระหว่างของประโยคและประโยค ของแชงเกอร์ Remy Hussein (ไม่มีของที่ต้องเผชิญกับค่าธรรมเนียม s 411) กรณี s 411 ที่เขาได้อ้างอิงถึง (PP v SGDC โรงแรมเยา Yeong โฮจิมินห์ [2005] 85 การจัดการกับการรับของถูกขโมยโทรทัศน์และอุปกรณ์ไฟฟ้า และ PP v SGDC Narayanan Palanivellu [2006] 65 ซึ่งรับแล็ปท็อปถูกโจรกรรม) เกี่ยวข้องข้อเท็จจริงที่แตกต่าง และในทำนองเดียวกัน มีพื้นฐานเล็กน้อยสำหรับการเปรียบเทียบ53 เป็นที่ยอมรับ กรณีของ appellant สองใน Samad มาใกล้กับกรณีของ appellant (ในแง่ของการเกี่ยวข้องกับ MFO ถูกขโมยไม่รับ) อย่างไรก็ตาม โทษประหารได้ endeavour คณิตศาสตร์ของ equating ธุรกรรมทางอาญาเหมือนกัน สถานการณ์ของผู้ถูกกล่าวหา (เช่นระดับของเขาเลือดเย็น และวิธีที่เขาดำเนินการป้องกันประเทศของเขาทดลอง) อาจจะนำมาพิจารณาด้วย ค้นหาเปรียบเทียบของ Samad มีไม่เพียงพอที่จะรับประกันการแทรกแซงศาล54 ที่สอง appellant จะโต้เถียงว่า ผู้พิพากษาเขต misapprehended ข้อเท็จจริงบางอย่างที่วัสดุกับโทษประหาร เขาโต้เถียงว่า มีหลักฐานไม่ว่า เชื้อเพลิงถูก 380CST (และดังนั้น ผู้พิพากษาเขตถูกผิดได้อาศัยในราคาตลาดน้ำมัน 380CST), และว่า ผู้พิพากษาเขตถูกอาศัยในงบของ appellant (อาจจะในการกำหนดว่า เขายืนได้รับ โดยแสดงผลให้ผู้บังคับบัญชาของเขาภาษากรีก) มีพบว่า ผู้พิพากษาเขตไม่ถูกต้องในการหาที่เชื้อเพลิงถูก 380CST (ดูข้างใน [15]) และว่า คำสั่งแสดงข้อเท็จจริงที่ถูกต้อง (ดูข้างใน [25]–[27]), contentions ของ appellant ได้ โดยไม่มีค่าตอบแทน55 ที่สาม appellant จะโต้เถียงว่า ผู้พิพากษาเขตไม่มีสัมมาคารวะครบกำหนดอ้างอิงอักขระที่เขาส่งในการลดปัญหาไป อักขระมีการอ้างอิงมาจากบุคคลสอง: กรรมการผู้จัดการของพันธมิตรธุรกิจของ AM และศิษยาภิบาล พวกเขากล่าวว่า appellant ที่เป็นคนขยัน และซื่อสัตย์ มีเหตุผลให้เชื่อได้ว่า ผู้พิพากษาเขตมีไม่แล้วพิจารณาปัจจัยเหล่านี้56 ในผล ผมพบว่า ประโยคไม่เกิน manifestly นอกจากนี้ยังมีไล่อุทธรณ์กับประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

49 ผู้อุทธรณ์ยังถกเถียงกันอยู่ว่ากรณีของเขาเป็นเรื่องร้ายแรงน้อยกว่าซุ เขาแย้งว่าในซุลอุทธรณ์ที่สองได้รับน้ำมันเชื้อเพลิงเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของเขาเองได้ปนเปื้อนน้ำมันเชื้อเพลิงที่เขาซื้อให้ตัวเองด้วยเกรดที่ต่ำกว่าของน้ำมันเชื้อเพลิงในเรือที่มีไว้สำหรับการส่งมอบให้กับลูกค้าของ บริษัท ฯ และได้ซื้อเชื้อเพลิงมากขึ้น ( 157 เมื่อเทียบกับ 105, เมตริกตัน).
​​50 อุทธรณ์แล้วเข้ามาเปรียบเทียบระหว่างกรณีของเขาและกรณีของ Shanker เรมี่และฮุสเซน หลังสามารถสรุปได้ดังนี้
(ก) Shanker ต้องเผชิญกับหนึ่งค่าใช้จ่ายต่ำกว่า 406 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญาและสามค่าใช้จ่ายต่ำกว่า 6 (b) การป้องกันและปราบปรามการทุจริตของพระราชบัญญัติ (หมวก 241, 1993 เรฟเอ็ด) ( "PCA") อ่านด้วย S 34 แห่งประมวลกฎหมายอาญา อีกสามค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า 406 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญาและสองค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า S 6 (ข) แห่งพรบอ่านด้วย S 34 ถูกนำมาพิจารณาเพื่อวัตถุประสงค์ในการพิจารณาคดี เขาต้องเผชิญกับการรวมจำคุกแปดเดือนและ S $ 90,000 ปรับ.
(ข) เรมี่ต้องเผชิญกับ 2 ค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า 406 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญาและสองค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า S 6 (b) การป้องกันและปราบปรามการทุจริตพระราชบัญญัติ (CAP 241, 1993 เรฟเอ็ด) ("PCA") อ่านด้วย S 34 แห่งประมวลกฎหมายอาญา อีกสองค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า 408 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญาและสองค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า S 6 (ข) แห่งพรบอ่านด้วย S 34 แห่งประมวลกฎหมายอาญาถูกนำเข้าสู่การพิจารณาเพื่อวัตถุประสงค์ในการพิจารณาคดี เขาต้องเผชิญกับการรวมจำคุกหกเดือนและ S $ 60,000 ปรับ.
(c) ฮุสเซนที่ต้องเผชิญกับสองค่าใช้จ่ายในการพิจารณาคดีภายใต้ S 408 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา นอกจากนี้เขายังสารภาพกับค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่า S 408 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา เขาต้องเผชิญกับการรวมจำคุกหกเดือน '.
Shanker และเรมี่ได้สารภาพในขณะที่ฮุสเซนอ้างว่าการพิจารณาคดีทั้งสองข้อหา S 408 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา (ดูพีพีวี Zahfudean Faizal Bin โมฮัมเหม็ดินและอื่น ๆ [2011] SGDC 223) และสารภาพกับนับหนึ่งของ S 408 อ่านด้วย S 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา อุทธรณ์แย้งว่าทั้งสามคนที่ต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายมากขึ้นกว่าเขาเขาไม่ได้เป็น "ผู้บงการ" ในการทำธุรกรรมและเขาก็ไม่ได้รับประโยชน์ส่วนตัว (ในขณะที่ออกจาก S $ 18,900, ฮุสเซนเอา S $ 2,100 และ Shanker และเรมี่แต่ละเอา S $ 6,000) . เช่นประโยคของเขาควรจะได้รับอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าพวกเขา.
51 อำเภอตัดสิน แต่พบว่าบทบาทของ Shanker สามารถ "ได้รับการบรรจุไปบทบาทของ [อุทธรณ์]" (Chua ที่ [76]) เป็นโดยไม่ต้อง อุทธรณ์เห็นพ้องที่จะได้รับ [เชื้อเพลิง], การทำธุรกรรมจะไม่เกิดขึ้น นอกจากนี้เขายังไม่เห็นด้วยที่ผู้อุทธรณ์ไม่ได้รับประโยชน์ส่วนตัว - กำไรที่ผู้อุทธรณ์ที่ถูกแสดงผลลัพธ์ทางธุรกิจที่ดีในการที่ผู้บังคับบัญชาของเขากรีก ผมเห็นด้วย เหล่านี้ไม่แตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างกรณีที่ผู้อุทธรณ์และกรณีอื่น ๆ ที่อ้างถึง Shanker ได้สารภาพในขณะที่ผู้อุทธรณ์อ้างว่าการพิจารณาคดีการชาร์จเพียงครั้งเดียวภายใต้ S 411. แม้ว่าผู้อุทธรณ์มีสิทธิที่จะเรียกร้องการพิจารณาคดีในลักษณะที่เขาดำเนินการป้องกันของเขาเป็นข้อบ่งชี้ว่าเขาแสดงให้เห็นถึงความสำนึกผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ และก็เต็มใจที่จะยอมรับ ความรับผิดชอบส่วนบุคคล.
52 อุทธรณ์ในการส่งของเขาเดินตรงไปยัง "[รับทราบ] ว่าหลักการของความเท่าเทียมกันไม่เกี่ยวข้องครั้งเดียวที่กระทำผิดจะถูกเรียกเก็บเงินกับความผิดที่แตกต่างกันเป็นมีไม่พื้นฐานร่วมใด ๆ สำหรับการเปรียบเทียบ" (อ้าง Phua เพลงหัวหิน วีพีพี [2004] SGHC ที่ 33 [38]) นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะมีการขัดขวางเขาจากการวาดภาพเปรียบเทียบระหว่างประโยคของเขาและประโยคของ Shanker เรมี่และฮุสเซน (ไม่มีใครต้องเผชิญกับ S 411 ค่าใช้จ่าย) S 411 กรณีที่เขาไม่อ้างถึง (PP วีโฮยองว้าว [2005] SGDC 85 ซึ่งเกี่ยวข้องกับการรับโทรทัศน์ที่ถูกขโมยและอุปกรณ์ไฟฟ้าและ PP วี Narayanan Palanivellu [2006] SGDC 65 ซึ่งเกี่ยวข้องกับการรับ แล็ปท็อป) ที่เกี่ยวข้องกับข้อเท็จจริงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงและให้คล้ายพื้นฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับการเปรียบเทียบที่ถูกขโมย.
53 กรณีที่มีการอุทธรณ์ที่สองในซุลเป็นที่ยอมรับมาใกล้เคียงกับกรณีอุทธรณ์ของ (ในแง่ของการที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตของใบเสร็จรับเงินที่ถูกขโมย MFO) อย่างไรก็ตามการพิจารณาไม่ได้เป็นความพยายามทางคณิตศาสตร์ของการทำธุรกรรมทางอาญาเท่าที่คล้ายกัน สถานการณ์ของผู้ถูกกล่าวหา (เช่นระดับของเขาสำนึกผิดและวิธีการที่เขาดำเนินการป้องกันของเขาในการพิจารณาคดี) จะต้องนำมาพิจารณาด้วยเช่นกัน ผมพบว่าคล้ายคลึงกันของซุลก็ไม่เพียงพอที่จะรับประกันการแทรกแซงอุทธรณ์.
54 ประการที่สองอุทธรณ์แย้งว่าอำเภอตัดสิน misapprehended ข้อเท็จจริงบางอย่างที่เป็นสาระสำคัญต่อการพิจารณาคดี เขาอ้างว่ามีหลักฐานว่าน้ำมันเชื้อเพลิงเป็น 380cst (และด้วยเหตุนี้ผู้พิพากษาเป็นความผิดพลาดที่จะได้อาศัยในราคาตลาดของน้ำมันเชื้อเพลิง 380cst) และที่อำเภอตัดสินไม่ถูกต้องอาศัยคำพูดของผู้อุทธรณ์ (อาจจะเป็นในการกำหนดว่าเขายืนอยู่ ที่จะได้รับโดยการแสดงผลไปยังผู้บังคับบัญชาของกรีกของเขา) หลังจากพบว่าอำเภอตัดสินได้ถูกต้องในการหาว่าน้ำมันเชื้อเพลิงเป็น 380cst (ดูด้านบนที่ [15]) และว่าคำสั่งเป็นตัวแทนที่ถูกต้องของข้อเท็จจริง (ดูด้านบนที่ [25] - [27]) โต้แย้งของผู้อุทธรณ์ จะไม่มีบุญ.
55 ประการที่สามการอุทธรณ์แย้งว่าผู้พิพากษาไม่ได้มีการคำนึงถึงการอ้างอิงตัวละครที่เขาส่งในการบรรเทาผลกระทบ การอ้างอิงตัวละครมาจากบุคคลทั้งสอง: กรรมการผู้จัดการของพันธมิตรทางธุรกิจของ AM และบาทหลวง พวกเขากล่าวว่าผู้อุทธรณ์เป็นคนขยันและซื่อสัตย์ มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าผู้พิพากษาไม่ได้ถ่ายแล้วปัจจัยเหล่านี้เข้าบัญชีไม่เป็น.
56 โดยสรุปผมพบว่าประโยคที่ไม่มากเกินไปอย่างชัดแจ้ง อุทธรณ์ประโยคถูกไล่ออกยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

49 ผู้อุทธรณ์ยังถกเถียงกันอยู่ว่า คดีร้ายแรงน้อยกว่ามาด . เขาแย้งว่า ในมาดที่ผู้อุทธรณ์ที่สองได้รับเชื้อเพลิงเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของเขาเอง มีน้ำมันเค้าซื้อให้ตัวเองด้วยลดเกรดของน้ำมันบนเรือไว้เพื่อส่งมอบให้ลูกค้าของ บริษัท ที่ปนเปื้อน และได้ซื้อเพิ่มเติมเชื้อเพลิง ( 157 , เป็นนอกคอก 105
เมตริกตัน )50 ผู้อุทธรณ์แล้ววาดเปรียบเทียบระหว่างเขาและกรณีคดีของ shanker เรมี่ย์ และ ขึ้น หลังสามารถสรุปได้ดังนี้ :
( ) shanker เผชิญหนึ่งค่าใช้จ่ายภายใต้ S 406 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา และสามค่าใช้จ่ายภายใต้ S 6 ( B ) ของการป้องกันการทุจริตกฎหมาย ( หมวก 241 , 1993 ) เอ็ด ) ( " PCA " ) อ่านกับ S 34 แห่ง ประมวลกฎหมายอาญาอีกสามค่าใช้จ่ายภายใต้ S 406 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา และสองค่าใช้จ่ายภายใต้ S 6 ( B ) ของ PCA อ่านกับ S 34 มีการพิจารณาเพื่อลงโทษ เขาเผชิญรวมจำคุก 8 เดือน ' s
$ 90 , 000 ครับ( ข ) เรมี่เผชิญ 2 ค่าใช้จ่ายภายใต้ S 406 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา และสองค่าใช้จ่ายภายใต้ S 6 ( B ) ของการป้องกันการทุจริตกฎหมาย ( หมวก 241 , 1993 ) เอ็ด ) ( " PCA " ) อ่านกับ S 34 แห่ง ประมวลกฎหมายอาญาอีกสองค่าใช้จ่ายภายใต้ s 408 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา และสองค่าใช้จ่ายภายใต้ S 6 ( B ) ของ PCA อ่านกับ S 34 แห่งประมวลกฎหมายอาญา คือ การพิจารณาเพื่อลงโทษ เขาเผชิญรวมจำคุกหกเดือนและ S $ 60 , 000 ดี .
( C ) ได้ เจอสองค่าใช้จ่ายที่ทดลองภายใต้ s 408 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญาเขา pleaded ผิดหนึ่งค่าใช้จ่ายภายใต้ s 408 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา เขาเผชิญ รวมจำคุก 6 เดือน และมี pleaded ผิด
shanker เรมี่ และ ฮุสเซน ได้อ้างว่าการทดลองสองนับจาก s 408 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา ( ดู PP v zahfudean faizal บินมุฮัมมัด DIN และอีก [ 2011 ] sgdc 223 )และ สารภาพกับการนับหนึ่งของ s 408 อ่านกับ 109 แห่งประมวลกฎหมายอาญา ที่ผู้อุทธรณ์แย้งว่าสามประสบค่าใช้จ่ายมากกว่าเขา เขาไม่ได้ " บงการ " ในรายการ และเขามิได้ผลประโยชน์ส่วนตัว ( ส่วนของ S $ 900 , ฮุสเซนเอา S $ 2100 shanker เรมี่แต่ละคนและและ S $ 6000 ) เช่น ประโยคของเขาน่าจะลดลงกว่าที่พวกเขา .
51 อำเภอตัดสิน อย่างไรก็ตาม พบว่า บทบาทของ shanker " อาจเป็น equated กับบทบาทของ [ ผู้อุทธรณ์ ] " ( ชั่วที่ [ 76 ] ) เป็นโดยผู้อุทธรณ์ยอมรับได้รับ [ เชื้อเพลิง ] , ธุรกรรมจะไม่เกิดขึ้น เขายังไม่เห็นด้วยที่ผู้อุทธรณ์มิได้ผลประโยชน์ส่วนตัวของผู้อุทธรณ์ ) ได้รับการแสดงผลลัพธ์ทางธุรกิจที่ดีในการบังคับบัญชากรีกของเขา ผมเห็นด้วยนี่ไม่ใช่ความแตกต่างระหว่างกรณีของผู้อุทธรณ์ และคดีอื่นอ้าง . shanker ได้สารภาพ และผู้อุทธรณ์ได้อ้างว่าการทดลองการชาร์จครั้งเดียวภายใต้ S 411 . ถึงแม้ว่า ผู้อุทธรณ์มีสิทธิที่จะเรียกร้องศาล ลักษณะที่เขาดำเนินการการป้องกันของเขาเป็นข้อบ่งชี้ว่าเขาพบน้อยสำนึกผิด และไม่เต็มใจที่จะยอมรับความรับผิดชอบส่วนบุคคล .
52 ที่ผู้อุทธรณ์ในการส่งของเขาไป " [ ยอมรับ ] ว่า หลักการของความเท่าเทียมกันไม่เกี่ยวข้อง เมื่อผู้ที่ถูกจับด้วย ความผิดต่าง ๆ มีไม่มีพื้นฐานใด ๆทั่วไปสำหรับการเปรียบเทียบ " ( อ้างผัวเพลงหัววีพีพี [ 2004 ] sghc 33 ที่ [ 38 ] ) นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะทำให้เขาจากการเปรียบเทียบระหว่างประโยคกับประโยค shanker ของเขา ,เรมี่ย์ และ ฮุสเซน ( ไม่มีบุคคลที่ประสบ s 411 ค่าใช้จ่าย ) s 411 คดีที่เขาอ้างถึง ( พีพีวี โฮ ยอง เมี้ยว [ 2005 ] sgdc 85 ซึ่งเกี่ยวข้องกับการขโมยชุดโทรทัศน์และอุปกรณ์ไฟฟ้าและพีพีวี นารายานัน palanivellu [ 2006 ] sgdc 65 ซึ่งจัดการกับใบเสร็จของแล็ปท็อปที่ถูกขโมย ) ว่าข้อเท็จจริงที่แตกต่างกันทั้งหมด และในทำนองเดียวกันให้พื้นฐานสำหรับน้อย
เปรียบเทียบ53 กรณีผู้อุทธรณ์ที่สองในซามาด กัน มาใกล้ชิดกับคดีของผู้อุทธรณ์ ( ในแง่ที่เกี่ยวข้องกับใบเสร็จทุจริตของขโมย mfo ) อย่างไรก็ตาม การลงโทษไม่ใช่ความพยายามทางคณิตศาสตร์ของการเทียบธุรกรรมอาชญากรรมที่คล้ายกัน สถานการณ์ของผู้ต้องหา ( เช่นระดับของความสำนึกผิดของเขาและวิธีการที่เขาดำเนินการการป้องกันของเขาที่ทดลอง ) สามารถพิจารณาได้เป็นอย่างดีผมพบว่าคล้ายคลึงของ มาด ไม่เพียงพอที่จะรับประกันการแทรกแซงการอุทธรณ์ .
54 สอง ผู้อุทธรณ์แย้งว่าผู้พิพากษาอำเภอ misapprehended บางข้อเท็จจริงที่เป็นวัสดุในการลงโทษ เขาแย้งว่า ไม่มีหลักฐานว่าเชื้อเพลิง 380cst ( และด้วยเหตุนี้ผู้พิพากษาอำเภอผิดต้องพึ่งพาตลาดราคา 380cst เชื้อเพลิง )และที่อำเภอตัดสินไม่ถูกต้องอาศัยของผู้อุทธรณ์ ( อาจจะในการกำหนดงบที่เขายืนอยู่ที่จะได้รับโดยแสดงผลให้ผู้บังคับบัญชากรีกของเขา ) มีพบว่าผู้พิพากษาเขตถูกต้องในการหาเชื้อเพลิง 380cst ( ดูข้างต้นที่ [ 15 ] ) และงบเป็นตัวแทนที่ถูกต้องของข้อมูล ( ดูข้างต้นที่ [ 25 ] - [ 27 ] )ข้อโต้แย้งของผู้อุทธรณ์ไม่มีบุญ
55 สาม ผู้อุทธรณ์ได้โต้เถียงว่า ผู้พิพากษาเขตไม่ได้ เนื่องจากเรื่องตัวละครอ้างอิงเขาส่งในการบรรเทาผลกระทบ ตัวละครอ้างอิงมาจากบุคคลสองคน : กรรมการผู้จัดการ บริษัท คู่ค้าทางธุรกิจของฉัน และบาทหลวง พวกเขากล่าวว่า ผู้อุทธรณ์ก็ขยันและซื่อสัตย์คนไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าผู้พิพากษาเขต ไม่ได้ถ่ายแล้วปัจจัยเหล่านี้เข้าบัญชี .
56 ในผลรวม ผมพบว่า ประโยคที่ไม่สนับสนุนมากเกินไป อุทธรณ์ต่อประโยคยังเลิกได้