Throughout the time he spent in Lid

Throughout the time he spent in Lidzbark-Warminski, Copernicus continued to study astronomy. Among the sources that he consulted was Regiomontanus's 15th-century work Epitome of the Almagest, which presented an alternative to Ptolemy's model of the universe and significantly influenced Copernicus's research.

Scholars believe that by around 1508, Copernicus had begun developing his own celestial model, a heliocentric planetary system. During the second century A.D., Ptolemy had invented a geometric planetary model with eccentric circular motions and epicycles, significantly deviating from Aristotle's idea that celestial bodies moved in a fixed circular motion around the earth. In an attempt to reconcile such inconsistencies, Copernicus's heliocentric solar system named the sun, rather than the earth, as the center of the solar system. Subsequently, Copernicus believed that the size and speed of each planet's orbit depended on its distance from the sun.

Though his theory was viewed as revolutionary and met with controversy, Copernicus was not the first astronomer to propose a heliocentric system. Centuries prior, in the third century B.C., ancient Greek astronomer Aristarchus of Samos had identified the sun as a central unit orbited by a revolving earth. But a heliocentric theory was dismissed in Copernicus's era because Ptolemy's ideas were far more accepted by the influential Roman Catholic Church, which adamantly supported the earth-based solar system theory. Still, Copernicus's heliocentric system proved to be more detailed and accurate than Aristarchus's, including a more efficient formula for calculating planetary positions.

In 1513, Copernicus's dedication prompted him to build his own modest observatory. Nonetheless, his observations did, at times, lead him to form inaccurate conclusions, including his assumption that planetary orbits occurred in perfect circles. As German astronomer Johannes Kepler would later prove, planetary orbits are actually elliptical in shape.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดเวลาที่เขาใช้เวลาในการ Lidzbark-Warminski, Copernicus ต่อการศึกษาดาราศาสตร์ ในแหล่งที่เขาปรึกษาเป็นที่วิจัยของ Copernicus อิทธิพลของ Regiomontanus ศตวรรษที่ 15 งานของ Almagest ซึ่งนำเสนอทางเลือกในรูปแบบของทอเลมี ของจักรวาล และอย่างมีนัยสำคัญนักวิชาการเชื่อว่า โดยประมาณ 1508, Copernicus ได้เริ่มพัฒนาแบบท้องฟ้าของเขาเอง ระบบดาวเคราะห์เคป ระหว่างศตวรรษที่สอง ทอเลมีได้ประดิษฐ์แบบเรขาคณิตดาวเคราะห์ประหลาดวงและ epicycles ไม่ปกติอย่างมีนัยสำคัญ ความคิดของอริสโตเติลที่ว่า เทหวัตถุย้ายในเป็นวงถาวรทั่วโลก ในความพยายามในการกระทบยอดดังกล่าวไม่สอดคล้องกัน ระบบสุริยะเคปของ Copernicus ชื่ออาทิตย์ มากกว่า โลกเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ ต่อมา Copernicus เชื่อว่า ขนาดและความเร็วของการโคจรของดาวเคราะห์แต่ละขึ้นอยู่กับระยะห่างจากดวงอาทิตย์แม้ว่าทฤษฎีของเขาถูกมองว่าเป็นการปฏิวัติ และได้พบกับความขัดแย้ง Copernicus ไม่นักแรกเพื่อนำเสนอระบบเคป ศตวรรษก่อน ไคลน์ศตวรรษที่สาม นักดาราศาสตร์กรีกโบราณ Aristarchus ของ Samos ในได้ระบุว่าดวงอาทิตย์เป็นตัวกลางโคนตามโลกหมุน แต่ทฤษฎีที่เคปถูกไล่ในยุคของ Copernicus เพราะทอเลมีไอเดียมากขึ้นถูกยอมรับ โดยมีอิทธิพลโรมันคาทอลิก ซึ่งยืนกรานสนับสนุนทฤษฎีโลกตามระบบสุริยะ ยังคง ระบบเคปของ Copernicus พิสูจน์ให้ละเอียดมากขึ้น และแม่นยำกว่า Aristarchus รวมถึงสูตรการเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับการคำนวณตำแหน่งดาวเคราะห์ในความทุ่มเทของ Copernicus พร้อมท์เขาสร้างหอดูดาวที่เจียมเนื้อเจียมตัวของเขาเอง กระนั้น สังเกตการณ์ เวลา นำไปเขาจะเป็นข้อสรุปที่ไม่ถูกต้อง รวมถึงสมมติฐานของเขาที่วงโคจรดาวเคราะห์ที่เกิดขึ้นในวงกลมที่สมบูรณ์แบบ เป็นนักดาราศาสตร์เยอรมันโยฮันเนสเคปเลอร์จะพิสูจน์ในภายหลัง วงโคจรดาวเคราะห์มีรูปไข่รูปร่างจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลอดเวลาที่เขาใช้ใน Lidzbark Warminski-โคเปอร์นิคัยังคงศึกษาดาราศาสตร์ ในบรรดาแหล่งที่มาว่าเขาได้รับการพิจารณาเป็น Regiomontanus การทำงานของศตวรรษที่ 15 สิ่งที่ดีเลิศของ Almagest ซึ่งเป็นการนำเสนอทางเลือกในการรูปแบบการปโตเลมีของจักรวาลและมีอิทธิพลต่อการวิจัยของ Copernicus. นักวิชาการเชื่อว่าโดยรอบ 1508, Copernicus ได้เริ่มพัฒนารูปแบบสวรรค์ของเขาเอง ระบบดาวเคราะห์ดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง ในช่วงศตวรรษที่สองปโตเลมีได้คิดค้นรูปแบบของดาวเคราะห์เรขาคณิตวงกลมประหลาดและ epicycles อย่างมีนัยสำคัญที่เบี่ยงเบนไปจากความคิดของอริสโตเติลที่ดวงดาวย้ายในลักษณะเป็นวงกลมคงรอบโลก ในความพยายามที่จะเจรจาต่อรองไม่สอดคล้องกันเช่นระบบสุริยะดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของ Copernicus ชื่อดวงอาทิตย์มากกว่าแผ่นดินโลกเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ ต่อมาโคเปอร์นิคัเชื่อว่าขนาดและความเร็วของวงโคจรของดาวเคราะห์แต่ละของขึ้นอยู่กับระยะห่างจากดวงอาทิตย์. แม้ว่าทฤษฎีของเขาถูกมองว่าเป็นปฏิวัติและได้พบกับความขัดแย้งไม่ได้ Copernicus นักดาราศาสตร์คนแรกที่เสนอระบบดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง หลายศตวรรษก่อนในศตวรรษที่สาม, กรีกโบราณดาราศาสตร์ Aristarchus ของมอระบุว่าดวงอาทิตย์เป็นหน่วยงานกลางโคจรแผ่นดินโลกหมุน แต่ทฤษฎีดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางได้รับการยอมรับในยุคของ Copernicus เพราะความคิดของปโตเลมีอยู่ไกลได้รับการยอมรับมากขึ้นโดยที่มีอิทธิพลนิกายโรมันคาทอลิกซึ่งยืนกรานสนับสนุนทฤษฎีระบบสุริยะของแผ่นดินตาม ยังคงระบบดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของ Copernicus พิสูจน์ให้เห็นว่ามีรายละเอียดและถูกต้องกว่า Aristarchus รวมทั้งสูตรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับการคำนวณตำแหน่งของดาวเคราะห์. ใน 1513 การอุทิศตนของ Copernicus แจ้งให้เขาสร้างหอดูดาวเจียมเนื้อเจียมตัวของเขาเอง อย่างไรก็ตามข้อสังเกตของเขาได้ในช่วงเวลาที่นำเขาไปสู่ข้อสรุปในรูปแบบที่ไม่ถูกต้องรวมทั้งสมมติฐานของเขาว่าวงโคจรของดาวเคราะห์ที่เกิดขึ้นในวงการที่สมบูรณ์แบบ ในฐานะที่เป็นนักดาราศาสตร์เยอรมันฮันเนสเคปเลอร์จะพิสูจน์ต่อวงโคจรของดาวเคราะห์เป็นจริงรูปไข่ในรูปร่าง