At last she stopped. “I can dance e

At last she stopped. “I can dance even better than I can play,” she said.
“Would you like to see?” “Oh, please!” the little boy cried. “I’ll show you
how to dance and play at the same time,” said Turtle. “But you must open
the cage. There is no room in here.” So the little boy opened the cage and
Turtle began to dance and play. The children laughed and clapped their
hands, for never had they seen such a wonderful thing.
Then Turtle stopped. “Don’t stop!” the children cried. “Oh,” Turtle groaned.
“My legs are stiff. If I could just walk a little bit to loosen them ...” “Don’t go
too far,” the little girl cautioned. “Come right back.” “Never fear,” said Turtle.
“You wait right here.” Turtle crawled off toward the jungle. The moment she
was out of sight, she raced all the way back to her house.
Nobody ever found Turtle again. But to this day, if you strain your ear, you
can hear the sweet sound of a flute in the forest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ล่าสุดเธอหยุด "ผมสามารถเต้นได้ดียิ่งขึ้นกว่าที่ฉันสามารถเล่นได้" เธอกล่าว.
"คุณต้องการที่จะเห็น?" "โอ้โปรด!" เด็กน้อยร้องไห้ "ฉันจะแสดงให้คุณเห็น
วิธีการเต้นและการเล่นในเวลาเดียวกัน "เต่ากล่าวว่า "แต่คุณต้องเปิด
กรง มีห้องพักที่นี่ไม่เป็น. "ดังนั้นเด็กน้อยเปิดกรงและ
เต่าเริ่มที่จะเต้นและการเล่น เด็กหัวเราะและปรบมือของพวกเขา
มือไม่เคยได้เห็นพวกเขานั้นเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม.
แล้วหยุดเต่า "อย่าหยุด!" เด็กร้องไห้ "โอ้" เต่าคราง.
"ขาของฉันจะแข็ง ถ้าผมสามารถเดินเพียงนิด ๆ หน่อย ๆ เพื่อคลายพวกเขา ... "" ไม่ต้องไป
ไกลเกินไป "สาวน้อยเตือน "มาขวากลับ." "ไม่เคยกลัว" กล่าวว่าเต่า.
"คุณรอขวาที่นี่." เต่าคลานออกไปสู่ป่า ขณะที่เธอ
ก็ออกไปจากสายตาเธอวิ่งตลอดทางกลับไปที่บ้านของเธอ.
ไม่มีใครเคยพบเต่าอีกครั้ง แต่วันนี้ถ้าคุณสายพันธุ์หูของคุณคุณ
สามารถได้ยินเสียงหวานของขลุ่ยในป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุดเธอก็หยุด " ผมสามารถเต้นได้ดีกว่าผมเล่นได้ " เธอกล่าว
" อยากดูไหม " โอ้ ได้โปรด ! " เด็กชายร้อง " ผมจะให้คุณ
วิธีการเต้นและเล่นในเวลาเดียวกัน , " กล่าวว่า เต่า " แต่คุณก็ต้องเปิด
กรง มีห้องที่นี่ . " ดังนั้น เด็กชายเปิดกรงและ
เต่าเริ่มเต้นและเล่น เด็กหัวเราะและ clapped มือของพวกเขา
,สำหรับไม่มีพวกเขาเห็นสิ่งอัศจรรย์
จากนั้นเต่าก็หยุด " ไม่หยุด ! " เด็กร้องไห้ " โอ้ " เต่าคราง .
" ขาจะแข็ง ถ้าฉันสามารถเดินนิดหน่อยเพื่อคลาย . . . . . . . " " อย่าไป
เกินไป " สาวน้อยเตือน " กลับมา " " ไม่กลัว " กล่าวว่า เต่า
" คุณรอตรงนี้ " เต่าคลานออกสู่ป่า ตอนที่เธอ
ก็ลับไปจากสายตา เธอวิ่งมาบ้านเธอ
ไม่มีใครเจอเต่าอีก แต่ถึงวันนี้ ถ้าคุณเมื่อยหูของคุณ คุณ
ได้ยินเสียงหวานของขลุ่ยในป่า