Dramaturg Walter Bilderback discuss

Dramaturg Walter Bilderback discusses In the Next Room, or the vibrator play with playwright Sarah Ruhl.

Walter Bilderback: The first time we spoke, when the Wilma produced The Clean House, you mentioned you were working on “a play about the history of the vibrator.” Here it is now: In the Next Room; or, The Vibrator Play.

Let’s start with the obvious question: how did you decide to write a play about the history of the vibrator?

Sarah Ruhl: I was given a book by a friend called The Technology of Orgasm and was fascinated to learn that doctors used to treat hysterical women with vibrators, and before the invention, manually. I thought there might be a play in it.

WB: When did you decide to set the play in a single room? And why in “a prosperous spa town outside of New York City, perhaps Saratoga Springs”?

SR: I like to set myself formal challenges when I’m writing and wanted to write this particular one with the challenge of having simultaneous and continuous action in two rooms. Saratoga Springs—I learned that vibrators were part of the healing treatment there, particularly hydraulic vibrators—the salubrious effects of “the waters” sometimes meant vibrators. I also learned that it had a thriving African American community after the war. I was teaching for the SITI company up in Saratoga and loved the history of the place.

WB: The first time I talked about the play with your friend and former teacher, Paula Vogel, part of her excitement was because she felt this was your “most Chekhovian play.” Since then, you’ve done your own translation of Chekhov’s Three Sisters. Were you consciously thinking of Chekhov when you were writing the play?

SR: Yes—I was thinking of Chekhov and Ibsen and the notion of the 19th century interior; both the interiors of rooms and the interior of personhood and femininity.

WB: It’s an interesting comment on where we are as a society that the play’s subtitle can still draw embarrassed giggles from people. The giggles aren’t necessarily gender-specific, bu I wonder if this is connected to Maine’s observation in The Technology of Orgasm about the difference in response between men and women to a 19th century illustration of a “pelvic douche” that she includes in the book.

SR: Yes!

WB: It’s important to mention that your treatment of this technology and the patients in the play isn’t prurient. In fact, it seems to me that the play moves far beyond vibrators to broader questions of how people are connected, tenderness, the nature of love, . . . Can you talk about that?

SR: Ultimately the play is about intimacy. And I think in the age we live in, raw emotional intimacy is far more radical than physical intimacy or selling sex, which we see on every block. We see radical emotional intimacy far less frequently.

WB: In re-reading the play and thinking about the production, it seems to me that Dr. Givings is presented much more sympathetically than technologically-minded doctors usually are in stories like this, going back as far as Charlotte Perkins Gilman’s The Yellow Wallpaper. Why did you make that decision?

SR: I felt that the doctors in question were truly trying to help their patients. And making women orgasm was probably a huge help, in its way. They didn’t see it as a sexual treatment, they saw it as a medical treatment. So it would have seemed presumptuous to make the doctor prurient based on our contemporary knowledge of what they were doing. I also think it’s odd not to be sympathetic to one’s own characters. If you don’t love them at least a little, why spend up to ten years with them?

WB: I know you’ve got a new play opening in Chicago that’s also sort of a new departure for you. Could you talk about that and other projects?

SR: I’m doing a play called Stage Kiss, which is essentially about the phenomenon of actors kissing on stage. I think it’s so wonderful and so weird, to kiss in front of people for a job.

WB: You’ve also been doing a little work involving music. I’ve heard that you and Toby Twining have done some work on expanding the music he wrote for the Wilma’s production and possibly turning Eurydice an opera. I also read in the New Yorker that you worked with Elvis Costello on a project, I guess, has fallen through.

SR: Oh yes, I love Elvis so much and was sad when the zeitgeist was overpopulated with musicals about Memphis. I would love to work with him on another project. And Toby and I have been slowly thinking about expanding Eurydice.

WB: You’re now a mother as well: how challenging is it to try to balance a writing career and motherhood these days? Do you see the world in any way differently since becoming a mother?

SR: Challenging! Challenging to get out of the house! It is a battle every day just to leave the house. Virginia Woolf had it right with A Room of One’s Own.

WB: Blanka Zizka’s production of In the Next Room will feature an entirely new way of using the Wilma’s theater space, which is intended as a way of re-inforcing the intimacy of your play. How do you feel about inspiring such an undertaking?

SR: I think Blanka is brilliant and I love how she also sets herself formal challenges in order to experiment theatrically. I remember at the first reading of The Vibrator Play she turned to me and gave me the most wonderful naughty smile when she heard the stage direction about the rooms suddenly dissolving into a winter garden. I think Blanka and I both love what seems theatrically impossible. I can’t wait to see what she does with this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dramaturg Walter Bilderback กล่าวถึงในถัดไปเยี่ยม หรือเล่นไวเบรเตอร์กับคุณซาร่าห์ RuhlWalter Bilderback: ครั้งแรกที่เราพูด เมื่อ Wilma ที่ผลิตบ้านสะอาด คุณกล่าวถึงคุณกำลังทำงานอยู่ "การเล่นประวัติของไวเบรเตอร์ที่" ที่นี่เป็น: ในห้องข้าง ๆ ขึ้น เล่นเขย่า เริ่มต้น ด้วยคำถามที่ชัดเจน: วิธีทำคุณตัดสินใจที่จะเขียนการเล่นประวัติของไวเบรเตอร์ที่ซาราห์ Ruhl: ฉันได้รับหนังสือจากเพื่อนเรียกเทคโนโลยีของสำเร็จความใคร่ และหลังการเรียนที่แพทย์ใช้รักษาหญิง hysterical กับ vibrators ประดิษฐ์ ด้วยตนเองได้ คิดว่า อาจมีการเล่นในWB: เมื่อได้คุณตัดสินใจที่จะตั้งแสดงในห้องเตียงเดี่ยว และทำไมใน "เมืองสปาเจริญนอกนครนิวยอร์ก ซาราโตกาสปริงส์ที"SR: ผมชอบตั้งตัวเองกับความท้าทายทางเมื่อผมเขียน และอยากเขียนอันนี้เฉพาะกับความท้าทายของการดำเนินการอย่างต่อเนื่อง และพร้อมกันในห้อง ซาราโตกาสปริงส์ – ฉันรู้ว่า vibrators ได้เป็นส่วนหนึ่งของการบำบัดรักษา vibrators ไฮดรอลิกโดยเฉพาะ — ผลแห่ง "น้ำ" บางครั้งหมายถึง vibrators ฉันยังรู้ว่า มันมีชุมชนอเมริกันแอฟริกันเจริญรุ่งเรืองหลังจากสงคราม ฉันถูกสอนบริษัทซิตี้ขึ้นในซาราโตกา และรักประวัติความเป็นมาของสถานที่WB: ครั้งแรกที่ฉันพูดคุยเกี่ยวกับการเล่นกับเพื่อนและอดีตครู Paula โวเกล ส่วนหนึ่งของความตื่นเต้นของเธอ เพราะเธอรู้สึกว่า นี้เป็นของคุณ "ส่วนใหญ่ Chekhovian เล่น" หลังจากนั้น คุณได้ทำเองแปล Chekhov ของสามสาวพี่น้อง มีคุณสติคิดของ Chekhov เมื่อคุณได้เขียนเล่นSR: ใช่ — ผมคิด Chekhov Ibsen และแนวคิดของภายในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ทั้งภายในห้องและภายในของผู้หญิงและ personhoodWB: มันเป็นความเห็นน่าสนใจเกี่ยวกับที่เราเป็นสังคมที่ยังคงสามารถวาดของเล่นเรื่องอับอาย giggles จากคน Giggles ไม่จำเป็นต้องระบุเพศ ฉันสงสัยว่า ถ้า นี้เชื่อมต่อกับการสังเกตของเมนในเทคโนโลยีของสำเร็จความใคร่ให้แตกต่างในการตอบสนองระหว่างชายและหญิงภาพศตวรรษของการ "เชิงกราน douche" ที่เธอมีในหนังสือเกี่ยวกับบุSR: ใช่WB: จะต้องพูดถึงว่า การรักษาของเทคโนโลยีนี้และผู้ป่วยในการเล่นไม่ prurient ในความเป็นจริง เหมือนกับฉันที่เล่นไปไกลเกิน vibrators คำถามที่กว้างขึ้นของวิธีการเชื่อมต่อคน เจ็บ ธรรมชาติของความรัก, ... คุณสามารถพูดว่าSR: สุดเล่นได้เกี่ยวกับโรแมนติค และผมคิดว่า ในยุคที่เราอาศัยอยู่ใน โรแมนติคดิบอารมณ์จะรุนแรงมากขึ้นกว่าจริงโรแมนติคหรือขายเพศ ซึ่งเราดูในบล็อกทุก เราดูรุนแรงอารมณ์โรแมนติคมากน้อยบ่อยWB: อ่านเล่น และคิดเกี่ยวกับการผลิต ผมดูเหมือนว่า ดร. Givings นำเสนอมาก sympathetically กว่าดีเทคโนโลยีการแพทย์มักจะอยู่ในเรื่องราวเช่นนี้ จะกลับเท่าเป็นวอลล์เปเปอร์สีเหลือง Gilman ชาร์ล็อตระบุวันที่ ทำไมไม่ต้องตัดสินใจว่าSR: ผมรู้สึกว่า แพทย์สงสัยแท้จริงพยายามช่วยให้ผู้ป่วยของพวกเขา และทำให้สตรีสำเร็จความใคร่อาจ ช่วยมาก ในทางนั้น พวกเขาไม่เห็นเป็นการรักษาทางเพศ พวกเขาเห็นมันเป็นการรักษาทางการแพทย์ ดังนั้น จะมีเหมือนถือดีต้องหมอที่ prurient ตามความรู้ของเราร่วมสมัยของพวกเขาได้ทำอะไร ผมยังคิดว่า เป็นคี่ไม่ให้เห็นอักขระหนึ่งของใจ ถ้าคุณไม่รักพวกน้อยน้อย ทำไมใช้ถึง 10 ปีด้วยหรือไม่WB: ฉันรู้ว่า คุณมีการเล่นใหม่ที่เปิดในชิคาโกซึ่งสามารถจัดเรียงของออกใหม่สำหรับคุณ คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับที่และโครงการอื่น ๆ หรือไม่SR: ฉันทำการเล่นที่เรียกว่าขั้นจูบ ซึ่งเป็นหลักเกี่ยวกับปรากฏการณ์ของนักแสดงจูบบนเวที คิดให้ดี และแปลก มาก จูบหน้าคนงานWB: คุณได้ยังรับการทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเพลงนี้ ผมเคยได้ยินว่า คุณและ Toby Twining ได้ทำงานเพลงที่เขาเขียนของ Wilma ผลิตขยาย และอาจเปิด Eurydice การโอเปร่า ผมยังอ่าน Yorker ใหม่ว่า คุณทำงานกับเอลวิส Costello โครงการ ผมคิด ว่า ตกผ่านSR: โอ้ ใช่ ฉันรักเอลวิสมาก และก็เศร้าเมื่อ zeitgeist ถูก overpopulated มีละครเกี่ยวกับ Memphis ฉันชอบทำงานกับเขาในโครงการอื่น และ Toby และได้ช้าคิดขยาย EurydiceWB: ตอนนี้คุณแม่เป็นอย่างดี: วิธีท้าทายจึงพยายามที่จะสมดุลเขียนอาชีพและมารดาวันนี้ คุณเห็นโลกในลักษณะใดแตกต่างกันตั้งแต่เป็น แม่SR: ท้าทาย ท้าทายจะได้รับออกจากบ้าน มันเป็นการต่อสู้ทุกวันจะออกจากบ้าน เวอร์จิเนียวูลฟ์ได้เหมาะสมกับโอว์น A ห้องของหนึ่งของWB: Blanka Zizka ผลิตในห้องข้าง ๆ จะคุณลักษณะทางเลือกใหม่ใช้ของ Wilma โรงละครพื้นที่ ซึ่งเป็นวิธีการ re-inforcing เป็นกันเองของเล่น อย่างไรบ้างเกี่ยวกับกิจการดังกล่าวเป็นการสร้างแรงบันดาลใจSR: คิด Blanka ค่อนข้างไกล และรักวิธีเธอยังตั้งตัวเองกับความท้าทายทางการทดลอง theatrically ผมจำได้ว่า ที่แรกอ่านของเล่นเขย่าเธอเปิดให้ฉัน และให้ฉันยิ้มซนยอดเยี่ยมที่สุดเมื่อเธอได้ยินระยะทิศทางเกี่ยวกับห้องทันใดนั้นยุบเข้าสวนฤดูหนาว คิด Blanka และทั้งรักที่ดูเหมือนว่า theatrically ไม่ ฉันไม่สามารถรอเพื่อดูสิ่งที่เธอไม่ มีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

dramaturg Bilderback วอลเตอร์กล่าวถึงในห้องถัดไปหรือสั่นเล่นกับนักเขียนบทละครซาร่าห์ Ruhl. วอลเตอร์ Bilderback: ครั้งแรกที่เราได้พูดคุยเมื่อวิลผลิตที่สะอาดบ้านที่คุณกล่าวถึงคุณกำลังทำงานอยู่ "เล่นเกี่ยวกับประวัติของสั่น . "นี่ก็คือตอนนี้ในห้องถัดไป; หรือเขย่าเล่น. ขอเริ่มต้นด้วยคำถามที่ชัดเจน: วิธีการที่คุณตัดสินใจที่จะเขียนบทละครเกี่ยวกับประวัติของสั่น? ซาร่าห์ Ruhl: ผมได้รับหนังสือโดยเพื่อนที่เรียกว่าเทคโนโลยีของการสำเร็จความใคร่และรู้สึกทึ่งที่ได้รู้ว่า แพทย์ใช้ในการรักษาผู้หญิงตีโพยตีพายกับปูนและก่อนที่จะประดิษฐ์ด้วยตนเอง ผมคิดว่าอาจจะมีการเล่นอยู่ในนั้น. WB: เมื่อไหร่ที่คุณตัดสินใจที่จะตั้งค่าการเล่นในห้องเดียว? และทำไมใน "สปาเมืองที่เจริญรุ่งเรืองด้านนอกของนิวยอร์กซิตี้อาจจะซาราโตกาสปริงส์" อาร์: ผมชอบที่จะตั้งตัวเองกับความท้าทายอย่างเป็นทางการเมื่อผมเขียนและอยากจะเขียนนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความท้าทายของการมีการดำเนินการอย่างต่อเนื่องพร้อมกันและใน สองห้อง ซาราโตกาสปริงผมได้เรียนรู้ว่าปูนเป็นส่วนหนึ่งของการรักษาการรักษาที่นั่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งไฮดรอลิปูน-ผลกระทบที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของ "น้ำ" บางครั้งหมายถึงปูน ผมยังได้เรียนรู้ว่ามันมีความเจริญรุ่งเรืองของชุมชนชาวอเมริกันแอฟริกันหลังสงคราม . ผมได้รับการเรียนการสอนสำหรับ บริษัท SITI ในซาราโตกาและคนที่รักประวัติศาสตร์ของสถานที่WB: ครั้งแรกที่ผมได้พูดคุยเกี่ยวกับการเล่นกับเพื่อนของคุณและอดีตครูพอลล่า Vogel เป็นส่วนหนึ่งของความตื่นเต้นของเธอเป็นเพราะเธอรู้สึกว่านี่เป็นของคุณ " เล่น Chekhovian ที่สุด. "ตั้งแต่นั้นมาคุณได้ทำการแปลของคุณเอง Chekhov ของสามพี่น้อง ถูกคุณมีสติความคิดของ Chekhov เมื่อคุณเขียนเล่น? อาร์: ใช่ฉันคิดของ Chekhov และหงุดหงิดและความคิดของการตกแต่งภายในศตวรรษที่ 19; ทั้งการตกแต่งภายในของห้องพักและการตกแต่งภายในของ personhood และผู้หญิง. WB: มันเป็นความคิดเห็นที่น่าสนใจในการที่เราจะเป็นสังคมที่คำบรรยายเล่นยังสามารถวาดอายหัวเราะจากคนที่ หัวเราะคิกคักไม่จำเป็นต้องมีเพศเฉพาะ bu ฉันสงสัยว่านี้จะเชื่อมต่อกับการสังเกตเมนเทคโนโลยีการสำเร็จความใคร่เกี่ยวกับความแตกต่างในการตอบสนองระหว่างชายและหญิงที่จะภาพประกอบศตวรรษที่ 19 ของ "ฉีดเชิงกราน" ว่าเธอรวมถึงใน . หนังสือSR: Yes! WB: มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะพูดถึงว่าการรักษาของคุณของเทคโนโลยีนี้และผู้ป่วยในการเล่นไม่ได้เป็นราคะ ในความเป็นจริงมันดูเหมือนว่าฉันที่เล่นย้ายออกไปไกลกว่าปูนคำถามที่กว้างขึ้นของวิธีการที่คนมีการเชื่อมต่อความอ่อนโยนธรรมชาติของความรัก . . คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับที่? SR: ในที่สุดการเล่นเป็นเรื่องเกี่ยวกับความใกล้ชิด และผมคิดว่าในยุคที่เราอาศัยอยู่ใกล้ชิดทางอารมณ์ดิบอยู่ไกลรุนแรงมากขึ้นกว่าที่ใกล้ชิดทางกายภาพหรือขายเพศที่เราเห็นในบล็อกทุก เราเห็นความใกล้ชิดทางอารมณ์ที่รุนแรงน้อยกว่าที่พบบ่อย. WB: ในเรื่องการอ่านการเล่นและการคิดเกี่ยวกับการผลิตมันดูเหมือนว่าฉันที่ดร. givings จะนำเสนอเห็นใจมากขึ้นกว่าที่แพทย์เทคโนโลยีที่มีใจมักจะเป็นในเรื่องเช่นนี้จะกลับ เท่าที่ชาร์ลเพอร์กินกิลแมนเหลืองวอลล์เปเปอร์ ไม่ให้คุณตัดสินใจว่าทำไมอาร์: ผมรู้สึกว่าแพทย์ในคำถามที่ถูกอย่างแท้จริงพยายามที่จะช่วยให้ผู้ป่วยของพวกเขา และผู้หญิงที่ทำสำเร็จความใคร่อาจจะเป็นความช่วยเหลืออย่างมากในทางของมัน พวกเขาไม่ได้เห็นมันในการรักษาใดที่พวกเขาเห็นว่ามันเป็นการรักษาทางการแพทย์ ดังนั้นจึงจะได้ดูเหมือนเกรงใจที่จะทำให้แพทย์ราคะบนพื้นฐานความรู้ร่วมสมัยของเราในสิ่งที่พวกเขาทำ ผมยังคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกที่จะไม่เห็นด้วยกับตัวละครของตัวเองหนึ่ง หากคุณไม่ได้รักพวกเขาอย่างน้อยน้อยทำไมใช้จ่ายได้ถึงสิบปีกับพวกเขา? WB: ฉันรู้ว่าคุณได้มีการเปิดเล่นใหม่ในชิคาโกที่ยังเรียงลำดับของการเดินทางใหม่สำหรับคุณ คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับที่และโครงการอื่น ๆ ? SR: ฉันทำเล่นที่เรียกว่าจูบเวทีซึ่งเป็นหลักเกี่ยวกับปรากฏการณ์ของนักแสดงจูบบนเวที ผมคิดว่ามันก็แปลกที่ยอดเยี่ยมและเป็นเช่นนั้นจะจูบต่อหน้าคนงาน. WB: คุณได้รับการทำผลงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเพลง ผมเคยได้ยินว่าคุณและโทบี้ Twining ได้ทำงานบางอย่างเกี่ยวกับการขยายตัวของเพลงที่เขาเขียนสำหรับการผลิตของวิลและอาจเปลี่ยนยูริไดซ์โอเปร่า ฉันยังอ่านในนิวยอร์กที่คุณทำงานร่วมกับเอลวิสคอสเตลโลในโครงการฉันเดาได้ลดลงผ่าน. อาร์: โอ้ใช่ฉันรักเอลวิสมากและเป็นเรื่องน่าเศร้าเมื่อจิตวิญญาณถูกพลเมืองมากเกินไปกับละครเพลงที่เกี่ยวกับเมมฟิส ฉันชอบที่จะทำงานร่วมกับเขาในโครงการอื่น และโทบี้และฉันได้รับช้าคิดเกี่ยวกับการขยายตัวของยูริไดซ์. WB: ตอนนี้คุณแม่เช่นกัน: วิธีการที่ท้าทายก็คือการพยายามที่จะรักษาความสมดุลของงานเขียนและแม่วันนี้? คุณเห็นโลกในทางใดทางหนึ่งที่แตกต่างกันตั้งแต่กลายเป็นแม่? SR: ท้าทาย! ความท้าทายที่จะได้รับออกจากบ้าน! มันคือการต่อสู้ทุกวันเพียงแค่จะออกจากบ้าน เวอร์จิเนียวูล์ฟมีมันที่เหมาะสมกับห้องพักของตัวเอง. WB: การผลิต Blanka Žižkaของในห้องถัดไปจะมีวิธีการใหม่ทั้งหมดของการใช้พื้นที่โรงละครวิลซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นวิธีการใหม่ inforcing ใกล้ชิดของการเล่นของคุณ . คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับการดำเนินการดังกล่าวสร้างแรงบันดาลใจ? อาร์: ผมคิดว่า Blanka จะสดใสและฉันรักวิธีการที่เธอยังกำหนดความท้าทายตัวเองอย่างเป็นทางการในการสั่งซื้อที่จะทดสอบหวาดระแวง ผมจำได้ว่าในการอ่านครั้งแรกของการเล่นเขย่าเธอหันไปฉันและให้ฉันยิ้มซนที่ยอดเยี่ยมที่สุดเมื่อเธอได้ยินเสียงทิศทางขั้นตอนเกี่ยวกับห้องพักก็ละลายเข้าไปในสวนฤดูหนาว ผมคิดว่า Blanka และฉันทั้งรักในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ดูเหมือนหวาดระแวง ฉันไม่สามารถรอที่จะเห็นสิ่งที่เธอทำกับเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dramaturg วอลเตอร์ bilderback กล่าวถึงในห้องถัดไป หรือไวเบรเตอร์เล่นกับนักเขียนบทละครซาร่ารัล

วอลเตอร์ bilderback : ครั้งแรกที่เราคุยกัน เมื่อ วิลมาผลิต ทำความสะอาดบ้าน คุณบอกว่าคุณกำลัง " เล่นเกี่ยวกับประวัติของเครื่องสั่น " ตอนนี้ : ในห้องถัดไป ; หรือสั่นเล่น

ขอเริ่มต้นด้วยคำถามที่ชัดเจน :ทำไมคุณตัดสินใจที่จะเขียนบทละครเกี่ยวกับประวัติของเครื่องสั่น ?

ซาร่ารัล : ฉันได้รับหนังสือจากเพื่อนที่เรียกว่าเทคโนโลยีการถึงจุดสุดยอด และหลงใหลในการเรียนรู้ที่แพทย์ใช้รักษาผู้หญิงโวยวายกับเครื่องสั่น และก่อนที่การประดิษฐ์ด้วยตนเอง ฉันคิดว่ามันอาจจะเล่นในนั้น

WB : เมื่อไหร่ที่คุณตัดสินใจที่จะตั้งค่าเล่นในห้องเดี่ยวและทำไม " แห่งเมืองสปานิวยอร์กนอกเมือง บางทีซาราโตกาสปริงส์ "

SR : ผมชอบชุดตัวเองท้าทายอย่างเป็นทางการเมื่อผมเขียนแล้วอยากเขียน นี้โดยเฉพาะ กับความท้าทายของการกระทำที่ต่อเนื่องและมีพร้อมกัน 2 ห้อง ซาราโตกา springs-i เรียนรู้ว่าเครื่องสั่นเป็นส่วนหนึ่งของการรักษาการรักษานั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไฮดรอลิค vibrators ผลเป็น " น้ำ " บางครั้งหมายถึงสั่น . ฉันยังได้เรียนรู้ว่ามันมีฤทธ์ชาวอเมริกันชุมชนหลังสงคราม ฉันถูกสอนสำหรับ Siti บริษัทขึ้นในซาราโตกาและรักประวัติศาสตร์ของสถานที่

WB : เป็นครั้งแรกที่ฉันพูดเกี่ยวกับการเล่นกับเพื่อนและครู อดีต พอลล่า โวเกลส่วนหนึ่งของความตื่นเต้นของเธอ เพราะเธอคิดว่ามันเล่น chekhovian ที่สุด " " แล้วคุณเคยแปลของคุณเองของเชคอฟ สามพี่น้อง คุณ consciously คิดเชคเมื่อคุณเขียนเล่น

วันนี้ yes-i กำลังคิดและเชคอิบเซนและความคิดของศตวรรษที่ 19 ภายใน ทั้งภายในห้องพักและภายในของ personhood
และพวกเขา .
WB : มันน่าสนใจแสดงความคิดเห็น ในที่ที่เราจะเป็นสังคมที่กำลังเล่น subtitle ยังสามารถวาดอายเสียงหัวเราะจากผู้คน giggles ไม่จําเป็นเพศที่เฉพาะเจาะจงแต่ผมสงสัยว่าถ้านี้เกี่ยวข้องกับเมนของการสังเกตในเทคโนโลยีของการสำเร็จความใคร่เกี่ยวกับความแตกต่างในการตอบสนองระหว่างชายและหญิงในศตวรรษที่ 19 ภาพประกอบ " งี่เง่า " กระดูกเชิงกรานที่เธอมีในหนังสือ

ครับ !

จ้า มันสำคัญที่จะบอกว่าการรักษาของคุณของเทคโนโลยีนี้ และผู้ป่วย ในการเล่นไม่พรูเรียนท . ในความเป็นจริงมันดูเหมือนว่าฉันว่าเล่นเคลื่อนไกลเกิน vibrators คำถามกว้างของคนที่เชื่อมต่อ , อ่อนโยน , ธรรมชาติของความรัก . . . . . . . . คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับที่

SR : ในที่สุดก็เล่นเป็นเกี่ยวกับความใกล้ชิด และฉันคิดว่าในอายุเราอยู่ในอารมณ์ ความดิบอยู่ไกลที่รุนแรงมากกว่าความใกล้ชิดทางกายภาพ หรือ ขายบริการทางเพศ ซึ่งเราเห็นในบล็อกทุกเราเห็นความรุนแรงทางอารมณ์น้อยกว่าบ่อย

WB : อ่านเรื่องเล่น และคิดเรื่องการผลิต ดูเหมือนว่าคุณหมอกิฟวิ่งเสนอมากขึ้นกว่าที่มีใจแพทย์มักจะ sympathetically ในเรื่องราวแบบนี้ กลับไปเท่าที่ชาร์ล็อต Perkins Gilman เป็นวอลล์เปเปอร์สีเหลือง ทำไมคุณถึงตัดสินใจอย่างนั้น

SR :ผมรู้สึกว่าแพทย์ในคำถามจริงๆพยายามที่จะช่วยให้ผู้ป่วยของพวกเขา และทำให้ผู้หญิงถึงจุดสุดยอด อาจจะช่วยให้มากในทางของมัน พวกเขาไม่ได้เห็นมันในการรักษาทางเพศที่พวกเขาเห็นมันเป็นวิธีการรักษา ดังนั้นมันอาจจะดูเหมือนเกรงใจให้หมอพรูเรียนทตามความรู้ร่วมสมัยของสิ่งที่พวกเขากำลังทำผมก็คิดว่ามันแปลก ๆ ไม่ต้องสงสารหนึ่งของตัวละครเอง ถ้าคุณไม่รักเขาบ้าง ทำไมถึงใช้เวลาถึงสิบปี กับพวกเขา

จ้า ผมรู้ว่าคุณมี ใหม่ เล่นเปิดในชิคาโกที่เป็นจัดเรียงของออกใหม่สำหรับคุณ คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับที่และโครงการอื่น ๆ

วันนี้ฉันเล่นเรียกว่าจูบบนเวทีซึ่งเป็นหลักที่เกี่ยวกับปรากฏการณ์ของนักแสดงจูบบนเวที ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยมมาก และแปลกมาก จูบต่อหน้าคนสำหรับงาน

จ้าคุณก็ทำน้อย งานที่เกี่ยวข้องกับดนตรี ฉันได้ยินว่าเธอกับโทบี้ ทไวนิงได้ทำงานบางอย่างในการขยายเพลงที่เขาเขียนสำหรับ Wilma การผลิตและอาจเปลี่ยนยูริดิซีอุปรากรผมยังอ่านในนิวยอร์กที่คุณทำงานกับ เอลวิส คอสเทลโล ใน โครงการ ผมเดาได้ลดลงผ่าน

โอ้ใช่ , ฉันรักเอลวิสมากและเศร้าเมื่อ zeitgeist เป็น overpopulated กับละครเพลงเกี่ยวกับเมมฟิส ฉันชอบที่จะทำงานกับเขาในโครงการอื่น และโทบี้และฉันได้รับช้า คิดเกี่ยวกับการขยายยูริดิซี

จ้า ตอนนี้คุณแม่เช่นกัน :วิธีการที่ท้าทายก็คือการพยายามที่จะสมดุลงานเขียนและมารดาวันเหล่านี้ เธอเห็นโลกในทางใด ๆที่แตกต่างกันตั้งแต่เป็นคุณแม่

SR : ท้าทาย ! ความท้าทายที่จะออกจากบ้าน มันคือการต่อสู้ทุกๆวันเพื่อออกจากบ้าน เวอร์จิเนีย วูล์ฟ ก็เหมาะสมกับห้องของตัวเอง

จ้า .เป็นขาว zizka การผลิตในห้องถัดไปจะมีวิธีการใหม่ทั้งหมดของการใช้ Wilma โรงละครพื้นที่ซึ่งมีวัตถุประสงค์เป็นวิธีการใหม่ inforcing ความใกล้ชิดของการเล่นของคุณ คุณรู้สึกยังไงเกี่ยวกับแรงบันดาลใจในการดําเนินการดังกล่าว ?

วันนี้ฉันคิดว่าขาวขึ้นและฉันรักวิธีที่เธอยังชุดตัวเองอย่างเป็นทางการความท้าทายเพื่อทดลอง theatrically .ผมจำได้ว่าตอนอ่านครั้งแรกของไวเบรเตอร์เล่น เธอหันไปฉันและให้ฉันวิเศษสุดซนยิ้มเมื่อเธอได้ยินเวทีทิศทางเกี่ยวกับบุหรี่ก็ละลายลงในฤดูหนาวสวน ฉันคิดว่า ขาว และผมทั้งความรัก สิ่งที่ดูเหมือน theatrically เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่สามารถรอเพื่อดูสิ่งที่เธอทำแบบนี้