The free market was the most common

The free market was the most common place for low-level xiuzhe. The so-called free market, it was due to the fact that anyone could put up a stall and set things. They only had to buy a Mini-Room, and pay some fees before they could freely sell. The price of a Mini-Room was much lower than a store front. Usually when the Mini-Room was collapsed, it was only palm-sized and easy to transport. Many xiuzhe would buy one to carry around. Then they didn’t have to worry about where to sleep when they went out.

Buying here was much cheaper than normal stores but one had to spend time to find them.

The free market was like a gigantic weiqi board, divided into squares. Each square could hold ten Mini-Rooms which were arranged five back to back with another five.

Very quickly, Zuo Mo found his goal.

“Oh, Mo ge, you came!” The store owner was a male about twenty seven or eight. He had a pointy head, his two eyes moving rapidly. He was call Fu Jin. His potential was average and he didn’t have much interest in cultivation. Right now, he only was on the third level of lianqi, so he decided to start a business. He was skilled at managing and had a variety of roads. He basically had everything, no matter if it was low-level talismans or some spells. He could get all of them.

Zuo Mo didn’t waste words: “Did what I want arrive yet?”

“Of course, of course!” Fu Jin patted his thin chest and laughed: “What Mo ge wants, I don’t dare not to do my best!”

Finishing, he started to dig through a little pouch at his waist. Zuo Mo looked with red eyes at the small cloth pouch at Fu Jin’s waist. The little cloth bag might be nondescript, but it was a third-grade Thousand Treasure Pouch.

But very quickly, Zuo Mo’s eyes were attracted to that small objected held in Fu Jin’s hands. A piece of blue-green jade, about one finger wide, two knuckles long. It was a jade stick.

“But Mo ge, don’t blame me for not reminding you. This ling plant jade stick has five kinds of five element spells. However, not many can learn all of them.” Fu Jin said seriously; “With Mo ge’s third level abilities at [Little Art of Rain and Cloud], why don’t buy a water spell jade stick? Don’t be irritated at my chattiness. But I’ve seen a lot these years and understand some. One ability is enough to overcome all.”

Zuo Mo solemnly responded: “Many thanks, Fu ge.”

The other was looking out for him. He knew that.

Seeing Zuo Mo still resolute, Fu Jin didn’t continue. He handed the jade stick to him: “Already said the price, twenty pieces of second-grade jingshi.”

Zuo Mo straight-forwardly gave the jingshi.

Twenty pieces of second-grade jingshi was a significant piece of business. Fu Jin’s mood improved and he smiled, teasing: “If Mo ge can learn all of it. Hey, then become a ling plant farmer. That treatment. Hey, don’t forget to help out this brother then!”

Zuo Mo also chuckled and raised his hands together expressionlessly: “Thanks, Fu little ge for the words. For ling plant farmers, it has to be at least having three kinds of spells at the third level. It isn’t that easy.”

The two finished their transaction in happiness.

The majority of the jingshi on his body left but Zuo Mo didn’t feel any pain. He carefully put the jade stick next to his skin. This was a treasure.

After purchasing the jade stick, Zuo Mo prepared to return to the mountain. Even though travelling at night was slightly hard, but if he stayed overnight at Dong Fu, he would need to spend money again.

Without the ling grains, Xiao Huang seemed to become lighter and nimbler as it carried Zuo Mo and wheezed as it flew in the direction of Wu Kong Mountain.

When he returned to his residence at Wu Kong Mountain, it was deep in the night.

Under the stars, Zuo Mo laid on the roof, his entire body aching. His fingers grasped the jade stick in front of his eyes. He narrowed his eyes, his mood unspeakably content.

At this Sword River prefecture, there were many people that farmed. Like Wu Kong Sword Sect, about seventy percent of the outer sect disciples would choose to farm when they choose their tasks. The sect would also give out some methods of farming. [Little Art of Cloud and Rain] was one of them. But the sect only gave out the most basic. Wu Kong Sword Sect was a sect for sword xiu. They had many sword arts, but the amount they had on any other arts were pitiful.

Farming was a deep and vast topic. Zuo Mo, who had continued as an outer sect disciple for two years, had a deep understanding of this.

The jade stick included five types of five element spells. They were all spells relating to farming. One of those included was [Little Art of Cloud and Rain.] When he saw this, the stone in his heart landed. Worth it! The elaboration inside the stick about [Little Art of Cloud and Rain] was more comprehensive than what he knew and even more profound.

Fu Jin wasn’t wrong. Being a master at one thing was more realistic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลาดเสรีคือ สถานที่พบมากที่สุดสำหรับระดับต่ำ xiuzhe ตลาดฟรีเรียกว่า ก็เพราะความจริงที่ว่าทุกคนสามารถวางแผงใน และตั้งค่ากิจกรรม มีการซื้อห้องขนาดเล็ก และชำระค่าธรรมเนียมบางอย่างก่อนที่พวกเขาสามารถขายได้อย่างอิสระ ราคาของห้องพักเล็กมากต่ำกว่าหน้าร้านได้ โดยปกติเมื่อห้องมินิถูกยุบ ก็เท่าฝ่า และง่ายต่อการขนส่ง หลาย xiuzhe จะซื้อพก แล้ว พวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการนอนเมื่อพวกเขาออกไปซื้อที่นี่ถูกมากถูกกว่าร้านค้าปกติ แต่เมื่อใช้เวลาการหาพวกเขาตลาดเสรีเป็นเหมือนกระดานหมากล้อมขนาดใหญ่ แบ่งออกเป็นสี่เหลี่ยม แต่ละสี่เหลี่ยมถือห้อง Mini ที่ห้าจัดกลับไปกลับมากับอีกสิบห้าโมซูยูพบเป้าหมายของเขาอย่างรวดเร็ว"โอ้ Mo ge คุณมา" เจ้าของร้านเป็นชายประมาณยี่สิบเจ็ดหรือแปด เขามีหัวจับ ตาของเขาทั้งสองเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เขาถูกเรียกฟู่จิ้น ศักยภาพของเขาโดยเฉลี่ย และเขาไม่ได้สนใจมากในการเพาะปลูก ขวาตอนนี้ เฉพาะพระองค์บนระดับสามของ lianqi ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเริ่มต้นธุรกิจ เขามีความชำนาญในการจัดการ และมีความหลากหลายของถนน โดยทั่วไปเขาทุกอย่าง ไม่ว่าถ้ามันต่ำเซปต์หรือคาถาบาง เขาจะได้รับพวกเขาทั้งหมดโมซูยูไม่เสียคำพูด: "ทำอะไรต้องมายัง""แน่นอน ความแน่นอน" โรคกลัวหน้าอกบางของเขา Fu Jin และหัวเราะ: "Mo ge ต้องอะไร ผมไม่กล้าที่จะไม่ทำดีที่สุด"ตกแต่ง เขาเริ่มที่จะขุดผ่านกระเป๋าเล็ก ๆ ที่เอว โมซูยูมองตาสีแดงที่กระเป๋าผ้าเล็ก ๆ ที่เอวฟู่จิ้น ถุงผ้าเล็ก ๆ อาจ nondescript แต่มันเป็นกระเป๋าเกรดสามพันสมบัติแต่รวดเร็ว ตาซูยู Mo ถูกดึงดูดไปที่เล็กวตถือในมือฟู่จิ้น ชิ้นส่วนของหยกสีเขียว เกี่ยวกับ กว้างหนึ่งนิ้วสองนิ้วยาว มันเป็นไม้หยก"แต่ Mo ge อย่าตำหนิฉันสำหรับไม่เตือนคุณ ติดโรงงานหยกหลิงมีห้าชนิดของห้าองค์ประกอบคาถา อย่างไรก็ตาม หลายคนไม่สามารถเรียนรู้ทั้งหมดของพวกเขา" ฟูจิกล่าวอย่างจริงจัง "กับ Mo ge สามระดับความสามารถที่ [ศิลปะของฝนและเมฆ], ทำไมไม่ซื้อไม้น้ำสะกดหยก ไม่เคืองที่ chattiness ของฉัน แต่ผมเคยเห็นปีนี้มาก และเข้าใจ ความสามารถหนึ่งคือพอที่จะเอาชนะทั้งหมด"โมซูยูเคร่งขรึมตอบ: "หลายขอบคุณ ฟู ge "อื่น ๆ คือมองหาเขา เขารู้ว่าเห็นซูยู Mo ยังคงเด็ดเดี่ยว Fu Jin ไม่ได้ดำเนินการต่อไป เขามือไม้หยกเขา: "แล้วบอกว่า ราคา jingshi เกรดสองชิ้นยี่สิบ"โมซูยูตรง forwardly ให้ jingshiJingshi เกรดสองยี่สิบชิ้นเป็นชิ้นส่วนสำคัญของธุรกิจ ฟู่จิ้นอารมณ์ดีขึ้น และ ยิ้ม การล้อเล่น: ''ถ้า Mo ge สามารถเรียนรู้ทั้งหมดของมัน เฮ้ แล้วเป็น เกษตรกรพืชหลิง การรักษา เฮ้ อย่าลืมช่วยพี่ชายนี้แล้ว"โมซูยูยังเบา ๆ และยกมือของเขากัน expressionlessly: "ขอบคุณ ฟู ge น้อยสำหรับคำ สำหรับหลิงพืชเกษตรกร ได้น้อยจะ มีสามชนิดของคาถาที่ระดับสาม มันไม่ง่าย"ทั้งสองเสร็จสิ้นธุรกรรมของพวกเขาในความสุขส่วนใหญ่ของ jingshi บนร่างกายที่เหลือแต่โมซูยูเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เขาวางไม้หยกถัดจากผิวของเขา สมบัติได้หลังจากซื้อไม้หยก Mo ซูยูเตรียมกลับไปภูเขา แม้ว่าการเดินทางที่ คืนเป็นเรื่องยากเล็กน้อย แต่เขาพักค้างคืนที่ดองฟู เขาจะต้องจ่ายเงินอีกครั้งโดยธัญพืชหลิง หวงเสี่ยวดูเหมือนจะ กลายเป็นเบา และ nimbler มันดำเนินซูยู Mo และ wheezed ขณะที่มันบินไปในทิศทางของภูเขากงวูเมื่อเขากลับไปบ้านพักของเขาที่ภูเขากงวู มันเป็นลึกในเวลากลางคืนใต้แสงดาว Mo ซูยูวางบนหลังคา ปวดทั้งร่างกายของเขา นิ้วมือของเขาคว้าไม้หยกหน้าตาของเขา เขา narrowed ตา อารมณ์ของเขาเนื้อหา unspeakablyที่จังหวัดนี้ดาบน้ำ มีคนจำนวนมากที่พืช เช่น Wu Kong ดาบนิกาย ประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของสาวกนิกายนอกจะเลือกฟาร์มเมื่อพวกเขาเลือกงาน ยังจะให้นิกายการออกบางวิธีทำฟาร์ม [น้อยศิลปะของเมฆและฝน] เป็นหนึ่งในพวกเขา แต่นิกายเฉพาะให้พื้นฐาน Wu Kong ดาบนิกายคือ นิกายสำหรับดาบ xiu พวกเขามีศิลปะดาบหลาย แต่จำนวนเงินพวกเขาบนศิลปะอื่น ๆ ใด ๆ น่าสงสารเกษตรเป็นหัวข้อลึก และกว้างใหญ่ ซูยู Mo ที่มีอย่างต่อเนื่องเป็นศิษย์เป็นนิกายนอก 2 ปี มีความเข้าใจลึกนี้ไม้หยกรวมห้าประเภทของห้าองค์ประกอบคาถา พวกเขามีคาถาทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการเกษตร หนึ่งในนั้นรวมเป็น [ศิลปะเล็กน้อยเมฆและฝน] เมื่อเขาเห็นนี้ หินในใจที่ดิน คุ้ม รายละเอียดภายในไม้เกี่ยวกับ [ศิลปะเล็กน้อยเมฆและฝน] ได้ครอบคลุมมากขึ้นกว่าสิ่งที่เขารู้ และลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นฟูจิไม่ผิด เป็นอาจารย์ที่สิ่งหนึ่งเป็นจริงมากขึ้น