The aim of this study was to determ

The aim of this study was to determine the tissue distribution of 17 PCDD/Fs following the chronic ingestion of contaminated milk in rats and to assess the ‘‘target tissue/milk’’ BioConcentration Factors (BCFs) of these molecules. Contaminated milk, collected in a polluted area, has been incorporated into the diet of male rats at a low dose (31 pg I-TEQ/day/rat). For this exposure, the accumulation of PCDD/Fs in target tissues (liver and adipose tissue) was limited, the tissue concentrations stabilising between 90 and 120 days of daily intake to levels close to 3 pg/g of tissue (all tissues and molecules combined). The tissue distribution seemed to be governed by the congeners properties and by the tissue characteristics. An increase in the chlorination degree of dioxins caused a decrease in their incorporation in the adipose tissue, and consequently of the BCF values. Moreover, the distribution of dioxins between hepatocytes and adipocytes differed: unlike the liver, the quantities of dioxins in the adipose tissue were significantly (P < 0.05) correlated to the quantity of tissue fat. Only in the liver, the incorporation of PCDDs seemed to be facilitated when the chlorination degree of these congeners increased, the reverse phenomenon having been observed for PCDFs. However, for the same level of chlorination, the BCFs of PCDFs were 2.4 times higher than those of PCDDs in this tissue. The absence of correlation between the quantity of dioxins and that of fat and the BCFs differences of theses congeners suggested that dioxins fixation process in the liver was selective.
Ó 2005 Elsevier Ltd. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้ได้ตรวจสอบเนื้อเยื่อกระจาย 17 PCDD/Fs ขั้นเรื้อรังกินนมปนเปื้อนในหนู และประเมิน ''เป้าหมายเนื้อเยื่อ/นม '' BioConcentration แฟคเตอร์ (BCFs) ของโมเลกุลเหล่านี้ นมปนเปื้อน การเก็บรวบรวมในพื้นที่เสีย ได้ถูกรวมเข้าไปในอาหารของหนูเพศชายในปริมาณต่ำ (31 pg i-TEQ/วัน/ราช) สำหรับความเสี่ยงนี้ สะสมของ PCDD/Fs ในเนื้อเยื่อของเป้าหมาย (ตับและเปลว) ได้จำกัด ความเข้มข้นเนื้อเยื่อสำหรับระหว่าง 90 และ 120 วันของการบริโภคประจำวันระดับใกล้กับ pg 3 g ของเนื้อเยื่อ (ทุกเนื้อเยื่อและโมเลกุลรวม) การกระจายเยื่อดูเหมือนจะถูกควบคุม โดยคุณสมบัติ congeners และลักษณะเนื้อเยื่อ การเพิ่มขึ้นของระดับคลอรีน dioxins เกิดลดลงในการประสานในเปลว และจากนั้นค่า BCF นอกจากนี้ การกระจายของ dioxins ระหว่าง hepatocytes adipocytes แตกต่าง: ซึ่งแตกต่างจากตับ dioxins ในเปลวในปริมาณมากขึ้น (P < 0.05) correlated กับปริมาณของไขมันในเนื้อเยื่อ เฉพาะในตับ ประสาน PCDDs ดูเหมือนจะสามารถอำนวยความสะดวกเมื่อระดับคลอรีน congeners เหล่านี้เพิ่มขึ้น ปรากฏการณ์ย้อนกลับที่มีการสังเกตสำหรับ PCDFs อย่างไรก็ตาม ในระดับเดียวกันของคลอรีน BCFs PCDFs ได้ 2.4 เท่าสูงกว่าบรรดา PCDDs ในเนื้อเยื่อนี้ การขาดงานของความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณของ dioxins และของไขมันและ BCFs ความแตกต่างของผลงาน congeners แนะนำว่า กระบวนการเบี dioxins ในตับถูกใช้Ó 2005 Elsevier จำกัด สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบการกระจายเนื้อเยื่อจาก 17 PCDD / Fs ต่อไปนี้การบริโภคเรื้อรังของนมที่ปนเปื้อนในหนูและในการประเมิน '' เนื้อเยื่อเป้าหมาย / นม '' ปัจจัยที่มีความเข้มข้นทางชีวภาพ (BCFs) ของโมเลกุลเหล่านี้ นมปนเปื้อนที่เก็บรวบรวมในพื้นที่ปนเปื้อนได้รับการจดทะเบียนเป็นอาหารของหนูเพศที่ขนาดต่ำ (31 PG I-TEQ / วัน / หนู) สำหรับการเปิดรับนี้การสะสมของ PCDD / Fs ในเนื้อเยื่อเป้าหมาย (ตับและเนื้อเยื่อไขมัน) ถูก จำกัด , ความเข้มข้นของเนื้อเยื่อเสถียรภาพระหว่าง 90 และ 120 วันของการบริโภคประจำวันให้อยู่ในระดับใกล้เคียงกับ 3 PG / กรัมของเนื้อเยื่อ (เนื้อเยื่อและโมเลกุลรวม ) การกระจายเนื้อเยื่อดูเหมือนจะถูกควบคุมโดยคุณสมบัติ congeners และลักษณะเนื้อเยื่อ เพิ่มขึ้นในระดับของคลอรีนไดออกซินที่เกิดจากการลดลงของการรวมตัวกันของพวกเขาในเนื้อเยื่อไขมันและผลของค่า BCF นอกจากนี้การกระจายตัวของสารไดออกซิระหว่างเซลล์ตับและ adipocytes แตกต่าง: แตกต่างจากตับปริมาณของไดออกซินในเนื้อเยื่อไขมันอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) มีความสัมพันธ์กับปริมาณของไขมันในเนื้อเยื่อ เฉพาะในตับรวมตัวกันของ PCDDs ดูเหมือนจะอำนวยความสะดวกเมื่อระดับคลอรีนของ congeners เหล่านี้เพิ่มขึ้นปรากฏการณ์ย้อนกลับได้รับการปฏิบัติสำหรับ PCDFs แต่สำหรับในระดับเดียวกันของคลอรีน, BCFs ของ PCDFs เป็น 2.4 เท่าสูงกว่า PCDDs ในเนื้อเยื่อนี้ กรณีที่ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณของไดออกซินและของไขมันและความแตกต่างของ BCFs congeners วิทยานิพนธ์ชี้ให้เห็นว่าสารไดออกซิกระบวนการตรึงในตับได้เลือก.
Ó 2005 เอลส์ จำกัด สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาการกระจายของ 17 พีซีดีดี / FS ต่อไปนี้เรื้อรังรับประทานนมปนเปื้อนในหนูและเพื่อประเมิน ' 'target เนื้อเยื่อ / นม ' ' bioconcentration ปัจจัย ( bcfs ) ของโมเลกุลเหล่านี้ นมปนเปื้อนเก็บในพื้นที่ที่มีมลพิษ ได้ถูกรวมอยู่ในอาหารของหนูเพศผู้ที่ปริมาณรังสีต่ำ ( 31 พีจีไอ เทค / วัน / ตัว ) สำหรับข่าวสารนี้การสะสมของพีซีดีดี / FS ในเนื้อเยื่อเป้าหมาย ( ตับและเนื้อเยื่อไขมัน ) ถูก จำกัด , เนื้อเยื่อปรับความเข้มข้นระหว่าง 90 และ 120 วันของการบริโภคประจำวันระดับใกล้ 3 พิโคกรัม / กรัมเนื้อเยื่อ ( ทุกเนื้อเยื่อและโมเลกุลรวมกัน ) การกระจายจะถูกควบคุม โดย congeners คุณสมบัติและเนื้อเยื่อของการเพิ่มขึ้นในระดับของคลอรีนได ซินเกิดจากการลดลงของพวกเขาในเนื้อเยื่อไขมันและดังนั้นของ EC ค่า นอกจากนี้ การกระจายของได ซินระหว่างต่อได้ที่แตกต่างและเหมือนตับ ปริมาณของได ซินในเนื้อเยื่อไขมันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) มีความสัมพันธ์กับปริมาณไขมันในเนื้อเยื่อ เฉพาะในตับการ pcdds ดูเหมือนจะสะดวกเมื่อคลอรีนระดับ congeners เหล่านี้เพิ่มขึ้น กลับมีปรากฏการณ์ ) พีซีดีเอฟ . อย่างไรก็ตาม ในระดับเดียวกันของคลอรีน , bcfs ของพีซีดีเอฟเป็น 2.4 เท่า สูงกว่า pcdds ในเนื้อเยื่อนี้ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณของได ซิน และ ไขมัน และ bcfs ความแตกต่างของ congeners วิทยานิพนธ์ชี้ให้เห็นว่ากระบวนการได ซิน การตรึงในตับถูกเลือก .
Ó 2005 เอลส์จำกัดสงวนลิขสิทธิ์