Mother TeresaFrom Wikipedia, the fr

Mother Teresa
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
Mother Teresa of Calcutta
Agnes Gonxha Bojaxhiu

Born 26 August 1910(1910-08-26)
Üsküb, Ottoman Empire (today's Skopje, Republic of Macedonia)
Died 5 September 1997 (aged 87)
Calcutta, India
Nationality Indian
Ethnicity Albanian
Citizenship India (1948–1997)
Occupation Catholic nun, humanitarian,[1] Christian missionary.[2]
Known for Missionaries of Charity
Successor Nirmala Joshi
Religion Catholic
Awards Nobel Peace Prize (1979)
Bharat Ratna (1980)
Presidential Medal of Freedom (1985)
Balzan Prize (1978)
Mother Teresa (26 August 1910 – 5 September 1997), born Agnes Gonxha Bojaxhiu[3] (pronounced [aɡˈnɛs ˈɡɔndʒe bɔjaˈdʒiu]), was a Catholic nun of Albanian[4][5] ethnicity and Indian citizenship,[6] who founded the Missionaries of Charity in Kolkata, India in 1950. For over 45 years she ministered to the poor, sick, orphaned, and dying, while guiding the Missionaries of Charity's expansion, first throughout India and then in other countries. Following her death she was beatified by Pope John Paul II and given the title Blessed Teresa of Calcutta.[7][8]

By the 1970s, she was internationally famed as a humanitarian and advocate for the poor and helpless, due in part to a documentary and book Something Beautiful for God by Malcolm Muggeridge. She won the Nobel Peace Prize in 1979 and India's highest civilian honour, the Bharat Ratna, in 1980 for her humanitarian work. Mother Teresa's Missionaries of Charity continued to expand, and at the time of her death it was operating 610 missions in 123 countries, including hospices and homes for people with HIV/AIDS, leprosy and tuberculosis, soup kitchens, children's and family counselling programs, orphanages, and schools.

She has been praised by many individuals, governments and organizations; however, she has also faced a diverse range of criticism. These include objections by various individuals and groups, including Christopher Hitchens, Michael Parenti, Aroup Chatterjee, Vishva Hindu Parishad, against the proselytizing focus of her work including a strong stance against contraception and abortion, a belief in the spiritual goodness of poverty and alleged baptisms of the dying. Medical journals also criticised the standard of medical care in her hospices and concerns were raised about the opaque nature in which donated money was spent.



Agnes Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe meaning "rosebud" in Albanian) was born on 26 August 1910, in Üsküb, Ottoman Empire (now Skopje, capital of the Republic of Macedonia). Although she was born on 26 August, she considered 27 August, the day she was baptized, to be her "true birthday."[9] She was the youngest of the children of a family from Shkodër, Albania, born to Nikollë and Drana Bojaxhiu.[10] Her father, who was involved in Albanian politics, died in 1919 when she was eight years old.[11] After her father's death, her mother raised her as a Roman Catholic. According to a biography by Joan Graff Clucas, in her early years Agnes was fascinated by stories of the lives of missionaries and their service, and by age 12 was convinced that she should commit herself to a religious life.[12] She left home at age 18 to join the Sisters of Loreto as a missionary. She never again saw her mother or sister.[13]

Agnes initially went to the Loreto Abbey in Rathfarnham, Ireland to learn English, the language the Sisters of Loreto used to teach school children in India.[14] She arrived in India in 1929, and began her novitiate in Darjeeling, near the Himalayan mountains.[15] She took her first religious vows as a nun on 24 May 1931. At that time she chose the name Teresa after Thérèse de Lisieux, the patron saint of missionaries.[16][17] She took her solemn vows on 14 May 1937, while serving as a teacher at the Loreto convent school in eastern Calcutta.[4][18]

Although Teresa enjoyed teaching at the school, she was increasingly disturbed by the poverty surrounding her in Calcutta.[19] The Bengal famine of 1943 brought misery and death to the city; and the outbreak of Hindu/Muslim violence in August 1946 plunged the city into despair and horror.[20]

Missionaries of Charity
On 10 September 1946, Teresa experienced what she later described as "the call within the call" while traveling to the Loreto convent in Darjeeling from Calcutta for her annual retreat. "I was to leave the convent and help the poor while living among them. It was an order. To fail would have been to break the faith."[21] She began her missionary work with the poor in 1948, replacing her traditional Loreto habit with a simple white cotton sari decorated with a blue border, adopted Indian citizenship, and ventured out into the slums.[22][23] Initially she started a school in Motijhil; soon she started tending to the needs of the destitute and starving.[24] Her efforts quickly caught the attention of Indian officials, including the prime minister, who expressed his appreciation.[25]

Teresa wrote in her diary that her first year was fraught with difficulties. She had no income and had to resort to begging for food and supplies. Teresa experienced doubt, loneliness and the temptation to return to the comfort of convent life during these early months. She wrote in her diary:

Our Lord wants me to be a free nun covered with the poverty of the cross. Today I learned a good lesson. The poverty of the poor must be so hard for them. While looking for a home I walked and walked till my arms and legs ached. I thought how much they must ache in body and soul, looking for a home, food and health. Then the comfort of Loreto [her former order] came to tempt me. 'You have only to say the word and all that will be yours again,' the Tempter kept on saying ... Of free choice, my God, and out of love for you, I desire to remain and do whatever be your Holy will in my regard. I did not let a single tear come.[26]
Teresa received Vatican permission on 7 October 1950 to start the diocesan congregation that would become the Missionaries of Charity.[27] Its mission was to care for, in her own words, "the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone." It began as a small order with 13 members in Calcutta; today it has more than 4,000 nuns running orphanages, AIDS hospices and charity centers worldwide, and caring for refugees, the blind, disabled, aged, alcoholics, the poor and homeless, and victims of floods, epidemics, and famine.[28]

In 1952 Mother Teresa opened the first Home for the Dying in space made available by the city of Calcutta. With the help of Indian officials she converted an abandoned Hindu temple into the Kalighat Home for the Dying, a free hospice for the poor. She renamed it Kalighat, the Home of the Pure Heart (Nirmal Hriday).[29] Those brought to the home received medical attention and were afforded the opportunity to die with dignity, according to the rituals of their faith; Muslims were read the Quran, Hindus received water from the Ganges, and Catholics received the Last Rites.[30] "A beautiful death," she said, "is for people who lived like animals to die like angels—loved and wanted."[30] Mother Teresa soon opened a home for those suffering from Hansen's disease, commonly known as leprosy, and called the hospice Shanti Nagar (City of Peace).[31] The Missionaries of Charity also established several leprosy outreach clinics throughout Calcutta, providing medication, bandages and food.

As the Missionaries of Charity took in increasing numbers of lost children, Mother Teresa felt the need to create a home for them. In 1955 she opened the Nirmala Shishu Bhavan, the Children's Home of the Immaculate Heart, as a haven for orphans and homeless youth.[32]

The order soon began to attract both recruits and charitable donations, and by the 1960s had opened hospices, orphanages and leper houses all over India. Mother Teresa then expanded the order throughout the globe. Its first house outside India opened in Venezuela in 1965 with five sisters.[33] Others followed in Rome, Tanzania, and Austria in 1968; during the 1970s the order opened houses and foundations in dozens of countries in Asia, Africa, Europe and the United States.[34]

Her philosophy and implementation have faced some criticism. David Scott wrote that Mother Teresa limited herself to keeping people alive rather than tackling poverty itself.[35] She has also been criticized for her view on suffering: according to an article in the Alberta Report, she felt that suffering would bring people closer to Jesus.[36] The quality of care offered to terminally ill patients in the Homes for the Dying has been criticised in the medical press, notably The Lancet and the British Medical Journal, which reported the reuse of hypodermic needles, poor living conditions, including the use of cold baths for all patients, and an approach to illness and suffering that precluded the use of many elements of modern medical care, such as systematic diagnosis.[37] Dr. Robin Fox, editor of The Lancet, described the medical care as "haphazard", as volunteers without medical knowledge had to take decisions about patient care, because of the lack of doctors. He observed that her order did not distinguish between curable and incurable patients, so that people who could otherwise survive would be at risk of dying from infections and lack of treatment.[38]

The Missionaries of Charity Brothers was founded in 1963, and a contemplative branch of the Sisters followed in 1976. Lay Catholics and non-Catholics were enrolled in the Co-Workers of Mother Teresa, the Sick and Suffering Co-Workers, and the Lay Missionaries of Charity. In answer to the requests of many priests, in 1981 Mother Teresa also began the Corpus Christi Movement for Priests,[39] and in 1984 founded with Fr. Joseph Lan

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม่ชีเทเรซาจากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรีข้ามไป: นำทาง ค้นหา แม่ชีเทเรซาของกาลกัตต้าแอกเนส Gonxha Bojaxhiu เกิด 26 สิงหาคม 1910(1910-08-26)Üsküb จักรวรรดิออตโตมัน (Skopje วันนี้ สาธารณรัฐมาซิโดเนีย) ตาย 5 1997 กันยายน (อายุ 87)กาลกัตต้า อินเดีย สัญชาติอินเดีย เชื้อชาติแอลเบเนีย สัญชาติอินเดีย (ค.ศ. 1948-1997) อาชีพชี มนุษยธรรม มิชชันนารีคริสเตียน [1][2] หนึ่งในนั้นของกุศล สืบ Joshi เนอมาลา ศาสนาคาทอลิก รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ (1979)บารัทรัตนา (1980)ประธานาธิบดีเหรียญแห่งอิสรภาพของ (1985)รางวัล Balzan (1978) แม่ชีเทเรซา (26 1910 สิงหาคม – 5 1997 กันยายน), เกิดแอกเนส Gonxha Bojaxhiu [3] (ออกเสียง [aɡˈnɛs ˈɡɔndʒe bɔjaˈdʒiu]), ถูกชีของแอลเบเนีย [4] [5] เชื้อชาติและอินเดียสัญชาติ, [6] ที่ก่อตั้งนั้นกุศลกัลกัตตา อินเดียในปี 1950 กว่า 45 ปี ที่เธอปฏิบัติกับผู้ป่วย ไม่ดี ใช้งาน และการ ตาย ในขณะที่แนวทางขยายตัวข้าฯ กุศล แรก ทั่วอินเดีย และประเทศอื่น ๆ ต่อการตายของเธอเธอ beatified โดยสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น Paul II และกำหนดชื่อพรเทเรซากัตต้า[7][8]โดยทศวรรษ 1970 เธอถูกนานาชาติชื่อเสียงโด่งดังเป็นมนุษยธรรมและทนายยากจน และ กำพร้า ครบกำหนดกับสารคดีและหนังสือสิ่งสวยงามในส่วนพระ โดย Malcolm Muggeridge เธอได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในปีค.ศ. 1979 และของอินเดียสูงสุดพลเรือนเกียรติ รัตนาบารัท ในปี 1980 เธอทำงานด้านมนุษยธรรม แม่ชีเทเรซานั้นกุศลอย่างต่อเนื่องเพื่อขยาย และเวลาเสียชีวิตของเธอ นั้นถูกปฏิบัติภารกิจ 610 ใน 123 ประเทศ รวม hospices และบ้านสำหรับคนที่มีเอชไอวี/เอดส์ leprosy และวัณโรค ครัวซุป เด็ก และครอบครัวให้คำปรึกษาโปรแกรม สงเคราะห์ และโรงเรียนเธอได้รับการยกย่องจากบุคคลหลาย รัฐบาล และ องค์กร อย่างไรก็ตาม เธอยังต้องเผชิญกับการวิจารณ์หลากหลาย เหล่านี้รวมถึงอุปสรรคต่าง ๆ บุคคลและกลุ่ม รวม Hitchens คริสโตเฟอร์ Michael Parenti, Aroup Chatterjee, Vishva Parishad ฮินดู กับความ proselytizing ของการทำงานของเธอรวมทั้งชัดเจนกับการคุมกำเนิด และทำแท้ง ความเชื่อในความดีจิตวิญญาณของความยากจนและถูกกล่าวหา baptisms ของการตาย สมุดรายวันทางการแพทย์ยัง criticised มาตรฐานของ hospices เธอดูแลทางการแพทย์ และความกังวลขึ้นเกี่ยวกับลักษณะทึบแสงที่ใช้เงินบริจาคแอกเนส Gonxha Bojaxhiu (Gonxhe ความหมาย "โรสบัด" ในแอลเบเนีย) เกิดใน 1910 26 สิงหาคม Üsküb ในจักรวรรดิออตโตมัน (ตอนนี้ Skopje เมืองหลวงของประเทศมาซิโดเนีย) แม้ว่าเธอเกิดในเดือน 26 สิงหาคม เธอพิจารณา 27 สิงหาคม วันที่เธอได้รับบัพติศมา จะ "จริงวันเกิดของเธอ"[9] เธอเป็นลูกของลูกของครอบครัวจาก Shkodër แอลเบเนีย Nikollë และ Drana Bojaxhiu เกิด[10] บิดา ผู้มีส่วนร่วมทางการเมืองที่แอลเบเนีย เสียชีวิตในค.ศ. 1919 เมื่อเธออายุ 8 ปี[11] หลังจากการตายของพ่อ แม่ของเธอเลี้ยงเธอเป็นโรมันคาทอลิก ตามประวัติโดย Joan Graff Clucas ในปีแรก ๆ ของแอกเนสที่หลงใหลเรื่องราวของชีวิตของข้าฯ และบริการ และตามอายุ 12 ไม่มั่นใจว่า เธอควรยืนยันตัวเองเพื่อชีวิตทางศาสนา[12] เธอออกจากบ้านที่อายุ 18 น้องสาว Loreto เป็นมิชชันนารีที่เข้า เธอไม่เคยอีกครั้งเห็นแม่หรือน้องสาวของเธอ[13]แอกเนสครั้งแรกไปแอบ Loreto ใน Rathfarnham ประเทศไอร์แลนด์การเรียนภาษาอังกฤษ ภาษาน้องสาว Loreto ใช้สอนเด็กนักเรียนในอินเดีย[14] เธอมาถึงอินเดียในปีพ.ศ. 2472 และเริ่มฟอเรสท์เธอในดาร์จีลิ่ง ใกล้ภูเขาหิมาลัย[15] เธอเอาว่าศาสนาครั้งแรกของเธอเป็นเด็กที่บน 24 1931 พฤษภาคม ที่ เธอเลือกชื่อเทเรซาหลัง Thérèse de Lisieux เซนต์สมาชิกของข้าฯ[16][17] เธอเอาของเธอว่าบุดใน 14 1937 พฤษภาคม ในขณะที่บริการเป็นครูที่โรงเรียนคอนแวนต์ Loreto ในกาลกัตต้าตะวันออก[4][18]แม้ว่าเทเรซาเข้าสอนที่โรงเรียน มากขึ้นเธอถูกรบกวน โดยความยากจนที่ล้อมรอบเธอในกาลกัตต้า[19] ทุพภิกขภัยในเบงกอล 1943 ที่นำความทุกข์ยากและความตายการเมือง และระบาดรุนแรงฮินดู/มุสลิมในปี 1946 สิงหาคมลดลงเมืองเป็นความสิ้นหวังและสยองขวัญ[20]ข้าฯ ของกุศลบน 10 1946 กันยายน เทเรซาพบอะไรเธอในภายหลังอธิบายว่า "โทรภายในโทร" ขณะเดินทางไปคอนแวนต์ Loreto ในดาร์จีลิ่งจากเมืองกัลกัตตาในพักผ่อนประจำปีของเธอ "ผมปล่อยคอนแวนต์ และช่วยเหลือคนจนขณะที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกเขา ใบสั่งได้ ล้มเหลวจะได้ทำลายความเชื่อ"[21] เธอเริ่มศาสนาของเธอกับคนจนในค.ศ. 1948, Loreto ดั้งเดิมของเธอนิสัยกับส่าหรีผ้าฝ้ายสีขาวเรียบง่ายตกแต่ง ด้วยเส้นขอบสีน้ำเงิน รับรองสัญชาติอินเดีย และ ventured ออกเป็นตัวแทน[22][23] เริ่มเธอเริ่มต้นเรียนใน Motijhil เร็ว ๆ นี้ เธอเริ่มต้นแนวความต้องการของสถานบำบัด และ starving[24] ความเร็วจับความสนใจของเจ้าหน้าที่อินเดีย นายกรัฐมนตรี ที่แสดงความขอบคุณของเขารวมถึง[25]เทเรซาเขียนในไดอารี่ของเธอว่า ปีแรกของเธอเต็มไป ด้วยความยากลำบาก เธอก็ไม่มีรายได้ และต้องหันไปขอทานอาหารและอุปกรณ์ เทเรซาพบข้อสงสัย ความเหงา และจะกลับในช่วงเดือนเหล่านี้ก่อนเพื่อความสะดวกสบายของชีวิตคอนแวนต์ เธอเขียนในไดอารี่ของเธอ:พระเจ้าของเราต้องให้ เด็กฟรีปกคลุมไป ด้วยความยากจนของกางเขนนั้น วันนี้ฉันได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนต้องจึงยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้านฉันเดิน และเดินจนถึงแขน และขา ached คิดว่า พวกเขาต้อง ache ในร่างกายและจิต หาบ้าน อาหาร และสุขภาพ แล้ว สบายลอเร [เธอสั่งอดีต] มายั่วยวนใจฉัน 'คุณได้เพียงกล่าวคำและทั้งหมดที่จะเป็นของคุณอีก Tempter ที่พูดอยู่บนตลอด... เลือกฟรี พระเจ้า และ ไม่รักคุณ ฉันต้องยังคงอยู่ และทำอะไรได้คุณจะศักดิ์สิทธิ์ในเกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้ปล่อยให้น้ำตาเดียวมา[26]เทเรซาได้รับอนุญาตวาติกันใน 7 1950 ตุลาคมเริ่มชุมนุมชน diocesan ที่จะเป็นผู้สอนศาสนากุศล[27] ภารกิจคือการ ดูแล คำพูดของตนเอง "หิว เปล่า ไร้ที่อยู่ ที่พิการหัด คนตาบอด lepers ทุกคนรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ unloved, uncared สำหรับทั้งสังคม คนที่เป็น ภาระกับสังคม และ shunned โดยทุกคน " มันเริ่มเป็นใบขนาดเล็กมีสมาชิก 13 ในกาลกัตต้า วันนี้มีมากกว่า 4000 ชีสงเคราะห์ hospices เอดส์ และองค์กรการกุศลศูนย์ทั่ว โลก และสำหรับผู้ลี้ภัย คนตาบอด คนพิการ aged, alcoholics ยากจน และประชาชนกว่า และผู้ประสบภัยน้ำท่วม โรคระบาด และภาวะ[28]ใน 1952 แม่ชีเทเรซาเปิดบ้านครั้งแรกให้ตายในพื้นที่ที่ปรากฏตามเมืองกาลกัตต้า ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่อินเดีย เธอแปลงเป็นวัดฮินดูรุ่งบ้าน Kalighat สำหรับตาย hospice ฟรีสำหรับคนยากจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน Kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ (เนอร์มัล Hriday)[29] ผู้ให้ความสนใจทางการแพทย์ได้รับบ้าน และที่นี่โอกาสที่จะตาย ด้วยศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา มุสลิมได้อ่านอัลกุรอาน ฮินดูได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และคาทอลิกรับพิธีกรรมสุดท้าย[30] "ที่สวยตาย เธอกล่าวว่า, " สำหรับคนที่อาศัยอยู่เช่นเทวดาคนสัตว์ตาย — รัก และต้องการ"[30] แม่ชีเทเรซาเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคของแฮนเซ่น รู้จักกันทั่วไปเป็น leprosy และเรียกว่า hospice ในเร็ว ๆ นี้มเมอร์ฟอร์ต (เมืองของสันติภาพ)[31] ข้าฯ กุศลต่อหลาย leprosy คลินิกภาคสนามตลอดกาลกัตต้า ให้ยา ใช้ผ้าพันแผล และอาหารขณะนั้นกุศลใช้ในการเพิ่มจำนวนเด็กหาย แม่ชีเทเรซารู้สึกว่าจำเป็นในการสร้างบ้านนั้น ใน 1955 เธอเปิดวันเนอมาลา Shishu เด็กบ้านของหัวใจ นฤมลเป็นสวรรค์สำหรับเด็กกำพร้าและเยาวชนจรจัด[32]ใบสั่งเร็ว ๆ นี้เริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และกุศลบริจาค และ โดยช่วงปี 1960 ได้เปิด hospices สงเคราะห์ และบ้าน leper ทั่วอินเดีย แม่ชีเทเรซาแล้วขยายใบสั่งทั่วโลก บ้านหลังแรกอยู่นอกอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับน้องสาว 5[33] อื่น ๆ ตามในโรม แทนซาเนีย และออสเตรียในปี 2511 ในช่วงทศวรรษ 1970 ใบเปิดบ้านและฐานรากในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา[34]ดำเนินงานและปรัชญาของเธอต้องเผชิญการวิจารณ์บาง David สก็อตเขียนว่า แม่ชีเทเรซาจำกัดตัวเองให้คนมีชีวิตแทนที่จะแก้ปัญหาความยากจนเอง[35] เธอมียังถูกวิพากษ์วิจารณ์ในมุมมองของเธอทุกข์: ตามบทความในรายงานอัลเบอร์ตา เธอรู้สึกว่า ทุกข์จะนำคนใกล้ชิดพระเยซู[36] คุณภาพดูแลแก่พฤติกรรมป่วยผู้ป่วยในบ้านสำหรับการตายได้รับ criticised ในทางการแพทย์ ยวด The Lancet และอังกฤษทางการแพทย์ราย ซึ่งรายงานนำเข็มฉีดยาเข็ม สภาพความเป็นอยู่ที่ดี รวมถึงการใช้อาบน้ำเย็นสำหรับผู้ป่วยทั้งหมด และวิธีการการเจ็บป่วยและทุกข์ทรมานที่ precluded ใช้องค์ประกอบต่าง ๆ ของการแพทย์สมัยใหม่เช่นระบบวินิจฉัย[37] ดร.โรบิน Fox บรรณาธิการของ The Lancet อธิบายการดูแลทางการแพทย์เป็น "haphazard" มีอาสาสมัคร โดยไม่มีความรู้ทางการแพทย์จะตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วย เนื่องจากขาดแพทย์ เขาสังเกตเห็นว่า เธอสั่งได้ไม่แยกระหว่างนี้ และรักษาผู้ป่วย เพื่อให้คนสามารถอยู่รอดหรือจะเสี่ยงตายจากการติดเชื้อและการขาดการรักษา[38]นั้นพี่กุศลก่อตั้งขึ้นใน 1963 และสาขาจิตตปัญญาของน้องสาวตามมาในปี 1976 วางคาทอลิก และคาทอลิกไม่ได้ลงทะเบียนเพื่อนร่วมงานของแม่ชีเทเรซา ผู้ป่วย และทุกข์ทรมานเพื่อนร่วมงาน และการวางนั้นของกุศล ในการตอบคำขอของพระสงฆ์มากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซาเริ่มต้นเคลื่อนไหวคอร์พัสคริสติพระ สงฆ์, [39] และ ในปีพ.ศ. 2527 ก่อตั้งกับคุณพ่อโจเซฟ Lan

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณแม่เทเรซา
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ข้ามไปที่ : นำทาง , ค้นหา

คุณแม่เทเรซาแห่งกัลกัตตา
แอกเนส gonxha bojaxhiu

เกิด 26 สิงหาคม 2453 ( 1910-08-26 )
อึสกือ B , จักรวรรดิออตโตมัน ( วันนี้สโกเปีย , สาธารณรัฐมาซิโดเนีย )
ตาย 5 กันยายน 2540 ( อายุ 87 )
กัลกัตตา สัญชาติ อินเดีย


สัญชาติอินเดียอินเดียชาติพันธุ์แอลเบเนีย ( 1948 – 1997 )
อาชีพคาทอลิกแม่ชี ด้านมนุษยธรรมศาสนาคริสต์ [ 1 ] [ 2 ]
รู้จักศาสนาการกุศล


รางวัลผู้สืบทอด Nirmala Joshi คาทอลิกศาสนารางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ( 1979 )
Bharat Ratna ( 1980 )
เหรียญแห่งอิสรภาพของประธานาธิบดี ( 1985 )
Balzan รางวัล ( 1978 )
แม่ชีเทเรซ่า ( 26 สิงหาคม 1910 – 5 กันยายน 1997 ) เกิด แอกเนส gonxha bojaxhiu [ 3 ] ( ออกเสียง [ N ɛɡˈ s ˈɡɔ ND ʒ E B ɔจาˈ D ʒ IU ] )เป็นแม่ชีคาทอลิกของแอลเบเนีย [ 4 ] [ 5 ] เชื้อชาติและสัญชาติอินเดีย , [ 6 ] ที่ก่อตั้งมิชชันนารีขององค์กรการกุศลในโกลกาตา , อินเดียในปี 1950 อายุ 45 ปี เธอปรนนิบัติจนป่วย กำพร้า และตาย ขณะที่มัคคุเทศก์มิชชันนารีขยายการกุศลเป็นครั้งแรกทั่วอินเดีย และประเทศอื่นๆต่อไปนี้การตายของเธอเธอ beatified โดยสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น ปอล ที่ 2 และได้รับชื่อพรเทเรซาแห่งกัลกัตตา . [ 7 ] [ 8 ]

โดย 1970 เธอมีชื่อเสียงในระดับสากลเป็นมนุษยธรรมและสนับสนุนให้ผู้ที่ยากจนและต้องการความช่วยเหลือ เนื่องจากในส่วนของสารคดีและหนังสือบางอย่างสวยงามเพื่อพระเจ้าโดยมัลคอล์ม มักเกอริจ . เธอได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในปี 1979 และอินเดีย Bharat Ratna พลเรือนเกียรติยศสูงสุด , ,ในปี 1980 เพื่อทำงานด้านมนุษยธรรมของเธอ แม่เทเรซามิชชันนารีของการกุศลอย่างต่อเนื่องเพื่อขยาย และในเวลาของการตายของเธอมันผ่าตัดแล้วภารกิจใน 123 ประเทศรวมทั้ง Hospices และบ้านสำหรับผู้ที่มีเอชไอวี / เอดส์ และวัณโรค โรคเรื้อน ครัวซุป , เด็กและครอบครัว การให้คำปรึกษาโปรแกรมที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และโรงเรียน

เธอได้รับการยกย่องโดยบุคคล หลายรัฐบาลและองค์กร แต่เธอยังต้องเผชิญกับความหลากหลายของการวิจารณ์ เหล่านี้รวมถึงการคัดค้านโดยบุคคลต่างๆและกลุ่มรวมทั้งคริสโตเฟอร์ฮิทเช่นส์ , ไมเคิล parenti aroup chatterjee ปารีชาด vishva , ฮินดู , กับ , ทำให้เปลี่ยนศาสนามุ่งเน้นงานของเธอรวมถึงท่าทางต่อต้านการคุมกำเนิด และการทำแท้งความเชื่อในพระเจ้าจิตวิญญาณของความยากจน และกล่าวหา baptisms ของการตาย วารสารการแพทย์ยังวิจารณ์ว่ามาตรฐานของการดูแลทางการแพทย์ในเธอ Hospices และความกังวลถูกยกเกี่ยวกับลักษณะทึบแสงที่บริจาคเงินเป็นค่า



แอกเนส gonxha bojaxhiu ( gonxhe ความหมาย " กุหลาบ " ในแอลเบเนีย ) เกิดเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม ค.ศ. 1910 ในอึสกือ B , จักรวรรดิออตโตมัน ( ตอนนี้ สโกเปียเมืองหลวงของสาธารณรัฐมาซิโดเนีย ) ถึงแม้ว่าเธอเกิดเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม เธอพิจารณา 27 สิงหาคม วันที่เธอถูกบัพติสมา จะวันเกิดที่แท้จริงของเธอ " " [ 9 ] เขาเป็นคนสุดท้องของลูก ของครอบครัวจาก albania prefectures . kgm , แอลเบเนีย , เกิดมาเพื่อ nikoll ë และดรา bojaxhiu [ 10 ] พ่อของเธอที่เกี่ยวข้องการเมืองในอัฟกานิสถาน เสียชีวิตใน ค.ศ. 1919 เมื่อเธออายุได้แปดปี . [ 11 ] หลังจากการตายของพ่อของเธอแม่ของเธอเลี้ยงดูเธอเป็นโรมันคาทอลิก ตามชีวประวัติโดย Joan Graff clucas ในช่วงต้นปีของเธอแอกเนสหลงใหลเรื่องราวของชีวิตของมิชชันนารี และบริการของตนเอง และเมื่ออายุ 12 ก็เชื่อว่า เธอควรกระทำตัวเองเพื่อศาสนา . [ 12 ] เธอหนีออกจากบ้านตอนอายุ 18 กับน้องสาวของ Loreto เป็นมิชชันนารี เธอไม่มีวันได้เห็นแม่ของเธอหรือน้องสาว [ 13 ]

แอกเนส ตอนแรกไป Loreto Abbey ใน rathfarnham , ไอร์แลนด์ เรียนภาษาอังกฤษ ภาษา น้องสาวของ โลเรโต้ เคยสอนเด็กที่โรงเรียนในอินเดีย [ 14 ] เธอมาถึงในอินเดียในปี 1929 และเริ่มช่วงเริ่มต้นของเธอใน Darjeeling , ใกล้ภูเขาหิมาลัย . [ 15 ] เธอสาบานแรกของเธอเป็นแม่ชีในศาสนา 24 พฤษภาคม 1931 . เวลาที่เธอเลือกชื่อ เทเรซ่า หลังจากที่ th é r è se lisieux de ,นักบุญอุปถัมภ์ของมิชชันนารี . [ 16 ] [ 17 ] เธอสาบานขึงขังของเธอเมื่อ 14 พฤษภาคม 1937 ในขณะที่ทำหน้าที่เป็นครูใน โลเรโต้ โรงเรียนคอนแวนต์ในภาคตะวันออกของเมืองกัลกัตตา [ 4 ] [ 18 ]

ถึงแม้ว่าเทเรซ่า ชอบสอนอยู่โรงเรียน เธอเคยขึ้นรบกวนโดยความยากจนโดยรอบของเธอในกัลกัตตา [ 19 ] ข้าวยากหมากแพงเบงกอล 1943 นำความทุกข์และความตายในเมืองและการระบาดของฮินดู / มุสลิมความรุนแรงในเดือนสิงหาคม 1946 ทางการเมืองในความสิ้นหวังและสยองขวัญ [ 20 ]

มิชชันนารีของการกุศล
เมื่อวันที่ 10 กันยายน 1946 , เทเรซา ประสบกับสิ่งที่เธออธิบายในภายหลังว่า " โทรศัพท์ภายในโทร " ในขณะที่เดินทางไปยังโบสถ์ Loreto ใน Darjeeling จากกัลกัตตาเพื่อถอยประจำปีของเธอ . " ฉันกำลังจะออกจากคอนแวนต์และช่วยคนจนอยู่ในหมู่พวกเขามันเป็นคำสั่ง ล้มเหลว จะได้ทำลายความเชื่อ " [ 21 ] เธอเริ่มงานเผยแผ่ศาสนาของเธอกับคนยากจนใน 1948 , เปลี่ยนแบบของเธอ โลเรโต้ นิสัยกับฝ้ายสีขาวธรรมดา ส่าหรี ตกแต่งด้วยขอบสีฟ้า , ลูกบุญธรรมสัญชาติอินเดีย และไปออกในชุมชนแออัด [ 22 ] [ 23 ] ตอนแรกเธอเริ่มโรงเรียน ใน motijhil ;ไม่นานเธอเริ่มพุ่งไปยังความต้องการของความอดอยากและหิวโหย [ 24 ] ความพยายามของเธอได้อย่างรวดเร็วจับความสนใจของเจ้าหน้าที่ของอินเดีย รวมทั้งนายกรัฐมนตรี ที่แสดงความชื่นชม [ 25 ]

เทเรซ่า เขียนในไดอารี่ของเธอว่าเธอปีแรกที่เต็มไปด้วยความยากลําบาก เธอไม่มีรายได้และต้องรีสอร์ทเพื่อขออาหาร และวัสดุ เทเรซ่า ประสบการณ์ สงสัยความเหงาและสิ่งล่อใจที่จะกลับไปที่ความสะดวกสบายของชีวิตในคอนแวนต์ในช่วงเดือนเหล่านี้ เธอเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอ :

ของเราพระเจ้าต้องการให้ฉันเป็นแม่ชีฟรีครอบคลุมกับความยากจนของข้าม วันนี้ผมได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนคงจะยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้าน ฉันเดิน แล้วก็เดิน จนแขนและขาของฉันปวดไปหมดฉันคิดว่าพวกเขาจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ทั้งร่างกายและวิญญาณ มองหาบ้าน อาหารและสุขภาพ แล้วความสะดวกสบายของ Loreto [ อดีต ] มาสั่งเธอยั่วฉัน . . . คุณต้องพูดคำและทั้งหมดนั่นจะเป็นของคุณอีกครั้ง ' ล่อลวงยั่วยวนอยู่ได้ว่า . . . . . . . เลือก ฟรีพระเจ้า และความรักสำหรับคุณ , ฉันต้องการที่จะอยู่และทำในสิ่งที่ถูก จะศักดิ์สิทธิ์ของท่านในเรื่องของผมผมจะไม่ปล่อยให้น้ำตาสักหยดมา [ 26 ]
เทเรซาได้รับอนุญาตเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2493 วาติกันเริ่มชุมนุมที่โบสถ์จะเป็นมิชชันนารีของการกุศล [ 27 ] ภารกิจคือดูแลในคำพูดของตัวเอง " หิว , เปลือย , คนจรจัด , ง่อย , คนตาบอด , เป็นโรคเรื้อน , ผู้ที่รู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ ไม่มีใครรัก , uncared สำหรับทั่วสังคมคนที่ได้กลายเป็นภาระของสังคมและถูกรังเกียจจากทุกคน มันเริ่มเป็นสินค้าขนาดเล็กที่มีสมาชิกทั้งหมด 13 คน ในเมืองกัลกัตตา วันนี้มันมีมากกว่า 4 , 000 คน วิ่งอีก เอดส์ Hospices และศูนย์การกุศลทั่วโลก และการดูแลผู้อพยพ คนตาบอด คนพิการ ผู้สูงอายุ และผู้ติดสุรา คนจนที่ไม่มีบ้าน และเหยื่ออุทกภัย โรคระบาดและการกันดารอาหาร [ 28 ]

ในปี 1952 แม่ชีเทเรซ่าเปิดที่บ้านก่อนเพื่อจะตายในพื้นที่ให้บริการจากเมืองกัลกัตตา ด้วยความช่วยเหลือของอินเดียเจ้าหน้าที่เธอแปลงร้างวัดฮินดูใน kalighat บ้านตาย , โปรแกรมฟรีสำหรับคนจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ ( ไฮโร hriday )[ 29 ] ผู้ที่นำบ้านที่ได้รับความสนใจทางการแพทย์ และยังให้โอกาสที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา ; มุสลิมอ่านคัมภีร์กุรอานชาวฮินดูได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และชาวคาทอลิกได้รับพิธีกรรมสุดท้าย [ 30 ] " ความตายที่สวยงาม , " เธอกล่าวว่า " สำหรับ คนที่ใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ตาย เช่น เทวดารัก และต้องการ" [ 30 ] แม่ชีเทเรซ่าแล้วเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคแฮนเซน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า โรคเรื้อน และเรียกโปรแกรมชานติ Nagar ( เมืองแห่งสันติภาพ ) [ 31 ] มิชชันนารีของการกุศลจัดตั้งคลินิกชุมชนโรคเรื้อนหลายตลอดเมืองกัลกัตตา การให้ยา ผ้าพันแผล และอาหาร

เป็นมิชชันนารีของ เอาการกุศลในตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของเด็กที่หายไป ,แม่เทเรซ่ารู้สึกว่าต้องสร้างบ้านให้พวกเขา ในปี 1955 เธอเปิด Nirmala จิชิว Bhavan , เด็กที่บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ เป็นสวรรค์สำหรับเด็กและเยาวชนเร่ร่อน [ 32 ]

ใบสั่งทันทีเริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และเงินบริจาคการกุศล และโดยปี 1960 มีการเปิด Hospices บ้านเด็กกำพร้า และบ้าน , โรคเรื้อนทั่วประเทศอินเดียแม่ชีเทเรซ่าแล้วขยายการสั่งซื้อทั่วโลก เป็นครั้งแรกที่บ้านนอกประเทศอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับห้าพี่น้อง [ 33 ] คนอื่น ๆตามในกรุงโรม แทนซาเนีย และออสเตรียใน 1968 ; ในช่วงปี 1970 เพื่อเปิดบ้านและพื้นฐานในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา [ 34 ]

ปรัชญาของเธอและใช้งานได้เผชิญ บางคนวิจารณ์เดวิดสก็อตต์เขียนว่าแม่ชีเทเรซ่า จำกัด ตัวเองเพื่อรักษาชีวิต มากกว่าการแก้ปัญหาความยากจนนั่นเอง [ 35 ] เธอยังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในมุมมองของเธอเกี่ยวกับทุกข์ : ตามบทความในรายงานอัลเบอร์ต้า เธอรู้สึกว่าทุกข์นั้นจะนำคนใกล้ชิดกับพระเยซู[ 36 ] คุณภาพของการดูแลให้ผู้ป่วยระยะสุดท้ายในบ้านตายที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในสื่อทางการแพทย์ โดยเฉพาะมีดหมอและวารสารการแพทย์อังกฤษซึ่งมีการใช้เข็มฉีดยา สภาพความเป็นอยู่ที่ยากจน รวมทั้งใช้อาบน้ำเย็นสำหรับผู้ป่วยทั้งหมดและแนวทางการเจ็บป่วย และทุกข์ ที่ลบใช้หลายองค์ประกอบของการดูแลทางการแพทย์ที่ทันสมัย เช่น การวินิจฉัยระบบ . [ 37 ] ดร. โรบินฟ็อกซ์ , บรรณาธิการของ Lancet , อธิบายการดูแลทางการแพทย์เป็น " จับจด " เป็นอาสาสมัครที่ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ ต้องใช้เวลาในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วย เพราะขาดแพทย์ .เขาสังเกตว่าคำสั่งของเธอ ไม่ได้แยกแยะระหว่างผู้ป่วยระยะที่รักษาไม่หาย ดังนั้นผู้ที่มิฉะนั้นอาจรอดจะอยู่ที่ความเสี่ยงของการตายจากการติดเชื้อและการขาดการรักษา . [ 38 ]

มิชชันนารีของพี่น้ององค์กรการกุศลก่อตั้งขึ้นในปี 1963 , และสาขาครุ่นคิดของน้องสาวที่ใช้ใน 1976 .วางคาทอลิกและไม่ใช่คาทอลิกลงทะเบียนเรียนใน Co คนงานของแม่ชีเทเรซ่า คนป่วย และคนทุกข์ Co และเลย์ มิชชันนารีของการกุศล คำตอบของการร้องขอของนักบวชมากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซ่าเริ่มการเคลื่อนไหว Corpus Christi สำหรับพระ , [ 39 ] และในปี 1984 ก่อตั้งกับโจเซฟแลนเ