Considering Fe intake, the barley-s

Considering Fe intake, the barley-supplemented white cookies can meet over 10% and 24% of DRIs whereas the barley-supplemented wholegrain cookies would meet about 16% and over 30% of DRIs for females and males, respectively. Therefore, these intakes are important, because it has been estimated that over 60% of the world’s population is Fe-deficient (White & Broadley, 2007). As expected, wholegrain cookies would provide more adequate intakes of elements, including the essential ones.

However, it is important to stress that there is a significant difference between the calculated intakes and the final uptake levels that depend on the mineral bioavailability. Particularly, if bioavailability of the minerals is addressed, the calculated intake data may appear overestimated. In terms of human nutrition, bioavailability can be defined as the amount of nutrient in a meal that is absorbable and utilisable by the organism. The bioavailability of nutrients is a complex phenomenon which depends on many factors, such as the form of the nutrient in the diet, its solubility, type of diet, absorption mechanism and host nutrient status. Many studies have reported the absorption of different elements from the diet. For instance, it has been estimated that the Fe absorption (from different diets) is approximately 15% (EVM, 2003) but some studies suggest that the Fe absorption is not more than 2–5% from cereal-based diets (Krishnaswamy, 2003). Zn absorption has been found to range from 10% to 40% (Abdulla & Chmielnicka, 1990, EVM, 2003). Thirty percent absorption of Cu is implied from the available data (Abdulla & Chmielnicka, 1990). Stewart, Griffits, Thomson, and Robinson (1978) showed, in a human absorption study, that the bioavailabilities of two Se forms, selenite and selenomethionen, when administered with food, were rather efficient, at around 80%. Animal studies have revealed that Se is more bioavailable from plant forms than from animal feedstuffs (Bügel, Sandström, Larsen, & Skibsted, 2002), with bioavailability ranging from 60% to 90%. It was also reported that Se-enriched food enhanced the uptakes of Cu, Fe and Zn, manifested in the higher levels of these minerals in erythrocytes as compared to individuals that consumed a low-Se diet (Djujić et al., 2000). Naturally occurring food Se is considered to be by far the most available form of the element. It has been found that, irrespective of the amount consumed, about 90% of K is absorbed. The absorption of Ca and Mg has been estimated to be around 25–50% and 50%, respectively (EVM, 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณาปริมาณ Fe คุกกี้สีขาวเสริมข้าวบาร์เลย์สามารถตอบสนองกว่า 10% และ 24% ของ DRIs ขณะคุกกี้ธัญพืชเสริมข้าวบาร์เลย์จะพบประมาณ 16% และกว่า 30% ของ DRIs สำหรับหญิงและชาย ตามลำดับ ดังนั้น ภาคเหล่านี้มีความสำคัญ เนื่องจากมันมีการประมาณว่า กว่า 60% ของประชากรโลกเป็น Fe ไม่ (&สีขาว Broadley, 2007) ตามที่คาดไว้ คุกกี้ธัญพืชจะให้ภาคเพิ่มเติมเพียงพอขององค์ประกอบ การรวมจำเป็น.

อย่างไรก็ตาม จะต้องย้ำว่า มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างภาคคำนวณและระดับสุดท้ายดูดซับที่ขึ้นอยู่กับการดูดซึมแร่ธาตุ โดยเฉพาะ ดูดซึมของแร่ธาตุที่มีอยู่ คำนวณปริมาณข้อมูลอาจปรากฏ overestimated ในด้านโภชนาการ สามารถกำหนดเป็นจำนวนสารอาหารในอาหารที่ดูดซึม และ utilisable ชีวปริมาณออกฤทธิ์ โดยที่สิ่งมีชีวิต ชีวปริมาณออกฤทธิ์ของสารอาหารเป็นปรากฏการณ์ซับซ้อนซึ่งขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง เช่นรูปแบบของสารอาหารในอาหาร ละลาย ชนิดของอาหาร กลไกการดูดซึม และโฮสต์สถานะธาตุอาหาร ศึกษามากมีรายงานการดูดซึมขององค์ประกอบต่าง ๆ จากอาหาร ตัวอย่าง มันมีการประมาณว่า ดูดซึม Fe (จากอาหารแตกต่างกัน) มีประมาณ 15% (EVM, 2003) แต่บางการศึกษาแนะนำว่า ดูดซึมเฟไม่เกินกว่า 2–5% จากอาหารจากธัญพืช (Krishnaswamy, 2003) ดูดซึม Zn ได้พบว่าช่วงจาก 10% เป็น 40% (Abdulla & Chmielnicka, 1990 EVM, 2003) สามสิบเปอร์เซ็นต์การดูดซึมของ Cu เป็นนัยจากข้อมูลมี (Abdulla & Chmielnicka, 1990) สจ๊วต Griffits ทอม และโรบินสัน (1978) พบว่า ในการดูดซึมที่มนุษย์ศึกษา ที่ bioavailabilities สองฟอร์ม Se, selenite และ selenomethionen เมื่อจัดการกับอาหาร มีประสิทธิภาพค่อนข้าง ประมาณ 80% ศึกษาสัตว์ได้เปิดเผยว่า Se bioavailable มากจากโรงงานแบบฟอร์มกว่าจากสัตว์ feedstuffs (Bügel, Sandström, Larsen & Skibsted, 2002), มีชีวปริมาณออกฤทธิ์ตั้งแต่ 60% 90% มันยังมีรายงานว่า อาหารที่อุดมไป Se เพิ่ม uptakes Cu, Fe และ Zn ประจักษ์ในระดับที่สูงขึ้นของแร่ธาตุเหล่านี้ใน erythrocytes เมื่อเทียบกับบุคคลที่ใช้อาหาร Se ต่ำ (Djujić et al., 2000) ธรรมชาติเกิดอาหาร Se ถือเป็นแบบพร้อมใช้งานมากที่สุดขององค์ประกอบโดย จะพบว่า ไม่ว่าจำนวนเงินที่ใช้ ประมาณ 90% ของ K ถูกดูด ดูดซึม Ca และ Mg ได้รับประมาณ 25–50% และ 50% ตามลำดับ (EVM, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิจารณาการบริโภคตาเฟ, คุกกี้ข้าวบาร์เลย์สีขาวเสริมสามารถตอบสนองกว่า 10% และ 24% ของ Dris ขณะที่ข้าวบาร์เลย์เสริมคุกกี้ธัญพืชจะพบประมาณ 16% และกว่า 30% ของ Dris สำหรับหญิงและเพศชายตามลำดับ ดังนั้นการบริโภคเหล่านี้มีความสำคัญเพราะมันได้รับการคาดกันว่ากว่า 60% ของประชากรโลกเป็นเฟขาด (White & Broadley, 2007) คาดว่าจะเป็นคุกกี้ธัญพืชจะช่วยให้การบริโภคที่เพียงพอมากขึ้นขององค์ประกอบรวมถึงคนที่สำคัญแต่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะเน้นว่ามีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการบริโภคที่มีการคำนวณและระดับการบริโภคขั้นสุดท้ายที่ขึ้นอยู่กับดูดซึมแร่ธาตุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าดูดซึมของแร่ธาตุที่มีการแก้ไขข้อมูลการบริโภคที่คำนวณได้อาจปรากฏเกินไป ในแง่ของโภชนาการมนุษย์ดูดซึมสามารถกำหนดเป็นปริมาณของสารอาหารในอาหารที่ดูดซึมและ utilisable โดยสิ่งมีชีวิต ดูดซึมของสารอาหารที่เป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนซึ่งขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างเช่นรูปแบบของสารอาหารในอาหารสามารถในการละลายของประเภทของอาหารที่กลไกการดูดซึมสารอาหารและสถานะเจ้าภาพ การศึกษาจำนวนมากได้รายงานการดูดซึมขององค์ประกอบที่แตกต่างจากอาหาร ตัวอย่างเช่นจะได้รับการคาดการณ์ว่าการดูดซึมเฟ (จากอาหารที่แตกต่างกัน) จะอยู่ที่ประมาณ 15% (EVM, 2003) แต่การศึกษาบางคนแนะนำว่าการดูดซึมเฟไม่เกิน 2-5% จากอาหารธัญพืช-based (Krishnaswamy 2003 ) การดูดซึมธาตุสังกะสีได้รับการตรวจพบว่ามีตั้งแต่ 10% ถึง 40% (อับดุลลาและ Chmielnicka 1990 EVM, 2003) การดูดซึมร้อยละสามสิบของ Cu ก็ส่อให้เห็นจากข้อมูลที่มีอยู่ (อับดุลลาและ Chmielnicka, 1990) สจ๊วต Griffits ทอมสันและโรบินสัน (1978) แสดงให้เห็นว่าในการศึกษาการดูดซึมของมนุษย์ที่ bioavailabilities สอง Se รูปแบบ selenite และ selenomethionen เมื่อยากับอาหารได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าที่ประมาณ 80% การศึกษาในสัตว์ได้เปิดเผยว่า Se เป็น bioavailable เพิ่มเติมจากรูปแบบโรงงานกว่าจากสัตว์สัตว์ (Bugel, Sandströmเสนและ Skibsted, 2002) ที่มีการดูดซึมตั้งแต่ 60% ถึง 90% นอกจากนั้นยังมีรายงานว่าอาหารที่อุดมด้วย Se เพิ่ม uptakes ของ Cu, Fe, Zn, ประจักษ์ในระดับที่สูงขึ้นของแร่ธาตุเหล่านี้ในเม็ดเลือดแดงเมื่อเทียบกับบุคคลที่บริโภคต่ำ Se อาหาร (Djujić et al,., 2000) เกิดขึ้นตามธรรมชาติอาหาร Se ถือว่าเป็นไกลโดยที่รูปแบบที่มีมากที่สุดขององค์ประกอบ จะได้รับพบว่าโดยไม่คำนึงถึงจำนวนเงินที่เหลือประมาณ 90% ของ K จะถูกดูดซึม การดูดซึมของแคลเซียมและแมกนีเซียมที่ได้รับการคาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 25-50% และ 50% ตามลำดับ (EVM, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิจารณาก่อนบริโภค ข้าวบาร์เลย์ สูตรคุกกี้สีขาวสามารถพบกว่า 10 % และ 24% ของ dris และข้าวบาร์เลย์คุกกี้เสริมธัญพืช จะพบประมาณ 16 % และ 30 % ของ dris สำหรับผู้หญิงและผู้ชาย ตามลำดับ ดังนั้น คนเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะมันได้ถูกประเมินว่า กว่า 60% ของประชากรของโลกเป็นผู้ที่ขาด ( สีขาว&บรอดลีย์ , 2007 ) อย่างที่คาดไว้พิจารณาก่อนบริโภค ข้าวบาร์เลย์ สูตรคุกกี้สีขาวสามารถพบกว่า 10 % และ 24% ของ dris และข้าวบาร์เลย์คุกกี้เสริมธัญพืช จะพบประมาณ 16 % และ 30 % ของ dris สำหรับผู้หญิงและผู้ชาย ตามลำดับ ดังนั้น คนเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะมันได้ถูกประเมินว่า กว่า 60% ของประชากรของโลกเป็นผู้ที่ขาด ( สีขาว&บรอดลีย์ , 2007 ) อย่างที่คาดไว้คุกกี้ธัญพืชจะเพียงพอมากกว่า 2 องค์ประกอบ รวมถึงคนที่จำเป็น

แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะความเครียดที่มีความแตกต่างกันระหว่างภาค และสุดท้ายการคํานวณระดับขึ้นอยู่กับแร่ชีวปริมาณออกฤทธิ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการดูดซึมได้ของแร่ธาตุเป็น addressed , คำนวณปริมาณข้อมูลอาจปรากฏสิ่งที่ไม่จริงในแง่ของโภชนาการมนุษย์ การสามารถกำหนดเป็นปริมาณของสารอาหารในอาหารที่ดูดซึมและผู้ใช้ประโยชน์จากชีวิต การดูดซึมของสารอาหารที่เป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อน ซึ่งขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น รูปแบบของสารอาหารในอาหาร , ค่า , ประเภทของอาหาร กลไกการดูดซึมสารอาหาร และสถานะของโฮสต์การศึกษาหลายรายงานการดูดซึมธาตุต่างๆ จากอาหาร ตัวอย่าง มีการประเมินว่า การดูดซึมเหล็กจากอาหารที่แตกต่างกัน ) ประมาณ 15 % ( EVM , 2003 ) แต่บางการศึกษาชี้ให้เห็นว่าเฟการดูดซึมไม่เกิน 2 - 5 % จากธัญพืช อาหารหลัก ( กฤษณะสวามี , 2003 ) การดูดซึม สังกะสี ถูกพบตั้งแต่ 10% ถึง 40% ( Abdulla & chmielnicka , 2533 ,EVM , 2003 ) สามสิบเปอร์เซ็นต์การดูดซึมของทองแดงเป็นนัยจากข้อมูลที่มีอยู่ ( Abdulla & chmielnicka , 2533 ) สจ๊วต griffits ทอมสัน และ โรบินสัน ( 1978 ) พบในการศึกษาการดูดซึมของมนุษย์ที่ bioavailabilities สองเซและรูปแบบ SELENITE selenomethionen เมื่อจัดการกับอาหารค่อนข้างมีประสิทธิภาพ ประมาณ 80%การศึกษาสัตว์ได้พบว่า เซ ใน เพิ่มเติมจากรูปแบบพืชอาหารสัตว์มากกว่าจากสัตว์ ( B üเจล sandstr ö m , ความ& skibsted , 2002 ) , กับการดูดซึมได้ตั้งแต่ 60 ถึง 90 % นอกจากนี้ ยังรายงานว่า เซ อุดมอาหารเพิ่มการดูดซึมของทองแดง เหล็ก และสังกะสีประจักษ์ในระดับที่สูงขึ้นของแร่ธาตุเหล่านี้ในการเปรียบเทียบกับบุคคลที่บริโภคอาหารน้อยเซ ( djuji ć et al . , 2000 ) เกิดขึ้นตามธรรมชาติอาหาร SE ถือว่าไกลโดยรูปแบบของที่สุดขององค์ประกอบ จะได้รับพบว่าโดยไม่คำนึงถึงปริมาณการบริโภคประมาณ 90% ของ K จะดูดซึม