The Knowledge. Jazz is basically a

The Knowledge. Jazz is basically a pocket introduction to the subject (others in a forthcoming series will deal with everything from red wine and opera to the periodic table, whisky and stargazing), and is divided, sensibly enough, into the aforementioned introduction (elegant, deeply personal yet succinctly informative), followed by a brisk but admirably comprehensive history, from Buddy Bolden to Robert Glasper, of jazz’s journey from Storyville to the world’s most prestigious concert venues. It then breaks the subject down into subgenres (early jazz, swing, bebop, mainstream, cool, hard bop, free jazz, fusion and postmodern/eclectic), using thumbnail sketches of each style’s main practitioners to draw out the detail characterising each shift in the music. A final chapter, ‘Jazz in the Future’, bravely sets out to extrapolate contemporary trends, a task Fordham honestly admits is ‘a risky game’, given that ‘young players today can now start at any point on the [...] music’s compass, and combine any element of it with any other’. He concludes: ‘New angles on music-making, influenced by jazz intonation and improvisation, but also by the world’s many other lines of musical force, are forming what “jazz” – that quintessential, humanly imperfectible work-in-progress – is always becoming.’

Given the inevitable restrictions (word-count, accessibility), this is a considerable work, engagingly presented, attractively packaged (though the odd reversed-out page is hard to read, particularly ‘Jazz in the Melting Pot’, which sets white type on a light grey background) and cogently argued. There are occasional omissions which some might question (Mike and Kate Westbrook, given that Mike Gibbs and Colin Towns both rate mentions; Andy Sheppard, given that Courtney Pine and Jamie Cullum are both namechecked for their revivifying influence on UK jazz audiences and players), but such choices are always going to be controversial in a book of this size. Overall, though, this slim volume is the answer to that age-old question: ‘Is there a painless way to learn the basics of jazz?’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้. แจ๊สเป็นพื้นแนะนำกระเป๋ากับเรื่อง (คนอื่น ๆ ในซีรีส์ที่กำลังจะมาถึงจะจัดการกับทุกอย่างจากไวน์แดงและโอเปร่ากับตารางธาตุวิสกี้และ stargazing) และถูกแบ่งออกอย่างสมเหตุสมผลพอเข้ามาในการเปิดตัวดังกล่าว (หรูหราส่วนตัวที่ลึกซึ้ง ยังให้ข้อมูลชัดถ้อยชัดคำ) ตามด้วยประวัติความเป็นมาเร็ว แต่ครอบคลุมชื่นชมจากบัดดี้ Bolden โรเบิร์ต Glasper ของการเดินทางของดนตรีแจ๊สจาก Storyville ไปยังสถานที่อันทรงเกียรติคอนเสิร์ตมากที่สุดในโลก จากนั้นจะแบ่งเรื่องออกเป็นหมวดหมู่ย่อย (แจ๊สในช่วงต้นแกว่ง, แจ๊ช, หลัก, เย็น, ป็อบอย่างหนักฟรีแจ๊สฟิวชั่นและหลังสมัยใหม่ / แฟมิลี) โดยใช้สเก็ตช์ภาพของผู้ปฏิบัติงานหลักของแต่ละรูปแบบการวาดออกรายละเอียดลักษณะการเปลี่ยนแปลงในแต่ละ เพลง. บทสุดท้าย 'แจ๊สในอนาคต' กล้าหาญชุดออกไปคาดการณ์แนวโน้มในปัจจุบันงาน Fordham ตรงไปตรงมายอมรับว่าเป็น 'เป็นเกมที่มีความเสี่ยง' ที่ระบุว่า 'ผู้เล่นเยาวชนในวันนี้ในขณะนี้สามารถเริ่มต้นที่จุดใด ๆ ใน [... ] เข็มทิศเพลงและรวมองค์ประกอบใด ๆ ของมันกับคนอื่น ๆ ' เขาสรุป "มุมใหม่เพลงทำอิทธิพลจากน้ำเสียงดนตรีแจ๊สและการปรับตัว แต่ยังโลกของสายอื่น ๆ อีกมากมายของแรงดนตรีกำลังก่อตัวขึ้นในสิ่งที่" แจ๊ส "- ที่เป็นแก่นสาร, imperfectible มนุษย์ปุถุชนการทำงานในความคืบหน้า - เสมอ กลายเป็น. ได้รับข้อ จำกัด หลีกเลี่ยงไม่ได้ (คำพูดนับเข้าถึง) นี้เป็นงานสำคัญที่นำเสนอเสน่ห์บรรจุน่าดึงดูดใจ (แต่หน้ากลับออกแปลกเป็นเรื่องยากที่จะอ่านโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 'แจ๊สในหม้อ Melting' ซึ่งกำหนด ชนิดสีขาวบนพื้นหลังสีเทาอ่อน) และเป็นที่ถกเถียงกัน cogently มีการละเว้นการกระทำเป็นครั้งคราวซึ่งบางคนอาจจะตั้งคำถาม (ไมค์และเคทเวสต์บระบุว่าไมค์กิ๊บส์และโคลินเมืองอัตราทั้งกล่าวถึง; แอนดี้เชพพาร์ดให้ที่คอร์ทนี่ไพน์และเจมี่เฮลิคิปจะ namechecked ทั้งอิทธิพล revivifying ของพวกเขาในสหราชอาณาจักรผู้ชมแจ๊สและผู้เล่น) มี แต่ตัวเลือกดังกล่าวจะถูกเสมอไปเป็นที่ถกเถียงกันในหนังสือขนาดนี้ รวมแม้ว่าหนังสือเล่มนี้คือคำตอบบางคำถามที่อายุเก่า "มีวิธีที่ไม่เจ็บปวดเพื่อเรียนรู้พื้นฐานของดนตรีแจ๊ส?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้ แจ๊สเป็นกระเป๋าแนะนําเรื่อง ( คนอื่น ๆในชุดเตรียมพร้อมจะจัดการทุกอย่างจากไวน์แดง และ โอเปร่า กับโต๊ะ ๆวิสกี้และไปดูดาว ) และถูกแบ่งอย่างสมเหตุสมผลพอ ในเบื้องต้นดังกล่าว ( ฉลาด ลึกซึ้ง ส่วนตัวยังให้ข้อมูลชัดเจน ) รองลงมา ได้แก่ แรง แต่ชื่นชมที่ครอบคลุมประวัติศาสตร์จากบัดดี โบลเดนโรเบิร์ต glasper ของการเดินทางแจ๊สจากสตอรี่วิลล์ในโลกที่มีชื่อเสียงที่สุด คอนเสิร์ตต่างๆ แล้วแบ่งหัวข้อลง subgenres ( ต้นแจ๊ส สวิง Bebop , หลัก , เย็น , แข็ง BOP ฟรีแจ๊ส , ฟิวชั่นและหลังสมัยใหม่ / ผสมผสาน ) โดยใช้ภาพสเก็ตช์ของสไตล์แต่ละคน ผู้ปฏิบัติงานหลักเพื่อวาดออกรายละเอียด characterising แต่ละกะในเพลงบทสุดท้าย ' แจ๊ส ' อนาคต อย่างกล้าหาญ ชุดออกเพื่อคาดการณ์แนวโน้มร่วมสมัย งานฟอร์ดแฮมจริงๆยอมรับเป็น ' เกม ' ที่มีความเสี่ยง ระบุว่า ' เด็กวันนี้เล่นสามารถเริ่มต้นที่จุดใด ๆบน [ . . . ] เพลง เข็มทิศ และรวมองค์ประกอบใด ๆของกับอื่น ๆ ' เขาสรุป : ' มุมใหม่ให้ดนตรีแจ๊ส และดนตรีโดยได้รับอิทธิพลการก่อน ,แต่ด้วยหลายสายของโลกอื่น ๆของพลังดนตรี เป็นสิ่งที่ " แจ๊ส " และที่เป็นมนุษย์ปุถุชน imperfectible ทำงานในความคืบหน้าอยู่เสมอและเป็น '

ให้หลีกเลี่ยงข้อ จำกัด ( การเข้าถึงนับ Word , นี้เป็นงานนำเสนอน่าสนใจมาก engagingly , แพคเกจ ( แต่แปลกกลับออกมา หน้าจะยากที่จะอ่านโดยเฉพาะ ' แจ๊สในเบ้าหลอม ซึ่งชุดชนิดสีขาวในแสงพื้นหลังสีเทา ) และ cogently เถียงกัน มีการละเป็นครั้งคราวซึ่งบางคนอาจถาม ( ไมค์และเคท Westbrook , ให้ที่ ไมค์ กิ๊บส์และ Colin เมืองทั้งสองเท่ากันกล่าวถึง ; แอนดี้ เชฟเฟิร์ด และ เจมี่ คัลลัม ระบุว่า Courtney Pine มีทั้ง namechecked ของ revivifying มีอิทธิพลในอังกฤษแจ๊สผู้ชมและผู้เล่น )แต่ทางเลือกดังกล่าวจะต้องแย้งในหนังสือได้ขนาดนี้ โดยรวม แม้ว่าปริมาณบางนี้จะตอบวาถาม : ' มีเป็นวิธีที่ไม่เจ็บปวดเพื่อเรียนรู้พื้นฐานของแจ๊ส ? '