He swept his eyes over the surround

He swept his eyes over the surroundings once with a sharp, hawk-like gaze that completely ignored Su Luo.

Apparently, in his eyes, Su Luo was merely an unnecessary existence, as insignificant as an ant that he could single-handedly crush to death.

“Oh, Li Aofeng (1), what wind managed to blow such a great holy Buddha like you here?” Beichen Ying folded his arms over his chest and cast a glance at him with a ghost of a smile.

Li Aotian, as the name implied, his haughtiness soared to the skies, his conduct and bearing were very proud and aloof.

This person would boast in that the social circle of aristocratic families, his talent was unsurpassed. Normally, he was arrogant and seemed aloof from politics and material pursuits. Beichen Palace and Jade Lake Palace were opponents from afar that often competed. The two Palaces’ relationship was always complicated, therefore, Beichen Ying was always rude towards Li Aotian.

Li Aotian indifferently shot a glance at Beichen Ying and gave an icily arrogant snort. With regards to Beichen Ying, who was at the same level as him, he was still unworthy of his attention.

Li Yaoyao gave Beichen Ying an apologetic smile: “My second elder brother’s temperament is usually like this, you should also know this, by all means, don’t take offense.”

The corner of Beishen Ying’s mouth lifted into an arc and he absent-mindedly said: “Younger sister Yaoyao is apologizing, as the older brother, I naturally have nothing to say. Come, sit down so we can talk.”

In this play, he was merely a warm body to use as place holder, the real lead still needed to be handed over to Nangong, and watch how he was about to act out this play well.

In Beishen Ying’s eyes shone a burning radiance, his pair of peach blossom eyes were full of a gossiping overtone.

Li Yaoyao very naturally sat down at Nangong’s left side. Quite familiarly, she coiled around Nangong’s arm full of smiles, her smile showing off shallow dimples. She subtly said in a low voice: “Today, third senior brother is here to catch Amethyst Thorned fish, you must have won an overwhelming victory?”

Su Luo’s gaze dwelled on the Jade Lake Fairy coiling around Nangong Liuyun’s arm, that very familiar manner, as if the two of them were frequently like this. Somewhat like a male-female pair being protected and what-not, as if they were not affected by the world.

Nangong’s gaze was demonically charming, he raised an eyebrow and smiled. Then, he shook his head enigmatically but did not say a word.

Su Luo noticed that Nangong Liuyun hadn’t resisted Jade Lake Fairy’s intimacy and he also didn’t push her away, she who was coiled around his arm, indulging in closeness.

The two people spoke, acting as if nobody else was present. Their voices were so low as if sharing a secret between them, with a manner that was so close that nothing could come between them.

The man was handsome beyond compare, the woman was exceedingly refined. With one glance, it could be seen that they were a pair of jade annulus, a couple that was a match made in heaven.

The scenario appeared to be framed by a screen, isolating those two people in their own world, while others all became the landscape that set them off beautifully.

Su Luo withdrew her hand quietly from Nangong’s large palm, but this time, Nangong Liuyun didn’t insist, to the extent that Su Luo was easily able to withdraw her hands.

Seeing their intimate manner that left no space for others to squeeze in, seeing Nangong Liuyun’s intoxicating eyes pampering and spoiling, gentle feelings for her….

A bitter smile emerged in Su Luo’s heart. Her gaze turned away towards the ocean in the distance with its surging momentum.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขากวาดตาผ่านสภาพแวดล้อมกัน ด้วยสายตาคม เหยี่ยวเหมือนที่สมบูรณ์ละเว้น Su ลูเห็นได้ชัด ในดวงตาของเขา ลู Su เป็นเพียงการไม่จำเป็นดำรงอยู่ สัพเพเหระเหมือนมดที่เขาสามารถกำจัดชัยตาย"โอ้ Li Aofeng (1), ลมอะไรจัดการระเบิดดังกล่าวดีพระพุทธเช่นคุณนี่" Ying ลปักพับแขนของเขาเหนืออก และทอดสายตาเขา มีผีของรอยยิ้มLi Aotian เป็นชื่อนัย haughtiness ของเขาเพิ่มสูงขึ้นถึงท้องฟ้า จรรยาบรรณของเขา และแบริ่งได้ภูมิใจมาก และห่าง ๆ กันคนนี้จะมีวงสังคมของครอบครัวชนชั้นสูง ความสามารถของเขาเป็นอย่างที่ ปกติ เขาหยิ่ง และดูเหมือนห่าง ๆ จากการเมืองและแสวงหาวัสดุ ลปักวังและพระราชวังทะเลสาบหยกถูกฝ่ายตรงข้ามจากระยะไกลที่จะแข่งขัน ความสัมพันธ์ของพระราชวังสองเสมอซับซ้อน ดังนั้น Ying ลปักเป็นหยาบคายต่อ Li AotianLi Aotian indifferently ยิงเหลือบลปัก Ying และให้ snort เป็นหยิ่ง icily เกี่ยวกับลปัก Ying ผู้เป็นที่ระดับเดียวกันกับเขา เขาก็ยังไม่สนใจเขาให้ Li Yaoyao Ying ลปักการยิ้มขออภัย: "สองพี่น้องของอารมณ์มักเป็นเช่นนี้ คุณยังควรรู้นี้ โดยทั้งหมด ไม่ทำงาน"ยกมุมปาก Beishen Ying เป็นส่วนโค้ง และ absent-mindedly กล่าวว่า: "น้อง Yaoyao จะ apologizing เป็นพี่ เป็นธรรมชาติได้ต้อง มา นั่งลงเพื่อให้เราสามารถ"In this play, he was merely a warm body to use as place holder, the real lead still needed to be handed over to Nangong, and watch how he was about to act out this play well.In Beishen Ying’s eyes shone a burning radiance, his pair of peach blossom eyes were full of a gossiping overtone.Li Yaoyao very naturally sat down at Nangong’s left side. Quite familiarly, she coiled around Nangong’s arm full of smiles, her smile showing off shallow dimples. She subtly said in a low voice: “Today, third senior brother is here to catch Amethyst Thorned fish, you must have won an overwhelming victory?”Su Luo’s gaze dwelled on the Jade Lake Fairy coiling around Nangong Liuyun’s arm, that very familiar manner, as if the two of them were frequently like this. Somewhat like a male-female pair being protected and what-not, as if they were not affected by the world.Nangong’s gaze was demonically charming, he raised an eyebrow and smiled. Then, he shook his head enigmatically but did not say a word.Su Luo noticed that Nangong Liuyun hadn’t resisted Jade Lake Fairy’s intimacy and he also didn’t push her away, she who was coiled around his arm, indulging in closeness.The two people spoke, acting as if nobody else was present. Their voices were so low as if sharing a secret between them, with a manner that was so close that nothing could come between them.The man was handsome beyond compare, the woman was exceedingly refined. With one glance, it could be seen that they were a pair of jade annulus, a couple that was a match made in heaven.The scenario appeared to be framed by a screen, isolating those two people in their own world, while others all became the landscape that set them off beautifully.Su Luo withdrew her hand quietly from Nangong’s large palm, but this time, Nangong Liuyun didn’t insist, to the extent that Su Luo was easily able to withdraw her hands.Seeing their intimate manner that left no space for others to squeeze in, seeing Nangong Liuyun’s intoxicating eyes pampering and spoiling, gentle feelings for her….A bitter smile emerged in Su Luo’s heart. Her gaze turned away towards the ocean in the distance with its surging momentum.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขากวาดสายตาของเขามากกว่าสภาพแวดล้อมครั้งกับคมสายตาเหยี่ยวเหมือนที่ละเว้นสมบูรณ์ซู Luo. เห็นได้ชัดว่าในสายตาของเขาซู Luo เป็นเพียงความเป็นอยู่ที่ไม่จำเป็นเช่นที่ไม่มีนัยสำคัญในฐานะที่เป็นมดว่าเขาโดดเดี่ยวเดียวดายสามารถบดขยี้ไปสู่ความตาย . "โอ้ Li Aofeng (1) สิ่งที่ลมที่มีการจัดการที่จะระเบิดดังกล่าวเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ดีเช่นเดียวกับคุณที่นี่?" Beichen Ying พับแขนของเขามากกว่าหน้าอกของเขาและโยนทันทีที่เขากับผีของรอยยิ้มได้. หลี่ Aotian เป็น ชื่อนัย, ความหยิ่งยโสของเขาเพิ่มสูงขึ้นถึงท้องฟ้าประพฤติและแบริ่งของเขามีความภาคภูมิใจและห่าง. คนนี้จะโม้ว่าในวงสังคมของครอบครัวชนชั้นสูง, ความสามารถของเขาเป็นที่ไม่มีใครเทียบ ปกติเขาเป็นคนหยิ่งและดูเหมือนห่างจากการเมืองและการแสวงหาความรู้วัสดุ พระราชวัง Beichen และหยก Lake Palace เป็นฝ่ายตรงข้ามจากระยะไกลที่มักจะแข่งขัน ความสัมพันธ์ของทั้งสอง Palaces 'ซับซ้อนเสมอจึง Beichen Ying อยู่เสมอหยาบคายต่อหลี่ Aotian. หลี่ Aotian เอาใจใส่ยิงทันทีที่ Beichen Ying และให้ Snort หยิ่งไม่ไยดี ด้วยการไปถึง Beichen หญิงที่อยู่ในระดับเดียวกับเขาเขาก็ยังไม่คู่ควรกับความสนใจของเขา. หลี่ Yaoyao ให้ Beichen Ying รอยยิ้มขอโทษ "อารมณ์พี่สองพี่ชายของฉันมักจะเป็นเช่นนี้คือคุณควรรู้ว่านี้โดย . วิธีการทั้งหมดไม่ใช้ความผิด " มุมปากของ Beishen ของ Ying ยกเข้าโค้งและเขาเลื่อนลอยกล่าวว่า:" น้องสาว Yaoyao จะขอโทษเป็นพี่ชายของผมตามธรรมชาติไม่มีอะไรจะพูด มานั่งลงเพื่อให้เราสามารถพูดคุย. " ในการเล่นนี้เขาเป็นเพียงอบอุ่นร่างกายเพื่อใช้เป็นเจ้าของสถานที่ที่นำไปสู่การที่แท้จริงยังคงจำเป็นจะต้องส่งมอบให้ Nangong และดูว่าเขากำลังจะทำหน้าที่ออกนี้เล่นได้ดี . ในสายตาของ Ying Beishen ส่องกระจ่างใสเผาไหม้คู่ของเขาตาดอกพีชได้เต็มรูปแบบของรองนินทา. หลี่ Yaoyao อย่างเป็นธรรมชาตินั่งลงที่ด้านซ้ายของ Nangong กันเองค่อนข้างเธอขดรอบแขน Nangong เต็มไปด้วยรอยยิ้มรอยยิ้มของเธอแสดงปิดรอยบุ๋มตื้น เธออย่างละเอียดพูดด้วยเสียงต่ำ: "วันนี้พี่ชายอาวุโสที่สามคือที่นี่เพื่อจับปลาอเมทิส Thorned คุณต้องได้ชัยชนะอย่างท่วมท้น?" จ้องมองซู Luo ของอาศัยอยู่บนหยกทะเลสาบนางฟ้าขมวดรอบแขน Nangong Liuyun ของที่ลักษณะที่คุ้นเคยมาก เช่นถ้าทั้งสองของพวกเขาเป็นบ่อยเช่นนี้ เหมือนคู่ชายหญิงถูกป้องกันและอะไรไม่ได้เช่นถ้าพวกเขาไม่ได้รับผลกระทบจากโลก. จ้องมอง Nangong เป็นเสน่ห์ชี้ฟ้าเขายกคิ้วและยิ้ม จากนั้นเขาส่ายหัว enigmatically แต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ. ซู Luo สังเกตเห็นว่า Nangong Liuyun ไม่ได้ต่อต้านความใกล้ชิดหยกทะเลสาบนางฟ้าของเขาและยังไม่ได้ผลักดันเธอออกไปเธอที่ถูกขดรอบแขนของเขาผ่อนคลายในความใกล้ชิดคนสองคนพูดทำหน้าที่เป็นถ้าไม่มีคนอื่นอยู่ในปัจจุบัน เสียงของพวกเขาอยู่ในระดับต่ำเพื่อให้เป็นถ้าการแบ่งปันความลับระหว่างพวกเขาที่มีลักษณะที่เป็นเพื่อให้ใกล้เคียงว่าไม่มีอะไรที่ได้มาระหว่างพวกเขา. คนที่หล่อเกินเปรียบเทียบผู้หญิงคือการกลั่นเหลือเกิน กับหนึ่งอย่างรวดเร็วก็อาจจะเห็นได้ว่าพวกเขาเป็นคู่ของห่วงหยกคู่ที่ได้รับตรงกับที่ทำในสวรรค์. สถานการณ์ที่ดูเหมือนจะเป็นกรอบหน้าจอแยกทั้งสองคนที่อยู่ในโลกของตัวเองในขณะที่คนอื่น ๆ ทั้งหมดกลายเป็น ภูมิทัศน์ที่ตั้งพวกเขาออกอย่างสวยงาม. ซู Luo ถอนตัวออกมือของเธออย่างเงียบ ๆ จากฝ่ามือขนาดใหญ่ Nangong แต่เวลานี้ Nangong Liuyun ไม่ได้ยืนยันในขอบเขตที่ซู Luo เป็นได้อย่างง่ายดายสามารถถอนมือของเธอ. เห็นลักษณะที่ใกล้ชิดของพวกเขาที่เหลือ พื้นที่สำหรับคนอื่น ๆ ที่จะบีบในเห็นดวงตาที่ทำให้มึนเมา Nangong Liuyun ของรางวัลและการเสียความรู้สึกที่อ่อนโยนสำหรับเธอ ... . รอยยิ้มขมโผล่ออกมาในหัวใจของซู Luo จ้องมองเธอหันไปต่อมหาสมุทรในระยะทางที่มีโมเมนตัมพล่านของมัน