Hainan, the largest tropical island

Hainan, the largest tropical island in China, belongs to the Indo-Burma biodiversity hotspot and harbors large areas of tropical forests, particularly in the uplands. The Changhua watershed is the cradle of Hainan's main river and a center of endemism for plants and birds. The watershed contains great habitat diversity and is an important conservation area. We analyzed the impact of rubber and pulp plantations on the distribution and area of tropical forest in the watershed, using remote sensing analysis of Landsat images from 1988, 1995 and 2005. From 1988 to 1995, natural forest increased in area (979–1040 sq km) but decreased rapidly (763 sq km) over the next decade. Rubber plantations increased steadily through the study period while pulp plantations appeared after 1995 but occupied 152 sq km by 2005. Rubber and pulp plantations displace different types of natural forest and do not replace one another. Because pulp is not as profitable as rubber and existing pulp processing capacity greatly exceeds local supply, considerable pressure exists on remaining upland forests. We recommend for future management that these plantation forests be reclassified as ‘industrial’, making a clear policy distinction between natural and industrial forestry. Additionally, the local government should work to enforce existing laws preventing forest conversion on marginal and protected areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไหหลำ เกาะเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน การเชื่อมโยงความหลากหลายทางชีวภาพอินโด-พม่า และแผ่นดินใหญ่พื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าเขตร้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชาย ลุ่มน้ำชางหัวเป็นแหล่งกำเนิดของแม่น้ำหลักของไหหลำและศูนย์ของ endemism พืชและนก ลุ่มน้ำประกอบด้วยความหลากหลายในการอยู่อาศัยที่ดี และเป็นพื้นที่อนุรักษ์ที่สำคัญ เราวิเคราะห์ผลกระทบของยางและการปลูกเยื่อกระดาษในการกระจายและพื้นที่ของป่าเขตร้อนในพื้นที่ลุ่มน้ำ ใช้ระยะไกลตรวจวิเคราะห์ของ Landsat ภาพ จาก 1988, 1995, 2005 จาก 1988 การ 1995 ธรรมชาติป่าเพิ่มในพื้นที่ (979-1040 ตารางกิโลเมตร) แต่ลดลงอย่างรวดเร็ว (763 ตารางกิโลเมตร) ผ่านทศวรรษต่อมา ปลูกยางเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องผ่านระยะเวลาการศึกษาในขณะที่เยื่อกระดาษสวนปรากฏหลังจาก 1995 แต่ครอบครอง 152 ตร.กม. โดย 2005 สวนยางและเยื่อกระดาษเลื่อนป่าธรรมชาติชนิดต่าง ๆ และแทนกัน เนื่องจากไม่มีกำไรที่ยางอัด และเยื่อกระดาษที่มีอยู่ประมวลผลกำลังการผลิตมากเกินกว่าอุปทานภายใน ความกดดันมากอยู่ในป่าค่อยเหลือ เราขอแนะนำสำหรับการจัดการในอนาคตว่า สวนป่าเหล่านี้จัดประเภทเป็น 'อุตสาหกรรม' ทำให้นโยบายที่ชัดเจนแตกต่างระหว่างธรรมชาติ และอุตสาหกรรมป่าไม้ นอกจากนี้ รัฐบาลท้องถิ่นควรทำงานเพื่อบังคับใช้กฎหมายที่มีอยู่ป้องกันป่าแปลงในกำไร และป้องกันพื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไหหลำเกาะเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนเป็นฮอตสปอตความหลากหลายทางชีวภาพอินโดพม่าและท่าเรือพื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าเขตร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโกรก ลุ่มน้ำ Changhua เป็นแหล่งกำเนิดของแม่น้ำสายหลักไหหลำและศูนย์กลางของถิ่นสำหรับพืชและนก ลุ่มน้ำที่มีความหลากหลายของที่อยู่อาศัยที่ดีและเป็นพื้นที่อนุรักษ์ที่สำคัญ เราวิเคราะห์ผลกระทบของการทำสวนยางและเยื่อกระดาษในการจัดจำหน่ายและพื้นที่ของป่าเขตร้อนในลุ่มน้ำโดยใช้การวิเคราะห์ระยะไกลของภาพ Landsat จากปี 1988, ปี 1995 และปี 2005 จาก 1988-1995, ป่าธรรมชาติที่เพิ่มขึ้นในพื้นที่ (979-1,040 ตาราง กิโลเมตร) แต่ลดลงอย่างรวดเร็ว (763 ตารางกิโลเมตร) ในช่วงทศวรรษหน้า สวนยางเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผ่านระยะเวลาการศึกษาในขณะที่พื้นที่เพาะปลูกอ้อยปรากฏหลังจากที่ 1995 แต่ครอบครอง 152 ตารางกิโลเมตรโดยปี 2005 ยางและสวนแทนที่เยื่อกระดาษชนิดของป่าธรรมชาติและไม่เปลี่ยนอีกคนหนึ่ง เพราะเยื่อกระดาษไม่ได้เป็นผลกำไรเป็นยางและความสามารถในการประมวลผลที่มีอยู่ในเยื่อกระดาษมากเกินกว่าอุปทานท้องถิ่นดันมากที่เหลืออยู่ในป่าดอน เราขอแนะนำสำหรับการจัดการในอนาคตว่าสิ่งเหล่านี้จะได้รับการปลูกป่าการโอนเปลี่ยนเป็น 'อุตสาหกรรม' ทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างนโยบายป่าไม้ธรรมชาติและอุตสาหกรรม นอกจากนี้รัฐบาลท้องถิ่นควรจะทำงานในการบังคับใช้กฎหมายที่มีอยู่ป้องกันการแปลงป่าบนพื้นที่ชายขอบและการป้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไหหนาน , เกาะเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนเป็นของอินโด พม่า ความหลากหลายทางชีวภาพฮอตสปอตและท่าเรือพื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าเขตร้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริเวณนั้น . ลุ่มน้ำจางเป็นอู่ของเกาะไหหลำเป็นหลัก และเป็นศูนย์กลางของแม่น้ำถิ่นสำหรับพืชและนก ลุ่มน้ำประกอบด้วยมากที่อยู่อาศัยความหลากหลายและเป็นเขตอนุรักษ์ที่สำคัญเราวิเคราะห์ผลกระทบของการปลูกยาง และเยื่อในการกระจายและพื้นที่ของป่าเขตร้อนในลุ่มน้ำโดยใช้การสำรวจระยะไกลการวิเคราะห์ภาพจากดาวเทียม จาก พ.ศ. 2531 , 2538 และ 2548 จากปี 1995 เพิ่มขึ้นในพื้นที่ป่าธรรมชาติ ( 979 ) 1 , 040 ตร. กม. ) แต่ลดลงอย่างรวดเร็ว ( 763 ตารางกิโลเมตร ) กว่าทศวรรษถัดไปสวนยางพาราเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาในขณะที่เยื่อต้นไม้ปรากฏหลังจากที่ 1995 แต่ไม่ว่าง 152 ตารางกิโลเมตร โดย 2005 ยาง และเยื่อกระดาษชนิดต่าง ๆปลูกแทนที่ป่าธรรมชาติและไม่แทนที่กัน เพราะเยื่อไม่ใช่กำไรเป็นยางผลิตและการประมวลผลที่มีอยู่ความจุมากเกินอุปทานท้องถิ่นความกดดันมากอยู่ในป่าไร่ที่เหลือ เราขอแนะนำสำหรับการจัดการในอนาคตที่ป่าปลูกเหล่านี้การจัดประเภทใหม่เป็น ' อุตสาหกรรม ' ให้มีนโยบายชัดเจนความแตกต่างระหว่างป่าไม้ธรรมชาติและอุตสาหกรรม นอกจากนี้ รัฐบาลควรทำงานเพื่อบังคับใช้กฎหมายป้องกันป่าแปลงบนขอบและป้องกันพื้นที่