The Tempest is a play by William Sh

The Tempest is a play by William Shakespeare, believed to have been written in 1610–11, and thought by many critics to be the last play that Shakespeare wrote alone. It is set on a remote island, where Prospero, the rightful Duke of Milan, plots to restore his daughter Miranda to her rightful place using illusion and skilful manipulation. He conjures up a storm, the eponymous tempest, to lure his usurping brother Antonio and the complicit King Alonso of Naples to the island. There, his machinations bring about the revelation of Antonio's lowly nature, the redemption of the King, and the marriage of Miranda to Alonso's son, Ferdinand.

There is no obvious single source for the plot of The Tempest, but researchers have seen parallels in Erasmus's Naufragium, Peter Martyr's De orbe novo, and eyewitness reports by William Strachey and Sylvester Jordain of the real-life shipwreck of the Sea Venture on the islands of Bermuda, and the subsequent conflict between Sir Thomas Gates and Sir George Somers. In addition, one of Gonzalo's speeches is derived from Montaigne's essay Of the Canibales, and much of Prospero's renunciative speech is taken word for word from a speech by Medea in Ovid's poem Metamorphoses. The masque in Act 4 may have been a later addition, possibly in honour of the wedding of Princess Elizabeth and Frederick V in 1613. The play was first published in the First Folio of 1623.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความวุ่นวายจะเล่น โดยเชกสเปียร์ William เชื่อว่าเขียนขึ้นใน 1610 – 11 และความคิดจากนักวิจารณ์มากมายจะ เล่นสุดท้ายที่เชกสเปียร์เขียนเพียงอย่างเดียว ตั้งอยู่บนเกาะไกล Prospero มาดุ๊กของมิลาน ลงจุดคืนลูกสาวของเขามิรันดาที่เธอมาใช้ภาพลวงตาและจัดการเชี่ยวที่ เขา conjures ขึ้นพายุ ความวุ่นวาย eponymous จะล่อน้อง usurping Antonio และ Alonso คิง complicit เนเปิลส์ไปยังเกาะ มี machinations ของเขานำเกี่ยวกับการเปิดเผยของ Antonio เล็กแต่ธรรมชาติ ไถ่บาปของพระมหากษัตริย์ และการแต่งงานของมิรันดาถึงลูกชายของ Alonso เฟอร์ดินานด์ มีพล็อตของความวุ่นวาย แหล่งเดียวไม่ชัด แต่นักวิจัยได้เห็น parallels ใน Naufragium ของรัส ปีเตอร์มรณสักขี De orbe novo และผู้เห็นเหตุการณ์รายงานโดย William Strachey Jordain ซิลเวสเตอร์ของเรืออับปางชีวิตจริงของทุนทะเลบนเกาะเบอร์มิวดา และต่อมาความขัดแย้งระหว่างประตู Sir Thomas และเซอร์จอร์จ Somers หนึ่งของสุนทรพจน์ของ Gonzalo มาจากเรียงความของสูงของ Canibales และมากของ Prospero renunciative พูดถูกคำสำหรับคำจากคำพูด โดย Medea ใน Metamorphoses กลอนของ Ovid Masque ในพระราชบัญญัติ 4 อาจมีการเพิ่มที่หลัง อาจในเกียรติของงานแต่งงานของเจ้าหญิงเอลิซาเบธและเฟรเดอริก V ใน 1613 เล่นครั้งแรกตีพิมพ์ในใบแจ้งรายการของแรกของสถาปนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พายุคือการเล่นโดยวิลเลียมเชคสเปียเชื่อว่าจะได้รับการเขียนใน 1610-1611 และคิดว่าจากนักวิจารณ์มากจะเป็นละครเรื่องสุดท้ายที่เชคสเปียเขียนเพียงอย่างเดียว มันตั้งอยู่บนเกาะห่างไกลที่พรอสเพดยุคชอบธรรมของมิลานแผนการที่จะเรียกคืนลูกสาวของมิแรนดาของเขาไปยังสถานที่ที่ถูกต้องของเธอโดยใช้ภาพลวงตาและการจัดการฝีมือ เขาเสกขึ้นมาพายุพายุบาร์นี้เพื่อล่อให้พี่ชายของเขา usurping อันโตนิโอและซับซ้อนกษัตริย์อลอนโซ่เนเปิลส์ไปยังเกาะ มี machinations ของเขานำมาเกี่ยวกับการเปิดเผยของธรรมชาติต่ำต้อยอันโตนิโอ, การไถ่ถอนของกษัตริย์และการแต่งงานของมิแรนดากับลูกชายของอลอนโซ่, เฟอร์ดินานด์. ไม่มีแหล่งเดียวที่ชัดเจนสำหรับพล็อตความวุ่นวาย แต่นักวิจัยได้เห็นความคล้ายคลึงกันในราสมุสของ Naufragium ปีเตอร์พลีชีพของ De Orbe โนโวและรายงานสักขีพยานโดยวิลเลียม Strachey และซิลเวส Jordain ของเรืออับปางในชีวิตจริงของทะเล Venture บนเกาะเบอร์มิวดาและภายหลังความขัดแย้งระหว่างเซอร์โทมัสเกตส์และเซอร์จอร์จซอมเมอร์ นอกจากนี้หนึ่งของสุนทรพจน์กอนซาโล่ของที่ได้มาจากการเขียนเรียงความของ Montaigne ของ Canibales และมากในการพูด renunciative พรจะนำคำพูดจากการพูดโดย Medea ในโอวิดสัณฐานบทกวี สวมหน้ากากใน 4 พระราชบัญญัติอาจจะได้รับหลังจากนั้นอาจจะเป็นในเกียรติของงานแต่งงานของเจ้าหญิงเอลิซาเบและเฟรเดอริ V 1613 ในการเล่นที่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในยกแรกของ 1623

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พายุคือเล่นโดยวิลเลียมเช็คสเปียร์ , เชื่อว่าจะได้รับการเขียนในแฟน– 11 , และความคิด โดยนักวิจารณ์หลายคนได้เล่นครั้งสุดท้ายที่เชคสเปียร์เขียนไว้คนเดียว มันตั้งอยู่บนเกาะที่ห่างไกลที่พร เพอโร ดยุคชอบธรรมของมิลาน แปลงที่จะเรียกคืนลูกสาวของเขา Miranda กับสถานที่ถูกต้องของเธอใช้ภาพลวงตาและงานฝีมือ เขาเสกพายุพายุบาร์นี้ , ,เพื่อล่อให้เขาแย่งชิงพี่นิโอ และผู้สมรู้ร่วมคิดกษัตริย์แห่งเนเปิลส์อลอนโซ่ไปเกาะ มีเกมของเขานำมาซึ่งการเปิดเผยของอันโตนิโอชั้นต่ำ ธรรมชาติ คือ กษัตริย์ และการแต่งงานของมิแรนดา กับ อลอนโซ่ เป็นลูกชายของ เฟอร์ดินานด์

มีไม่ชัดแหล่งเดียวสำหรับพล็อตของพายุ แต่นักวิจัยได้เห็นแนวของ naufragium ในไบรอัน ,ปีเตอร์พลีชีพของเดอ orbe Novo และผู้เห็นเหตุการณ์รายงานโดยวิลเลียมสเตรชีย์และ Sylvester jordain ของเรือในชีวิตจริงของทะเลกิจการบนเกาะเบอร์มิวดา และต่อมาความขัดแย้งระหว่าง เซอร์ โทมัส เกตส์ และ เซอร์ จอร์จ ซอมเมอร์ส นอกจากนี้ หนึ่งในสุนทรพจน์ของกอนซาโล่ ได้มาจากเรียงความของของ canibales มอนเทน ,และจากคำพูดของพร เพอโร renunciative ถ่ายคำต่อคำจากภาษามีเดียในโอปอลเป็นบทกวีมหากาพย์เมตะมอร์ฟอร์ซิส . ที่สวมหน้ากากในองก์ที่ 4 อาจจะเพิ่มทีหลัง อาจจะในเกียรติของงานแต่งงานของเจ้าหญิงอลิซาเบทและทอยในของ . เล่นถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในยกแรกของ ค.ศ. 1623 .