Older persons strongly prefer to st

Older persons strongly prefer to stay in their own homes and communities and never move. Unfortunately, however, the settings where they live often have numerous hazards, dangerous areas and lack supportive features, all of which can contribute to accidents, reduce activities, and foster unnecessary dependence. Since persons with functional limitations have an increased risk of falling, we need to address both their current needs and to insure that future housing and communities provide greater safety, accessibility and support.
Falls not only have devastating consequences for older adults in terms of morbidity and mortality, but also are associated with high acute and long-term care costs. A number of studies have reported that 30 to 60 percent of community-dwelling older adults fall each year. The fall incidence rates for this population range from 0.2 to 1.6 falls per person per year, with a mean of about 0.7 falls per year.1 In 1994, fall injuries among people 65 and older had a total direct cost of $20.2 billion.2 Research indicates that falls result from a complex interaction between intrinsic (e.g., age-related physiological changes) and extrinsic factors (e.g., environmental hazards). In addition, studies have found that multi-factorial intervention programs that include environmental modifications can effectively prevent over one-third of falls among older adults, thereby improving their independent functioning and enhancing their quality of life.
This paper provides an overview of fall incidence among community-dwelling older adults in terms of frequency and location, as well as environmental risk factors associated with falls at home and in community settings. It analyzes the role of home modification and community intervention strategies in preventing falls. Finally, it discusses challenges and barriers related to the environment, along with recommendations for better integrating the environment as a component of fall prevention strategies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Older persons strongly prefer to stay in their own homes and communities and never move. Unfortunately, however, the settings where they live often have numerous hazards, dangerous areas and lack supportive features, all of which can contribute to accidents, reduce activities, and foster unnecessary dependence. Since persons with functional limitations have an increased risk of falling, we need to address both their current needs and to insure that future housing and communities provide greater safety, accessibility and support.Falls not only have devastating consequences for older adults in terms of morbidity and mortality, but also are associated with high acute and long-term care costs. A number of studies have reported that 30 to 60 percent of community-dwelling older adults fall each year. The fall incidence rates for this population range from 0.2 to 1.6 falls per person per year, with a mean of about 0.7 falls per year.1 In 1994, fall injuries among people 65 and older had a total direct cost of $20.2 billion.2 Research indicates that falls result from a complex interaction between intrinsic (e.g., age-related physiological changes) and extrinsic factors (e.g., environmental hazards). In addition, studies have found that multi-factorial intervention programs that include environmental modifications can effectively prevent over one-third of falls among older adults, thereby improving their independent functioning and enhancing their quality of life.เอกสารนี้แสดงภาพรวมของฤดูใบไม้ร่วงระหว่างชุมชนที่อยู่อาศัยเก่าผู้ใหญ่ในด้านความถี่ และตำแหน่ง ตลอดจนปัจจัยเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับน้ำตกที่บ้าน และ ในชุมชนการตั้งค่า มันวิเคราะห์บทบาทของกลยุทธ์การแทรกแซงบ้านแก้ไขและชุมชนในการป้องกันการตก ในที่สุด ได้กล่าวถึงความท้าทายและอุปสรรคที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม รวมทั้งคำแนะนำสำหรับดีรวมสภาพแวดล้อมที่เป็นส่วนประกอบของกลยุทธ์การป้องกันตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้สูงอายุอย่างยิ่งชอบที่จะอยู่ในบ้านของตัวเองและชุมชนและไม่เคยย้าย แต่อย่างไรก็ตามการตั้งค่าที่พวกเขาอยู่มักจะมีอันตรายหลายพื้นที่อันตรายและขาดคุณสมบัติการสนับสนุนซึ่งทั้งหมดนี้สามารถนำไปสู่การเกิดอุบัติเหตุลดกิจกรรมและส่งเสริมให้เกิดการพึ่งพาอาศัยกันที่ไม่จำเป็น เนื่องจากบุคคลที่มีข้อ จำกัด การทำงานมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นจากการตกเราต้องอยู่ทั้งความต้องการในปัจจุบันของพวกเขาและเพื่อให้แน่ใจว่าที่อยู่อาศัยในอนาคตและชุมชนให้มีความปลอดภัยมากขึ้นในการเข้าถึงและการสนับสนุน.
ฟอลส์ไม่เพียง แต่มีผลกระทบร้ายแรงสำหรับผู้สูงอายุในแง่ของการเจ็บป่วยและการ อัตราการเสียชีวิต แต่ยังมีความเกี่ยวข้องกับเฉียบพลันสูงและระยะยาวค่าใช้จ่ายในการดูแล จากการศึกษามีรายงานว่า 30 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์ของชุมชนที่อยู่อาศัยผู้สูงอายุที่ตกในแต่ละปี ฤดูใบไม้ร่วงอัตราอุบัติการณ์สำหรับช่วงประชากรกลุ่มนี้ 0.2-1.6 ตกต่อคนต่อปีโดยมีค่าเฉลี่ยประมาณ 0.7 ตกต่อ year.1 ในปี 1994 ได้รับบาดเจ็บตกอยู่ในหมู่คนที่ 65 และมีค่าใช้จ่ายโดยตรงรวมของ $ 20.2 billion.2 วิจัย แสดงให้เห็นว่าเป็นผลมาจากน้ำตกปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างที่แท้จริง (เช่นอายุที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา) และปัจจัยภายนอก (เช่นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม) นอกจากนี้การศึกษาได้พบว่าโปรแกรมการแทรกแซงหลายปัจจัยที่มีการปรับเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพสามารถป้องกันมากกว่าหนึ่งในสามของน้ำตกในผู้สูงอายุซึ่งจะช่วยปรับปรุงการทำงานที่เป็นอิสระของพวกเขาและการพัฒนาคุณภาพชีวิตของพวกเขา.
กระดาษนี้จะให้ภาพรวมของอัตราการเกิดในฤดูใบไม้ร่วงในหมู่ ชุมชนที่อยู่อาศัยผู้สูงอายุในแง่ของความถี่และสถานที่เช่นเดียวกับปัจจัยความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการตกที่บ้านและชุมชนในการตั้งค่า มันวิเคราะห์บทบาทของการปรับเปลี่ยนบ้านและการแทรกแซงชุมชนของกลยุทธ์ในการป้องกันการตก ในที่สุดก็กล่าวถึงความท้าทายและอุปสรรคที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมพร้อมกับคำแนะนำสำหรับการบูรณาการที่ดีกว่าสภาพแวดล้อมที่เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การป้องกันการล่มสลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้สูงอายุขอชอบที่จะอยู่ในบ้านของตนเอง และชุมชน และไม่เคยย้าย แต่อย่างไรก็ตาม การตั้งค่าที่พวกเขาอาศัยอยู่ มักจะมีอันตรายมากมาย พื้นที่อันตราย และขาดคุณสมบัติ สนับสนุน ซึ่งทั้งหมดสามารถมีส่วนร่วมในอุบัติเหตุ ลดกิจกรรมต่างๆและส่งเสริมการพึ่งพาที่ไม่จำเป็น เนื่องจากข้อ จำกัด การทำงานกับบุคคลที่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการล้มเราต้องอยู่ที่ความต้องการในปัจจุบันของพวกเขาและเพื่อรับประกันว่า การเคหะและชุมชนในอนาคต ให้มีความปลอดภัยมากขึ้น การเข้าถึงและการสนับสนุน .
ตกไม่เพียงมีผลกระทบร้ายแรงสำหรับผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าในแง่ของการเจ็บป่วยและการตาย แต่ยังเกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายสูงในการดูแลระยะยาวจำนวนของการศึกษาได้รายงานว่า 30 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์ของ community-dwelling ผู้สูงอายุตกอยู่ในแต่ละปี ฤดูใบไม้ร่วงอุบัติการณ์นี้ประชากรตั้งแต่ 0.2 ถึง 1.6 ตกต่อคนต่อปี เฉลี่ยตกประมาณ 0.7 ต่อปี 1 ในปี 1994 ล้มบาดเจ็บของคน 65 และผู้สูงอายุมีต้นทุนรวมโดยตรง $ 20.2 พันล้าน2 การวิจัยบ่งชี้ว่า ตกผลจากปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างที่แท้จริง ( เช่นอายุที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาและปัจจัยภายนอก เช่น สภาพแวดล้อมที่อันตราย ) นอกจากนี้ การศึกษาได้พบว่า มัลติแฟกทอเรียลการแทรกแซงโปรแกรมที่รวมการปรับเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถป้องกันไม่ให้เกินหนึ่งในสามของหกล้มในผู้สูงอายุเพื่อปรับปรุงการทำงานอิสระ และเสริมสร้างคุณภาพชีวิต
บทความนี้จะให้ภาพรวมของการล่มสลายของ community-dwelling ผู้ใหญ่ในแง่ของความถี่และตำแหน่ง ตลอดจนสิ่งแวดล้อม ปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับอยู่ที่บ้าน และในการตั้งค่าชุมชนวิเคราะห์บทบาทของการปรับปรุงบ้านและกลยุทธ์การแทรกแซงของชุมชนในการป้องกันไม่ให้ตก สุดท้าย ได้กล่าวถึงความท้าทายและอุปสรรคที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม พร้อมกับแนวทางการบูรณาการสิ่งแวดล้อมที่ดีเป็นส่วนประกอบของกลยุทธ์การป้องกันการหกล้ม .