RESULTS AND DISCUSSIONFruit ripenin

RESULTS AND DISCUSSION
Fruit ripening is associated with
important biochemical changes that
modify colour, texture, taste and
other quality traits. The changes of
some physico-chemical characteristics
of Maoluang fruit used in this
study are presented in Table 2. The
values reported are means of tree assays
of each group performed in triplicate.
The colour change of skin was
reflected by the variation of the L*,
a* and b* values determined in
Maoluang fruit. The L* value decreased
with fruit ripening as colour
became deep/dark. The Maoluang
fruit’s skin colour is green at the beginning
of ripening and becomes red
in conjunction with chlorophyll degradation
and anthocyanin accumulation
During ripening, a slight and insignificant
increase in the total soluble
solids (TSS) content occurred at
the immature and mature stages. But
at the ripe stage, the change in TSS
was significant (p < 0.05) and the
final TSS content was 18.40% (Tab.
2). The pH is becoming increasingly
recognized for its important contribution
to product quality. This is
especially true about red wine because
it plays a key role in prevention
of microbial spoilage, malolactic
fermentation occurrence and colour
stability of wines. The pH
slightly increased from about 2.20 to
3.95 during fruit development and
ripening. In contrast, the titratable
acidity (TAc) showed a gradual
decrease from about 1.40 to 0.75%. Acidity was inversely correlated to
pH. The ripe fruit sample which had
a low acid content, had a correspondingly
high pH. Evolution of TAc and
the pH of Maoluang recorded above,
agree with published data on strawberries
(Voća et al., 2008). Organic
acids usually decline during ripening
as they are respired or converted to
sugars. The maturation index is regarded
as the most reliable measure
of fruit quality such as fruit flavour.
The maturation index relates TAc
(sourness) and sugar level (sweetness)
and should be 30 to 32 (Gallander,
1983) for wine production.
The maturation index is an important
quality factor. One can predict from
the finding of this study that the mid
ripe stage is of less quality than those
of the ripe and over ripe stages, respectively.
In the over ripe stage, the
high ratio of 32.28% may be regarded
as low acid and would have a
sweet taste.

Anthocyanins are members of the
group of polyphenolics that contribute
to the red, blue and purple colours
of plant tissues. They largely
contribute to the visual quality of
fruits. The concentrations of anthocyanins
increase with ripening. The
total anthocyanin content (TA) of the
Maoluang fruits during development
and ripening are presented in Table
2. Being responsible for the colour of
Maoluang fruits, TA presented
a gradual accumulation in the course
of ripening. The changes in TA concentrations
agree with Alarcao-ESilva
et al. (2001) for arbutus berry.
Interestingly, TA has been detected
at the mid ripe stage. The highest
content of TA (p < 0.05) was at the
over ripe stage. At this stage TA had
an average value of 141.94 mg/100 g
f.w. that was higher than those reported
in red grape (cultivar Cabernet
Sauvignon) with 99.08 mg/100 g f.w.
(Hulya Orak, 2007). However,
Maoluang fruit had a lower TA content
than those reported in red grape
(cultivar Alfonse Lavalle) which had 189
mg/100 g f.w. (Carreno et al., 1997), and
blackberry with 792.67 mg/100 g f.w.
(Tosun et al., 2008).
The total phenolic content (TP)
and antiradical activity (AA) tended
to decrease continuously during fruit
development and ripening. According
to Atanasova et al. (2002) and
Vidal et al. (2004), the decrease in
polyphenol content of fruits causes
a loss in astringency and bitterness
during ripening. The highest TP and
AA were found at the immature stage
with 19.60 mg GAE/g f.w. and 85.37%,
respectively. Whereas, the over ripe
stage contained the lowest TP and
AA (8.66 mg GAE/g f.w. and
69.18%, respectively), about a 55.82
and 18.96% decrease, respectively.
These results suggest that phenolic
components of Maoluang fruit have
a major effect on AA, as reported for
other fruits (Kahkonen et al., 1999;
Kobayashi et al., 2008). In our study,
the quantity of TP was similar to
those values reported by Tosun et al.
(2008) and Alarcao-E-Silva et al.
(2001) for blackberry and arbutus
berry, respectively, ranging from
15.50 to 9.37 mg GAE/g f.w. The
EC50 value is defined as the concentration
of extract required for 50%
scavenging of DPPH or hydroxyl L. Butkhup and S. Samappito
J. Fruit Ornam. Plant Res. 94 vol. 19(1) 2011: 85-99
radicals under experimental conditions.
The EC50 value is employed as
a parameter widely used to measure
the AA; a smaller EC50 value corresponds
to a higher antioxidant activity.
It was observed that the EC50
slightly increased from about 0.06 to
0.96 g/g DPPH during fruit development
and ripening. EC50 was inversely
correlated to AA. The over
ripe fruit sample which had a low
AA, had a correspondingly high EC50
value. The lowest EC50 values for
Maoluang fruit were found at the
immature stage which were also the
richest in TP.
Besides sugars and organic acids,
polyphenols as secondary metabolites,
to a certain extent can also contribute
to sweet, bitter or astringent
flavours of fruit , while they can also
contribute to aroma (Tomas-
Barberan and Espin, 2001). A number
of studies have shown that the
presence of polyphenols in food and
especially in fruit, can be particularly
important for consumers, because of
their beneficial health properties
(Maas et al., 1990; Amiot et al.,
1995; Hertog et al., 1997; Kahkonen
et al., 1999; Stoclet et al., 2004). The
polyphenols analysed in our experiment
are presented in Table 3. Comparing
the different stages of development
and ripening, analysis of
variance revealed significant differences
for results based on a fresh
weight basis. The sum of polyphenols
based on a fresh weight basis
showed significant increase from
unripe to ripe stages. Over ripe fruits
showed the highest amount of polyphenols
(3550.39 mg/100 g f.w.). In the course of ripening, the main
polyphenol compounds increased
slightly from the unripe to the ripe
stages. Procyanidin B2 (2.35-
2006.39 mg/100 g f.w.), procyanidin
B1 (4.80-1332.91 mg/100 g f.w.) and
(+)-catechin (8.23-175 mg/100 g
f.w.) were the main polyphenol compounds.
Procyanidin B2, procyanidin
B1 and (+)-catechin, rutin (0.10-
16.60 mg/100 g f.w.) were also present
in relatively high quantities. All
of the other polyphenols were present
in lesser quantities. (–)-
Epicatechin showed a slight but not
significant increase of from 1.31 to
1.27 mg/100 g f.w. between immature
and mid ripe stages and then it
significantly decreased (p < 0.05) to
reach 6.35 mg/100 g f.w. at the last
stage (over ripe fruits). Both (–)-
epicatechin and (+)-catechin belong
to the group of catechins. Auger et
al. (2004) report that this is a very
important group of compounds in the
Mediterranean diet. Maoluang fruits
analysed in our study contained more
(+)-catechin than (–)-epicatechin.
The highest value of (+)-catechin
was achieved in the over ripe stage.
The results for myricetin showed
a slight but not significant increase
from 0.25 to 0.36 mg/100 g f.w. from
the unripe to the ripe stages. Many
authors have already examined
changes in polyphenol compounds
during fruit development and ripening.
For American cranberry (Irina
and Nicholi, 2004) and red raspberries
(Shiow et al., 2009), polyphenol
compounds were lowest in young
fruit but increased during fruit development
and ripening. Investigations of Veberic et al. (2008) on fig fruits
also revealed that (–)-epicatechin,
(+)-catechin and rutin, the main
polyphenols of this fruit, remained
relatively high in quantity during
fruit development and ripening.
The sum of phenolic acids based
on fresh weight showed a significant
decrease (p < 0.05) from the unripe
to the ripe stages. Over ripe fruits
showed the lowest amount of phenolic
acids (21.02 mg/100 g f.w.) (Tab.
3). With regard to the evolution of
each compound, gallic acid (106.04-
20.33 mg/100 g f.w.) was the main
phenolic acid, followed by caffeic
and ellagic acids, with trace amounts
of ferrulic acid. Gallic acid is extremely
well absorbed into the human
body, compared with other
polyphenols (Manach et al., 2005). In
the review by Tomas-Barberan and
Clifford (2000), gallic acid was
shown to have a positive effect under
in vitro conditions against cancer
cells. The highest value of gallic acid
was achieved in the immature stage.
Ellagic acid is a naturally occurring
polyphenol constituent of many plant
species and has shown significant
inhibition of colon, esophageal, liver,
lung, tongue, and skin cancers in rats
and mice by in vitro and in vivo antimutagenic
and anticarcinogenic
activity against chemical-induced
cancers (Daniel et al., 1989). We
found that ellagic acid achieved
highest values (1.10 mg/100 g f.w.)
in the immature stage and then significantly
decreased (p < 0.05) to
reach 0.15 mg/100 g f.w. at the last
stage (over ripe fruits). Similar results
were reported by Shiow et al.
(2009) for red raspberries

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

RESULTS AND DISCUSSIONFruit ripening is associated withimportant biochemical changes thatmodify colour, texture, taste andother quality traits. The changes ofsome physico-chemical characteristicsof Maoluang fruit used in thisstudy are presented in Table 2. Thevalues reported are means of tree assaysof each group performed in triplicate.The colour change of skin wasreflected by the variation of the L*,a* and b* values determined inMaoluang fruit. The L* value decreasedwith fruit ripening as colourbecame deep/dark. The Maoluangfruit’s skin colour is green at the beginningof ripening and becomes redin conjunction with chlorophyll degradationand anthocyanin accumulationDuring ripening, a slight and insignificantincrease in the total solublesolids (TSS) content occurred atthe immature and mature stages. Butat the ripe stage, the change in TSSwas significant (p < 0.05) and thefinal TSS content was 18.40% (Tab.2). The pH is becoming increasinglyrecognized for its important contributionto product quality. This isespecially true about red wine becauseit plays a key role in preventionof microbial spoilage, malolacticfermentation occurrence and colourstability of wines. The pHslightly increased from about 2.20 to3.95 during fruit development andripening. In contrast, the titratableacidity (TAc) showed a gradualdecrease from about 1.40 to 0.75%. Acidity was inversely correlated topH. The ripe fruit sample which hada low acid content, had a correspondinglyhigh pH. Evolution of TAc andthe pH of Maoluang recorded above,agree with published data on strawberries(Voća et al., 2008). Organicacids usually decline during ripeningas they are respired or converted tosugars. The maturation index is regardedas the most reliable measureof fruit quality such as fruit flavour.The maturation index relates TAc(sourness) and sugar level (sweetness)and should be 30 to 32 (Gallander,1983) for wine production.The maturation index is an importantquality factor. One can predict fromthe finding of this study that the midripe stage is of less quality than thoseof the ripe and over ripe stages, respectively.In the over ripe stage, thehigh ratio of 32.28% may be regardedas low acid and would have asweet taste.Anthocyanins are members of thegroup of polyphenolics that contributeto the red, blue and purple coloursof plant tissues. They largelycontribute to the visual quality offruits. The concentrations of anthocyaninsincrease with ripening. Thetotal anthocyanin content (TA) of theMaoluang fruits during developmentand ripening are presented in Table2. Being responsible for the colour ofMaoluang fruits, TA presenteda gradual accumulation in the courseof ripening. The changes in TA concentrationsagree with Alarcao-ESilvaet al. (2001) for arbutus berry.Interestingly, TA has been detectedat the mid ripe stage. The highestเนื้อหาของ TA (p < 0.05) ได้ที่นี้ผ่านระยะสุก ในขั้นตอนนี้ตามีค่าเฉลี่ยของ 141.94 mg/100 gf.w. ที่สูงกว่าผู้รายงานในองุ่นแดง (cultivar Cabernetปกติ) กับ f.w. 99.08 mg/100 g(Hulya Orak, 2007) อย่างไรก็ตามผลไม้ Maoluang มีเนื้อหาตาล่างกว่าที่รายงานในองุ่นแดง(cultivar Alfonse Lavalle) ซึ่งมี 189มิลลิกรัม/100 g f.w. (Carreno et al., 1997), และบีบีกับ f.w. 792.67 มิลลิกรัม/100 กรัม(Tosun et al., 2008)เนื้อหาฟีนอรวม (TP)และมีแนวโน้มที่ antiradical กิจกรรม (AA)ลดลงอย่างต่อเนื่องระหว่างผลไม้พัฒนาและ ripening ตามการ Atanasova et al. (2002) และVidal et al. (2004), ลดลงpolyphenol เนื้อหาผลไม้สาเหตุขาดทุนใน astringency และรสขมระหว่าง ripening TP สูงสุด และเอเอพบที่เวที immaturef.w. 19.60 mg GAE/g และ 85.37%ตามลำดับ ในขณะที่ มากกว่าสุกขั้นประกอบด้วย TP ต่ำ และAA (f.w. 8.66 mg GAE/g และ69.18% ตามลำดับ), เกี่ยวกับการ 55.82และ ลด 18.96% ตามลำดับผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า ฟีนอมีส่วนประกอบของผลไม้ MaoluangAA เป็นรายงานสำหรับผลสำคัญผลไม้อื่น ๆ (Kahkonen et al., 1999โคะบะยะชิ et al., 2008) ในการศึกษาของเราปริมาณของ TPค่าที่รายงานโดย Tosun et al(2008) และ Alarcao-E-Silva et al(2001) สำหรับ blackberry และ arbutusเบอร์รี่ ตามลำดับ ตั้งแต่f.w. 15.50-9.37 mg GAE/gมีกำหนดค่า EC50 เป็นความเข้มข้นof extract required for 50%scavenging of DPPH or hydroxyl L. Butkhup and S. SamappitoJ. Fruit Ornam. Plant Res. 94 vol. 19(1) 2011: 85-99radicals under experimental conditions.The EC50 value is employed asa parameter widely used to measurethe AA; a smaller EC50 value correspondsto a higher antioxidant activity.It was observed that the EC50slightly increased from about 0.06 to0.96 g/g DPPH during fruit developmentand ripening. EC50 was inverselycorrelated to AA. The overripe fruit sample which had a lowAA, had a correspondingly high EC50value. The lowest EC50 values forMaoluang fruit were found at theimmature stage which were also therichest in TP.Besides sugars and organic acids,polyphenols as secondary metabolites,to a certain extent can also contributeto sweet, bitter or astringentflavours of fruit , while they can alsocontribute to aroma (Tomas-Barberan and Espin, 2001). A numberof studies have shown that thepresence of polyphenols in food andespecially in fruit, can be particularlyimportant for consumers, because oftheir beneficial health properties(Maas et al., 1990; Amiot et al.,1995; Hertog et al., 1997; Kahkonenet al., 1999; Stoclet et al., 2004). Thepolyphenols analysed in our experimentare presented in Table 3. Comparingthe different stages of developmentand ripening, analysis ofvariance revealed significant differencesfor results based on a freshweight basis. The sum of polyphenolsbased on a fresh weight basisshowed significant increase fromunripe to ripe stages. Over ripe fruitsshowed the highest amount of polyphenols(3550.39 mg/100 g f.w.). In the course of ripening, the mainpolyphenol compounds increasedslightly from the unripe to the ripestages. Procyanidin B2 (2.35-2006.39 mg/100 g f.w.), procyanidinB1 (4.80-1332.91 mg/100 g f.w.) and(+)-catechin (8.23-175 mg/100 gf.w.) were the main polyphenol compounds.Procyanidin B2, procyanidinB1 and (+)-catechin, rutin (0.10-16.60 mg/100 g f.w.) were also presentin relatively high quantities. Allof the other polyphenols were presentin lesser quantities. (–)-Epicatechin showed a slight but notsignificant increase of from 1.31 to1.27 mg/100 g f.w. between immatureand mid ripe stages and then itsignificantly decreased (p < 0.05) toreach 6.35 mg/100 g f.w. at the laststage (over ripe fruits). Both (–)-epicatechin and (+)-catechin belongto the group of catechins. Auger etal. (2004) report that this is a veryimportant group of compounds in theMediterranean diet. Maoluang fruitsanalysed in our study contained more(+)-catechin than (–)-epicatechin.The highest value of (+)-catechinwas achieved in the over ripe stage.The results for myricetin showeda slight but not significant increasefrom 0.25 to 0.36 mg/100 g f.w. fromthe unripe to the ripe stages. Manyauthors have already examinedchanges in polyphenol compoundsduring fruit development and ripening.
For American cranberry (Irina
and Nicholi, 2004) and red raspberries
(Shiow et al., 2009), polyphenol
compounds were lowest in young
fruit but increased during fruit development
and ripening. Investigations of Veberic et al. (2008) on fig fruits
also revealed that (–)-epicatechin,
(+)-catechin and rutin, the main
polyphenols of this fruit, remained
relatively high in quantity during
fruit development and ripening.
The sum of phenolic acids based
on fresh weight showed a significant
decrease (p < 0.05) from the unripe
to the ripe stages. Over ripe fruits
showed the lowest amount of phenolic
acids (21.02 mg/100 g f.w.) (Tab.
3). With regard to the evolution of
each compound, gallic acid (106.04-
20.33 mg/100 g f.w.) was the main
phenolic acid, followed by caffeic
and ellagic acids, with trace amounts
of ferrulic acid. Gallic acid is extremely
well absorbed into the human
body, compared with other
polyphenols (Manach et al., 2005). In
the review by Tomas-Barberan and
Clifford (2000), gallic acid was
shown to have a positive effect under
in vitro conditions against cancer
cells. The highest value of gallic acid
was achieved in the immature stage.
Ellagic acid is a naturally occurring
polyphenol constituent of many plant
species and has shown significant
inhibition of colon, esophageal, liver,
lung, tongue, and skin cancers in rats
and mice by in vitro and in vivo antimutagenic
and anticarcinogenic
activity against chemical-induced
cancers (Daniel et al., 1989). We
found that ellagic acid achieved
highest values (1.10 mg/100 g f.w.)
in the immature stage and then significantly
decreased (p < 0.05) to
reach 0.15 mg/100 g f.w. at the last
stage (over ripe fruits). Similar results
were reported by Shiow et al.
(2009) for red raspberries

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และการอภิปรายผลสุกผลไม้มีความเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีที่สำคัญที่ปรับเปลี่ยนสีเนื้อรสชาติและลักษณะที่มีคุณภาพอื่นๆ การเปลี่ยนแปลงของลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของผลไม้Maoluang ใช้ในการนี้การศึกษาได้แสดงไว้ในตารางที่2 ค่ารายงานเป็นวิธีการตรวจต้นไม้ของแต่ละกลุ่มดำเนินการในเพิ่มขึ้นสามเท่า. เปลี่ยนสีของผิวที่ได้รับการสะท้อนจากการเปลี่ยนแปลงของ L ที่ * , a * ​​และ b * ค่าที่กำหนดไว้ในผลไม้Maoluang ค่า L * ลดลงด้วยผลไม้สุกเป็นสีกลายเป็นลึก/ มืด Maoluang สีผิวของผลไม้เป็นสีเขียวที่จุดเริ่มต้นของการทำให้สุกและกลายเป็นสีแดงร่วมกับการย่อยสลายคลอโรฟิลและการสะสมanthocyanin ในช่วงสุกเล็กน้อยและไม่มีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นในที่ละลายได้ทั้งหมดของแข็ง(TSS) เนื้อหาที่เกิดขึ้นในขั้นตอนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและเป็นผู้ใหญ่ แต่ในขั้นตอนสุกเปลี่ยนแปลงใน TSS อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) และเนื้อหาTSS สุดท้ายคือ 18.40% (บ. 2) ค่าพีเอชจะกลายเป็นมากขึ้นได้รับการยอมรับสำหรับผลงานที่สำคัญกับคุณภาพของผลิตภัณฑ์ นี่คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งจริงเกี่ยวกับไวน์แดงเพราะมันมีบทบาทสำคัญในการป้องกันการเน่าเสียของจุลินทรีย์malolactic เกิดการหมักและสีความมั่นคงของไวน์ ค่าความเป็นกรดเพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากที่จะเกี่ยวกับ 2.20 3.95 ในระหว่างการพัฒนาและผลไม้สุก ในทางตรงกันข้ามไตเตรตเป็นกรด (TAC) แสดงให้เห็นว่าค่อยๆลดลงจากประมาณ1.40-0.75% ความเป็นกรดมีความสัมพันธ์แปรผกผันกับค่า pH ตัวอย่างผลไม้สุกที่มีเนื้อหากรดต่ำตามลําดับมีค่าความเป็นกรดสูง วิวัฒนาการของแทคและพีเอชของ Maoluang ที่บันทึกไว้ข้างต้นเห็นด้วยกับข้อมูลที่เผยแพร่ในสตรอเบอร์รี่(Voca et al., 2008) อินทรีย์กรดมักจะลดลงในช่วงสุกที่พวกเขาเป็นrespired หรือแปลงน้ำตาล ดัชนีการเจริญเติบโตได้รับการยกย่องเป็นมาตรการที่น่าเชื่อถือที่สุดที่มีคุณภาพผลไม้เช่นรสผลไม้. ดัชนีการเจริญเติบโตที่เกี่ยวข้อง TAC (เปรี้ยว) และระดับน้ำตาลใน (หวาน) และควรจะ 30-32 (Gallander, 1983) สำหรับการผลิตไวน์. ดัชนีการเจริญเติบโต เป็นสิ่งสำคัญที่ปัจจัยคุณภาพ ใครสามารถทำนายจากผลการศึกษานี้ที่กลางเวทีสุกมีคุณภาพน้อยกว่าของสุกและมากกว่าขั้นตอนสุกตามลำดับ. ในขั้นตอนมากกว่าสุกที่อัตราส่วนสูงของ 32.28% อาจได้รับการยกย่องเป็นกรดต่ำและจะมีรสหวาน. Anthocyanins เป็นสมาชิกของกลุ่มpolyphenolics ที่นำสีแดง, สีฟ้าและสีม่วงของเนื้อเยื่อพืช พวกเขาส่วนใหญ่มีส่วนร่วมในคุณภาพของภาพของผลไม้ ความเข้มข้นของ anthocyanins เพิ่มขึ้นด้วยการทำให้สุก เนื้อหา anthocyanin รวม (TA) ของผลไม้Maoluang ในระหว่างการพัฒนาและการสุกจะแสดงในตารางที่2 เป็นผู้รับผิดชอบในการสีของผลไม้ Maoluang, TA นำเสนอการสะสมทีละน้อยในหลักสูตรสุก การเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นที่ตาเห็นด้วยกับ Alarcao-ESilva et al, (2001) สำหรับแบล็กเบอร์ Arbutus. ที่น่าสนใจ TA ได้รับการตรวจที่กลางเวทีสุก สูงสุดเนื้อหาของ TA (p <0.05) เป็นที่เวทีสุก ในขั้นตอนนี้ TA มีค่าเฉลี่ย141.94 มิลลิกรัม / 100 กรัมน้ำจืด ที่สูงกว่ารายงานในองุ่นแดง (พันธุ์ Cabernet Sauvignon) กับ 99.08 มก. / 100 กรัมน้ำจืด(Hulya Orak 2007) แต่ผลไม้ Maoluang มีเนื้อหา TA ต่ำกว่าที่รายงานในองุ่นแดง(พันธุ์อัล Lavalle) ซึ่งมี 189 มก. / 100 กรัมน้ำจืด (Carreno et al., 1997) และผลไม้ชนิดหนึ่งที่มี792.67 มิลลิกรัม / 100 กรัมน้ำจืด(Tosun et al, ., 2008). เนื้อหาฟีนอลรวม (TP) และกิจกรรมการ antiradical (AA) มีแนวโน้มที่จะลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วงที่ผลไม้การพัฒนาและการสุก ตามไป Atanasova et al, (2002) และวิดัลและอัล (2004) ลดลงในเนื้อหาของโพลีฟีนของผลไม้ทำให้เกิดการสูญเสียในการฝาดและความขมขื่นระหว่างการสุก สินค้า TP สูงสุดและAA ที่พบในขั้นตอนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะมี19.60 มิลลิกรัม GAE / g จืดและ 85.37% ตามลำดับ ขณะที่ในช่วงสุกขั้นตอนบรรจุ TP ต่ำสุดและ AA (8.66 มิลลิกรัม GAE / g จืดและ69.18% ตามลำดับ) ประมาณ 55.82 และลดลง% 18.96 ตามลำดับ. ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าฟีนอลส่วนประกอบของผลไม้ Maoluang มีผลสำคัญในAA เป็นรายงานผลไม้อื่นๆ (Kahkonen et al, 1999;.. โคบายาชิ, et al, 2008) ในการศึกษาของเราปริมาณของ TP ใกล้เคียงกับค่าเหล่านั้นรายงานโดยTosun et al. (2008) และ Alarcao-E-ซิลวา et al. (2001) สำหรับ blackberry และ Arbutus เบอร์รี่ตามลำดับตั้งแต่15.50 ไป 9.37 มิลลิกรัม GAE / กรัมจืดค่าEC50 ถูกกำหนดให้เป็นความเข้มข้นของสารสกัดที่จำเป็นสำหรับ50% ขับของ DPPH หรือไฮดรอกซิแอลเอสและ Butkhup Samappito เจ ผลไม้ ornam Res พืช 94 ฉบับ 19 (1) 2011: 85-99. อนุมูลภายใต้เงื่อนไขการทดลองค่า EC50 เป็นลูกจ้างเป็นพารามิเตอร์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัดเอเอ; ค่า EC50 ขนาดเล็กตรงไปฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่สูงขึ้น. มันถูกตั้งข้อสังเกตว่า EC50 เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากการ 0.06 0.96 g / g DPPH ในระหว่างการพัฒนาผลไม้และสุก EC50 ถูกผกผันความสัมพันธ์กับเอเอ มากกว่าตัวอย่างผลไม้สุกที่มีต่ำAA มี EC50 สูงตามลําดับค่า ต่ำสุดค่า EC50 สำหรับผลไม้Maoluang ที่พบในขั้นตอนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะซึ่งยังเป็นที่ร่ำรวยที่สุดในTP. นอกจากน้ำตาลและกรดอินทรีย์โพลีฟีนเป็นสารรองในระดับหนึ่งนอกจากนี้ยังสามารถมีส่วนร่วมที่จะหวานขมหรือฝาดรสชาติของผลไม้ในขณะที่พวกเขายังสามารถมีส่วนร่วมกับกลิ่นหอม (Tomas- Barberan และ Espin, 2001) จำนวนของการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของโพลีฟีนในอาหารและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผลไม้สามารถโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่สำคัญสำหรับผู้บริโภคเพราะคุณสมบัติที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของพวกเขา(Maas, et al, 1990;.. Amiot, et al, 1995; Hertog et al, , 1997; Kahkonen et al, 1999;.. Stoclet, et al, 2004) โพลีฟีนการวิเคราะห์ในการทดลองของเราได้แสดงไว้ในตารางที่ 3 เปรียบเทียบขั้นตอนต่างๆของการพัฒนาและการสุกของการวิเคราะห์ความแปรปรวนเปิดเผยความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับความสดใหม่โดยน้ำหนัก ผลรวมของโพลีฟีนขึ้นอยู่กับพื้นฐานน้ำหนักสดพบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจากสุกขั้นตอนสุก กว่าผลไม้สุกแสดงให้เห็นว่าจำนวนเงินสูงสุดของโพลีฟีน(3550.39 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) ในหลักสูตรของการทำให้สุกหลักสารประกอบโพลีฟีนที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากสุกที่จะสุกขั้นตอน procyanidin B2 (2.35- 2,006.39 มิลลิกรัม / 100 กรัมน้ำจืด) procyanidin B1 (4.80-1332.91 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) และ(+) - catechin (8.23-175 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) มีโพลีฟีนสารประกอบหลัก. procyanidin B2, procyanidin B1 และ (+) - catechin, รูติน (0.10 16.60 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) มียังอยู่ในปริมาณที่ค่อนข้างสูง ทั้งหมดของโพลีฟีอื่น ๆ อยู่ในปัจจุบันในปริมาณที่น้อยกว่า (-) - epicatechin แสดงให้เห็นเล็กน้อย แต่ไม่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่1.31 ไป1.27 มก. / 100 กรัมน้ำจืดระหว่างที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะขั้นตอนและกลางสุกแล้วมันจะลดลง(p <0.05) ที่จะถึง6.35 มก. / 100 กรัมน้ำจืดที่ผ่านมาขั้นตอน(มากกว่าผลไม้สุก) ทั้งสอง (-) - epicatechin และ (+) - catechin อยู่ในกลุ่มของcatechins สว่านและอัล (2004) รายงานว่านี้เป็นอย่างมากในกลุ่มของสารประกอบที่สำคัญในอาหารเมดิเตอร์เรเนียน ผลไม้ Maoluang วิเคราะห์ในการศึกษาของเรามีมากขึ้น(+) - catechin กว่า (-) -. epicatechin ค่าสูงสุดของ (+) - catechin ก็ประสบความสำเร็จในขั้นตอนมากกว่าสุก. ผลสำหรับ myricetin แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นเล็กน้อยแต่ไม่มีนัยสำคัญจาก 0.25 0.36 มก. / 100 กรัมน้ำจืดจากสุกไปยังขั้นตอนสุก หลายผู้เขียนได้ตรวจสอบแล้วการเปลี่ยนแปลงในสารประกอบโพลีฟีนในระหว่างการพัฒนาและผลไม้สุก. สำหรับแครนเบอร์รี่อเมริกัน (Irina และ Nicholi, 2004) และราสเบอร์รี่สีแดง(Shiow et al., 2009), โพลีฟีนสารประกอบที่เป็นที่ต่ำที่สุดในหนุ่มสาวผลไม้แต่เพิ่มขึ้นในระหว่างการพัฒนาผลไม้และการทำให้สุก การสืบสวนของ Veberic et al, (2008) ผลไม้มะเดื่อยังเผยว่า(-) - epicatechin, (+) - catechin และรูตินหลักโพลีฟีนของผลไม้ชนิดนี้ยังคงอยู่ในระดับค่อนข้างสูงในปริมาณระหว่าง. การพัฒนาและผลไม้สุกผลรวมของกรดฟีนอลตามน้ำหนักสดแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญลดลง (p <0.05) จากสุกขั้นตอนสุก กว่าผลไม้สุกแสดงให้เห็นว่าจำนวนเงินต่ำสุดของฟีนอลกรด(21.02 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) (บ. 3) ในเรื่องเกี่ยวกับวิวัฒนาการของแต่ละสารประกอบกรดฝรั่งเศส (106.04- 20.33 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) เป็นหลักกรดฟีนอลตามด้วยcaffeic และกรด ellagic มีการติดตามปริมาณของกรดferrulic กรดฝรั่งเศสเป็นอย่างมากดูดซึมได้ดีในมนุษย์ร่างกายเมื่อเทียบกับคนอื่นๆโพลีฟีน (Manach et al., 2005) ในการทบทวนโดยโทมัส-Barberan และ Clifford (2000), กรดฝรั่งเศสได้รับการแสดงที่มีผลในเชิงบวกภายใต้ในหลอดทดลองเงื่อนไขกับโรคมะเร็งเซลล์ ค่าสูงสุดของกรดฝรั่งเศสก็ประสบความสำเร็จในขั้นตอนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ. กรด Ellagic เป็นธรรมชาติที่เกิดขึ้นเป็นส่วนประกอบโพลีฟีนของพืชหลายชนิดและได้แสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญยับยั้งการลำไส้ใหญ่หลอดอาหาร, ตับ, ปอดลิ้นและมะเร็งผิวหนังในหนูและหนูโดยในหลอดทดลองและในร่างกายฤทธิ์ยับยั้งการกลายและมะเร็งกิจกรรมกับสารเคมีที่เกิดจากการเกิดโรคมะเร็ง(แดเนียล et al., 1989) เราพบว่ากรด ellagic ประสบความสำเร็จค่าสูงสุด(1.10 มก. / 100 กรัมน้ำจืด) ในขั้นตอนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแล้วอย่างมีนัยสำคัญลดลง (p <0.05) ที่จะถึง0.15 มก. / 100 กรัมน้ำจืดที่ผ่านมาขั้นตอน(มากกว่าผลไม้สุก) ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานจาก Shiow et al. (2009) ราสเบอร์รี่สีแดงสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขั้นอ่อนหัดแล้วอย่างมาก
ลดลง ( P < 0.05 )

ถึง 0.15 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัม f.w. ช่วงสุดท้าย
( มากกว่าผลไม้สุก ) ผลที่คล้ายกันจะถูกรายงานโดย

shiow et al . ( 2009 ) สำหรับราสเบอร์รี่สีแดงผลและการอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับ

ผลไม้สุก คือ การเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีที่สำคัญ
ปรับเปลี่ยนสีพื้นผิวและรสชาติ
คุณสมบัติที่มีคุณภาพอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงลักษณะทางกายภาพของ maoluang

บางผลไม้ที่ใช้ในการศึกษา
จะแสดงในตารางที่ 2 รายงานเป็นค่า

หมายถึง ต้นไม้ หรือ แต่ละกลุ่มดำเนินการทั้งสามใบ สีเปลี่ยนเป็นผิว

สะท้อนการเปลี่ยนแปลงของ L *
* b *
maoluang ค่ากำหนดในผลไม้ L * ค่าลดลงด้วยผลไม้สุกเป็นสี

กลายเป็นมืดลึก / การ maoluang
ผลไม้ผิวสีคือสีเขียวที่เริ่มสุกกลายเป็นสีแดง

และร่วมกับการย่อยสลายคลอโรฟิลล์ และการสะสม

แอนโธไซยานินในการเป็นเล็กน้อยและไม่สำคัญ

ละลายเพิ่มขึ้นทั้งหมดของแข็งเนื้อหาที่เกิดขึ้นในเด็ก และผู้ใหญ่
ขั้นตอน แต่
ที่ระยะสุก , การเปลี่ยนแปลงใน TSS
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) และปริมาณ TSS
สุดท้ายเป็น 18.40 เปอร์เซ็นต์ ( แท็บ .
2 ) ความเป็นกรดเป็นด่างมากขึ้น

ผลงานได้รับการยอมรับให้ความสําคัญกับคุณภาพของผลิตภัณฑ์ นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับไวน์แดงเพราะ

มันเล่นบทบาทสำคัญในการป้องกันการเน่าเสีย malolactic

ของจุลินทรีย์การเกิดการหมัก และเสถียรภาพสี
ของไวน์ pH เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากประมาณ 2.20



และ 3.95 ระหว่างการพัฒนาของผลสุก ในทางตรงกันข้าม , กรดผล
( TAC ) พบค่อยๆ
ลดลงจาก 1.40 0.75 % ความเป็นกรดเป็นด่างความสัมพันธ์ผกผัน


ผลไม้สุกตัวอย่างซึ่งมีเนื้อหากรดต่ำ ก็ต้องกัน
สูงวิวัฒนาการของ TAC และ
.pH ของ maoluang บันทึกไว้ข้างต้น
เห็นด้วยกับการเผยแพร่ข้อมูลสตรอเบอรี่
( VO ćเป็น et al . , 2008 ) กรดอินทรีย์
มักจะลดลงในช่วงสุก
เท่าที่พวกเขาจะ respired หรือแปลง
น้ำตาล ดัชนีการเจริญพันธุ์ ถือว่าเป็นวัดที่น่าเชื่อถือที่สุด

คุณภาพของผลไม้ เช่น กลิ่นผลไม้ ดัชนีการเกี่ยวข้องกับแทค

( เปรี้ยว ) และระดับน้ำตาล ( หวาน )
และควรจะ 30 ถึง 32 ( gallander
,1983 ) สำหรับการผลิตไวน์ .
ดัชนีการเจริญเติบโตเป็นปัจจัยคุณภาพที่สำคัญ

หนึ่งสามารถคาดเดาได้จาก
การศึกษานี้ที่เวทีกลาง
สุกมีคุณภาพน้อยกว่า
ของสุกและขั้นตอนมากกว่าสุก ตามลำดับ
ในกว่าในระยะที่สุก
อัตราส่วนสูงของ 32.28 % อาจถือว่า
เป็นกรดต่ำ และจะมีรสหวาน

. แอนโทไซยานิน เป็นสมาชิกของ
กลุ่ม polyphenolics มีส่วนร่วม
ในสีแดง , สีฟ้าและสีม่วงสี
เนื้อเยื่อพืช พวกเขาส่วนใหญ่มีส่วนร่วมเพื่อคุณภาพของภาพ

ผลไม้ ความเข้มข้นของแอนโทไซยานิน
เพิ่มกับสุก
ปริมาณแอนโธไซยานิน ( ทา )

maoluang ผลไม้สุกในระหว่างการพัฒนาและนำเสนอตาราง
2 รับผิดชอบเรื่อง

maoluang ผลไม้ ตาเสนอการสะสมค่อยๆในหลักสูตร
ของสุก การเปลี่ยนแปลงในทาความเข้มข้น
เห็นด้วยกับ alarcao esilva
et al . ( 2001 ) สำหรับ Arbutus เบอร์รี่
น่าสนใจ ทา ได้รับการตรวจพบ
ที่ระยะสุกกลาง เนื้อหาสูงสุด
ของทา ( P < 0.05 ) คือที่
กว่าระยะสุก ในขั้นตอนนี้ทาได้
ค่าเฉลี่ยของ 141.94 mg / 100 g
ที่ f.w. สูงกว่ารายงาน

( Cabernet องุ่นแดงพันธุ์ในไวน์ขาว ) กับ 99.08 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w.
( hulya orak , 2007 ) อย่างไรก็ตาม ,
maoluang ผลไม้ราคาต่ากว่าที่รายงานในเนื้อหา

องุ่นแดง ( พันธุ์แอลฟอนส์ Lavalle ) ซึ่งมี 189
มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w. ( carreno et al . , 1997 ) และ BlackBerry ด้วย
792.67 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w.
( tosun et al . , 2008 ) .
เนื้อหา ฟีนอลิกทั้งหมด ( TP ) กิจกรรม
และ อนุภาคขนาดเล็กพิเศษ ( AA ) มีแนวโน้มลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วงผลไม้

การพัฒนาและการสุก
ไปตาม atanasova et al . ( 2002 )
Vidal et al . ( 2004 ) , ลดปริมาณของผลไม้สาเหตุ

ต่อการสูญเสีย astringency และขมขื่น
ในระหว่างการสุก TP สูงสุดและยังพบว่าในเวที

กับเด็ก 19.60 มิลลิกรัม / กรัมและ f.w. เก
85.37 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ส่วนที่เหนือเวทีมี TP ต่ำสุด และสุก

( มิลลิกรัม / กรัมและ f.w. หัวข้อเก
69.18 %ตามลำดับ ) และเกี่ยวกับ 55.82

18.96 ลดลงตามลำดับ ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่าส่วนประกอบของผลไม้มี maoluang ิก

ผลหลักบน AA , รายงานสำหรับ
ผลไม้อื่น ๆ ( kahkonen et al . , 1999 ;
โคบายาชิ et al . , 2008 ) ในการศึกษาของเรา ปริมาณของ TP เหมือนกัน


ค่า ที่รายงานโดย tosun et al .
( 2008 ) และ alarcao-e-silva et al .
( 2001 ) สำหรับ BlackBerry และ Arbutus
เบอร์รี่ตามลำดับ ตั้งแต่ 15.50 ถึง 9.37 มิลลิกรัมเก
/ G f.w.
ec50 มูลค่า หมายถึง ปริมาณสารสกัดที่จำเป็นสำหรับ 50%

การของ dpph หรือไฮดรอกซิล . butkhup และ S . samappito
J . ผลไม้ ornam . พืชศาสตร์ 19 ฉบับที่ 94 ( 1 ) 2011 : 85-99
อิสระภายใต้เงื่อนไขการทดลอง ใช้เป็นค่า ec50

เป็นพารามิเตอร์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัด
AA ; ค่า ec50 สอดคล้อง
ขนาดเล็กไปอุดมสารต้านอนุมูลอิสระกิจกรรม พบว่า ec50

เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากประมาณ 0.06 0.96 
g / dpph  g
และสุกในช่วงพัฒนาผล ec50 เป็นตรงกันข้าม
มี AA ผลไม้สุกมากกว่า

ตัวอย่างซึ่งมีต่ำ มีมูลค่า ec50
ในรอบสูง สุด ec50 ค่า
maoluang ผลไม้ที่พบในเด็ก ซึ่งมีเวที


ร่ำรวยที่สุดใน TPนอกจากน้ำตาลและกรดอินทรีย์
โพลีฟีนอลเป็นสาร secondary metabolites
เพื่อขอบเขตบางอย่างยังสามารถสนับสนุน

หรือจะหวาน ขม ฝาด รสชาติของผลไม้ในขณะที่พวกเขายังสามารถมีส่วนร่วมกับกลิ่น ( โทมัส
-
barberan และ espin , 2001 ) หมายเลข
ของการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของโพลีฟีนอลในอาหาร

โดยเฉพาะผลไม้ สามารถโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

สำคัญสำหรับผู้บริโภค เพราะคุณสมบัติของสุขภาพของพวกเขาที่เป็นประโยชน์
( Maas et al . , 1990 ; amiot et al . ,
1995 ; hertog et al . , 1997 ; kahkonen
et al . , 1999 ; stoclet et al . , 2004 )

ของเรา โพลีฟีนอล วิเคราะห์ ทดลองแสดงในตารางที่ 3 เปรียบเทียบ

ขั้นตอนที่แตกต่างกันของการพัฒนาและการสุก การวิเคราะห์ความแปรปรวน พบความแตกต่างกัน

สำหรับผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับน้ำหนักสด

ผลรวมของโพลีฟีน
ขึ้นอยู่กับน้ำหนักสดพบว่าระดับพื้นฐาน

ดิบจากระยะสุก กว่า
ผลไม้สุก พบปริมาณสูงสุดของโพลีฟีน
( 3550.39 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w. ) ในหลักสูตรของการสุก , สารประกอบโพลีฟีนหลัก

เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากดิบถึงระยะสุก

โพรไซยานิดิน B2 ( 2.35 -
2006.39 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w. ) , โพรไซยานิดิน
B1 ( 4.80-1332.91 มิลลิกรัม / 100 กรัม และ f.w. )
( ) - catechin ( 823-175 mg / 100 g
f.w. ) เป็นสารประกอบโพลีฟีนหลัก โปรไซยานิดิน

B1 B2 โปรไซยานิดิน ( ) - Catechin , รูติน ( 0.10 -
3.38 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w. ) ในปัจจุบันก็ยัง
ในปริมาณค่อนข้างสูง ทั้งหมดของโพลีฟีนอื่นอยู่

ในปริมาณน้อย ( - ) -
แคเทชินพบเล็กน้อยแต่ไม่ได้


และเพิ่มขึ้นจาก 1.27 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w.
ระหว่างเด็กและระยะสุกกลางแล้วมัน
อย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 )

ถึง 6.35 mg / 100 g f.w. ช่วงสุดท้าย
( มากกว่าผลไม้สุก ) ทั้งสอง ( – ) -
แคเทชิน ( Catechin ) - อยู่
ไปยังกลุ่มของ catechins . สว่านและ
อัล ( 2004 ) รายงานว่า นี้เป็นอย่างมากที่สำคัญของสารในกลุ่ม

อาหารเมดิเตอร์เรเนียน . maoluang ผลไม้
วิเคราะห์ในการศึกษาของเรามีมากขึ้น
( ) - catechin กว่า ( – )
- แคเทชิน .ค่าสูงที่สุดของ ( ) - catechin
สําเร็จในกว่าระยะสุก ผลพบ

ไมริซีทินเล็กน้อยแต่ไม่เพิ่มขึ้น
จาก 0.25 ถึง 0.36 มิลลิกรัม / 100 กรัม จาก f.w.
สุกถึงระยะสุก ผู้เขียนได้ศึกษามากมาย

การเปลี่ยนแปลงปริมาณสารประกอบ
ระหว่างการพัฒนาของผลและสุก สำหรับชาวอเมริกัน ( เอริน่า

แครนเบอร์รี่และราสเบอร์รี่สีแดงและ nicholi , 2004 )
( shiow et al . ,2009 ) , สารประกอบโพลีฟีนอล ( ถูกที่สุดในผลไม้เล็ก


แต่เพิ่มขึ้นในระหว่างการพัฒนาและการสุกของผลไม้ การสืบสวนของ veberic et al . ( 2008 ) ในผลไม้มะเดื่อ
) ( - ) - แคเทชิน ( Catechin )
, - และรูติน , โพลีฟีนหลัก

ผลไม้นี้ยังคงค่อนข้างสูงในการพัฒนาปริมาณและผลไม้สุก ผลรวมของฟีโนลิก กรดตาม

น้ำหนักสดพบว่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
( P < 0.05 ) จากผลสุก
ถึงระยะสุก กว่า
ผลไม้สุก พบปริมาณกรดฟีนอลิก
( 21.02 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w. ) ( @ .
3 ) เกี่ยวกับวิวัฒนาการของ
แต่ละผสมเพิ่มขึ้น ( 106.04 -
20.33 มิลลิกรัม / 100 กรัม f.w. ) คือกรดฟีโนลิก หลักตามด้วย

และ Caffeic กรดลาจิก มีร่องรอย ferrulic
ของกรด