the mobilization of various actors

the mobilization of various actors and groups for the construction of the collective good, and the implementation of public policies. Agreements, charters and contracts reveal a different conceptualization of the state aiming at mobilizing different actors and their resources. This mode of intervention has become generalized in a context strongly critical of bureaucracy – of its cumbersome yet abstract nature, and of the way it reduces accountability (Salamon, 2002). The inter- ventionist state is therefore supposed to be giving way to a state that is a prime mover or coordinator, non-interventionist and princi- pally mobilizing, integrating and bringing coherence. This echoes a view of a democ- racy of protest, of collective actors. In the USA and in the EU all organizations want to become political actors. But what is an actor? Who knows (Meyer, 2000)? This profound uncertainty both constrains and facilitates mobilization within groups and organizations to attain the status of actor and to gain recog- nition as such by others, thus marking a strong dependence on outside models of legitima- tion. More generally, the actors mobilize to gain recognition as actors. Internal mobiliza- tion towards this status meets outside injunc- tions and produces a dynamic system driven by all sorts of models and norms.
In many cities for instance, governance is not just organized by coalitions such as urban regimes (Stone, 1989). Protest can limit the implementation of projects decided by an urban growth coalitions (Logan and Molotch, 1987). Overcoming implementation failure often requires a long process of consultation, of enrolment of different groups, of local construction of the general interest, of delib- eration, of contracts, of partnerships of char- ters to stabilize the relationship between various actors, including state actors among others, to define common goals and instru- ments to reach them, hence making more likely the desired outcomes of a mode of governance. Instruments have also a life of their own and, once in place, sometimes sig- nificantly contribute to the outcome (Bezes, 2007; Lascoumes, 2009; Jacquot, 2010).
In many countries, in different sectors, the systematic introduction of those mobilizing policy instruments is giving rise to modes of governance characterized by negotiation between various groups, the ‘enchanted land of governance’, leading to the normative view of a deliberative democracy, free of conflicts, markets inequalites and power relations.
A second development, which has attracted less interest except in the UK points to the rise of policy instruments based upon norms, standards, performance indicators, mana- gement instruments and the rise of a new bureaucracy in particular to ‘govern at a dis- tance’, including networks and agencies. This leads to profound changes of behaviour and allows a remarkable come back of state élite to govern and to constrain various groups in society. The New Labour experi- ment in the UK is probably one of the most remarkable examples of this new governance in the making (and its failures) (Moran, 2003; Bevir, 2005; Hood, 2007b; Faucher-King and Le Galès, 2010).
For the Blair and Brown teams, the inven- tion that is ‘New Labour’ served to demon- strate the distance they had put between themselves and previous Labour govern- ments and the unions. They promised to regenerate the declining public sector and provide better services, challenge the excesses of competition, and offer protection for employees and workers. They committed themselves to principles of management and responsibility, democratization of public agencies, performance indicators, and a val- orization of associations and the ‘third sector’. Several authors have shown the debt the New Labour project owns to ideas about communitarianism, social inclusion and even to the rise of neo-institutionalism. Bevir, taking an interpretative standpoint, in partic- ular argues that New Labour was a kind of social democratic approach to questions and issues brought to the fore by the New Right. New Labour developed discourse of partner- ship, joined-up governance, inspired by new institutionalism. Many policy instruments

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคลื่อนไหวของนักแสดงและกลุ่มสำหรับการก่อสร้างดีรวมต่าง ๆ และการดำเนินการของนโยบายสาธารณะ ข้อตกลง บริการ และสัญญาเปิดเผย conceptualization อื่นของรัฐที่มุ่งที่ฟเวอร์แสดงแตกต่างกันและทรัพยากรของพวกเขา การแทรกแซงเป็นตั้งค่าทั่วไปในบริบทที่สำคัญอย่างยิ่งของระบบราชการ – ลักษณะของนามธรรม แต่ยุ่งยาก และวิธีจะช่วยลดความรับผิดชอบ (Salamon, 2002) รัฐอินเตอร์-ventionist ดังนั้นควรนำวิธีการไปยังสถานะที่เป็นนายกที่ดี mover หรือผู้ประสานงาน ไม่ใช่ interventionist และ princi-ทั่วโลกสนิทสนมจำกัดฟเวอร์ บูรณาการ และนำศักยภาพ นี้ echoes มุมของ democ แบบโชว์ประท้วง ของนักแสดงรวม ในสหรัฐอเมริกา และ EU องค์กรทั้งหมดต้องเป็น นักแสดงทางการเมือง แต่นักแสดงคืออะไร ผู้รู้ (Meyer, 2000) นี้ลึกซึ้งความไม่แน่นอนทั้งจำกัด และอำนวยความสะดวกในการเคลื่อนไหวภายในกลุ่มและองค์กรบรรลุสถานะของนักแสดง และได้รับ recog nition เป็นผู้อื่น จึงทำเครื่องหมายพึ่งภายนอกรุ่นสเตรชัน legitima แข็งแรง เพิ่มเติมโดยทั่วไป นักแสดงที่ระดมเพื่อการเป็นนักแสดง สเตรชัน mobiliza ภายในต่อสถานะนี้ตรงกับ injunc-tions ภายนอก และสร้างระบบแบบไดนามิกจากทุกรุ่นและบรรทัดฐานในหลายเมือง เช่น กำกับดูแลไม่เพียงจัด โดย coalitions เช่นระบอบการเมือง (หิน 1989) การปฏิเสธสามารถจำกัดการดำเนินงานของโครงการโดยการเติบโตที่เมือง coalitions (โลแกนและ Molotch, 1987) ความล้มเหลวในการใช้งานมากเพียงใดมักจะต้องยาวกระบวนการของการให้คำปรึกษา การเล่าเรียนของกลุ่มต่าง ๆ การก่อสร้างเฉพาะที่น่าสนใจทั่วไป ของ delib-eration สัญญา ความร่วมมือของอักขระ-ters การมุ่งความสัมพันธ์ต่าง ๆ ระหว่างตัวแสดงต่าง ๆ รวมทั้งแสดงสถานะหมู่คนอื่น ๆ การกำหนดทั่วไปเป้าหมายและ instru ments ถึงพวกเขา จึง ทำขึ้นผลที่ระบุวิธีการกำกับดูแลกิจการ เครื่องมือยังมีชีวิต ของตนเอง และ เมื่อ ในบางครั้ง sig nificantly ร่วม (Bezes, 2007 ผลที่ได้ Lascoumes, 2009 Jacquot, 2010)ในหลายประเทศ ในภาคต่าง ๆ แนะนำระบบที่ฟเวอร์นโยบายเครื่องมือจะให้ขึ้นรูปแบบการปกครองโดยการเจรจาต่อรองระหว่างกลุ่มต่าง ๆ การ "ทำดินแดนปกครอง' นำไปดู normative ประชาธิปไตยอภิปราย ฟรีของความขัดแย้ง ความสัมพันธ์ inequalites และพลังของตลาดการพัฒนาสอง ซึ่งได้ดึงดูดความสนใจน้อยลงยกเว้นในจุด UK การเพิ่มขึ้นของเครื่องมือนโยบายที่ยึดตามบรรทัดฐาน มาตรฐาน ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพ มานา - gement เครื่องมือ และการเพิ่มขึ้นของระบบราชการใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งถวัลย์ 'ที่เป็นโรค tance', รวม ทั้งหน่วยงานและเครือข่าย นี้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่ลึกซึ้ง และให้มาโดดเด่นหลังยอดรัฐควบคุม และบังคับให้กลุ่มต่าง ๆ ในสังคม Experi-ติดขัดจากแรงงานใหม่ในอังกฤษอาจเป็นหนึ่งในตัวอย่างโดดเด่นที่สุดของการกำกับดูแลกิจการนี้ใหม่ในการทำ (และของเหลว) (โมแรน 2003 Bevir, 2005 เครื่องดูดควัน 2007b Faucher-King และเลอ Galès, 2010)ทีมแบลร์และบราวน์ inven-สเตรชันที่ 'ใหม่แรงงาน' เสิร์ฟ strate ปีศาจระยะห่าง พวกเขาได้วางระหว่างตัวเอง และก่อนหน้านี้แรงงานควบคุม-ments และสหภาพแรงงาน พวกเขาสัญญาว่า จะสร้างภาครัฐลดลง และให้บริการที่ดีกว่า ท้าทาย excesses ของการแข่งขัน และนำเสนอการป้องกันสำหรับพนักงานและผู้ปฏิบัติงาน พวกเขายอมรับหลักการของการจัดการ และความรับผิดชอบ กระบวนการประชาธิปไตยของหน่วยงานสาธารณะ วัตร และวิ orization ของสมาคมและ 'ภาคที่สาม' หลายผู้เขียนได้แสดงหนี้สินโครงการแรงงานใหม่เป็นเจ้าของความคิดเกี่ยวกับ communitarianism รวมสังคม และแม้แต่ การเพิ่มขึ้นของนีโอ institutionalism Bevir การมองความ interpretative ใน partic ular จนว่า แรงงานใหม่เป็นแนวทางสังคมประชาธิปไตยคำถามและปัญหาที่นำไปลำเลียงสาที่ โดยด้านขวาใหม่ แรงงานใหม่พัฒนาวาทกรรมของเรือคู่ ภิบาลขึ้นร่วม บันดาล institutionalism ใหม่ เครื่องมือนโยบายมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระดมนักแสดงและกลุ่มต่างๆ เพื่อสร้างกลุ่ม และการใช้นโยบายของรัฐ ข้อตกลงการเช่าและสัญญาเปิดเผยแนวความคิดที่แตกต่างกันของรัฐเล็งระดมนักแสดงที่แตกต่างกันและทรัพยากรของพวกเขาโหมดนี้ของการแทรกแซงได้กลายเป็นทั่วไปในบริบทของระบบราชการ และที่สำคัญอย่างยิ่งของธรรมชาติที่ยุ่งยาก แต่นามธรรม ของตนและของวิธีลดความรับผิดชอบ ( SALAMON , 2002 ) อินเตอร์ - ventionist รัฐจึงควรให้วิธีการสถานะที่เป็นผู้เสนอญัตติสำคัญ หรือฝ่ายที่ไม่ interventionist และหลัก - สนิทสนมกันระดม การบูรณาการ และให้สัมพันธ์กันนี้สะท้อนมุมมองของประชาธิปไตย - เผ็ดร้อนของการประท้วงของนักแสดงกลุ่ม ในสหรัฐอเมริกาและในยุโรปทุกองค์กรต้องการที่จะกลายเป็นนักแสดงทางการเมือง แต่สิ่งที่เป็นนักแสดง ? ใครจะรู้ ( Meyer , 2000 ) ความไม่แน่นอนที่ลึกซึ้งนี้ ทั้งเขียนและอำนวยความสะดวกในการระดมภายในกลุ่มและองค์กรเพื่อให้บรรลุสถานะของนักแสดง และได้รับ recog - nition เช่นคนอื่นดังนั้นเครื่องหมายแข็งแรงพึ่งพาภายนอกรุ่น legitima - tion . โดยทั่วไปจะได้รับการยอมรับในฐานะนักแสดงระดมนักแสดง tion - ภายใน mobiliza ต่อสถานะนี้พบกันข้างนอก injunc - ใช้งานและสร้างแบบไดนามิก ระบบขับเคลื่อน โดยทุกประเภทของรูปแบบและบรรทัดฐาน .
ในหลายเมือง เช่น การปกครองคือ ไม่ใช่แค่จัดโดยพันธมิตร เช่น ระบอบการเมือง ( หิน , 1989 )การประท้วงที่สามารถ จำกัด การดำเนินงานโครงการตัดสินใจโดยการเจริญเติบโตของเมืองพันธมิตร ( โลแกน และ molotch , 1987 ) การเอาชนะความล้มเหลวมักจะต้องใช้กระบวนการที่ยาวของการปรึกษา การสมัครเรียนของกลุ่มที่แตกต่างกันของการก่อสร้างในท้องถิ่นของผลประโยชน์ทั่วไปของ delib - eration , สัญญาของห้างหุ้นส่วนของ char - ters เพื่อรักษาเสถียรภาพของความสัมพันธ์ระหว่างนักแสดงต่าง ๆรวมภาพดาราในหมู่คนอื่น ๆ เพื่อกำหนดเป้าหมายร่วมกันและชุดอุปกรณ์ - ments เพื่อเข้าถึงพวกเขาจึงทำให้มีโอกาสมากขึ้นผลลัพธ์ที่ต้องการของโหมดของการบริหาร . เครื่องมือที่ยังมีชีวิต ของตนเอง และเมื่ออยู่ในสถานที่บางครั้ง Sig - nificantly สนับสนุนผล ( bezes , 2007 ; lascoumes , 2009 ; jacquot , 2010 ) .
ในหลายประเทศ ในภาคต่าง ๆ