Deep-water corals are slow growing,

Deep-water corals are slow growing, fragile and vulnerable to the impacts of deep-water fisheries and
the development activities of the offshore industries. In Ireland there is now evidence of major damage
to deep-water corals linked to a recent expansion of the Irish deep-water fishery. This fishery uses trawls
fitted with robust rock hopping gear and employs a high risk fishing technique, which is potentially
very destructive to coral habitats. Consequently resource managers have been exploring the potential of
marine protected areas (MPA) as a tool for the conservation of these coral ecosystems in the North East
Atlantic. MPAs aim to minimise the socio-economic costs associated with closures or other management
restrictions while still achieving the desired conservation objectives. However, the decision to use MPAs
(and thereby restrict fishing) is often taken in the light of uncertainty over the value of the reserved
habitats to the fishing industry. This paper reports on a choice experiment study carried out in Ireland in
early 2007 aimed at partly addressing this uncertainty. The study primarily focused on determining the
economic value held by the Irish public for the conservation of deep-sea corals using several variants of
the concept of MPAs. They have endorsedMPAstrategies that banned trawling in anMPAthat included all
areas where corals are thought to exist with no personal tax imposed, banned trawling in an MPA covering
all known corals with a personal tax imposed of D 1 p.a. and banned all fishing in an MPA covering all
areas where corals are thought to exist with a personal tax imposed of D 1 p.a. In terms of the probabilities
attached to the individual attributes, the most preferred policy options were to ban trawling, protect all
areas where corals are thought to exist, and pay a ring-fenced personal tax of D 1 p.a.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนปะการังจะช้าเจริญเติบโต เปราะบาง และเสี่ยงต่อการกระทบของเรือประมง และ
กิจกรรมการพัฒนาของอุตสาหกรรมต่างประเทศ ในไอร์แลนด์ ขณะนี้มีหลักฐานความเสียหายที่สำคัญ
กับปะการังส่วนเชื่อมโยงกับการขยายตัวล่าสุดของประมงเรือไอริช ประมงนี้ใช้ trawls
มีหินแข็งเข้าเกียร์ และใช้เทคนิคตกปลา ความเสี่ยงสูง ซึ่งเป็นอาจ
มากทำลายให้อยู่อาศัยปะการัง ดังนั้น ผู้จัดการทรัพยากรมีการสำรวจศักยภาพของ
ทะเลป้องกันพื้นที่ (แรง) เป็นเครื่องมือในการอนุรักษ์ระบบนิเวศปะการังเหล่านี้ในตะวันออกเฉียงเหนือ
แอตแลนติก รับมือจุดมุ่งหมายเพื่อลดต้นทุนทางเศรษฐกิจสังคมที่เกี่ยวข้องกับปิดหรือจัดการอื่น ๆ
ข้อจำกัดในขณะที่ยังคง บรรลุวัตถุประสงค์ที่ต้องการอนุรักษ์ อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจใช้รับมือ
(และจึงจำกัดตกปลา) มักจะนำมานี้ความไม่แน่นอนมากกว่าค่าของการจอง
อยู่อาศัยอุตสาหกรรมประมง กระดาษนี้รายงานเกี่ยวกับการศึกษาทดลองทางเลือกดำเนินการในประเทศไอร์แลนด์ใน
ต้นปีมุ่งแก้ปัญหาความไม่แน่นอนนี้บางส่วน การศึกษามุ่งเน้นหลักในการกำหนด
มูลค่าเศรษฐกิจจัดประชาชนไอริชการอนุรักษ์ปะการังลึกโดยใช้ตัวแปรหลายตัวของ
แนวคิดรับมือ พวกเขามี endorsedMPAstrategies ที่พื้นที่รัฐ trawling ใน anMPAthat รวมทั้งหมด
ภาษีพื้นที่ที่คิดว่า ปะการังจะมีบุคคลไม่กำหนด พื้นที่รัฐ trawling ในการครอบคลุมแรง
ปะการังชื่อดังทั้งหมด ด้วยภาษีส่วนบุคคลกำหนดของ D 1 ต่อปี และห้ามตกปลาทั้งหมดในแรงครอบคลุมทั้งหมด
กำหนดพื้นที่ที่มีความคิดแนวปะการังมีภาษีส่วนบุคคลของ D 1 ต่อปี ในกิจกรรมที่
แนบกับแอตทริบิวต์แต่ละ มากสุดต้องเลือกนโยบายได้บ้าน trawling ป้องกันทั้งหมด
พื้นที่ที่คิดว่า แนวปะการังมีอยู่ และเสียภาษีแบบอิสระส่วนบุคคลของ D 1 ต่อปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปะการังน้ำลึกจะช้าเติบโตเปราะบางและเสี่ยงต่อผลกระทบของการประมงน้ำลึกและ
กิจกรรมการพัฒนาของอุตสาหกรรมในต่างประเทศ ในไอร์แลนด์มีตอนนี้หลักฐานของความเสียหายใหญ่
กับแนวปะการังน้ำลึกที่เชื่อมโยงกับการขยายตัวที่ผ่านมาของชาวไอริชประมงน้ำลึก ประมงนี้ใช้ trawls
พอดีกับเกียร์กระโดดหินที่แข็งแกร่งและมีพนักงานมีความเสี่ยงสูงเทคนิคการตกปลาซึ่งอาจเป็น
อันตรายมากที่จะอยู่อาศัยปะการัง ดังนั้นผู้จัดการทรัพยากรได้รับการสำรวจศักยภาพของ
พื้นที่คุ้มครองทางทะเล (MPA) เป็นเครื่องมือในการอนุรักษ์ระบบนิเวศปะการังเหล่านี้ในตะวันออกเฉียงเหนือของ
มหาสมุทรแอตแลนติก MPAs จุดมุ่งหมายที่จะลดค่าใช้จ่ายทางสังคมและเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับการปิดหรือการจัดการอื่น ๆ
ในขณะที่ยังมีข้อ จำกัด การบรรลุวัตถุประสงค์ของการอนุรักษ์ที่ต้องการ อย่างไรก็ตามการตัดสินใจที่จะใช้ MPAs
(และจึง จำกัด การประมง) มักจะถูกนำมาในแง่ของความไม่แน่นอนที่สูงกว่ามูลค่าของลิขสิทธิ์
ที่อยู่อาศัยให้กับอุตสาหกรรมการประมง นี้รายงานกระดาษในการศึกษาทดลองทางเลือกดำเนินการในไอร์แลนด์ใน
ช่วงต้นปี 2007 มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ไม่แน่นอนนี้ การศึกษาส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่การกำหนด
มูลค่าทางเศรษฐกิจที่ถือโดยประชาชนชาวไอริชในการอนุรักษ์แนวปะการังในทะเลลึกโดยใช้หลายสายพันธุ์ของ
แนวคิดของ MPAs พวกเขามี endorsedMPAstrategies ที่ห้าม trawling ใน anMPAthat รวมไปถึง
พื้นที่ที่มีปะการังมีความคิดที่จะมีชีวิตอยู่โดยไม่มีภาษีส่วนบุคคลกำหนดสืบค้นสิ่งต้องห้ามใน MPA ครอบคลุม
แนวปะการังที่รู้จักกันทั้งหมดที่มีภาษีส่วนบุคคลที่กำหนดของ D 1 ต่อปีและห้ามตกปลาทั้งหมดใน MPA ครอบคลุมทุก
พื้นที่ที่ปะการังมีความคิดที่จะมีชีวิตอยู่กับภาษีส่วนบุคคลที่กำหนดของ D 1 ต่อปีในแง่ของความน่าจะเป็น
ที่แนบมากับแอตทริบิวต์ของแต่ละตัวเลือกนโยบายที่ต้องการมากที่สุดคือการห้ามสืบค้นปกป้องทุก
พื้นที่ที่มีปะการังมีความคิดที่จะมีชีวิตอยู่และจ่าย แหวนไม่พอใจภาษีส่วนบุคคลของ D 1 ต่อปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปะการังน้ำลึก มีการเจริญเติบโตช้า เปราะบางและอ่อนแอต่อผลกระทบของการประมงและการพัฒนาดังกล่าว
กิจกรรมของอุตสาหกรรมในต่างประเทศ ในไอร์แลนด์ขณะนี้มีหลักฐาน
ความเสียหายหลักเพื่อปะการังดังกล่าวเชื่อมโยงกับการขยายตัวล่าสุดของประมงใหญ่ไอริช ประมงอวนลากที่ใช้ติดตั้งกับหินโยกเกียร์
ที่แข็งแกร่งและใช้เทคนิคตกปลาเสี่ยงสูงซึ่งซ่อนเร้น
มากทำลายปะการัง . ดังนั้นผู้บริหารทรัพยากรได้สำรวจศักยภาพของ
ทางทะเลพื้นที่คุ้มครอง ( MPA ) เป็นเครื่องมือในการอนุรักษ์ระบบนิเวศปะการังในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือตะวันออก

จุดมุ่งหมายเพื่อลดต้นทุน Mpas ทางเศรษฐกิจและสังคมที่เกี่ยวข้องกับการปิดหรือการจัดการอื่น ๆข้อ จำกัด ในขณะที่ยังคงมีขบวนการที่ต้องการอนุรักษ์วัตถุประสงค์ อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจใช้ Mpas
( และจึงห้ามตกปลา ) มักจะถ่ายในแสงของความไม่แน่นอนของค่าสงวน
ที่อยู่อาศัยเพื่ออุตสาหกรรมประมง บทความนี้รายงานทางเลือกการศึกษาดำเนินการในไอร์แลนด์ในช่วงต้นปี 2550 มีบางส่วนที่อยู่
ความไม่แน่นอนนี้การศึกษาเน้นหลักในการกำหนด
มูลค่าทางเศรษฐกิจจัดขึ้นโดยสาธารณะไอริชเพื่อการอนุรักษ์ปะการังน้ำลึกใช้หลายสายพันธุ์ของ
แนวคิด Mpas . พวกเขามี endorsedmpastrategies ว่าห้ามจับปลาใน anmpathat รวม
บริเวณที่ปะการังเป็นความคิดที่มีอยู่ไม่มีภาษีส่วนบุคคลที่กำหนด ห้ามจับปลาใน MPA ครอบคลุม
ทุกคนรู้จักปะการังกับภาษีส่วนบุคคลกำหนด D 1 ต่อปี และห้ามตกปลาในเมกกะทั้งหมดครอบคลุมทุกพื้นที่ที่แนวปะการัง
ความคิดที่มีอยู่กับภาษีส่วนบุคคลกำหนด D 1 จำกัด ในแง่ของความน่าจะเป็น
แนบกับคุณลักษณะของแต่ละตัวเลือกนโยบายที่ต้องการมากที่สุด คือ ห้ามจับปลา ปกป้องทุกคน
บริเวณ ที่ปะการังจะคิดว่ามีอยู่จริงและจ่ายภาษีส่วนบุคคลของแหวนที่มี D 1 จำกัด