Nucleotide CatabolismPostmortem dep

Nucleotide Catabolism
Postmortem dephosphorylation of nucleotides by autolysis in
fish has been studied for many years as an index of quality.
Nucleotide degradation commences with death and proceeds
at a temperature-dependent rate (Spinelli et al. 1964, Eskin
et al. 1971). Adenosine nucleotides are rapidly deaminated to
IMP and further degraded from inosine to hypoxanthine during
storage (Jones et al. 1964). There is no hypoxanthine in
freshly caught fish and marine invertebrates. Accumulation of
the metabolite hypoxanthine has attracted considerable attention
for many years as an index of fish freshness. Hypoxanthine content
can be determined by applying the colorimetric xanthine
oxidase (EC 1.2.3.2) test. The rate of postmortem degradation
of adenosine nucleotides in marine fish and invertebrates differs
with the species and muscle type. For this reason, hypoxanthine
analysis is of limited use for the evaluation of quality in certain
species. It is most useful for the analysis of pelagics, redfish,
salmon, and squid but is of little value for the estimation of lean
fish quality (Gill 1992).
Because hypoxanthine is a metabolite fairly close to the end
of the nucleotide degradation, Saito et al. (1959) proposed the
use of K-value, defined as the ratio of inosine (HxR) plus hypoxanthine
(Hx) to the total amount of ATP and related compounds
(ADP, AMP, IMP, HxR, and Hx) in a fish muscle extract. Many
researchers have demonstrated that K-value is related to fish
freshness. However, its limitation is that it is difficult to analyze
all these nucleotides and their metabolites by simple procedures.
The use of high performance liquid chromatography offers accurate
and reliable results but is not suitable for routine analysis.
Since adenosine nucleotides rapidly break down and disappear
within 24 hours postmortem, the K-value can be simplified as
(HxR + Hx)/(IMP + HxR + Hx). Karube et al. (1984) called it
the K1-value and reported that this value is strongly correlated
to the K-value proposed by Saito et al. (1959). Like the K-value,
the K1-value is species dependent (Huynh et al. 1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แคแทบอลิซึมของนิวคลีโอไทด์Dephosphorylation ชันสูตรพลิกศพของนิวคลีโอไทด์โดย autolysis ในปลาได้รับการศึกษามาหลายปีเป็นดัชนีคุณภาพนิวคลีโอไทด์เริ่มต้นกับความตาย และเงินสดรับอัตราขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ (Spinelli et al. 1964, Eskinet al. 1971) นิวคลีโอไทด์ของ adenosine จะ deaminated ไปอย่างรวดเร็วIMP และเสื่อมโทรมจาก inosine เพิ่มเติม เพื่อ hypoxanthine ระหว่างเก็บ (Jones et al. 1964) มี hypoxanthine ไม่ในสดจับปลาและทะเลไม่มีกระดูกสันหลัง สะสมของhypoxanthine metabolite มีความสนใจมากหลายปีเป็นดัชนีของความสดของปลา เนื้อหา hypoxanthineสามารถกำหนด โดยใช้ xanthine เทียบเคียงการทดสอบ oxidase (EC 1.2.3.2) อัตราการสลายชันสูตรพลิกศพของนิวคลีโอไทด์ของ adenosine ในปลาทะเลและไม่มีกระดูกสันหลังที่แตกต่างมีชนิดพันธุ์และกล้ามเนื้อ ด้วยเหตุนี้ hypoxanthineวิเคราะห์เป็นการใช้งานจำกัดสำหรับการประเมินคุณภาพในบางสายพันธุ์ มันเป็นประโยชน์สำหรับการวิเคราะห์ของ pelagics, redfishปลาแซลมอน และปลาหมึกแต่เป็นค่าที่น้อยสำหรับการประมาณการของ leanปลาคุณภาพ (Gill 1992)เพราะ hypoxanthine metabolite ค่อนข้างใกล้กับจุดสิ้นสุดสลายนิวคลีโอไทด์ ไซโต et al. (1959) เสนอการใช้ค่า K กำหนดเป็นอัตราส่วนของ inosine (HxR) บวก hypoxanthine(Hx) รวมจำนวน ATP และสารประกอบที่เกี่ยวข้อง(ADP แอมป์ IMP, HxR และ Hx) ในกล้ามเนื้อปลาแยก หลายนักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่า ค่า K จะเกี่ยวข้องกับปลาสด อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของคือว่า มันยากที่จะวิเคราะห์นิวคลีโอไทด์เหล่านี้และสารของพวกเขา ด้วยวิธีง่าย ๆการใช้สารละลายน้ำให้ถูกต้องและผลลัพธ์ที่เชื่อถือแต่ไม่เหมาะสำหรับการวิเคราะห์เป็นประจำเนื่องจากนิวคลีโอไทด์ของ adenosine อย่างรวดเร็วทำลาย ลง และหายไปภายใน 24 ชั่วโมงที่ชันสูตรพลิกศพ ค่า K สามารถประยุกต์เป็น(HxR + Hx) / (Hx, HxR + IMP) เรียกว่า Karube et al. (1984)ค่า K1 และรายงานว่า ค่านี้เป็นความสัมพันธ์K-ค่าเสนอโดยไซโต et al. (1959) เช่นค่า Kค่า K1 คือ ขึ้นกับสายพันธุ์ (Huynh et al. 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบื่อหน่าย Catabolism
ชันสูตรศพ dephosphorylation ของนิวคลีโอโดยการย่อยตัวเองใน
ปลาได้รับการศึกษามานานหลายปีเป็นดัชนีของคุณภาพ.
การย่อยสลายเบื่อหน่ายเริ่มกับความตายและเงิน
ในอัตราที่อุณหภูมิขึ้นอยู่กับ (Spinelli et al. 1964 Eskin
et al. 1971) นิวคลีโอ Adenosine จะ deaminated อย่างรวดเร็ว
ภูตผีปีศาจและเสื่อมโทรมเพิ่มเติมจาก inosine เพื่อ hypoxanthine ในระหว่างการ
จัดเก็บข้อมูล (Jones et al. 1964) มี hypoxanthine ในไม่เป็น
ปลาสดๆและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในทะเล การสะสมของ
hypoxanthine metabolite ได้ดึงดูดความสนใจมาก
เป็นเวลาหลายปีเป็นดัชนีของความสดปลา เนื้อหา hypoxanthine
สามารถคำนวณโดยการใช้สี xanthine
oxidase (EC 1.2.3.2) การทดสอบ อัตราการย่อยสลายศพ
ของนิวคลีโอ adenosine ในปลาทะเลและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังแตกต่าง
กับชนิดและประเภทของกล้ามเนื้อ ด้วยเหตุนี้ hypoxanthine
วิเคราะห์เป็นของใช้ที่ จำกัด สำหรับการประเมินคุณภาพในบาง
สายพันธุ์ มันจะมีประโยชน์มากที่สุดสำหรับการวิเคราะห์ pelagics, Redfish ที่
ปลาแซลมอนและปลาหมึก แต่มีค่าน้อยสำหรับการประมาณยัน
คุณภาพปลา (ปลา 1992).
เพราะ hypoxanthine เป็น metabolite ค่อนข้างใกล้เคียงกับจุดสิ้นสุด
ของการย่อยสลายเบสไซโตะ et อัล (1959) ที่นำเสนอ
การใช้งานของตัว K-Value กำหนดเป็นอัตราส่วนของ inosine (HXR) บวก hypoxanthine
(Hx) ไปจำนวนของเอทีพีและสารประกอบที่เกี่ยวข้อง
(ADP, แอมป์, IMP, HXR และ Hx) ในกล้ามเนื้อปลา สารสกัด หลายคน
นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าค่า K ที่เกี่ยวข้องกับปลา
สด แต่ข้อ จำกัด ของมันคือว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะวิเคราะห์
นิวคลีโอเหล่านี้ทั้งหมดและสารของพวกเขาโดยขั้นตอนง่ายๆ.
การใช้งานที่มีประสิทธิภาพสูงของเหลว chromatography มีความถูกต้อง
ผลลัพธ์และความน่าเชื่อถือ แต่ไม่เหมาะสำหรับการวิเคราะห์ประจำ.
ตั้งแต่นิวคลีโอ adenosine อย่างรวดเร็วทำลายลงและหายไป
ภายใน 24 ชั่วโมงชันสูตรศพ, K-ค่าได้ง่ายเป็น
(+ HXR Hx) / (IMP + + HXR Hx) Karube et al, (1984) เรียกมันว่า
K1-คุณค่าและมีรายงานว่าค่านี้มีความสัมพันธ์อย่างยิ่ง
กับค่า K ที่เสนอโดยไซโตะ, et al (1959) เช่นเดียวกับตัว K-Value
K1 มูลค่าเป็นสายพันธุ์ขึ้นอยู่กับ (Huynh et al. 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิวคลีโอไทด์แคแทบอลิซึมดีฟอ ฟริเลชันของนิวคลีโอไทด์ พบว่าเสียชีวิต โดยปลาได้รับการศึกษามานานหลายปี เป็นดัชนีคุณภาพการย่อยสลายเบส commences กับความตาย และ เงินที่ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิเท่ากัน ( Spinelli et al . 1964 eskinet al . 1971 ) อะดีโนซีนขนาดอย่างรวดเร็ว deaminated เพื่อเด็กซน และเพิ่มเติมจากการเสื่อมโทรมในอินโนไฮโปแซนทีนกระเป๋า ( Jones et al . 1964 ) ไม่มีไฮโปแซนทีนในจับสด ปลา และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในทะเล การสะสมของเพียงไฮโปแซนทีนได้ดึงดูดความสนใจมากขึ้นเป็นเวลาหลายปีเป็นดัชนีความสดของปลา ไฮโปแซนทีน เนื้อหาสามารถกำหนดโดยการใช้ 7.4 แซนทีนoxidase ( EC 1.2.3.2 ) ทดสอบ อัตราการสลายตัวหลังจากเสียชีวิตของอะดีโนซีนขนาดปลาในทะเลและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังต่างกับชนิดและประเภทของกล้ามเนื้อ ด้วยเหตุผลนี้ ไฮโปแซนทีนการวิเคราะห์ของการใช้สำหรับการประเมินคุณภาพในบางอย่างชนิด มันมีประโยชน์มากที่สุดสำหรับการวิเคราะห์ pelagics redfish , ,ปลาแซลมอน ปลาหมึก แต่เป็นค่าประมาณของลีนคุณภาพปลา ( ปลา 1992 )เพราะไฮโปแซนทีนเป็นเมตาโบไลท์ค่อนข้างใกล้สิ้นสุดของการย่อยสลายเบสไซโต , et al . ( 1959 ) เสนอใช้ K - ค่ากำหนดเป็นอัตราส่วนของโนซีน ( hxr ) บวกไฮโปแซนทีน( HX ) ยอดรวมของ ATP และสารประกอบที่เกี่ยวข้องกับ( ADP , แอมป์ , เด็กซน , hxr และ HX ) ในกล้ามเนื้อปลา แยก หลายนักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าเกี่ยวข้องกับปลา K - ค่าความสดชื่น อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของมันคือว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะวิเคราะห์นิวคลีโอไทด์เหล่านี้ทั้งหมดและสารด้วยวิธีการง่ายๆใช้วิธีโครมาโทกราฟีของเหลวสมรรถนะสูงให้ถูกต้องและผลเชื่อถือได้ แต่ไม่เหมาะสำหรับการวิเคราะห์ประจำวันเพราะดีเราพังลงและหายไปอย่างรวดเร็วเสียชีวิตภายใน 24 ชั่วโมง สามารถประยุกต์เป็น K - ค่า( hxr + HX ) / ( Imp + hxr + HX ) karube et al . ( 1984 ) เรียกว่าค่า K1 และรายงานว่าค่านี้มีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับ K - ค่า ที่เสนอโดยไซโต้ et al . ( 1959 ) ชอบ K - ค่า ,ค่า K1 เป็นชนิดตัวแปร ( หวิ่ง et al . 1990 )