Prebisch (1972) saw the world not i

Prebisch (1972) saw the world not in monoeconomic terms, as one homogenous system, but as two distinct areas, a center of economic power in Europe and the United States, and a periphery of weaker countries in Latin America, Africa, and Asia. As we have seen, conventional economic theory (comparative advantage) argued that the exchange of central industrial goods for peripheral primary goods was to the peripheral country’s advantage. This was because technical progress in the center would lead to lower prices for industrial exports and that ultimately a unit of primary exports would buy more units of industrial imports— hence, over the long term, progress would accrue to the periphery with out it having to industrialize. Disagreeing with this conventional argument, Prebisch argued instead that Latin America’s peripheral position and primary exports were exactly the causes of its lack of progress, specifically because of a long-term decline in the periphery’s terms of trade (the ratio between the value of exports and the value of imports). Using Britain as a case study (because it had a long statistical record), Prebisch showed that the terms of trade for center countries had improved with industrialization; from this, he deduced that those of the periphery must have deteriorated. Technical advances benefited the center countries rather than the entire world. This was not a temporary phenomenon, but a structural characteristic of the global system. Conventional economic theory failed to work, he said, because (1) markets in the center were characterized by imperfect competition and price reductions (stemming from technical advances) could be avoided, while competition among primary producers reduced the prices for their goods; and (2) the income elasticity of demand (that is, the degree to which demand changes with a given change in income) is higher for industrial goods (like electronics) than for primary goods (like food), so that the periphery’s terms of trade tended to decline from the demand side. Prebisch concluded that Latin America’s underdevelopment was due to its emphasis on primary exports. The periphery was underdeveloped because it had to produce more and more food and raw materials for export in order to import a given amount of industrial imports. In effect, the periphery was working for the center.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Prebisch (1972) เห็นโลกไม่ได้อยู่ในเงื่อนไข monoeconomic เป็นระบบเหมือนกันอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่เป็นสองพื้นที่ที่แตกต่างซึ่งเป็นศูนย์กลางของอำนาจทางเศรษฐกิจในยุโรปและสหรัฐอเมริกาและขอบของประเทศปรับตัวลดลงในละตินอเมริกาแอฟริกาและเอเชีย ในขณะที่เราได้เห็นทฤษฎีเศรษฐกิจแบบเดิม (ได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบ) เป็นที่ถกเถียงกันว่าการแลกเปลี่ยนของสินค้าอุตสาหกรรมกลางสำหรับสินค้าหลักที่เป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงเพื่อประโยชน์ของประเทศต่อพ่วงของ นี้เป็นเพราะความก้าวหน้าทางเทคนิคในศูนย์จะนำไปสู่​​การลดราคาสำหรับการส่งออกอุตสาหกรรมและในท้ายที่สุดว่าหน่วยของการส่งออกหลักที่จะซื้อหน่วยงานอื่น ๆ ของอุตสาหกรรมการนำเข้าดังนั้นในระยะยาวความคืบหน้าจะเพิ่มขึ้นไปยังรอบนอกที่มีออกมามันต้องเป็นอุตสาหกรรม ไม่เห็นด้วยกับข้อโต้แย้งแบบนี้ Prebisch ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าตำแหน่งแทนต่อพ่วงของละตินอเมริกาและการส่งออกเป็นหลักว่าสาเหตุของการขาดของความคืบหน้าโดยเฉพาะเนื่องจากการลดลงในระยะยาวในแง่ขอบของการค้า (อัตราส่วนระหว่างมูลค่าของการส่งออกและมูลค่าการนำเข้า) โดยใช้สหราชอาณาจักรเป็นกรณีศึกษา (เพราะมันมีการบันทึกสถิติยาว) Prebisch แสดงให้เห็นว่าเงื่อนไขของการค้าสำหรับประเทศที่ศูนย์ได้ดีขึ้นด้วยอุตสาหกรรม; จากนี้เขาอนุมานได้ว่าผู้ที่รอบนอกจะต้องมีการเสื่อมโทรมความก้าวหน้าทางเทคนิคได้รับประโยชน์ประเทศศูนย์มากกว่าทั้งโลก นี้ไม่ได้เป็นปรากฏการณ์ชั่วคราว แต่ลักษณะโครงสร้างของระบบโลก ทฤษฎีเศรษฐกิจแบบเดิมที่ล้มเหลวในการทำงานเขากล่าวว่าเพราะ (1) ตลาดในศูนย์มีลักษณะโดยการแข่งขันไม่สมบูรณ์และการลดราคา (อันเนื่องมาจากความก้าวหน้าทางเทคนิค) อาจจะหลีกเลี่ยงในขณะที่การแข่งขันระหว่างผู้ผลิตหลักลดราคาสำหรับสินค้าของพวกเขาและ (2) ความยืดหยุ่นของความต้องการรายได้ (ซึ่งก็คือระดับที่เรียกร้องการเปลี่ยนแปลงกับการเปลี่ยนแปลงที่ได้รับรายได้) เป็นที่สูงขึ้นสำหรับสินค้าอุตสาหกรรม (เช่นอิเล็กทรอนิกส์) กว่าหลัก สินค้า (เช่นอาหาร) เพื่อให้ขอบของข้อตกลงการค้ามีแนวโน้มที่จะลดลงจากด้านอุปสงค์Prebisch สรุปว่าล้าหลังของละตินอเมริกามีกำหนดจะเน้นการส่งออกเป็นหลัก รอบนอกเป็นด้อยพัฒนาเพราะมันมีการผลิตอาหารมากขึ้นและมากขึ้นและวัตถุดิบเพื่อการส่งออกในการที่จะนำเข้าจำนวนที่กำหนดของการนำเข้าอุตสาหกรรม ผลรอบนอกกำลังทำงานให้กับศูนย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Prebisch (1972) เห็นโลกไม่อยู่ในเงื่อนไข monoeconomic ให้ระบบหนึ่ง แต่ เป็นสอง พื้นที่แตกต่างกัน เป็นศูนย์กลางอำนาจทางเศรษฐกิจในยุโรป และสหรัฐอเมริกา และยสปริงของประเทศแข็งแกร่ง ในสหรัฐอเมริกา แอฟริกา เอเชีย เราได้เห็น ทฤษฎีเศรษฐกิจแบบเดิม (เปรียบเทียบประโยชน์) โต้เถียงว่า การแลกเปลี่ยนสินค้าอุตสาหกรรมกลางสำหรับต่อพ่วงสินค้าหลักคือเพื่อประโยชน์ของประเทศต่อพ่วง นี้เป็น เพราะความก้าวหน้าทางเทคนิคในศูนย์จะนำไปสู่ลดราคาเพื่อการส่งออกอุตสาหกรรม และ ที่สุด เป็นหน่วยของการส่งออกหลักจะซื้อนำเข้าอุตสาหกรรมหน่วยเพิ่มเติม — มากกว่าระยะยาว ดังนั้น ความคืบหน้าจะรับรู้การยสปริงมีออกต้อง industrialize Disagreeing ด้วยอาร์กิวเมนต์นี้ธรรมดา Prebisch โต้เถียงแทนที่ ภาษาละตินอเมริกาพ่วงตำแหน่งและส่งออกหลักได้ว่าสาเหตุของการขาดความก้าวหน้า โดยเฉพาะ เพราะระยะยาวการปฏิเสธของยสปริงเงื่อนไขทางการค้า (อัตราส่วนระหว่างมูลค่าของการส่งออกและมูลค่าของนำเข้า) ใช้ราชอาณาจักรเป็นกรณีศึกษา (เพราะมันมีสถิติยาวคอร์ด) Prebisch พบว่าเงื่อนไขการค้าสำหรับประเทศศูนย์ได้ปรับปรุง ด้วยการทวีความรุนแรงมาก จากนี้ เขา deduced ว่า บรรดายสปริงต้องมีรูป ความก้าวหน้าทางเทคนิครับประโยชน์ประเทศศูนย์แทนที่เป็นทั้งโลก นี่ไม่ใช่ปรากฏการณ์ชั่วคราว แต่ลักษณะโครงสร้างของระบบส่วนกลาง ทฤษฎีทั่วไปเศรษฐกิจล้มเหลวในการทำงาน พูด เนื่องจาก (1) ตลาดกลางมีลักษณะแข่งขันไม่สมบูรณ์ และไม่สามารถหลีก เลี่ยง ลดราคา (อันเนื่องมาจากความก้าวหน้าทางเทคนิค) ในขณะที่การแข่งขันระหว่างผู้ผลิตหลักลดราคาสินค้าของตน และ (2) ความยืดหยุ่นของความต้องการรายได้ที่ (นั่นคือ ระดับอุปสงค์ที่เปลี่ยน มีการเปลี่ยนแปลงกำหนดรายได้) จะสูงสำหรับสินค้าอุตสาหกรรม (เช่นอิเล็กทรอนิกส์) มากกว่าสินค้าหลัก (เช่นอาหาร), ให้ยสปริงของเงื่อนไขทางการค้ามีแนวโน้มลดลงจากด้านความต้องการ Prebisch สรุปว่า ละตินอเมริกา underdevelopment ถูกเนื่องจากเน้นการส่งออกหลัก ยสปริงเป็นธรรมชาติ เพราะจะมีการผลิตอาหารและวัตถุดิบสำหรับการส่งออกมาก ขึ้นเพื่อนำยอดเงินที่กำหนดของการนำเข้าอุตสาหกรรม ผล ยสปริงทำงานสำหรับศูนย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Prebisch ( 1972 )เห็นว่าโลกนี้ไม่ได้อยู่ในเงื่อนไข monoeconomic เป็นหนึ่งระบบขนาดใหญ่แต่เป็นสองพื้นที่ที่โดดเด่นศูนย์กลางของอำนาจทางเศรษฐกิจในยุโรปและสหรัฐอเมริกาและปริมณฑลของประเทศที่อ่อนแอกว่าในละตินอเมริกา,แอฟริกาและเอเชีย เราได้เห็นทฤษฎีเศรษฐกิจทั่วไป(ความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบ)ให้เหตุผลว่าอัตราแลกเปลี่ยนของสินค้าอุตสาหกรรมอยู่ในบริเวณศูนย์กลางของสินค้าหลักเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงอุปกรณ์ต่อพ่วงเพื่อประโยชน์ของประเทศ โรงแรมแห่งนี้เป็นเพราะความก้าวหน้าทางด้านเทคนิคในศูนย์กลางที่จะนำไปสู่ราคาที่ต่ำกว่าสำหรับการส่งออกอุตสาหกรรมและว่าในท้ายที่สุดชุดของการส่งออกหลักจะซื้อสินค้าเพิ่มเติมของการนำเข้าอุตสาหกรรม - ดังนั้นในระยะสั้นระยะยาวได้ความคืบหน้าจะตกขอบที่มีออกมาก็ต้องทำให้เป็นอุตสาหกรรม ไม่เห็นด้วยกับอาร์กิวเมนต์ทั่วไปนี้ Prebisch ให้เหตุผลว่าตำแหน่งอุปกรณ์ต่อพ่วงของละตินอเมริกาส่งออกหลักและเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการขาดของความคืบหน้าโดยเฉพาะการลดลงเพราะระยะยาวที่อยู่ในเงื่อนไขของการต่อพ่วงการค้า(อัตราส่วนระหว่างความคุ้มค่าของการส่งออกและความคุ้มค่าของการนำเข้าสินค้า) โดยใช้ประเทศอังกฤษเป็นกรณีศึกษา(เพราะมันมีการบันทึกสถิติเป็นเวลานาน) Prebisch แสดงให้เห็นว่าเงื่อนไขของการค้าของประเทศศูนย์กลางได้ดียิ่งขึ้นด้วยทำให้เป็นอุตสาหกรรมจากนี้เขานั่งส่วนบุคคลที่ขอบที่ผู้ที่จะต้องได้ทางด้านเทคนิคความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีได้รับอานิสงส์ประเทศศูนย์กลางที่มากกว่าโลกทั้งหมด โรงแรมแห่งนี้ไม่ได้ปรากฎการณ์ชั่วคราวแต่มีลักษณะอันโดดเด่นตามโครงสร้างของระบบหลัก ทฤษฎีเศรษฐกิจทั่วไปไม่สามารถใช้งานเขาบอกว่าเพราะ( 1 )ตลาดในศูนย์กลางที่มีลักษณะการแข่งขันและไม่ปรับลดราคา(อันเป็นผลมาจากความก้าวหน้าทางด้านเทคนิค)ไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงในขณะที่การแข่งขันระหว่างผู้ผลิตหลักลดลงราคาของสินค้าและ( 2 )รายได้ความยืดหยุ่นของความต้องการ(ที่มีการศึกษาระดับปริญญาตรีที่ความต้องการการเปลี่ยนแปลงด้วยที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงในรายได้)จะสูงกว่าสำหรับการใช้งานอุตสาหกรรมสินค้า(เช่นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์)มากกว่าสำหรับสินค้าหลัก(เช่นอาหาร)ให้ขอบของข้อกำหนดของการค้ามีแนวโน้มที่จะลดลงจากความต้องการทางด้าน.Prebisch สรุปได้ว่าด้อยพัฒนาของละตินอเมริกาเป็นเพราะการเน้นของมันในการส่งออกหลัก การต่อพ่วงได้ไหลเพราะมันจะผลิตอาหารมากขึ้นและมากขึ้นและการที่ราคาวัตถุดิบที่ใช้ในการส่งออกในการสั่งซื้อในการนำเข้าเงินที่มีการนำเข้าในอุตสาหกรรม ในการใช้งานการต่อพ่วงที่มีการทำงานร่วมกับศูนย์บริการได้