The values of volumetric methane pr

The values of volumetric methane production rates for each OLR studied in natural and previously fermented molasses are also given in Tables 3 and 4, respectively. In the case of untreated molasses, it can be seen that the volume of methane produced per day increased progressively with increased OLR up to OLR values of 5.5 g COD per l day, after which a marked decrease was observed over the range tested. Apparently, the activity of methanogenic bacteria was not impaired up to OLR values of 5.5 g COD per l day because of the adequate buffering capacities provided in the experimental system. Nevertheless, the methane production rate decreased from 0.925 to 0.755 l/l day when the OLR was increased from 5.5 to 7.5 g COD per l day. This decrease in the methane production at the highest OLR values might be attributed to an inhibition
of the methanogenic bacteria at high OLR values, which caused an increase in effluent VFA contents and VFA/ alkalinity ratios, as can be seen in Table 4. Specifically, VFA content increased from 4.7 to 9.3 g/l (as acetic acid) when the OLR was increased from 5.5 to 7.5 g COD per l day. In the case of molasses previously treated with P. decumbens, the methane production rate increased linearly from 0.337 to 1.331 l/l day with increased OLR in all the range of OLR tested (1.5
/7.5 g COD per l day). In addition, the values found for this parameter were always higher than those observed for anaerobic digestion of untreated molasses for the same values of OLR, which clearly shows the advantage of previously fermenting the molasses to be treated by anaerobic digestion. On the other hand, the methane yield coefficient (volume of methane per COD added to the reactor) can be calculated from Tables 3 and 4. As can be observed in Table 5, a gradual decrease in the fraction of organic matter transformed into methane was found after an OLR value of 5.5 g COD per l day, decreasing the values of methane yield coefficient 49% (untreated molasses) and 20% (pre-treated molasses) for the experiments corresponding to an OLR of 7.5 g COD per l day in relation to the values found at an OLR of 1.5 g COD per l day. Finally, the values of the substrate removal rate can be calculated from data summarized in Tables 3 and 4. Fig. 5 shows the variation of the HRT with the organic loading removal rate in the cases of the anaerobic digestion of untreated and pre-treated molasses. This plot also clearly shows the advantage of the pretreatment of molasses with P. decumbens previous to its anaerobic digestion. For a given value of the organic loading removal rate, the HRT decreased considerably when the molasses are previously fermented. In order to establish a more rigorous comparison, the time used in the pre-treatment (4 days) has been added to the HRT of the pre-treated molasses, obtaining a curve located in an intermediate position (Fig. 5). It is apparent that, even under these circumstances, the previous statement continues being valid. Therefore, the time necessary for digesting a given organic load, in the case of using a combined aerobic
/anaerobic treatment, is always lower than that necessary to anaerobically treat the waste. On the other hand, the performance of the reactor processing untreated molasses starts to become destabilized for OLR values of 5.5 g COD per l day, which does not happen when the wastewater has been pre-treated, since the reactor admits loading rates of up to 7.5 g COD per l day without destabilization symptoms appreciated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าของราคาการผลิตมีเทน volumetric สำหรับแต่ละ OLR ศึกษาธรรมชาติ และกากน้ำตาลหมักไว้ก่อนหน้านี้ยังแสดงไว้ในตาราง 3 และ 4 ตามลำดับ ในกรณีของกากน้ำตาลไม่ถูกรักษา ดังจะเห็นได้ว่า ปริมาณมีเทนที่ผลิตต่อวันเพิ่มกับเพิ่ม OLR ถึงค่า OLR 5.5 g COD ต่อ l วัน หลังจากที่ลดลงทำเครื่องหมายถูกสังเกตช่วงทดสอบความก้าวหน้า เห็นได้ชัด กิจกรรมของแบคทีเรีย methanogenic ไม่พิการถึงค่า OLR 5.5 g COD ต่อ l วันเนื่องจากความจุบัฟเฟอร์เพียงพอในระบบทดลอง อย่างไรก็ตาม อัตราการผลิตมีเทนลดจาก 0.925 วัน 0.755 l/l เมื่อ OLR ที่ถูกเพิ่มขึ้นจาก 5.5 7.5 g COD ต่อวัน l การลดลงของการผลิตมีเทนค่า OLR สูงอาจเกิดจากการยับยั้งการของแบคทีเรีย methanogenic ที่สูงค่า OLR ซึ่งทำให้การเพิ่มขึ้นในน้ำทิ้งเนื้อหา VFA และ VFA / อัตราส่วนน้ำยา สามารถเห็นได้ในตาราง 4 โดยเฉพาะ VFA เนื้อหาเพิ่มขึ้นจาก 4.7 9.3 g/l (เป็นกรดอะซิติก) เมื่อ OLR ที่ถูกเพิ่มขึ้นจาก 5.5 7.5 g COD ต่อวัน l ในกรณีของกากน้ำตาลก่อนหน้านี้ รับ P. decumbens อัตราการผลิตมีเทนเพิ่มขึ้นเชิงเส้นจาก 0.337 วัน 1.331 l/l เพิ่ม OLR ในทั้งหมดในช่วงของ OLR ทดสอบ (1.5 /7.5 g COD ต่อวัน l) นอกจากนี้ ค่าสำหรับพารามิเตอร์นี้พบได้เสมอสูงกว่าผู้สังเกตสำหรับย่อยอาหารที่ไม่ใช้ออกซิเจนของกากน้ำตาลไม่ถูกรักษาค่าเดียวของ OLR ที่แสดงประโยชน์ของ fermenting กากน้ำตาลเพื่อรักษา โดยไม่ใช้ออกซิเจนย่อยอาหารก่อนหน้านี้ อย่างชัดเจน บนมืออื่น ๆ สามารถคำนวณค่าสัมประสิทธิ์ผลผลิตมีเทน (ปริมาตรของมีเทนต่อ COD เพิ่มระบบ) จากตารางที่ 3 และ 4 เป็นจะสังเกตได้จากในตาราง 5 ค่อย ๆ ลดลงเศษอินทรีย์เปลี่ยนเป็นมีเทนพบหลังค่า OLR ของ 5.5 g COD ต่อ l วัน การลดค่าของผลผลิตมีเทนสัมประสิทธิ์ 49% (ไม่ถูกรักษากากน้ำตาล) และ 20% (ก่อนบำบัดกากน้ำตาล) สำหรับการทดลองที่สอดคล้องกับการ OLR 7.5 g COD ต่อวัน l เกี่ยวกับค่าที่พบในการ OLR 1.5 g COD ต่อวัน l ในที่สุด ค่าของอัตราการกำจัดพื้นผิวสามารถคำนวณจากข้อมูลที่สรุปไว้ในตาราง 3 และ 4 อัตราการเปลี่ยนแปลงของ HRT ด้วยเอาโหลดอินทรีย์ในกรณีของการย่อยอาหารที่ไม่ใช้ออกซิเจนของกากน้ำตาลไม่ถูกรักษา และบำบัดก่อนแสดง fig. 5 แผนนี้ยังชัดเจนแสดงประโยชน์ของ pretreatment ของกากน้ำตาลกับ P. decumbens ก่อนเพื่อย่อยอาหารที่ไม่ใช้ออกซิเจน สำหรับการกำหนดค่าที่อินทรีย์กำจัดอัตราการโหลด HRT ลดลงอย่างมากเมื่อกากน้ำตาลที่เคยหมัก เพื่อสร้างการเปรียบเทียบอย่างเข้มงวดมากขึ้น เวลาที่ใช้ในการรักษาก่อน (4 วัน) ได้ถูกเพิ่มเข้าไป HRT ของกากน้ำตาลก่อนบำบัด ได้รับเป็นเส้นโค้งที่อยู่ในตำแหน่งกลางตัว (Fig. 5) เป็นที่ชัดเจนว่า แม้ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ยอดก่อนหน้ายังคงถูกต้อง ดังนั้น เวลาจำเป็นสำหรับการโหลดอินทรีย์กำหนด กำหนดใช้ร่วมเต้นแอโรบิก / ไม่ใช้รักษา digesting ได้เสมอต่ำกว่าที่จำเป็นในการรักษาเสีย anaerobically บนมืออื่น ๆ ประสิทธิภาพของระบบประมวลผลไม่ถูกรักษากากน้ำตาลเริ่มเป็น destabilized OLR ค่าของ 5.5 g COD ต่อวัน l ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อน้ำเสียได้รับก่อนรักษา เนื่องจากยอมรับปล่อยโหลดอัตราถึง 7.5 g COD ต่อ l วัน โดยอาการ destabilization นิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าของก๊าซมีเทนปริมาตรอัตราการผลิตสำหรับแต่ละโอแอลอาศึกษาในธรรมชาติและกากน้ำตาลหมักก่อนหน้านี้ยังจะได้รับในตารางที่ 3 และ 4 ตามลำดับ ในกรณีที่มีกากน้ำตาลได้รับการรักษาก็จะเห็นได้ว่าปริมาณของก๊าซมีเทนที่ผลิตต่อวันที่เพิ่มขึ้นกับความก้าวหน้าที่เพิ่มขึ้นถึงโอแอลอาโอแอลอาค่า 5.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตรหลังจากที่ลดลงการทำเครื่องหมายถูกพบในช่วงที่ผ่านการทดสอบ เห็นได้ชัดว่าการทำงานของแบคทีเรียมีเทนไม่ได้มีความบกพร่องขึ้นอยู่กับค่าโอแอลอา 5.5 กรัมซีโอดีต่อลิตรวันเพราะของความจุบัฟเฟอร์เพียงพอที่ให้ไว้ในระบบการทดลอง อย่างไรก็ตามอัตราการผลิตก๊าซมีเทนลดลง 0.925-0.755 ลิตร / ลิตรเมื่อวันโอแอลอาที่เพิ่มขึ้น 5.5-7.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตร ลดลงในการผลิตก๊าซมีเทนที่สูงสุดค่าโอแอลอาอาจจะประกอบกับการยับยั้งของเชื้อแบคทีเรียมีเทนที่สูงค่าโอแอลอาซึ่งก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของเนื้อหาและน้ำทิ้ง VFA VFA / อัตราส่วนด่างที่สามารถมองเห็นได้ในตารางที่ 4 โดยเฉพาะ เนื้อหา VFA เพิ่มขึ้น 4.7-9.3 กรัม / ลิตร (เป็นกรดอะซิติก) เมื่อโอแอลอาที่เพิ่มขึ้น 5.5-7.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตร
ในกรณีที่มีกากน้ำตาลได้รับการรักษาก่อนหน้านี้กับ decumbens พี, อัตราการผลิตก๊าซมีเทนเพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรง 0.337-1.331 ลิตร / ลิตรวันด้วยโอแอลอาที่เพิ่มขึ้นในทุกช่วงของการทดสอบโอแอลอา (1.5? /7.5 กรัมซีโอดีต่อลิตรวัน) นอกจากนี้ยังพบค่าสำหรับพารามิเตอร์นี้มักจะสูงกว่าที่พบสำหรับการย่อยอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจนของกากน้ำตาลได้รับการรักษาสำหรับค่าเดียวกันของโอแอลอาซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนประโยชน์จากการหมักกากน้ำตาลก่อนหน้านี้ที่จะได้รับการรักษาโดยการเติมออกซิเจน ในทางกลับกันค่าสัมประสิทธิ์ผลผลิตก๊าซมีเทน (ปริมาณของก๊าซมีเทนต่อซีโอดีเพิ่มเข้าไปในเครื่องปฏิกรณ์) สามารถคำนวณได้จาก 3 ตารางและ 4. สามารถสังเกตได้ในตารางที่ 5 ลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในส่วนของสารอินทรีย์กลายเป็นก๊าซมีเทนเป็น พบว่าหลังจากค่าโอแอลอา 5.5 กรัมซีโอดีต่อวันลิตรลดค่าสัมประสิทธิ์ผลผลิตก๊าซมีเทน 49% (กากน้ำตาลได้รับการรักษา) และ 20% (กากน้ำตาลก่อนรับการรักษา) สำหรับการทดลองที่สอดคล้องกับโอแอลอา 7.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตรใน ความสัมพันธ์กับค่าที่พบในโอแอลอา 1.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตร สุดท้ายค่าของอัตราการกำจัดสารตั้งต้นสามารถคำนวณได้จากข้อมูลที่สรุปไว้ในตารางที่ 3 และ 4 รูป 5 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวประกันที่มีอัตราการกำจัดขนอินทรีย์ในกรณีของการเติมออกซิเจนของกากน้ำตาลได้รับการรักษาและได้รับการรักษาก่อนที่ พล็อตนี้ยังแสดงให้เห็นชัดเจนประโยชน์จากการปรับสภาพกากน้ำตาลที่มีพี decumbens ก่อนที่ไม่ใช้ออกซิเจนในการย่อยอาหารของมัน สำหรับค่าที่กำหนดอัตราการกำจัดขนอินทรีย์ HRT ลดลงมากเมื่อกากน้ำตาลหมักก่อนหน้านี้ เพื่อสร้างการเปรียบเทียบที่เข้มงวดมากขึ้นเวลาที่ใช้ในการรักษาก่อน (4 วัน) ได้รับการเพิ่มระยะเวลาเก็บกักของกากน้ำตาลก่อนรับการรักษาที่ได้รับโค้งอยู่ในตำแหน่งกลาง (รูปที่. 5) มันเป็นที่ชัดเจนว่าแม้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้คำสั่งก่อนหน้านี้ยังคงเป็นที่ถูกต้อง ดังนั้นเวลาที่จำเป็นสำหรับการย่อยโหลดอินทรีย์ที่ได้รับในกรณีของการใช้หรือไม่แอโรบิกรวม / บำบัดที่เป็นมักจะต่ำกว่าที่จำเป็นในการรักษาแบบไม่ใช้อากาศเสีย บนมืออื่น ๆ ที่มีประสิทธิภาพของการประมวลผลของเครื่องปฏิกรณ์กากน้ำตาลได้รับการรักษาจะเริ่มต้นที่จะกลายเป็น destabilized ค่าโอแอลอา 5.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตรซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นเมื่อน้ำเสียที่ได้รับก่อนการรับการรักษาตั้งแต่เครื่องปฏิกรณ์ยอมรับว่าอัตราการโหลดของขึ้นไป 7.5 กรัมซีโอดีต่อวันต่อลิตรไม่มีอาการ destabilization ชื่นชม