All unstressed L. monocytogenes iso

All unstressed L. monocytogenes isolates were sensitive toward the tested antibiotics (Table 2). However, some variation in the susceptibility of unstressed isolates was noted, for example, the meat isolate was more susceptible to streptomycin than the ATCC strain or the dairy isolate. The latter was the most susceptible to tetracycline, ciprofloxacin and enrofloxacin while the ATCC strain was more susceptible to gentamicin, penicillin and vancomycin. All isolates showed the same susceptibility to ampicillin and doxycycline

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมด unstressed L. monocytogenes แยกมีสำคัญต่อยาปฏิชีวนะทดสอบ (ตาราง 2) อย่างไรก็ตาม ถูกตั้งข้อสังเกตความแตกต่างในไก่ของแยก unstressed ตัวอย่าง แยกเนื้อถูกมากไวต่อการ streptomycin กว่าสายพันธุ์ ATCC หรือนมแยก หลังได้มากที่สุดไวต่อเตตราไซคลีน ciprofloxacin และ enrofloxacin ในขณะสายพันธุ์ ATCC ลดู gentamicin ยาเพนนิซิลลิน และ vancomycin ทั้งหมดที่แยกได้พบไก่เหมือนแอมพิซิลลินและดอกซีไซคลีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดหนัก L. monocytogenes สายพันธุ์มีความไวที่มีต่อยาปฏิชีวนะการทดสอบ (ตารางที่ 2) อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในความไวของเชื้อหนักก็ตั้งข้อสังเกตเช่นเนื้อแยกเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อ streptomycin กว่าสายพันธุ์ ATCC หรือแยกนม หลังเป็นส่วนใหญ่อ่อนแอต่อ tetracycline, ciprofloxacin และ enrofloxacin ในขณะที่สายพันธุ์ ATCC เป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อ gentamicin, ยาปฏิชีวนะและ vancomycin ไอโซเลททั้งหมดแสดงให้เห็นความอ่อนแอเดียวกันเพื่อ ampicillin และโรคเกาต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดเปลี่ยนแปลงทางเสียง . monocytogenes สายพันธุ์มีความไวต่อการทดสอบยาปฏิชีวนะ ( ตารางที่ 2 ) อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงในความไวของการเปลี่ยนแปลงทางเสียงแยกเป็นข้อสังเกต เช่น เนื้อแยกเป็นเสี่ยงต่อเชื้อสเตร็ปโตมัยซินมากกว่า เครียด หรือ นมไอโซเลท หลังมีความอ่อนไหวมากที่สุดให้เตตราไซคลีนซิโปรฟลอกซาซิน และ นโรฟล๊ ซาซินในขณะที่เชื้อสายพันธุ์อ่อนแอมากขึ้นเพื่อยา เพนนิซิลลิน และแวนโคมัยซิน . ทุกสายพันธุ์มีความไวเหมือนแอมพิซิลินและดอกซีไซคลีน