remember now . . . often . . . when

remember now . . . often . . . when he told me. . . . How kind he was . . . and gentle. . . . He had been ill and worried for a long time, and then one day he came home and sat without a word all through the evening. . . . It was raining then. . . . About ten o'clock . . . about ten o'clock . . . he came and kissed me, and told me to go to bed. Then he went out. . . . I don't know where he went, but he came back wet to the bone, covered with mud, and his coat was all torn. . . . I was awake when he came back, but he spoke no word to me. . . . He came to bed and lay trembling and cold. . . . I took his hand. . . . He shook and he was very cold. . . . He -- he turned to me like a child and sobbed, sobbed. . . . Then, dear, he told me what he had done. . . . He told me that . . . that he had tried -- tried to do away with himself . . . and -- and could not. . . . He never asked me to forgive him. . . . He told me how the directors had asked him to go away to avoid prosecution. . . . He said that he must bear his punishment. . . . He is not a bad man, John. . . . Men and women are such strange creatures . . . there is never any knowing what they will do . . .
Read more at http://www.monologuearchive.com/c/cannan_001.html#vBd9CjfOdHdWlPVy.99

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำได้ว่าตอนนี้ . . มักจะ . . เมื่อเขาบอกผมว่า . . . วิธีชนิดที่เขาเป็น . . และอ่อนโยน . . . เขาได้รับการป่วยและกังวลมาเป็นเวลานานและแล้ววันหนึ่งเขามาที่บ้านและนั่งอยู่โดยไม่มีคำทั้งหมดผ่านตอนเย็น . . . มันก็มีฝนตกแล้ว . . . เกี่ยวกับ 10:00 . . เกี่ยวกับ 10:00 . . เขาเดินเข้ามาและจูบฉันและบอกให้ผมไปนอน แล้วเขาก็เดินออกไป . . . ผมไม่ทราบว่าเขาไปแต่เขากลับมาเปียกกับกระดูกที่ปกคลุมไปด้วยโคลนและเสื้อคลุมของเขาคือทั้งหมดที่ฉีกขาด . . . ผมตื่นขึ้นมาเมื่อเขากลับมา แต่เขาพูดคำว่าไม่ให้ฉัน . . . เขามาที่เตียงและวางสั่นและเย็น . . . ฉันเอามือของเขา . . . เขาส่ายและเขาก็หนาวมาก . . . เขา - เขาหันไปฉันเหมือนเด็กและร้องไห้, ร้องไห้ . . . แล้วที่รักเขาบอกสิ่งที่เขาทำ . . . เขาบอกผมว่า . .ว่าเขาได้พยายาม - พยายามที่จะทำไปด้วยตัวเอง . . และ - และทำไม่ได้ . . . เขาไม่เคยถามฉันจะยกโทษให้เขา . . . เขาบอกฉันว่าคณะกรรมการได้ขอให้เขาหายไปเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกดำเนินคดี . . . เขาบอกว่าเขาจะต้องแบกความชั่วช้าของเขา . . . เขาไม่ได้เป็นคนไม่ดีจอห์น . . . ผู้ชายและผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดดังกล่าว . . มีไม่ใดทราบว่าสิ่งที่พวกเขาจะทำ . .
อ่านเพิ่มเติมได้ที่ http://www.monologuearchive.com/c/cannan_001.html # vbd9cjfodhdwlpvy.99

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำตอนนี้...มัก...เมื่อเขาบอกฉัน. ... ประเภทว่าเขาอยู่... และอ่อนโยน... เคยป่วย และกังวลมานาน แล้ว วันหนึ่งเขามาบ้าน และเสาร์ โดยคำสนิทเย็น... ฝนกำลังตกแล้ว. ... ประมาณสิบโมง...เกี่ยวกับสิบโมง...เขามารั้งฉัน และบอกให้ผมไปนอน แล้วเขาออกไป... ไม่ทราบที่ครับ แต่เขากลับมาเปียกไปกระดูก ปกคลุมไป ด้วยโคลน และตราของเขาทั้งหมดฉีก. ... ผมทำงานเมื่อกลับมา แต่เขาพูดไม่คำฉัน... เขามาถึงเตียง และวาง trembling และเย็น... ฉันเอามือของเขา... เขาจับ และเขาก็เย็นมาก... เขา - ที่เขาเปิดให้ฉันเช่นเด็ก และ sobbed, sobbed. ... แล้ว รัก เขาบอกว่า เขาทำ... เขาบอกว่า ... ว่า เขาได้ลอง — พยายามทำไป ด้วยตัวเอง...-- และไม่... เขาไม่เคยบอกให้เขายกโทษให้... เขาบอกฉันว่ากรรมการได้ขอให้เขาไปเพื่อหลีกเลี่ยงการฟ้องร้อง... เขากล่าวว่า เขาต้องรับโทษของเขา... เขาไม่ใช่ผู้ชายเลว จอห์น. ... ชายและหญิงมีสัตว์ประหลาดดังกล่าว...มีไม่ใด ๆ รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไร... .
อ่านเพิ่มเติมที่ http://www.monologuearchive.com/c/cannan_001.html #vBd9CjfOdHdWlPVy.99

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำได้ทันที .... "บ่อยครั้ง. .... "เมื่อเขาบอกให้ผม .... .... .... แค่ไหนเขาเป็น .... ....และนุ่มนวล. .... .... .... เขาล้มป่วยอยู่และกังวลเป็นเวลายาวนานและแล้ววันหนึ่งเขากลับมาบ้านและนั่งอยู่โดยไม่ต้องคำทั้งหมดตลอดช่วงเย็น .... .... .... ฝนตกอยู่แล้ว .... .... .... ประมาณสิบ O 'นาฬิกา. .... เกี่ยวกับสิบโมง. .... "เขามาหาและจูบฉันและบอกให้ผมไปเข้านอน จากนั้นเขาก็ออกไป .... .... .... ผมไม่รู้ว่าเขาไปแต่เขากลับมาเปียกเข้ากระดูกดำปกคลุมด้วยโคลนและเสื้อของเขาทั้งหมดฉีกขาด .... .... .... ผมตื่นขึ้นมาเมื่อเขากลับมาแต่เขาพูดไม่มีคำว่าให้ผม .... .... .... เขาก็มาถึงเตียงนอนและนอนสั่นและความหนาวเย็น .... .... .... ผมก็เอามือถือของเขา .... .... .... เขาก็ส่ายหน้าและเขาก็เย็นเป็นอย่างมาก .... .... .... เขาเขาก็หันมาให้เหมือนกับร้องไห้สะอึกสะอื้นร้องไห้สะอึกสะอื้นและเด็กๆ .... .... .... แล้วรักเขาบอกผมว่าเขาทำอะไรลงไป .... .... .... เขาบอกผมว่า .... ....ที่เขาก็พยายามอยู่ห่างออกไปในพยายามที่จะทำด้วยตัวเอง .... ....และและทำไม่ได้ .... .... .... เขาก็ไม่เคยถามผมว่าจะให้ อภัย เขา .... .... .... เขาบอกผมว่ากรรมการก็ถามเขาไปเพื่อหลีกเลี่ยงการอยู่ห่างออกไปในการดำเนินคดี .... .... .... เขากล่าวว่าเขาจะต้องมีการลงโทษของเขา .... .... .... เขาไม่ได้คนไม่ดีที่จอห์น .... .... .... ผู้หญิงและผู้ชายเป็นสัตว์ประหลาดดังกล่าว .... ....มีอยู่ไม่ทราบว่าจะทำอะไรได้บ้าง .... ..
อ่านเพิ่มเติมที่ http://www.monologuearchive.com/c/cannan_001.html#vbd9cjfodhdwlpvy.99