The equal-intensity events special

The equal-intensity events special case models of odour annoyance provide robust logical frameworks within which detailed analyses may be undertaken of the efficacy of threshold and percentile based odour criteria to predict and limit annoyance.

Models in which both the frequency and intensity of impact events are assumed to be associated with annoyance highlight what appear to be significant shortcomings in the efficacy of single percentile odour criteria to predict nuisance odour impact extents. Consideration of these models suggests that a multi-percentile approach may significantly mitigate these shortcomings, however more sophisticated approaches may ultimately be required to maximise skill of dispersion modelling to predict nuisance odour impact extent.

Compared to single percentile criteria, the suggested multi-percentile approach allows for a wider range of meteorological conditions that may be important in terms of impacts to influence calculated separation distances. This attribute may potentially aid resolution of a noted disparity between complaints data and some single percentile model calculations (Schauberger et al., 2008). These models also strongly support a particular interpretation of the community annoyance curve concept proposed by Watts and Sweeten (1995) that resolves difficulties with an alternative interpretation of this concept suggested by Wallis and Cadee (2008).

The analysis undertaken in this paper suggests that the identified short-comings of single percentile criteria and differences in impact environments at study locations may have been contributing factors to some seemingly disparate dose response study findings. The reviewed empirical data appear to be broadly consistent with this hypothesis, but are not conclusive.

The models of annoyance developed here and the regulatory definition of nuisance odour proposed by Watts and Sweeten (1995) address the question of which percentile is “best” for describing odour exposure, however they raise new questions which require resolution. These relate to the limits of the range of event frequencies or percentiles to be considered in models of annoyance, the nature of adverse community response incurred at these percentile levels and the significance of additive effects when thresholds are approached or exceeded at multiple percentile levels in multi-percentile approaches.

While shortcomings of single percentile odour criteria have been previously identified by a number of researchers, to date these shortcomings have been largely overlooked by regulators. It is suggested that this earlier work, in combination with the models of annoyance developed here provide an improved concept of odour criteria that may assist in the development more skilful and better harmonised jurisdictional criterion frameworks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุการณ์เท่ากับความเข้มแข็งกรอบตรรกะซึ่งวิเคราะห์โดยละเอียดอาจจะดำเนินการของประสิทธิภาพของขีดจำกัดและ percentile ให้แบบพิเศษกรณีที่กลิ่นความรำคาญจากกลิ่นเกณฑ์การทำนาย และจำกัดความรำคาญแบบจำลองที่ความถี่และความรุนแรงของผลกระทบจะถือว่าเกี่ยวข้องกับความรำคาญเน้นอะไรต้อง แสดงสำคัญในประสิทธิภาพของ percentile เดียวกลิ่นเงื่อนไขเพื่อทำนายผลกระทบรบกวนกลิ่นขอบเขตโดยรวม พิจารณารุ่นนี้แนะนำว่า วิธี percentile หลายอย่างมีนัยสำคัญอาจบรรเทาแสดงเหล่านี้ วิธีทันสมัยมากขึ้นแต่ในที่สุดอาจจำเป็นต้องเพิ่มทักษะของการกระจายตัวแบบจำลองการคาดการณ์ขอบเขตผลกระทบกลิ่นรบกวนเปรียบเทียบกับเกณฑ์เดียว percentile วิธี percentile หลายแนะนำให้สำหรับช่วงกว้างของสภาพอุตุนิยมวิทยาที่มีความสำคัญในแง่ของผลกระทบที่มีผลต่อการแยกคำนวณระยะทาง แอตทริบิวต์นี้อาจอาจช่วยแก้ปัญหาของ disparity ตามระหว่างข้อมูลข้อร้องเรียนและคำนวณบางรุ่นเดียว percentile (Schauberger et al., 2008) รุ่นนี้ยังขอสนับสนุนการตีความแนวคิดเส้นโค้งความรำคาญชุมชนที่เสนอ โดยวัตต์และ Sweeten (1995) ที่แก้ปัญหา ด้วยการตีความเป็นอื่นของแนวคิดนี้แนะนำโดยวาลลิ Cadee (2008) โดยเฉพาะวิเคราะห์การดำเนินการในเอกสารนี้แนะนำว่า เสด็จมาที่ระบุสั้น ๆ ทั้ง percentile ที่เดียวและความแตกต่างในสภาพแวดล้อมผลกระทบต่อสถานศึกษาที่อาจมีการสนับสนุนปัจจัยบางอย่างแตกต่างกันดูเหมือนว่ายาตอบศึกษาพบ สรุปผลข้อมูลปรากฏทั่วไปสอดคล้องกับสมมติฐานนี้ แต่ไม่ใช่ข้อสรุปพัฒนารูปแบบของความรำคาญนี่ และข้อกำหนดข้อบังคับของกลิ่นรบกวนเสนอด้วยวัตต์ Sweeten อยู่ (1995) คำถามที่ percentile ที่จะ "ดี" ในการรับกลิ่น แต่พวกเขาเพิ่มคำถามใหม่ที่ต้องการความละเอียด เหล่านี้เกี่ยวข้องกับขีดจำกัดของช่วงของความถี่ของเหตุการณ์หรือ percentiles จะเป็นรูปแบบของความรำคาญ ลักษณะของการตอบสนองชุมชนร้ายเกิดขึ้นที่ระดับ percentile เหล่านี้และความสำคัญของผลกระทบที่สามารถเมื่อขีดจำกัดเวลา หรือเกินระดับหลาย percentile percentile หลายวิธีต่าง ๆในขณะที่ระบุของ percentile เดียวกลิ่นเกณฑ์ตามจำนวนนักวิจัย การแสดงเหล่านี้แล้วส่วนใหญ่ข้าม โดยหน่วยงานกำกับดูแลวันก่อนหน้านี้ ขอแนะนำว่า งานนี้ก่อนหน้า ร่วมกับแบบจำลองของความรำคาญที่พัฒนาที่นี่ให้แนวคิดการปรับปรุงเกณฑ์กลิ่นที่อาจช่วยในการพัฒนาเชี่ยวมากและกรอบดี harmonised jurisdictional เกณฑ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่ากับความเข้มแบบกรณีพิเศษของความรำคาญกลิ่นให้กรอบตรรกะที่แข็งแกร่งภายในที่การวิเคราะห์รายละเอียดอาจจะมีการดำเนินการของการรับรู้ความสามารถของเกณฑ์และเปอร์เซ็นต์เกณฑ์ที่กลิ่นที่ใช้ในการคาดการณ์และ จำกัด รำคาญ. รุ่นซึ่งทั้งสองความถี่และความรุนแรงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบต่อเป็น สันนิษฐานว่าจะเชื่อมโยงกับไฮไลท์ที่น่ารำคาญสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นข้อบกพร่องที่สำคัญในการรับรู้ความสามารถของเกณฑ์ร้อยละกลิ่นเดียวที่จะคาดการณ์ผลกระทบ extents กลิ่นรำคาญ พิจารณารูปแบบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าวิธีการหลายเปอร์เซ็นต์อย่างมีนัยสำคัญอาจลดข้อบกพร่องเหล่านี้ แต่วิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้นในท้ายที่สุดอาจจะต้องเพิ่มทักษะการสร้างแบบจำลองการกระจายตัวที่จะคาดการณ์กลิ่นรำคาญขอบเขตผลกระทบ. เมื่อเทียบกับเกณฑ์ที่ร้อยละเดียวที่แนะนำวิธีการหลายเปอร์เซ็นต์ ช่วยให้ช่วงกว้างของอุตุนิยมวิทยาเงื่อนไขที่อาจจะมีความสำคัญในแง่ของผลกระทบที่จะมีอิทธิพลต่อการคำนวณระยะทางแยก คุณลักษณะนี้อาจช่วยให้ความละเอียดของความแตกต่างตั้งข้อสังเกตระหว่างข้อมูลการร้องเรียนและบางรูปแบบการคำนวณเปอร์เซ็นต์เดียว (Schauberger et al., 2008) รูปแบบเหล่านี้ยังขอสนับสนุนการตีความโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการแกล้งชุมชนแนวคิดเส้นโค้งที่เสนอโดยวัตต์และหวาน (1995) ที่จะช่วยแก้ปัญหากับการตีความทางเลือกของแนวคิดนี้แนะนำโดยวาลลิสและ Cadee (2008). การวิเคราะห์นำไปใช้ในงานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าที่ ระบุที่มาสั้นของเกณฑ์ร้อยละเดียวและความแตกต่างในสภาพแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อการศึกษาในสถานที่ที่อาจจะได้รับปัจจัยบางอย่างที่จะตอบสนองต่อยาที่แตกต่างกันดูเหมือนว่าผลการศึกษา สอบทานข้อมูลเชิงประจักษ์ที่ปรากฏเพื่อให้สอดคล้องกับในวงกว้างสมมติฐานนี้ แต่ไม่ได้ข้อสรุป. รุ่นรำคาญพัฒนานี่และคำนิยามการกำกับดูแลของกลิ่นรำคาญเสนอโดยวัตต์และหวาน (1995) อยู่ที่คำถามที่เปอร์เซ็นต์คือ "ดีที่สุด" สำหรับ อธิบายการสัมผัสกลิ่น แต่พวกเขาตั้งคำถามใหม่ที่ต้องการความละเอียด เหล่านี้เกี่ยวข้องกับขอบเขตของช่วงความถี่เหตุการณ์หรือเปอร์เซนต์ที่จะได้รับการพิจารณาในรูปแบบของความน่ารำคาญลักษณะของการตอบสนองชุมชนที่ไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นในระดับร้อยละเหล่านี้และความสำคัญของผลกระทบสารเติมแต่งเมื่อเกณฑ์จะเข้าหาหรือเกินในระดับร้อยละหลายในหลาย วิธี -percentile. ในขณะที่ข้อบกพร่องของเกณฑ์ร้อยละกลิ่นเดียวที่ได้รับการระบุก่อนหน้านี้โดยจำนวนของนักวิจัยวันที่ข้อบกพร่องเหล่านี้ได้รับการมองข้ามส่วนใหญ่โดยหน่วยงานกำกับดูแล มันบอกว่างานนี้ก่อนหน้านี้ในการรวมกันกับรูปแบบของความน่ารำคาญที่พัฒนาให้ที่นี่เป็นแนวคิดที่ดีขึ้นของเกณฑ์กลิ่นที่อาจช่วยในการพัฒนาฝีมือมากขึ้นและกลมกลืนดีกว่ากรอบเกณฑ์น่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท่ากับความเข้มของเหตุการณ์พิเศษกรณีรุ่นกลิ่นรบกวนให้มีตรรกะกรอบภายใน ซึ่งอาจจะดำเนินการวิเคราะห์รายละเอียดของเกณฑ์วัดประสิทธิภาพของกลิ่นและใช้เกณฑ์ทำนายจำกัด

รบกวนนางแบบที่ทั้งความถี่และความรุนแรงของเหตุการณ์ผลกระทบจะถือว่ามีความเกี่ยวข้องกับการแกล้งเน้นในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นข้อบกพร่องที่สำคัญในประสิทธิภาพของคนเดียวกลิ่นเกณฑ์ทำนายรำคาญกลิ่นผลกระทบ extents . พิจารณาจากรูปแบบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าวิธีการหลายเปอร์เซ็นต์ลดข้อบกพร่องเหล่านี้อาจแตกต่างกัน ,อย่างไรก็ตามวิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้น ในที่สุดอาจจะต้องเพิ่มทักษะการกระจายแบบจำลองเพื่อทำนายผลกระทบเรื่องกลิ่นขนาด

เมื่อเทียบกับเกณฑ์ร้อยละ เดียวแนะนำหลายเปอร์เซ็นต์วิธีช่วยให้สำหรับช่วงกว้างของเงื่อนไขทางอุตุนิยมวิทยาที่อาจจะสำคัญในแง่ของผลกระทบที่มีอิทธิพลต่อคำนวณระยะทางแยกคุณลักษณะนี้อาจช่วยระบุความไม่สมดุลระหว่างความละเอียดของข้อร้องเรียนข้อมูลและการคำนวณ ( ไทล์แบบเดียว schauberger et al . , 2008 )รุ่นนี้ยังให้การสนับสนุนการตีความ โดยเฉพาะชุมชน แนวคิดที่เสนอโดยแกล้งโค้งวัตต์และหวาน ( 1995 ) ที่ช่วยแก้ไขปัญหากับทางเลือกในการตีความแนวคิดนี้เสนอโดยวาลลิสและ cadee

( 2008 )การวิเคราะห์ปัญหา ในกระดาษนี้แสดงให้เห็นว่าการระบุเกณฑ์คนเดียวและ comings สั้นของความแตกต่างในสภาพแวดล้อมสถานที่ศึกษาผลกระทบที่อาจได้รับปัจจัยบางอย่างปรากฏอยู่หลากหลายแบบตอบสนองการศึกษาพบ การตรวจสอบข้อมูลเชิงประจักษ์ปรากฏเป็นวงกว้าง สอดคล้องกับสมมติฐานนี้ แต่ยังไม่ได้ข้อสรุป

รุ่นที่พัฒนามาแกล้งและนิยามของกฎระเบียบที่เสนอโดยวัตต์รำคาญกลิ่นและรสหวาน ( 1995 ) ที่อยู่คำถามที่ 2 คือ " ดีที่สุด " สำหรับอธิบายการสัมผัสกลิ่น แต่พวกเขาเพิ่มคำถามใหม่ซึ่งต้องใช้ความละเอียด เหล่านี้เกี่ยวข้องกับขอบเขตของช่วงความถี่ต้องพิจารณาเหตุการณ์หรือเปอร์เซ็นไทล์แบบรำคาญลักษณะของอาการไม่พึงประสงค์จากการตอบสนองของชุมชนที่เกิดขึ้นในระดับเปอร์เซ็นต์ไทล์เหล่านี้และความสำคัญของการบวกผลเมื่อจะเข้าหา หรือเกินเกณฑ์ในระดับเปอร์เซ็นต์ไทล์ไทล์หลายหลายวิธี

ในขณะที่จุดอ่อนของคนเดียวกลิ่นเกณฑ์ได้ระบุก่อนหน้านี้ โดยจำนวนของนักวิจัยเดทกับข้อบกพร่องเหล่านี้ถูกมองข้ามไป โดยควบคุม . มันชี้ให้เห็นว่า ก่อนหน้านี้ทำงานในการรวมกันกับรุ่นรบกวนพัฒนาที่นี่ให้ปรับปรุงเกณฑ์แนวคิดของกลิ่นที่อาจช่วยในการพัฒนาฝีมือที่ดีขึ้น และเพิ่มเติม Harmonised jurisdictional เกณฑ์กรอบ .