- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
the wilted plants ranged from 42–57
the wilted plants ranged from 42–57%, the in vitro digestibility
from 55.0-58.0% and the estimated metabolizable
energy concentration from 8.5-9.0 MJ/kg DM. Juárez
Reyes et al. (2009) reported higher in vitro gas production
(P < 0.05) for pangola grass, compared with 30% less gas
in other grasses (Guinea, Bermuda and Tanzania grasses).
They also reported greater (P < 0.05) in vitro gas production
and insoluble but slowly degradable (b) fraction of
pangola grass, as well as lower b fraction in Guinea and
Bermuda grasses.
Although a reasonable number of in vivo studies have
been published, they vary largely in terms of animal species
or category within species, research methods and,
even more important, response variables studied. This
extreme heterogeneity, which left only few and sometimes
one single number for a given variable related to
the nutritive value of pangola, precluded a quantitative
analysis of data. It became obvious that more systematic
and comparative studies are needed before this goal can
be achieved.
Lee et al. (1991) indicated that the digestibility of DM
and DM constituents and hence the energy value of pangola
and Napier grasses were higher at the earlier stages
of growth and decreased as the plant approached maturity.
More specifically, Archimède et al. (2000) reported
that OM digestibility decreased curvilinearly with age.
Seventy-one percent of the total decrease occurred between
14 and 28 days with the corresponding values for
neutral detergent fibre and acid detergent fibre of 75
and 69%. More recent studies on in vivo digestibility of
pangola fed in different forms are summarized in Table 2.
This data again suggest a considerable variation even for
pangola harvested after similar or the same length of the
growth period but, as already stated for chemical
composition, data do not allow to clearly identifying the
reason for this variation. Panjaitan et al. (2010) fed Spear
and Mitchell grass hays (low quality tropical forage) to
steers and observed lower microbial CP (MCP) production
(80 and 170 g MCP/day, respectively) and efficiency
of MCP production (78 and 79 g MCP/kg digestible organic
matter (DOM), respectively) than when steers
were fed pangola grass (328 g MCP/day; 102 g MCP/kg
DOM) and ryegrass (627 g MCP/day; 135 g MCP/kg
DOM) hays, which was directly related to the supply of
DOM and rumen-degradable CP.
Some authors studied effects of pangola on growth of
ruminants. In Taiwan, Hsieh (1990) used four tropical
grasses (pangola, Guinea, dwarf elephant and South
African pigeon grass) which were grazed by seven Holstein
steers during the first year and 60 Nubian-native goat hybrids
during the second year. Pangola gave the highest
average daily gain (ADG) for cattle, while Guinea grass was
the second highest. At Parada in North Queensland,
Australia, a body weight gain of 2,990 kg/(ha × year) was
obtained from grazing irrigated pangola grass fertilized
with 672 kg N/(ha × year); (Ebersohn and Lee 1972). In
Jamaica, Creek and Nestel (1965) found that pangola
grazed at 32-day intervals produced more DM and more
body weight gain than when grazed at 40-day intervals.
In Thailand, the quality of beef from cattle fed with pangola
in terms of chemical composition, collagen content,
cholesterol, triglyceride and water holding capacity showed
different values between White Lamphun and Brahman
crossbred cattle (Chaiwang et al. 2011). However, pangola
can be used for rearing native cattle and could be an alternative
feed for farmers. Moreover, Tuikampee et al. (2006)
reported that the average milk yield of cows fed pangola
grass-based diets was approximately 16 kg/day; the milk
from 55.0-58.0% and the estimated metabolizable
energy concentration from 8.5-9.0 MJ/kg DM. Juárez
Reyes et al. (2009) reported higher in vitro gas production
(P < 0.05) for pangola grass, compared with 30% less gas
in other grasses (Guinea, Bermuda and Tanzania grasses).
They also reported greater (P < 0.05) in vitro gas production
and insoluble but slowly degradable (b) fraction of
pangola grass, as well as lower b fraction in Guinea and
Bermuda grasses.
Although a reasonable number of in vivo studies have
been published, they vary largely in terms of animal species
or category within species, research methods and,
even more important, response variables studied. This
extreme heterogeneity, which left only few and sometimes
one single number for a given variable related to
the nutritive value of pangola, precluded a quantitative
analysis of data. It became obvious that more systematic
and comparative studies are needed before this goal can
be achieved.
Lee et al. (1991) indicated that the digestibility of DM
and DM constituents and hence the energy value of pangola
and Napier grasses were higher at the earlier stages
of growth and decreased as the plant approached maturity.
More specifically, Archimède et al. (2000) reported
that OM digestibility decreased curvilinearly with age.
Seventy-one percent of the total decrease occurred between
14 and 28 days with the corresponding values for
neutral detergent fibre and acid detergent fibre of 75
and 69%. More recent studies on in vivo digestibility of
pangola fed in different forms are summarized in Table 2.
This data again suggest a considerable variation even for
pangola harvested after similar or the same length of the
growth period but, as already stated for chemical
composition, data do not allow to clearly identifying the
reason for this variation. Panjaitan et al. (2010) fed Spear
and Mitchell grass hays (low quality tropical forage) to
steers and observed lower microbial CP (MCP) production
(80 and 170 g MCP/day, respectively) and efficiency
of MCP production (78 and 79 g MCP/kg digestible organic
matter (DOM), respectively) than when steers
were fed pangola grass (328 g MCP/day; 102 g MCP/kg
DOM) and ryegrass (627 g MCP/day; 135 g MCP/kg
DOM) hays, which was directly related to the supply of
DOM and rumen-degradable CP.
Some authors studied effects of pangola on growth of
ruminants. In Taiwan, Hsieh (1990) used four tropical
grasses (pangola, Guinea, dwarf elephant and South
African pigeon grass) which were grazed by seven Holstein
steers during the first year and 60 Nubian-native goat hybrids
during the second year. Pangola gave the highest
average daily gain (ADG) for cattle, while Guinea grass was
the second highest. At Parada in North Queensland,
Australia, a body weight gain of 2,990 kg/(ha × year) was
obtained from grazing irrigated pangola grass fertilized
with 672 kg N/(ha × year); (Ebersohn and Lee 1972). In
Jamaica, Creek and Nestel (1965) found that pangola
grazed at 32-day intervals produced more DM and more
body weight gain than when grazed at 40-day intervals.
In Thailand, the quality of beef from cattle fed with pangola
in terms of chemical composition, collagen content,
cholesterol, triglyceride and water holding capacity showed
different values between White Lamphun and Brahman
crossbred cattle (Chaiwang et al. 2011). However, pangola
can be used for rearing native cattle and could be an alternative
feed for farmers. Moreover, Tuikampee et al. (2006)
reported that the average milk yield of cows fed pangola
grass-based diets was approximately 16 kg/day; the milk
0/5000
มา 42-57%, digestibility เพาะเลี้ยงพืช wiltedจาก 55.0-58.0% และประเมิน metabolizableความเข้มข้นของพลังงานจาก MJ/kg DM. Juárez 8.5-9.0Reyes et al. (2009) รายงานการผลิตแก๊สในหลอดสูง(P < 0.05) สำหรับการศึกษาหญ้า เมื่อเทียบกับน้อยกว่าแก๊ส 30%ในหญ้าที่อื่น ๆ (หญ้ากินี เบอร์มิวดา และแทนซาเนีย)พวกเขายังรายงานมากกว่า (P < 0.05) การผลิตก๊าซในหลอดและละลายได้แต่ช่วยกันช้า (ข) เศษของการศึกษาหญ้า เศษ b ล่างเป็นเช่นในกินี และหญ้าเบอร์มิวดาแม้ว่าจะมีจำนวนที่เหมาะสมของการศึกษาในสัตว์ทดลองการเผยแพร่ พวกเขาแตกต่างกันมากนักในด้านพันธุ์สัตว์หรือประเภทภายในสปีชีส์ ระเบียบวิธีวิจัย และยิ่งสำคัญ ศึกษาตัวแปรตอบสนอง นี้heterogeneity มาก ซึ่งเหลือเพียงไม่กี่ และบางครั้งหนึ่งหมายเลขเดียวสำหรับตัวแปรกำหนดที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา ค่าวิจัย precluded เป็นเชิงปริมาณการวิเคราะห์ข้อมูล มันกลายเป็นชัดที่ระบบมากขึ้นและศึกษาเปรียบเทียบจำเป็นก่อนเป้าหมายนี้สามารถสามารถทำได้ลีและ al. (1991) ระบุที่ digestibility ของ DMและ DM constituents และดังนั้นค่าพลังงานของการศึกษาและนาเปียหญ้าสูงในขั้นตอนก่อนหน้านี้เจริญเติบโต และลดลงเป็นพืชประดับครบกำหนดอื่น ๆ โดยเฉพาะ Archimède และ al. (2000) รายงานdigestibility ออมที่ลดลง curvilinearly อายุเจ็ดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ลดลงทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่าง14 และ 28 วัน มีค่าที่ตรงกันสำหรับเส้นใยอาหารผงซักฟอกกลางและกรดไฟเบอร์ผงซักฟอกของ 75และ 69% การศึกษาในสัตว์ทดลอง digestibility ของล่าสุดการศึกษาในรูปแบบต่าง ๆ สามารถสรุปได้ในตารางที่ 2ข้อมูลแนะนำการเปลี่ยนแปลงมากแม้ในอีกศึกษาเก็บเกี่ยวหลังคล้ายกัน หรือความยาวของการระยะเจริญเติบโตแต่ เป็นระบุไว้สำหรับสารเคมีองค์ประกอบ ข้อมูลไม่อนุญาตให้ระบุอย่างชัดเจนเหตุผลสำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้ Panjaitan et al. (2010) เลี้ยงหอกและ Mitchell หญ้า hays (คุณภาพต่ำเขตร้อนอาหารสัตว์) เพื่อสำเร็จและสังเกตต่ำจุลินทรีย์ CP (MCP) ผลิต(80 และ 170 g MCP วัน ตามลำดับ) และมีประสิทธิภาพMCP ผลิต (78 และ 79 g MCP กิโลกรัม digestible อินทรีย์เรื่อง (โดม), ตามลำดับ) กว่าเมื่อปัญหาได้รับการศึกษาหญ้า (328 g MCP วัน g 102 กิโลกรัม MCPDOM) และ ryegrass (627 g MCP วัน g 135 กิโลกรัม MCPHays, DOM) ซึ่งไม่เกี่ยวข้องโดยตรงเพื่อจัดหาโดมและ CP ต่อช่วยกันบางอย่างผู้เขียนได้ศึกษาผลของการศึกษาการเจริญเติบโตของruminants ในไต้หวัน Hsieh (1990) ใช้ทรอปิคอล 4หญ้า (การศึกษา กินี ช้างแคระ และใต้นกพิราบแอฟริกาหญ้า) ซึ่งถูก grazed โดยโฮลชไตน์เจ็ดสำเร็จในช่วงปีแรกและ 60 ภูมิพื้นเมืองแพะลูกผสมในระหว่างปีที่สอง ให้การศึกษาที่สูงที่สุดจากเฉลี่ยทุกวันได้รับ (ADG) สำหรับวัว ขณะที่อยู่ในหญ้ากินีที่สองสูงสุด ที่ Parada ในรัฐควีนส์แลนด์เหนือออสเตรเลีย น้ำหนักโดยร่างกายของ 2,990 กิโลกรัม /(ha × year) ถูกรับจาก grazing ชลประทานศึกษาหญ้าปฏิสนธิมี 672 กิโลกรัม N /(ha × year) (Ebersohn และลี 1972) ในประเทศจาเมกา ครี และ Nestel (1965) พบว่าการศึกษาgrazed ที่ 32 วันผลิต DM เพิ่มเติมและอื่น ๆน้ำหนักได้มากกว่าเมื่อ grazed ในช่วงเวลา 40 วันในประเทศไทย คุณภาพของเนื้อจากวัวเลี้ยง ด้วยการศึกษาในด้านองค์ประกอบทางเคมี คอลลาเจนเนื้อหาไตรกลีเซอไรด์ ไขมัน และน้ำถือกำลังพบค่าแตกต่างกันระหว่างขาวลำพูนและ Brahmanผลิตวัว (Chaiwang et al. 2011) อย่างไรก็ตาม การศึกษาสามารถใช้สำหรับการเพาะเลี้ยงวัวพื้นเมือง และอาจจะเป็นทางเลือกอาหารสำหรับเกษตรกร นอกจากนี้ Tuikampee et al. (2006)รายงานว่า ผลผลิตน้ำนมเฉลี่ยของวัวเลี้ยงศึกษาอาหารหญ้าขึ้นอยู่ประมาณ 16 กิโลกรัม/วัน น้ำนม
การแปล กรุณารอสักครู่..
พืชร่วงโรยตั้งแต่ the wilted plants ranged from 42- –57%, 57%, the in vitro digestibility
55.0from 55.0-58.0% and the estimated metabolizable
ประมาณความเข้มข้น8.5 energy concentration from 8.5- -9.0 MJ / kg DM 9.0 MJ/kg DM. Juárez
Reyes et al. (2009) reported higher in vitro gas production
(P < 0.05) for pangola grass, compared with 30% less gas
in other grasses (Guinea, Bermuda and Tanzania grasses).
They also reported greater (P < 0.05) in vitro gas production
and insoluble but slowly degradable (b) fraction of
pangola grass, as well as lower b fraction in Guinea and
Bermuda grasses.
Although a reasonable number of in vivo studies have
been published, they vary largely in terms of animal species
or category within species, research methods and,
even more important, response variables studied. This
extreme heterogeneity, which left only few and sometimes
one single number for a given variable related to
the nutritive value of pangola, precluded a quantitative
analysis of data. It became obvious that more systematic
and comparative studies are needed before this goal can
be achieved.
Lee et al. (1991) indicated that the digestibility of DM
and DM constituents and hence the energy value of pangola
and Napier grasses were higher at the earlier stages
of growth and decreased as the plant approached maturity.
More specifically, Archimède et al. (2000) reported
that OM digestibility decreased curvilinearly with age.
Seventy-one percent of the total decrease occurred between
14 and 28 days with the corresponding values for
neutral detergent fibre and acid detergent fibre of 75
and 69%. More recent studies on in vivo digestibility of
pangola fed in different forms are summarized in Table 2.
This data again suggest a considerable variation even for
pangola harvested after similar or the same length of the
growth period but, as already stated for chemical
composition, data do not allow to clearly identifying the
reason for this variation. Panjaitan et al. (2010) fed Spear
and Mitchell grass hays (low quality tropical forage) to
steers and observed lower microbial CP (MCP) production
(80 and 170 g MCP/day, respectively) and efficiency
of MCP production (78 and 79 g MCP/kg digestible organic
matter (DOM), respectively) than when steers
were fed pangola grass (328 g MCP/day; 102 g MCP/kg
DOM) and ryegrass (627 g MCP/day; 135 g MCP/kg
DOM) hays, which was directly related to the supply of
DOM and rumen-degradable CP.
Some authors studied effects of pangola on growth of
ruminants. In Taiwan, Hsieh (1990) used four tropical
grasses (pangola, Guinea, dwarf elephant and South
African pigeon grass) which were grazed by seven Holstein
steers during the first year and 60 Nubian-native goat hybrids
during the second year. Pangola gave the highest
average daily gain (ADG) for cattle, while Guinea grass was
the second highest. At Parada in North Queensland,
Australia, a body weight gain of 2,990 kg/(ha × year) was
obtained from grazing irrigated pangola grass fertilized
with 672 kg N/(ha × year); (Ebersohn and Lee 1972). In
Jamaica, Creek and Nestel (1965) found that pangola
grazed at 32-day intervals produced more DM and more
body weight gain than when grazed at 40-day intervals.
In Thailand, the quality of beef from cattle fed with pangola
in terms of chemical composition, collagen content,
cholesterol, triglyceride and water holding capacity showed
different values between White Lamphun and Brahman
crossbred cattle (Chaiwang et al. 2011). However, pangola
can be used for rearing native cattle and could be an alternative
feed for farmers. Moreover, Tuikampee et al. (2006)
reported that the average milk yield of cows fed pangola
grass-based diets was approximately 16 kg/day; the milk
55.0from 55.0-58.0% and the estimated metabolizable
ประมาณความเข้มข้น8.5 energy concentration from 8.5- -9.0 MJ / kg DM 9.0 MJ/kg DM. Juárez
Reyes et al. (2009) reported higher in vitro gas production
(P < 0.05) for pangola grass, compared with 30% less gas
in other grasses (Guinea, Bermuda and Tanzania grasses).
They also reported greater (P < 0.05) in vitro gas production
and insoluble but slowly degradable (b) fraction of
pangola grass, as well as lower b fraction in Guinea and
Bermuda grasses.
Although a reasonable number of in vivo studies have
been published, they vary largely in terms of animal species
or category within species, research methods and,
even more important, response variables studied. This
extreme heterogeneity, which left only few and sometimes
one single number for a given variable related to
the nutritive value of pangola, precluded a quantitative
analysis of data. It became obvious that more systematic
and comparative studies are needed before this goal can
be achieved.
Lee et al. (1991) indicated that the digestibility of DM
and DM constituents and hence the energy value of pangola
and Napier grasses were higher at the earlier stages
of growth and decreased as the plant approached maturity.
More specifically, Archimède et al. (2000) reported
that OM digestibility decreased curvilinearly with age.
Seventy-one percent of the total decrease occurred between
14 and 28 days with the corresponding values for
neutral detergent fibre and acid detergent fibre of 75
and 69%. More recent studies on in vivo digestibility of
pangola fed in different forms are summarized in Table 2.
This data again suggest a considerable variation even for
pangola harvested after similar or the same length of the
growth period but, as already stated for chemical
composition, data do not allow to clearly identifying the
reason for this variation. Panjaitan et al. (2010) fed Spear
and Mitchell grass hays (low quality tropical forage) to
steers and observed lower microbial CP (MCP) production
(80 and 170 g MCP/day, respectively) and efficiency
of MCP production (78 and 79 g MCP/kg digestible organic
matter (DOM), respectively) than when steers
were fed pangola grass (328 g MCP/day; 102 g MCP/kg
DOM) and ryegrass (627 g MCP/day; 135 g MCP/kg
DOM) hays, which was directly related to the supply of
DOM and rumen-degradable CP.
Some authors studied effects of pangola on growth of
ruminants. In Taiwan, Hsieh (1990) used four tropical
grasses (pangola, Guinea, dwarf elephant and South
African pigeon grass) which were grazed by seven Holstein
steers during the first year and 60 Nubian-native goat hybrids
during the second year. Pangola gave the highest
average daily gain (ADG) for cattle, while Guinea grass was
the second highest. At Parada in North Queensland,
Australia, a body weight gain of 2,990 kg/(ha × year) was
obtained from grazing irrigated pangola grass fertilized
with 672 kg N/(ha × year); (Ebersohn and Lee 1972). In
Jamaica, Creek and Nestel (1965) found that pangola
grazed at 32-day intervals produced more DM and more
body weight gain than when grazed at 40-day intervals.
In Thailand, the quality of beef from cattle fed with pangola
in terms of chemical composition, collagen content,
cholesterol, triglyceride and water holding capacity showed
different values between White Lamphun and Brahman
crossbred cattle (Chaiwang et al. 2011). However, pangola
can be used for rearing native cattle and could be an alternative
feed for farmers. Moreover, Tuikampee et al. (2006)
reported that the average milk yield of cows fed pangola
grass-based diets was approximately 16 kg/day; the milk
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่เหี่ยวพืชระหว่าง 42 – 57 เปอร์เซ็นต์ ผลจากการย่อย
55.0-58.0 % และคาดว่าความเข้มข้นจากพลังงานได้
8.5-9.0 MJ / kg DM . จูซัวเรซ
เรเยส et al . ( 2009 ) รายงานสูงกว่าการผลิตแก๊สในหลอดทดลอง
( p < 0.05 ) สำหรับหญ้าแพงโกล่า เทียบกับ 30% น้อยกว่าแก๊ส
ในหญ้าอื่น ๆ ( กินหญ้าเบอร์มิวดาและแทนซาเนีย )
พวกเขายังมีรายงานเพิ่มขึ้น ( p < 005 ) ในหลอดทดลองและไม่ละลาย
การผลิตก๊าซ แต่ค่อยๆ สลาย ( B ) ส่วน
หญ้าแพงโกล่า รวมทั้งลด b ส่วนในกินีและ
ถึงแม้ว่าเบอร์มิวดาหญ้าที่เหมาะสม จำนวนของการศึกษาในสัตว์มี
ถูกตีพิมพ์ พวกเขาแตกต่างกันไปในแง่ของชนิดพันธุ์สัตว์
หรือประเภทภายในชนิด วิธีการวิจัยและ
ที่สำคัญกว่าการตอบสนองตัวแปรที่ศึกษา ที่สามารถมากนี้
,ซึ่งเหลือเพียงไม่กี่และบางครั้ง
เดียวสำหรับ ระบุตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับคุณค่าทางโภชนาการของแม่
ลบ , การวิเคราะห์เชิงปริมาณของข้อมูล มันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่าระบบการศึกษาจะต้องก่อน
เป็นเป้าหมายนี้สามารถบรรลุ .
ลี et al . ( 1991 ) พบว่า สัมประสิทธิ์การย่อยได้ของ DM
และองค์ประกอบ DM และด้วยเหตุนี้ค่าพลังงานของแม่
หญ้าเนเปียร์ และสูงกว่าในขั้นตอนก่อนหน้านี้
ของการเจริญเติบโตและลดลงเป็นโรงงานเข้าหาผู้ใหญ่ .
มากขึ้นโดยเฉพาะ archim è de et al . ( 2000 ) รายงานว่า โอม การย่อยลดลงด้วย
curvilinearly อายุ เจ็ดสิบหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของปริมาณทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่าง
14 และ 28 วัน มีค่าที่สอดคล้องกันสำหรับ
ไฟเบอร์ผงซักฟอกเป็นกลางและกรดผงซักฟอกเส้นใย 75
69 %ล่าสุดการศึกษาการย่อยได้ของ
ปลูกเลี้ยงในรูปแบบต่าง ๆสรุปได้ในตารางที่ 2 .
ข้อมูลนี้อีกครั้งแนะนำการเปลี่ยนแปลงมากแม้แต่
ปลูกเก็บเกี่ยวหลังจากที่คล้ายกันหรือความยาวเดียวกันของ
ช่วงการเจริญเติบโต แต่ตามที่ระบุไว้แล้วสำหรับองค์ประกอบทางเคมี
, ข้อมูลไม่อนุญาตให้ชัดเจนระบุ
เหตุผลสำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้ panjaitan et al . ได้รับหอก
( 2010 )เฮย์ส ( คุณภาพต่ำ และมิเชล หญ้าเขตร้อนพืชอาหารสัตว์ )
และลดจุลินทรีย์ชนิดพบว่า CP ( MCP ) การผลิต
( 80 และ MCP 170 กรัม / วัน ตามลำดับ ) และประสิทธิภาพ
ผลิต MCP ( 78 และ 79 กรัม / กก. อินทรีย์ MCP
47.94-66.70 ( ดอม ) ตามลำดับ ) เมื่อโค
ได้รับหญ้าแพงโกล่า ( 328 กรัม MCP / วัน ; 102 กรัม / กก. MCP
ดอม ) และ ryegrass ( 875 กรัม MCP / วัน ; 135 กรัม / กก. MCP
ดอม ) หญ้าซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับการจัดหาและกระบวนการย่อยสลายได้
ดอม ที่บางคนเขียนศึกษาผลกระทบของแม่ต่อการเจริญเติบโตของ
สัตว์เคี้ยวเอื้อง . ในไต้หวัน , มาเลเซีย ( 1990 ) ใช้สี่เขตร้อน
หญ้า ( แพงโกล่า , กินี , ช้างแคระและใต้
แอฟริกันนกพิราบที่ถากหญ้า ) 7
เพศผู้โฮลสไตน์ในช่วงปีแรกและ 60 นูเบียระหว่างปีแพะลูกผสมพื้นเมือง
2แพงโกล่าให้สูงสุด
เฉลี่ยรายวันได้รับ ( ADG ) โค ในขณะที่หญ้าคือ
ที่สองสูงสุด ที่ภราดาในนอร์ทควีนส์แลนด์
ออสเตรเลีย เพิ่มน้ำหนักของ 2990 กิโลกรัม / ปี ฮา× ) ได้จากการแทะเล็มหญ้าอยู่
มีชลประทานกับ 672 กก. N / ( ปีฮา× ) ; ( ebersohn และลี 2515 ) ใน
จาไมก้า ลำธาร nestel ( 1965 ) พบว่าแม่
ถากที่ช่วงเวลา 32 วันผลิตน้ำนมมากขึ้น
เพิ่มน้ำหนักมากกว่าเมื่อ grazed ในช่วงเวลา 40 วัน
ในประเทศไทย , คุณภาพเนื้อจากวัวที่เลี้ยงด้วยแม่
ในแง่ขององค์ประกอบ เนื้อหา คอลลาเจน เคมี
คอเลสเตอรอลไตรกลีเซอร์ไรด์ และน้ำความจุถือพบค่าความแตกต่างระหว่างขาวลำพูน
และลูกผสมบราห์มันโค ( chaiwang et al . 2011 ) แต่แพงโกล่า
สามารถใช้สำหรับเลี้ยงโคพื้นเมือง และอาจเป็นอาหารทางเลือก
เพื่อเกษตรกร นอกจากนี้ tuikampee et al . ( 2006 )
รายงานว่าค่าเฉลี่ยผลผลิตน้ำนมของวัวกินหญ้าแพงโกล่า
อาหารหลัก ประมาณ 16 กิโลกรัม / วัน นม
55.0-58.0 % และคาดว่าความเข้มข้นจากพลังงานได้
8.5-9.0 MJ / kg DM . จูซัวเรซ
เรเยส et al . ( 2009 ) รายงานสูงกว่าการผลิตแก๊สในหลอดทดลอง
( p < 0.05 ) สำหรับหญ้าแพงโกล่า เทียบกับ 30% น้อยกว่าแก๊ส
ในหญ้าอื่น ๆ ( กินหญ้าเบอร์มิวดาและแทนซาเนีย )
พวกเขายังมีรายงานเพิ่มขึ้น ( p < 005 ) ในหลอดทดลองและไม่ละลาย
การผลิตก๊าซ แต่ค่อยๆ สลาย ( B ) ส่วน
หญ้าแพงโกล่า รวมทั้งลด b ส่วนในกินีและ
ถึงแม้ว่าเบอร์มิวดาหญ้าที่เหมาะสม จำนวนของการศึกษาในสัตว์มี
ถูกตีพิมพ์ พวกเขาแตกต่างกันไปในแง่ของชนิดพันธุ์สัตว์
หรือประเภทภายในชนิด วิธีการวิจัยและ
ที่สำคัญกว่าการตอบสนองตัวแปรที่ศึกษา ที่สามารถมากนี้
,ซึ่งเหลือเพียงไม่กี่และบางครั้ง
เดียวสำหรับ ระบุตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับคุณค่าทางโภชนาการของแม่
ลบ , การวิเคราะห์เชิงปริมาณของข้อมูล มันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่าระบบการศึกษาจะต้องก่อน
เป็นเป้าหมายนี้สามารถบรรลุ .
ลี et al . ( 1991 ) พบว่า สัมประสิทธิ์การย่อยได้ของ DM
และองค์ประกอบ DM และด้วยเหตุนี้ค่าพลังงานของแม่
หญ้าเนเปียร์ และสูงกว่าในขั้นตอนก่อนหน้านี้
ของการเจริญเติบโตและลดลงเป็นโรงงานเข้าหาผู้ใหญ่ .
มากขึ้นโดยเฉพาะ archim è de et al . ( 2000 ) รายงานว่า โอม การย่อยลดลงด้วย
curvilinearly อายุ เจ็ดสิบหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของปริมาณทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่าง
14 และ 28 วัน มีค่าที่สอดคล้องกันสำหรับ
ไฟเบอร์ผงซักฟอกเป็นกลางและกรดผงซักฟอกเส้นใย 75
69 %ล่าสุดการศึกษาการย่อยได้ของ
ปลูกเลี้ยงในรูปแบบต่าง ๆสรุปได้ในตารางที่ 2 .
ข้อมูลนี้อีกครั้งแนะนำการเปลี่ยนแปลงมากแม้แต่
ปลูกเก็บเกี่ยวหลังจากที่คล้ายกันหรือความยาวเดียวกันของ
ช่วงการเจริญเติบโต แต่ตามที่ระบุไว้แล้วสำหรับองค์ประกอบทางเคมี
, ข้อมูลไม่อนุญาตให้ชัดเจนระบุ
เหตุผลสำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้ panjaitan et al . ได้รับหอก
( 2010 )เฮย์ส ( คุณภาพต่ำ และมิเชล หญ้าเขตร้อนพืชอาหารสัตว์ )
และลดจุลินทรีย์ชนิดพบว่า CP ( MCP ) การผลิต
( 80 และ MCP 170 กรัม / วัน ตามลำดับ ) และประสิทธิภาพ
ผลิต MCP ( 78 และ 79 กรัม / กก. อินทรีย์ MCP
47.94-66.70 ( ดอม ) ตามลำดับ ) เมื่อโค
ได้รับหญ้าแพงโกล่า ( 328 กรัม MCP / วัน ; 102 กรัม / กก. MCP
ดอม ) และ ryegrass ( 875 กรัม MCP / วัน ; 135 กรัม / กก. MCP
ดอม ) หญ้าซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับการจัดหาและกระบวนการย่อยสลายได้
ดอม ที่บางคนเขียนศึกษาผลกระทบของแม่ต่อการเจริญเติบโตของ
สัตว์เคี้ยวเอื้อง . ในไต้หวัน , มาเลเซีย ( 1990 ) ใช้สี่เขตร้อน
หญ้า ( แพงโกล่า , กินี , ช้างแคระและใต้
แอฟริกันนกพิราบที่ถากหญ้า ) 7
เพศผู้โฮลสไตน์ในช่วงปีแรกและ 60 นูเบียระหว่างปีแพะลูกผสมพื้นเมือง
2แพงโกล่าให้สูงสุด
เฉลี่ยรายวันได้รับ ( ADG ) โค ในขณะที่หญ้าคือ
ที่สองสูงสุด ที่ภราดาในนอร์ทควีนส์แลนด์
ออสเตรเลีย เพิ่มน้ำหนักของ 2990 กิโลกรัม / ปี ฮา× ) ได้จากการแทะเล็มหญ้าอยู่
มีชลประทานกับ 672 กก. N / ( ปีฮา× ) ; ( ebersohn และลี 2515 ) ใน
จาไมก้า ลำธาร nestel ( 1965 ) พบว่าแม่
ถากที่ช่วงเวลา 32 วันผลิตน้ำนมมากขึ้น
เพิ่มน้ำหนักมากกว่าเมื่อ grazed ในช่วงเวลา 40 วัน
ในประเทศไทย , คุณภาพเนื้อจากวัวที่เลี้ยงด้วยแม่
ในแง่ขององค์ประกอบ เนื้อหา คอลลาเจน เคมี
คอเลสเตอรอลไตรกลีเซอร์ไรด์ และน้ำความจุถือพบค่าความแตกต่างระหว่างขาวลำพูน
และลูกผสมบราห์มันโค ( chaiwang et al . 2011 ) แต่แพงโกล่า
สามารถใช้สำหรับเลี้ยงโคพื้นเมือง และอาจเป็นอาหารทางเลือก
เพื่อเกษตรกร นอกจากนี้ tuikampee et al . ( 2006 )
รายงานว่าค่าเฉลี่ยผลผลิตน้ำนมของวัวกินหญ้าแพงโกล่า
อาหารหลัก ประมาณ 16 กิโลกรัม / วัน นม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- วิธีที่ทำให้เป็นจริงคือ
- ฉันรู้สึกดีมากที่มันเป็นแค่ความฝัน
- ชื่อสามัญ : Gingerชื่อวิทยาศาสตร์ : Zing
- Sending Institute
- Where does province build fish house
- In November 2010, to big fanfare at Unil
- i was just a joker
- เชื่อม อาร์กอน ท่อนำ้
- The method of quality assessment of the
- ไม้พันสำลี
- lt's the latest promotional effort from
- The method of quality assessment of the
- Thanks for your information, well noted
- Find strangers with common interests
- The world’s leading hotel operator and a
- i was just a joker
- คุยกับฉันทางอีเมล์
- ฉันจ่ายเอง
- eat breakfast
- ตอนปิดเทอมฉันซ้อมดนตรีไทยที่โรงเรียน และ
- มันเป็นรูปภาพพระอาทิตย์กำลังตกดิน
- ข้อมูลประกอบไปด้วย xxx
- I also want to sleep at the where the to
- ชื่อสามัญ : Gingerชื่อวิทยาศาสตร์ : Zing
