Acoustic music comprises music that

Acoustic music comprises music that solely or primarily uses instruments which produce sound through entirely acoustic means, as opposed to electric or electronic means. The retronym "acoustic music" appeared after the advent of electric instruments, such as the electric guitar, electric violin, electric organ and synthesizer.[1]
Performers of acoustic music often increase the volume of their output using electronic amplifiers. However, these amplification devices remain separate from the amplified instrument and reproduce its natural sound accurately. Often a microphone is placed in front of an acoustic instrument which is then wired up to an amplifier.
Following the increasing popularity of the television show MTV Unplugged during the 1990s, acoustic (though in most cases still electrically amplified) performances by musical artists (most notably grunge bands) who usually rely on electronic instruments became colloquially referred to as "unplugged" performances. The trend has also been dubbed as "acoustic rock" in some cases.
Writing for Splendid, music reviewer Craig Conley suggests, "When music is labeled acoustic, unplugged, or unwired, the assumption seems to be that other types of music are cluttered by technology and overproduction and therefore aren't as pure."[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงอะคูสติกประกอบเพลงที่ แต่เพียงผู้เดียวหรือหลักในการใช้เครื่องมือที่ผลิตเสียงอะคูสติกด้วยวิธีการอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับวิธีการไฟฟ้าหรืออิเล็กทรอนิกส์ retronym "เพลงอะคูสติก" ปรากฏขึ้นหลังจากการถือกำเนิดของเครื่องมือไฟฟ้าเช่นกีตาร์ไฟฟ้าไวโอลินไฟฟ้าออร์แกนไฟฟ้าและสังเคราะห์. [1]
นักแสดงของดนตรีอะคูสติกมักจะเพิ่มปริมาณของผลผลิตของตนโดยใช้เครื่องขยายเสียงอิเล็กทรอนิกส์ แต่อุปกรณ์เหล่านี้ยังคงมีการขยายแยกออกมาจากเครื่องดนตรีขยายและสร้างเสียงตามธรรมชาติของมันอย่างถูกต้อง มักจะไมโครโฟนจะอยู่ในด้านหน้าของเครื่องดนตรีอะคูสติกซึ่งเป็นสายนั้นขึ้นกับเครื่องขยายเสียง.
ตามความนิยมที่เพิ่มขึ้นของรายการโทรทัศน์เอ็มทีวีถอดออกในช่วงทศวรรษที่ 1990, อะคูสติก (แต่ในกรณีส่วนใหญ่ยังคงไฟฟ้​​าขยาย) การแสดงโดยศิลปินดนตรี (วงกรันจ์สะดุดตามากที่สุด) ที่มักจะพึ่งพาเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์กลายเป็นที่เรียกขานว่า "ปลั๊ก" การแสดง แนวโน้มยังได้รับการขนานนามว่า "ร็อคอคูสติก" ในบางกรณี.
เขียนสำหรับวิเศษวิจารณ์เพลงเครกคอนลี่ย์ชี้ให้เห็น "เมื่อเพลงจะมีป้ายอะคูสติกถอดออกหรือ unwired ข้อสันนิษฐานน่าจะเป็นที่ประเภทอื่น ๆ ของเพลงจะรกด้วยเทคโนโลยีและล้นเกินและดังนั้นจึงไม่บริสุทธิ์." [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อะคูสติกเพลงประกอบด้วยเพลงที่เป็นหลัก หรือผู้ใช้เครื่องมือที่ผลิตเสียง โดยวิธีอะคูสติกทั้งหมด ตรงข้ามกับพาหนะที่ใช้ไฟฟ้า หรืออิเล็กทรอนิกส์ Retronym "เพลงอะคูสติก" ปรากฏขึ้นหลังจากการมาถึงของเครื่องมือไฟฟ้า กีต้าร์ไฟฟ้า ไวโอลินไฟฟ้า ออร์แกนไฟฟ้า และเครื่องสังเคราะห์เสียง[1]
นักแสดงดนตรีอะคูสติกมักเพิ่มปริมาณของผลผลิตของพวกเขาโดยใช้เครื่องขยายเสียงอิเล็กทรอนิกส์ อย่างไรก็ตาม อุปกรณ์ขยายเหล่านี้ยังคงแยกต่างหากจากเครื่องเอาต์ และสร้างเสียงของธรรมชาติได้อย่างถูกต้อง มักจะมีไมโครโฟนอยู่ด้านหน้าของเครื่องดนตรีอะคูสติกซึ่งเป็นสายแล้วถึงความทนทาน
ต่อความนิยมที่เพิ่มขึ้นของโทรทัศน์แสดงเอ็มถอดสายออกในช่วงปี 1990 อะคูสติก (แม้ว่าในกรณีส่วนใหญ่ยังคงนวดขยาย) แสดง โดยศิลปินดนตรี (วงกรันจ์ที่สุดยวด) ที่มักอาศัยเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์กลายเป็น colloquially เรียกว่าแสดง "ถอดสายออก" ขนานแนวโน้มเป็น "หินอะคูสติก" ในบางกรณียัง
แนะนำเขียนตรวจทานดนตรีสวยงาม เคร็ก Conley "เมื่อชื่อเพลงอะคูสติก ถอดสายออก หรือ unwired อัสสัมน่าจะ เป็นเพลงชนิดอื่นระเบียบทางเทคโนโลยี overproduction และจึง ไม่บริสุทธิ์เป็น"[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดนตรีอะคูสติกประกอบด้วยเพลงที่เป็นผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวหรือใช้เครื่องมือที่ทำให้มีเสียงโดยใช้วิธีการทางด้านเสียงทั้งหมดซึ่งตรงข้ามกับการใช้ไฟฟ้าหรืออิเล็กทรอนิกส์ retronym "ดนตรีอะคูสติกที่"ปรากฏขึ้นหลังจากผ่านมาของตราสารไฟฟ้าเช่นกีตาร์ไฟฟ้าสีไวโอลินไฟฟ้าออร์แกนไฟฟ้าและตัวสังเคราะห์.[ 1 ]
ได้นักแสดงของดนตรีอะคูสติกมักจะเพิ่มระดับเสียงของเอาต์พุตของตนโดยใช้เครื่องขยายสัญญาณเสียงแบบอิเล็กทรอนิกส์ แต่ถึงอย่างไรก็ตามอุปกรณ์การขยายสัญญาณเสียงเหล่านี้ยังคงอยู่แบบแยกพื้นที่จากหน้าปัดแอมพลิฟายได้และสร้างเสียงที่เป็นธรรมชาติของพื้นที่ได้อย่างถูกต้อง ไมโครโฟนที่มักถูกจัดวางอยู่ในบริเวณด้านหน้าของแผงหน้าปัดเสียงที่เป็นแบบมีสายได้ถึงแอมพลิฟายเออร์แล้ว.
ต่อไปนี้:การเพิ่มกระแสความนิยมของโทรทัศน์แสดงงานมหกรรมโดยไม่ต้องเสียบปลั๊กในระหว่างที่ 1990 s ,เสียง(แม้ว่าในกรณีส่วนใหญ่ยังคงขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้าแอมพลิฟาย)การแสดงโดยศิลปินดนตรี(มีชื่อเสียงอย่างสูงสุดชายผ้าคลื่นความถี่)ซึ่งมักอาศัยอิเล็กทรอนิกส์ตราสารกลายเป็นอย่างในการสนทนาปราศรัยเรียกว่า"ถอดปลั๊กไฟเรียบร้อยแล้ว"การแสดง. มีแนวโน้มที่ได้รับสมญานามว่า"หินอะคูสติก"ในบางกรณียัง.
การเขียนสำหรับที่สง่างาม Craig conley ผู้ตรวจทานเพลงแนะนำ"เมื่อมีเสียงดนตรีมีข้อความเสียงโดยไม่ต้องเสียบปลั๊กหรือไม่ต้องเสียบปลั๊กเพื่อใช้งานสมมุติฐานที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้ว่า ประเภท อื่นๆของเพลงมี เอกภาพ มากโดยและเทคโนโลยีและดังนั้นจึงไม่บริสุทธิ์เป็น"[ 2 ]