Pteropods are snail-like plankton t

Pteropods are snail-like plankton that float through ocean waters consuming smaller plankton. They, like many other marine organisms, rely on the process of calcification to grow their shells (which consist of aragonite and calcium carbonate). Thus, the saturation of carbonate ions in the water is vital to their survival. The increased amount of carbon dioxide in ocean water has shifted the chemical equilibrium such that there is a decreasing concentration of carbonate ions. Studies have shown that pteropods tend to have a slower rate of calcification when placed in water with a high concentration of carbon dioxide. To make matters worse, the decrease in carbonate ions also pushes the saturation horizon closer to the surface of the ocean, reducing the amount of water that pteropods are able to inhabit (calcium carbonite and aragonite will dissolve if placed below the saturation horizon). In addition to problems with building shells, pteropods face a few other potential roadblocks due to ocean acidification. First, they might have to adjust to a new diet; phytoplankton, pteropods’ main food source, will also be negatively affected by ocean acidification, and therefore pteropods could potentially have to deal with either a lack of phytoplankton or a change in what types of phytoplankton they are limited to consuming. Second, they, like many other marine organisms, will have to work harder to regulate bodily processes. The changes in pH of ocean water make it more difficult for pteropods to maintain the proper internal pH; acclimating to the new environment requires energy (which could be put towards other important processes). The combination of all of these roadblocks puts pteropods at risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pteropods เป็นหอยทากเหมือนแพลงก์ตอนที่ล่องลอยผ่านน้ำทะเลที่ใช้แพลงก์ตอนที่มีขนาดเล็ก พวกเขา เช่นหลายชีวิตทางทะเลอื่น ๆ พึ่งกระบวนการ calcification เติบโตของเชลล์ (ซึ่งประกอบด้วยแคลเซียมคาร์บอเนตและ aragonite) ดังนั้น ความเข้มของประจุคาร์บอเนตในน้ำมีความสำคัญต่อการอยู่รอดของพวกเขา ยอดเงินเพิ่มขึ้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในน้ำทะเลได้เปลี่ยนสมดุลเคมีที่มีความเข้มข้นที่ลดลงของประจุคาร์บอเนต การศึกษาได้แสดงว่า pteropods มักจะ มีอัตราช้าลงของ calcification เมื่ออยู่ในน้ำความเข้มข้นสูงของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ เพื่อให้เรื่องแย่ลง ลดลงของประจุคาร์บอเนตยังผลักดันฟ้าเข้มใกล้พื้นผิวของมหาสมุทร ลดปริมาณของน้ำที่สามารถอาศัยอยู่ใน pteropods (แคลเซียม carbonite และ aragonite จะละลายถ้าอยู่ต่ำกว่าขอบฟ้าเข้ม) นอกจากปัญหาสร้างเชลล์ pteropods เผชิญกี่มีศักยภาพเนื่องจากโอเชี่ยนยู ครั้งแรก พวกเขาอาจจะต้องปรับอาหารใหม่ phytoplankton แหล่งอาหารหลักของ pteropods จะได้รับส่งผลกระทบ โดยโอเชี่ยนยู ดังนั้นอาจได้ pteropods จะจัดการกับการขาดของ phytoplankton หรือการเปลี่ยนแปลงในชนิดของ phytoplankton จะจำกัดการใช้ สอง พวกเขา เช่นหลายชีวิตทางทะเลอื่น ๆ จะต้องทำงานหนักเพื่อกำหนดกระบวนการที่ร่างกาย เปลี่ยนแปลงค่า pH ของน้ำทะเลทำให้ยากขึ้นสำหรับ pteropods เพื่อรักษา pH ภายในเหมาะสม acclimating สิ่งแวดล้อมใหม่ต้องการพลังงาน (ซึ่งสามารถนำสู่กระบวนการสำคัญอื่น ๆ) รวมทั้งหมดของ roadblocks เหล่านี้ทำให้ pteropods ที่มีความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

pteropods เป็นแพลงก์ตอนหอยทากเหมือนที่ลอยผ่านน่านน้ำมหาสมุทรบริโภคแพลงก์ตอนขนาดเล็ก พวกเขาเช่นเดียวกับคนมีชีวิตทางทะเลอื่น ๆ ที่พึ่งพากระบวนการของการกลายเป็นปูนเปลือกหอยที่จะเติบโตของพวกเขา (ซึ่งประกอบด้วย aragonite และแคลเซียมคาร์บอเนต) ดังนั้นอิ่มตัวของคาร์บอเนตไอออนในน้ำมีความสำคัญต่อการอยู่รอดของพวกเขา จำนวนที่เพิ่มขึ้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในน้ำทะเลได้เปลี่ยนสมดุลเคมีดังกล่าวที่มีความเข้มข้นลดลงคาร์บอเนตไอออน การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่า pteropods มักจะมีอัตราที่ช้าลงของการกลายเป็นปูนเมื่ออยู่ในน้ำที่มีความเข้มข้นสูงของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ เพื่อให้เรื่องเลว, การลดลงของคาร์บอเนตไอออนยังผลักดันให้ขอบฟ้าอิ่มตัวใกล้ชิดกับพื้นผิวของมหาสมุทรลดปริมาณน้ำที่ pteropods สามารถที่จะอาศัยอยู่ (carbonite แคลเซียมและ aragonite จะละลายถ้าวางไว้ด้านล่างขอบฟ้าอิ่มตัว) นอกจากปัญหาด้วยเปลือกหอยอาคาร pteropods เผชิญกับอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นไม่กี่อื่น ๆ เนื่องจากกรดในมหาสมุทร ก่อนที่พวกเขาอาจจะต้องปรับให้เข้ากับอาหารใหม่; แพลงก์ตอนพืช, pteropods 'แหล่งอาหารหลักก็จะได้รับผลกระทบจากกรดในมหาสมุทรและดังนั้นจึง pteropods อาจจะต้องจัดการกับทั้งขาดการแพลงก์ตอนพืชหรือการเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่ประเภทของแพลงก์ตอนพืชที่พวกเขาจะถูก จำกัด ให้การบริโภค ประการที่สองพวกเขาเช่นเดียวกับคนมีชีวิตทางทะเลอื่น ๆ จะต้องทำงานหนักในการควบคุมกระบวนการของร่างกาย การเปลี่ยนแปลงในค่า pH ของน้ำทะเลทำให้มันยากขึ้นสำหรับ pteropods ที่จะรักษาความเป็นกรดด่างที่เหมาะสมภายใน; acclimating กับสภาพแวดล้อมใหม่ต้องใช้พลังงาน (ซึ่งอาจจะนำไปสู่​​กระบวนการที่สำคัญอื่น ๆ ) การผสมผสานกันของอุปสรรคเหล่านี้ทำให้ pteropods ที่มีความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

pteropods เป็นหอยทาก เช่นแพลงก์ตอนที่ลอยผ่านมหาสมุทรกินแพลงก์ตอนขนาดเล็ก พวกเขาก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆอีกมากมาย อาศัยกระบวนการเสื่อมที่การเติบโตของหอย ( ซึ่งประกอบด้วยอะราโกไนต์และแคลเซียมคาร์บอเนต ) ดังนั้น ความอิ่มตัวของน้ำคาร์บอเนตไอออนมีความสำคัญต่อการอยู่รอดของพวกเขาการเพิ่มปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในน้ำทะเลมีการเปลี่ยนแปลงสมดุลเคมี เช่น มีการลดความเข้มข้นของไอออนคาร์บอเนต มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่า pteropods มีแนวโน้มที่จะมีอัตราที่ช้าลงของหินปูนเมื่ออยู่ในน้ำที่มีความเข้มข้นสูงของคาร์บอนไดออกไซด์ เพื่อให้เรื่องเลวการลดลงของไอออนคาร์บอเนตยังผลักดันให้ความอิ่มตัวของขอบฟ้าใกล้พื้นผิวของมหาสมุทร การลดปริมาณน้ำที่ pteropods สามารถอาศัยอยู่ ( carbonite แคลเซียมและอะราโกไนต์จะละลายถ้าวางไว้ด้านล่างของขอบฟ้า ) นอกจากปัญหากับเปลือกอาคาร pteropods หน้าไม่กี่อื่น ๆที่มีศักยภาพบนถนน เนื่องจากกรดโอเชียน . ครั้งแรกพวกเขาอาจจะต้องปรับตัวกับอาหารใหม่ แพลงก์ตอนพืช pteropods หลักของแหล่งอาหาร จะยังได้รับผลกระทบจากมหาสมุทร acidification และดังนั้นจึง pteropods อาจต้องจัดการกับการขาดของแพลงก์ตอนพืช หรือเปลี่ยนชนิดของแพลงก์ตอนพืชที่พวกเขาจะถูก จำกัด เพื่อการบริโภค ประการที่สอง พวกเขาก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตทางทะเลหลายอื่น ๆจะต้องทำงานให้หนักขึ้น เพื่อควบคุมกระบวนการร่างกาย . การเปลี่ยนแปลง pH ของน้ำในมหาสมุทรทำให้มันยากมากขึ้นสำหรับ pteropods รักษา pH ภายในที่เหมาะสม กำลังปรับตัวให้ชินกับสภาพแวดล้อมใหม่ที่ต้องใช้พลังงาน ( ซึ่งอาจจะใส่ต่อกระบวนการที่สำคัญอื่น ๆ ) รวมกันทั้งหมดของอุปสรรคเหล่านี้จะทำให้ pteropods ความเสี่ยง