At this moment...Guuuuu~~~~!Four st

At this moment...

Guuuuu~~~~!

Four stomachs began to grumble and the four of them (especially Asuka and Lily) were red in the face.

“……Uhhh…that…”

“…..Asuka. It’s rude.”

“..Wha-wait a minute, Kasukabe?”

“Really now. That’s why I said that you were an Ojou-sama who had lived a comfortable life……”

Tch! Asuka shot a sharp glance at Izayoi. “Normally, isn’t this the time for men to be in the spotlight?”---Although under such a poisonous stare and chiding, Izayoi just ignored both the comment and the stare.

A panicking Lily then recalled about having mentioned the word lunch as she said.

“W-Well, we are preparing lunch over at the main block now. Although we are only making some simple onigiri, if you are willing to wait a little while longer, we can get more varieties prepared. Are there any special orders……?”

“Really? Then Umehachin[3] and Soy sauce.”

“I’ll just have mine with Kombu[4].”

“Hmmm….Sea chicken mayonnaise.[5]”

“Eh?” Asuka and Lily became confused. Yō wanted to explain but she does not know how to do it.

Izayoi, trying his best to hold back his laughter, leapt down to Lily’s side and carried her up.

“I-Izayoi-sama! Wha-what are…”

“Lily, you’d better sit up here, If you aren’t faster, Ojou-sama’s tummy will be making noises again.”

“Ara, who said that you can sit?”

“Heh? I can’t?”

“Didn’t you say before? If you’re rude, please leave. So only Lily is invited to come up here and we’ll let the ruffian walk on his own.”

Hmph. Asuka turned her head away. Izayoi smiled wryly as he placed Lily on Deen’s hand and walked by himself.

By the time the group made their way to the end of the road that led from the main block to the reservoir, it was already one pm in the afternoon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้...Guuuuu ~ ~ ~Stomachs สี่เริ่มตัดพ้อ และสี่ของพวกเขา (โดยเฉพาะอาสึกะและลิลลี่) มีสีแดงในหน้า“…… Uhhh...ที่... "“….. อาสึกะ ได้หยาบ"“.. Wha-รอนาที Kasukabe ""จริง ๆ ตอนนี้ ที่ว่าทำไมผมพูดว่า คุณได้ที่ Ojou-sama ที่สากลชีวิตสบาย... "สำนัก! อาสึกะยิงตา Izayoi คม "ปกติ ไม่นี้เวลามีความโดดเด่นของผู้ชาย" ---แม้ภายใต้จ้องพิษ และ chiding, Izayoi เพียงละเว้นข้อคิดเห็นและการจ้องการลิลลี่ panicking ยกเลิกเกี่ยวกับมีกล่าวถึงอาหารคำเธอกล่าวแล้ว"W-ดี เรากำลังเตรียมอาหารกลางวันช่วงที่บล็อกหลักขณะนี้ ถึงแม้ว่าเราเพียงทำ onigiri บางอย่าง ถ้าคุณยินดีที่จะรอเพียงเล็กน้อยอีกต่อไป เราได้มากกว่าพันธุ์ที่เตรียมไว้ มีใบสั่งใด ๆ พิเศษ...""จริง ๆ แล้ว Umehachin [3] และซอสถั่วเหลือง""ฉันจะเพียงมีเหมืองกับ Kombu [4]"" Hmmm...ทะเลไก่มายองเนส [5]""เอ๊ะ" อาสึกะและลิลลี่เป็นสับสน Yō อยากอธิบาย แต่เธอไม่รู้จะทำIzayoi พยายามอย่างสุดจะกลั้นเสียงหัวเราะของเขา ของเขาหลุดออกมาลงมาด้านข้างของลิลลี่ และทำเธอค่า"ฉัน-Izayoi-sama มี Wha อะไร...""ลิลลี่ คุณจะดีกว่านั่งที่นี่ ถ้าคุณไม่เร็วขึ้น หน้า Ojou-sama ท้องจะทำให้เสียงอีกด้วย""Ara ที่ว่า การที่ คุณสามารถนั่งหรือไม่""Heh ฉันไม่สามารถหรือไม่""ไม่ได้คุณพูดก่อน ถ้าคุณหยาบ กรุณาทิ้ง ลิลี่เท่านั้นได้รับเชิญให้มาที่นี่ และเราจะให้ ruffian เดินของเขาเอง"Hmph Asuka หันศีรษะของเธอ Izayoi wryly ยิ้มเขาไว้ลิลลี่ของ Deen มือ และเดินเองโดยเวลากลุ่มทำทางของถนนที่นำจากบล็อกหลักไปอ่างเก็บน้ำ ได้แล้ว pm หนึ่งในตอนบ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะนี้ ... Guuuuu ~~~~! สี่ท้องเริ่มที่จะบ่นและสี่ของพวกเขา (โดยเฉพาะอะซึกะและลิลลี่) เป็นสีแดงในหน้า. "...... Uhhh ... ว่า ... " "... ..Asuka มันหยาบคาย. " "..Wha-รอสักครู่ Kasukabe?" "จริงเหรอตอนนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมบอกว่าคุณเป็น Ojou-sama ที่อาศัยอยู่ชีวิตที่สะดวกสบาย ...... " ชิ! อะซึกะยิงได้อย่างรวดเร็วคมชัดที่ Izayoi "ปกติแล้วไม่ได้เวลานี้สำหรับคนที่จะอยู่ในสปอตไล?" --- แม้ว่าภายใต้เช่นจ้องพิษและ chiding, Izayoi เพียงไม่สนใจทั้งความคิดเห็นและจ้องมอง. ลิลลี่ตื่นตระหนกแล้วจำได้เกี่ยวกับการที่มีการกล่าวถึงคำว่า กลางวันขณะที่เธอกล่าวว่า. "W-ดีที่เรากำลังเตรียมอาหารกลางวันมากกว่าที่บล็อกหลักในขณะนี้ ถึงแม้ว่าเราจะเป็นเพียงการทำบาง Onigiri ง่ายๆถ้าคุณยินดีที่จะรอในขณะที่อีกหน่อยเราจะได้รับความหลากหลายมากขึ้นเตรียม มีคำสั่งใด ๆ เป็นพิเศษ ...... ? " "จริงเหรอ? จากนั้น Umehachin [3] และซอสถั่วเหลือง. " "ฉันแค่จะต้องมีเหมือง Kombu [4]." "อืมม ... มายองเนสไก่ .Sea. [5]" "เอ๊ะ?" อะซึกะและลิลี่ก็กลายเป็นความสับสน Yōอยากจะอธิบาย แต่เธอก็ไม่ทราบวิธีที่จะทำมัน. Izayoi พยายามที่ดีที่สุดของเขาที่จะถือกลับเสียงหัวเราะของเขากระโจนลงไปที่ด้านข้างของลิลี่และพาเธอขึ้น. "I-Izayoi-sama! วา-สิ่งที่เป็น ... " "ลิลลี่คุณควรที่จะลุกขึ้นนั่งที่นี่หากคุณไม่ได้เร็วขึ้นท้อง Ojou-sama จะได้รับการทำเสียงอีกครั้ง". "Ara ใครบอกว่าคุณสามารถนั่ง?" "เอ๋? ฉันไม่สามารถ? " "ไม่ได้ที่คุณพูดมาก่อนหรือไม่ หากคุณหยาบคายกรุณาทิ้ง ดังนั้นเพียงลิลลี่ได้รับเชิญที่จะมาที่นี่และเราจะให้เดินนักเลงของเขาเอง. " Hmph อะซึกะหันหัวของเธอออกไป Izayoi ยิ้มถึงคราวที่เขาวางไว้ในมือลิลลี่กามัลดีและเดินด้วยตัวเอง. ตามเวลากลุ่มที่ทำทางของพวกเขาไปยังจุดสิ้นสุดของถนนที่นำมาจากบล็อกหลักในอ่างเก็บน้ำก็มีอยู่แล้ว 01:00 ในช่วงบ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเวลานี้ . . . . . . .

guuuuu ~ ~ ~ ~ ~ !

สี่ท้องเริ่มบ่น และสี่ของพวกเขา ( โดยเฉพาะกะลิลลี่ ) เป็นสีแดงในหน้า

" . . . . . . . เอ่อ . . . . . . . . . . . . . . "

" . . . . . อาสุกะ มันไม่สุภาพ "

" . . . . . . . อะเดี๋ยวก่อน Kasukabe ? "

" จริงๆตอนนี้ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงบอกว่าคุณเป็นคุณหนูซามะที่เคยอยู่อย่างสบาย ชีวิต . . . . . . . "

ชิ ! กะยิงได้อย่างรวดเร็วคมชัดที่ซาโย . " ปกติแล้วนี่ไม่ใช่เวลาสำหรับคนที่จะอยู่ในสปอตไล ? " --- แม้ว่าภายใต้ดังกล่าวมีพิษจ้องมองและ chiding ซาโย เพียง , ละเว้นทั้งความคิดเห็นและจ้องมอง

ตกใจลิลลี่แล้วนึกถึงเรื่องที่กล่าวถึงคำเที่ยงขณะที่เธอพูด

" แต่เรากำลังเตรียมอาหารที่บล็อกหลักตอนนี้ แม้ว่าเราจะเป็นเพียงการทำข้าวปั้นบางอย่างง่ายถ้าคุณรออีกสักหน่อย เราก็จะได้มากกว่าพันธุ์ที่เตรียมไว้ มีคำสั่งพิเศษใด ๆ . . . . . . ? "

" จริงๆเหรอ ? แล้ว umehachin [ 3 ] และซอสถั่วเหลือง "

" ฉันก็แค่จะเอาคอมบุ [ 4 ] "

" หืม. . . . . . . . . . . . . มายองเนสไก่ทะเล [ 5 ] "

" เอ๋ ? " อาสุกะลิลลี่ก็สับสน Y โฮอยากจะอธิบาย แต่เธอไม่ได้รู้วิธีการทำมัน

ซาโย พยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะกลั้นเสียงหัวเราะของเขากระโจนลงด้านข้างของลิลลี่ และอุ้มเธอขึ้น

" i-izayoi-sama ! อะนี่ . . . . . . . "

" ลิลลี่ คุณต้องมานั่งตรงนี้ ถ้าคุณไม่เร็ว ก็คุณหนูซามะท้องจะทำเสียงดังอีกแล้ว "

" เอ๊ะ ใครบอกว่าคุณสามารถนั่ง ? "

" เอ๋ ? ฉันไม่สามารถ ? "

" ไม่พูดก่อน ถ้าคุณไม่สุภาพ กรุณาออกไปด้วย ดังนั้น ลิลลี่แค่ถูกเชิญให้มาที่นี่และเราจะปล่อยให้นักเลงเดินของเขาเอง "

. . .อาสุกะ หันกลับไป ซาโย ยิ้มอย่างบิดเบี้ยว เขาวางดอกลิลลี่ในมือ ดีน และเดินได้ด้วยตัวเอง

โดยเวลาที่กลุ่มทำทางของพวกเขาไปยังจุดสิ้นสุดของถนนที่ทอดจากบล็อกหลักไปที่อ่างเก็บน้ำ มันก็หนึ่งทุ่ม ในตอนบ่าย