“Come with me, I’ll show you the wa

“Come with me, I’ll show you the way! ”

Captain Frost said coldly to me after Luo Lin finished writing his letter and gave it to me.

With the sheepskin letter in hand, I followed and observed Frost from behind. Her long hair draped over her elaborate shoulder armor, showing her tender side. But, she held a white jade sword with snow-white armor. Her slender white legs fell on a pair of battle boots, leaving small footprints behind.

Once outside, I looked up into the snowing sky. Meanwhile, Frost scrunched her eyebrows slightly and said, “The winter’s early this year. Food hasn’t been stocked and firewood hasn’t been prepared. While the beasts are all around us in the forest, our warriors are low in numbers. I don’t know if we can get through this winter…”

Beast Trainer Dalin came over with his chains and smiled: “Captain Frost, there’s no need to worry. I will hunt for more beasts to ensure that everyone in Dragon City has enough to eat for the winter… Although the seven empires have many talented warriors, their warriors are too pampered to come and help Dragon City. After all, nobody wants to be here without food…… ”

Frost brushed the snow from her eyelashes and said with a sense of importance: “No, we must acquire more people of talent. I can feel an evil power to the north of Dragon City. Dragon City was established in this mountain to block these evil spirits from invading our homelands. We need more people to help defend the city and its inhabitants! ”

Dalin smiled: “I know, Captain Frost, I’ll try to hunt for experienced men in General Pei’s army and make them work for Dragon City! ”

Captain Frost frowned: “If they don’t volunteer to support Dragon City, then what’s the point in bringing them? They’ll just desert the army, and besides, Dragon City’s warriors are blessed with talent and each of them are equal to 10 men. I don’t want to have cowards. They will only make us even more vulnerable … …”

Dalin, frustrated, questioned: “What do you want? ”

Captain Frost hesitantly replied: “I do not know … …”

……

I stood on the sidelines listening silently. Eventually, I gathered my courage and holding my staff, I said, “I…In fact, I am more than willing to join Dragon City. But, I don’t know if you would like to receive me? ”

“Oh, really? ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มากับฉัน ฉันจะแสดงวิธีการ! "กัปตันแข็งกล่าวว่า coldly กับผมหลังจากเสร็จ Luo Lin เขียนจดหมายของเขา และให้ฉันด้วยตัวอักษรหนังแกะมือ ผมตาม และพบน้ำแข็งจากด้านหลัง ผมยาวของเธอมากกว่าเธอเกราะไหล่อย่างประณีต การแสดงของเธอด้านเงิน แต่ เธอถือดาบหยกขาวเกราะ snow-white ขาขาวสเลนเดอร์ของเธอมองไปที่คู่ต่อสู้รองเท้า ออกจากรอยเท้าเล็ก ๆ ด้านหลังครั้งนอก ผมมองขึ้นไปยังท้องฟ้า snowing ในขณะเดียวกัน น้ำแข็งท้อคิ้วของเธอเล็กน้อย และกล่าว ว่า "ฤดูหนาวของปีนี้ ไม่ได้เก็บในคลังอาหาร และฟืนไม่ได้ถูกเตรียมไว้ ในขณะที่สัตว์อยู่รอบ ๆ เราในป่า นักรบของเราจะต่ำตัวเลข ผมไม่ทราบว่าเราสามารถได้รับผ่านหนาวนี้..."Dalin พี่เลี้ยงสัตว์มากับโซ่ของเขา และยิ้ม: "กัปตัน Frost ไม่จำเป็นต้องกังวล ฉันจะล่าสัตว์เพิ่มเติมเพื่อให้แน่ใจว่า ทุกคนในเมืองมังกรมีพอกินในฤดูหนาว... แม้ว่าจักรวรรดิเจ็ดมีนักรบเก่งมาก นักรบของพวกเขาจะเกินเพลิน มาช่วยเมืองมังกร หลังจากทั้งหมด ไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่ไม่ มีอาหาร... ”แข็งขัดเงาหิมะจากขนตาของเธอ และกล่าวว่า มีความสำคัญ: "ไม่ เราต้องรับคนเพิ่มเติมความสามารถพิเศษ ฉันสามารถรู้สึกมีพลังงานความชั่วร้ายทางเหนือของเมืองมังกร มังกรเมืองก่อตั้งขึ้นในภูเขานี้เพื่อบล็อคเหล่าวิญญาณร้ายจากการบุกรุกของเรา homelands เราต้องการคนเพิ่มเติมเพื่อช่วยปกป้องเมืองและประชากรของมัน ”Dalin ยิ้ม: "ฉันรู้ น้ำแข็งกัปตัน ฉันจะพยายามล่าสำหรับคนมีประสบการณ์ในกองทัพทั่วไปพีอีไอ และทำให้พวกเขาทำงานในเมืองมังกร"น้ำแข็งกัปตัน frowned: "พวกเขาไม่อาสาสนับสนุนเมืองมังกร ถ้าจุดในการนำพวกเขาคืออะไร พวกเขาจะเพียงทะเลทรายกองทัพ นอกจาก นักรบมังกรแห่งนี้เต็มไป ด้วยพรสวรรค์ และแต่ละของพวกเขาจะเท่ากับ 10 คน ผมไม่อยากมี cowards พวกเขาจะทำเรายิ่งเสี่ยง...... "Dalin ผิดหวัง สอบสวน: "อะไรหา"น้ำแข็งกัปตัน hesitantly ตอบ: "ไม่รู้......"……ยืนบน sidelines ฟังเงียบ ๆ ในที่สุด ฉันรวบรวมความกล้าของฉัน และจับพนักงานของฉัน ฉันกล่าว ว่า, "ฉัน... ในความเป็นจริง ฉันอยากเข้าร่วมเมืองมังกร แต่ ไม่รู้ถ้าคุณอยากรับเรา ”"โอ้ จริง ๆ ? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มากับฉันฉันจะแสดงให้คุณทาง! " กัปตันฟรอสต์กล่าวว่าเย็นชากับผมหลังจากที่ลูหลินเสร็จสิ้นการเขียนจดหมายของเขาและมอบมันให้กับฉัน. ด้วยหนังแกะจดหมายในมือผมทำตามข้อสังเกตและฟรอสต์จากด้านหลัง ผมยาวของเธอพาดเกราะไหล่ของเธออย่างละเอียดแสดงให้เห็นด้านที่อ่อนโยนของเธอ แต่เธอถือดาบหยกสีขาวกับเสื้อเกราะหิมะสีขาว ขาเรียวขาวของเธอลงบนคู่ของรองเท้าต่อสู้ทิ้งรอยเท้าเล็ก ๆ ที่อยู่เบื้องหลัง. เมื่อออกไปข้างนอกผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้าหิมะตก ในขณะที่ฟรอสต์ scrunched คิ้วของเธอเล็กน้อยและกล่าวว่า "ฤดูหนาวช่วงต้นปีนี้ อาหารที่ไม่ได้รับการเก็บรักษาและฟืนยังไม่ได้รับการจัดทำ ในขณะที่สัตว์ที่มีรอบตัวเราในป่านักรบของเราอยู่ในระดับต่ำในตัวเลข ผมไม่ทราบว่าถ้าเราสามารถได้รับผ่านฤดูหนาวนี้ ... " สัตว์เทรนเนอร์ Dalin มาด้วยโซ่ของเขาและยิ้ม: "กัปตันฟรอสต์มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลไม่มี ผมจะล่าสัตว์มากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนใน Dragon City มีพอกินสำหรับฤดูหนาว ... แม้ว่าเจ็ดอาณาจักรมีนักรบที่มีความสามารถหลายนักรบของพวกเขาจะเพลิดเพลินเกินไปที่จะมาช่วยเมืองมังกร หลังจากที่ทุกคนไม่มีใครอยากจะอยู่ที่นี่โดยไม่มีอาหาร ...... " ฟรอสต์ปัดหิมะจากขนตาของเธอและกล่าวด้วยความรู้สึกที่มีความสำคัญ "ไม่มีเราจะต้องรับคนมากขึ้นของความสามารถ ฉันรู้สึกได้ว่าอำนาจชั่วร้ายทางตอนเหนือของเมืองมังกร Dragon City ก่อตั้งขึ้นในภูเขานี้เพื่อป้องกันวิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้จากการบุกรุก homelands ของเรา เราต้องการคนที่มากขึ้นเพื่อช่วยปกป้องเมืองและอาศัยอยู่ในนั้น! " Dalin ยิ้ม: "ฉันรู้ว่ากัปตันฟรอสต์ผมจะพยายามที่จะตามล่าหาคนที่มีประสบการณ์ในกองทัพเป่ยทั่วไปและทำให้พวกเขาทำงานให้กับเมืองมังกร! " กัปตันฟรอสต์ขมวดคิ้ว "ถ้าพวกเขาไม่ได้เป็นอาสาสมัครเพื่อสนับสนุน Dragon City แล้วสิ่งที่จุดในการนำพวกเขาหรือไม่ พวกเขาก็จะละทิ้งกองทัพและนอกจากนักรบมังกรของเมืองมีความสุขที่มีความสามารถและแต่ละคนมีค่าเท่ากันไป 10 คน ฉันไม่ต้องการที่จะมีขี้ขลาด พวกเขาเท่านั้นที่จะทำให้เรามีความเสี่ยงมากขึ้นแม้กระทั่ง ... ... " Dalin ผิดหวังถาม: "สิ่งที่คุณต้องการ? " กัปตันฟรอสต์อ้อมแอ้มตอบว่า "ผมไม่ทราบว่า ... ... " ...... ผมยืนอยู่บนสนามการฟังเงียบ ๆ ในที่สุดฉันรวบรวมความกล้าหาญและการถือครองพนักงานของฉันของฉันฉันกล่าวว่า "ผม ... ในความเป็นจริงผมมากกว่ายินดีที่จะเข้าร่วมเมืองมังกร แต่ผมไม่ทราบว่าคุณต้องการที่จะได้รับฉัน? " "โอ้จริงเหรอ? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" มานี่สิ ฉันจะพาคุณไป " ฟรอส กัปตัน

พูดเย็นชากับฉันหลังจาก Luo หลินเสร็จเขียนจดหมายของเขาและให้ฉัน

ด้วยหนังแกะจดหมายในมือ ผมติดตามและสังเกตความเย็นจากด้านหลัง ผมยาวของเธอ draped กว่าไหล่เธอบรรจงสร้างเกราะแสดงด้านอ่อนโยนของเธอ แต่เธอจับดาบหยกสีขาวด้วยหิมะสีขาวหุ้มขาขาวเรียวล้มใส่คู่ต่อสู้รองเท้าออกจากรอยเล็กข้างหลัง

พอออกไปข้างนอก ผมมองขึ้นไปตกฟ้า ขณะเดียวกัน ฟรอสต์ scrunched คิ้วของเธอเล็กน้อยแล้วตอบว่า " ของฤดูหนาวปีนี้ อาหารจะไม่รับเลี้ยงและฟืน ยังไม่ได้เตรียม ในขณะที่สัตว์ทั้งหมดรอบเราอยู่ในป่า เหล่านักรบของเราอยู่ในระดับตัวเลขฉันไม่รู้ว่าถ้าเราสามารถได้รับผ่านฤดูหนาวนี้ . . . . . . . "

เดรัจฉานเทรนเนอร์ ดาลินมาด้วยโซ่และยิ้ม : " ผู้หมวดฟรอสท์ ไม่มีอะไรต้องกังวล ผมจะล่าสัตว์มากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนในเมืองมังกร มีเพียงพอที่จะกินสำหรับฤดูหนาว . . . . . . . แม้ว่าเจ็ดจักรวรรดิมีนักรบฝีมือดีมากมาย นักรบของพวกเขาด้วย เอาใจมาช่วยเมืองมังกร หลังจากทั้งหมดไม่มีใครอยากมาที่นี่ไม่มีอาหาร . . . . . . . "

ฟรอสปัดหิมะจากเธอ ขนตา และพูดกับความรู้สึกของความ " ไม่ เราต้องได้รับคนมากขึ้นของความสามารถ ฉันรู้สึกถึงพลังความชั่วร้ายไปทางเหนือของเมืองมังกร เมืองมังกร ก่อตั้งขึ้นในภูเขาเพื่อป้องกันวิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้จากการบุกรุกบ้านเกิดของเรา เราต้องการคนมากขึ้นเพื่อช่วยปกป้องเมืองและประชาชน ! "

ดาลินยิ้ม : " ฉันรู้ ผู้หมวดฟรอสท์ ฉันจะพยายามตามล่าหาผู้ชายที่มีประสบการณ์ในกองทัพของนายพลเพ่ยและทำให้พวกเขาทำงานสำหรับเมืองมังกร "

ผู้หมวดฟรอสท์ขมวดคิ้ว " ถ้าพวกเขาไม่ได้อาสาสมัครสนับสนุนเมืองมังกร แล้วมีประโยชน์อะไรที่จะพวกเขา พวกเขาจะละทิ้งกองทัพและนอกจากนี้ นักรบของเมืองมังกร ได้รับความสุขกับความสามารถและแต่ละของพวกเขาจะเท่ากับ 10 คนฉันไม่ต้องการให้มีคนขลาด พวกเขาจะทำให้เรายิ่งอ่อนแอ . . . . . . . "

ดาลิน ผิดหวัง ถาม : " สิ่งที่คุณต้องการ ? " ฟรอส กัปตัน

อ้อมแอ้มตอบว่า " ไม่รู้ " . . . . . . . . . . . .



ผมยืนอยู่บน sidelines ฟังอย่างเงียบๆ ในที่สุด ฉันรวบรวมความกล้าและถือพนักงานของฉัน ฉันพูดว่า " ฉัน . . . ในความเป็นจริง , ฉันมากกว่ายินดีที่จะเข้าร่วมเมืองมังกร แต่ฉันไม่ทราบหากคุณต้องการที่จะได้รับฉัน ? "

" โอ้ จริงเหรอ ? "