I’ll try to keep the memoir to a mi

I’ll try to keep the memoir to a minimum, but it’s relevant to this story so please bear with me. I soloed in a Piper J-3 Cub in September 1965, from a 1650-foot runway at Marlboro, Mass. Most of my instructors cut their teeth in the 1930s and had four- and five-digit certificate numbers. Their instructional style when all was going well was austere and there was no “spoon feeding.” You were expected to be prepared and already know the basics. For the most part they were just safety pilots.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะพยายามเก็บ memoir น้อย แต่มันเป็นที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ดังนั้นโปรดกับฉัน ผม soloed ในการพริกไทย J-3 Cub ใน 1965 กันยายน จากรันเวย์ 1650 ฟุตที่มาโบโร มวล ส่วนใหญ่ของฉันสอนตัดฟันของพวกเขาในช่วงทศวรรษ 1930 และมีหมายเลขใบรับรองหลักสี่ และห้า สไตล์การสอนเมื่อทั้งหมดกำลังดีภาพ และมีไม่ "ช้อนกิน" คุณคาดว่าจะต้องเตรียม และแล้วก็ได้รู้พื้นฐาน ส่วนใหญ่พวกเขาเป็นเพียงนักบินปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันจะพยายามที่จะให้ชีวิตประจำวันให้น้อยที่สุด แต่มันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ดังนั้นโปรดอดทนกับฉัน ฉัน soloed ใน Piper J-3 Cub ในเดือนกันยายนปี 1965 จากรันเวย์ 1,650 ฟุตที่มาร์ลโบโร, Mass. ส่วนใหญ่ของอาจารย์ของฉันตัดฟันของพวกเขาในช่วงทศวรรษที่ 1930 และมีใบรับรองหมายเลขสี่และห้าหลักบาท รูปแบบการเรียนการสอนของพวกเขาเมื่อทั้งหมดเป็นไปด้วยดีเป็นเคร่งครัดและไม่มี "การให้อาหารช้อน." คุณคาดว่าจะได้รับการเตรียมความพร้อมและรู้อยู่แล้วว่าพื้นฐาน ส่วนใหญ่พวกเขาเพียงแค่นักบินความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพยายามที่จะเก็บบันทึกให้น้อยที่สุด แต่มันเกี่ยวข้องกับเรื่องราวนี้ดังนั้นโปรดอดทนกับฉัน ผม soloed ครับ Piper J-3 ในกันยายน 1965 จาก 1650 ฟุตรันเวย์ที่ Marlboro มวล ส่วนใหญ่ของอาจารย์ของฉันตัดฟันของพวกเขาในช่วงทศวรรษที่ 1930 และได้สี่ - ห้าตัว รับรองหมายเลข สไตล์การสอนของเมื่อทั้งหมดเป็นไปด้วยดีก็เอาจริงเอาจัง และไม่มี " ช้อนป้อน " คุณคาดว่าจะได้เตรียมพร้อมและรู้พื้นฐาน สำหรับส่วนใหญ่ที่พวกเขาเป็นเพียงความปลอดภัยของนักบิน