Friends Good friends are wonderful

Friends



Good friends are wonderful. They're there to support you and to help you. They make you laugh and feel good. I'm lucky, I have three very good friends. Sure, I have lots of other friends. But these three people, I would take a bullet for.



We've known each other most of our school lives, but we never really "hung out" together until the seventh grade, when we all went to Junior High. There, cliques were formed; the popular and the unpopular began to separate. Most kids joined in massive groups to eat lunch. But we found each other and stayed in our group of four. Why?...because with our small group we could share our opinions and be heard. In those big groups, it's hard to get your opinions out. Another reason is because we shared a common interest: computers and computer games.



We may spend a ton of time in front of our computers, but that doesn't mean we don't have a life. I'm near the top of the varsity swim team. One of my friends is the best speech and debater out there, and he bikes like crazy. Another one has the tools and ability to build anything. And the last worked so hard in sports that he destroyed his knees pretty badly. Now he uses crutches.



The first time he had knee problems was in eighth grade. It got so bad that he actually had to miss half a year of school and stayed home with a tutor. We missed him badly, and would visit him occasionally, but we were overjoyed when he did return to school. It was great to see him walk to school without a wheelchair, without crutches, without even his cane. We welcomed him back into our circle of four and went on with school as if he never was missing.



In the beginning of his sophomore year, the knee problems came back, and with a vengeance. He had to leave school again after the first quarter. It was saddening to have to miss him again. But some of my fondest memories of this year were when three of us stormed his house as a trio and dragged him out to take him to movies, parties, etc. The feeling of completion that he brings to our circle really reinforces my feelings that we're all the best of friends. And I think that we're doing what good friends should be doing too. We help him through this tough time, which often means putting on smiles when we're a little scared by his lack of improvement in his knee.



Looking back it's hard to believe how much my friends have shaped my life. It's hard to think of what my life would be like without them. We are more similar than we know and mean a lot to each other. It saddens me to think that we will probably only be able to see each other on a daily basis for two more years. But, of course, we're going to fill those two years with memories of our times together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อนเพื่อนที่ดีมียอดเยี่ยม พวกเขากำลังมีการสนับสนุนให้คุณและจะช่วยให้คุณ พวกเขาทำให้คุณหัวเราะและความรู้สึกที่ดี ฉันโชคดีที่ผมมีเพื่อนสามคนที่ดีมาก แน่นอนว่าฉันมีจำนวนมากของเพื่อนคนอื่น ๆ แต่ทั้งสามคนฉันจะใช้กระสุนสำหรับ. เราได้รู้จักกันมาที่สุดของชีวิตโรงเรียนของเรา แต่เราไม่เคยจริงๆ "แขวนออก" ด้วยกันจนชั้นประถมศึกษาปีที่เจ็ดเมื่อเราทุกคนไปมัธยม มีชมรมที่มีอยู่; ที่นิยมและเป็นที่นิยมเริ่มที่จะแยก เด็กส่วนใหญ่เข้าร่วมในกลุ่มขนาดใหญ่ที่จะกินอาหารกลางวัน แต่เราได้พบกันและอยู่ในกลุ่มของเราสี่ ทำไม? ... เพราะกับกลุ่มเล็ก ๆ ของเราที่เราจะได้ร่วมแสดงความคิดเห็นของเราและจะได้ยิน ในกลุ่มขนาดใหญ่เหล่านั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับความคิดเห็นของคุณออกมา อีกเหตุผลหนึ่งเป็นเพราะเราใช้ร่วมกันความสนใจร่วมกัน. คอมพิวเตอร์และเกมคอมพิวเตอร์ที่เราอาจจะใช้จ่ายตันเวลาในด้านหน้าของเครื่องคอมพิวเตอร์ของเรา แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้มีชีวิต ฉันใกล้ด้านบนของทีมว่ายน้ำตัวแทน หนึ่งในเพื่อนของฉันคือการพูดที่ดีที่สุดและอภิปรายออกมีและเขาจักรยานอย่างบ้าคลั่ง อีกคนหนึ่งที่มีเครื่องมือและความสามารถในการสร้างอะไร และสุดท้ายทำงานอย่างหนักเพื่อในการเล่นกีฬาที่เขาทำลายหัวเข่าของเขาสวยดี ตอนนี้เขาใช้ไม้ค้ำ. ครั้งแรกที่เขามีปัญหาที่หัวเข่าอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่แปด มันก็ไม่ดีเพื่อที่ว่าจริง ๆ แล้วเขามีที่จะพลาดครึ่งปีของโรงเรียนและพักอยู่ที่บ้านกับครูสอนพิเศษ เราคิดถึงเขาไม่ดีและจะไปเยี่ยมเขาในบางครั้ง แต่เราก็มีความสุขที่สุดเมื่อเขาไม่กลับไปที่โรงเรียน มันเป็นที่ดีที่ได้เห็นเขาเดินไปโรงเรียนโดยไม่ต้องนั่งรถเข็นโดยไม่ต้องใช้ไม้ค้ำโดยไม่ได้ไม้เท้า เรายินดีต้อนรับเขากลับมาเป็นวงกลมของเราสี่และเดินกับโรงเรียนราวกับว่าเขาไม่เคยหายไป. ในต้นปีนักเรียนปีที่สองของเขาปัญหาที่หัวเข่ากลับมาพร้อมกับการแก้แค้น เขาต้องออกจากโรงเรียนอีกครั้งหลังจากที่ไตรมาสแรก มันก็เสียใจที่จะต้องคิดถึงเขาอีกครั้ง แต่บางส่วนของความทรงจำที่ดีๆของฉันของปีนี้เมื่อเราสามคนบุกบ้านของเขาในฐานะที่เป็นทั้งสามคนและลากเขาออกไปที่จะพาเขาไปดูหนัง, บุคคล, ฯลฯ ความรู้สึกของความสำเร็จที่เขานำมาสู่วงกลมของเราจริงๆตอกย้ำความรู้สึกของฉันที่เรา 'ใหม่ทั้งหมดที่ดีที่สุดของเพื่อน และผมคิดว่าเรากำลังทำในสิ่งที่เพื่อนที่ดีควรจะทำเกินไป เราช่วยให้เขาผ่านช่วงเวลาที่ยากซึ่งมักจะหมายถึงการวางบนรอยยิ้มเมื่อเรากลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการขาดของเขาของการปรับปรุงในหัวเข่าของเขา. มองย้อนกลับไปมันยากที่จะเชื่อเลยว่าเพื่อนของฉันมีรูปชีวิตของฉัน มันยากที่จะคิดว่าสิ่งที่ชีวิตของฉันจะเป็นเช่นไม่มีพวกเขา เรามีความคล้ายกันมากขึ้นกว่าที่เรารู้จักและมีความหมายมากกับแต่ละอื่น ๆ มันทำให้ฉันเศร้าใจที่จะคิดว่าเราอาจจะเพียง แต่จะสามารถเห็นกันในชีวิตประจำวันเป็นเวลาสองปีที่ผ่านมา แต่แน่นอนเรากำลังจะไปเติมทั้งสองปีที่ผ่านมากับความทรงจำของเราครั้งด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อน



เป็นเพื่อนที่ดีมาก พวกเขาจะสนับสนุนคุณและช่วยคุณได้ พวกเขาทำให้คุณหัวเราะ และรู้สึกดี ผมโชคดีที่ผมมีเพื่อนสามคนมาก แน่นอน ฉันมีเพื่อนมากมายอื่น ๆ แต่ทั้งสามคน ผมจะใช้กระสุนสำหรับ



เรารู้จักกันมากที่สุดของโรงเรียนเราอยู่ แต่เราไม่เคย " คบ " กันจนถึงเกรดเมื่อเราทั้งหมดไปที่โรงเรียนมัธยม มีการแบ่งพรรคแบ่งพวกขึ้น ; ที่นิยมและไม่นิยมเริ่มที่จะแยก เด็กส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมในกลุ่มใหญ่เพื่อกินมื้อเที่ยง แต่เราเจอกันและอยู่ในกลุ่มของทั้งสี่ของเรา ทำไม ? . . . . . . . เพราะมีกลุ่มเล็ก ๆของเราที่เราสามารถแบ่งปันความคิดเห็นของเราและจะได้ยิน ในกลุ่มใหญ่ก็ยากที่จะได้รับความคิดเห็นของคุณออกอีกเหตุผลหนึ่งเป็นเพราะเราใช้ร่วมกันความสนใจร่วมกัน : คอมพิวเตอร์และเกมคอมพิวเตอร์



เราอาจใช้จ่ายตันของเวลาในด้านหน้าของคอมพิวเตอร์ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราไม่มีชีวิต ผมอยู่ใกล้ด้านบนของตัวแทนทีมว่ายน้ำ หนึ่งในเพื่อนของฉันคือการพูดโต้วาทีที่ดีที่สุดออกมี และเขาจักรยานอย่างบ้าคลั่ง อีกหนึ่งเครื่องมือและความสามารถในการสร้างอะไรและสุดท้ายทำงานหนักในกีฬาที่เขาทำลายเขาเข่ามากๆ ตอนนี้เขาใช้ไม้เท้า .



เป็นครั้งแรกที่เขามีปัญหาที่หัวเข่าอยู่ในเกรด มันแย่มากที่เค้าต้องพลาดครึ่งปีของโรงเรียน และอยู่ที่บ้านกับติวเตอร์ . เราคิดถึงเขามาก และจะมาเยี่ยมเขาในบางครั้ง แต่เราก็ปลื้ม เมื่อเขากลับไปที่โรงเรียนมันเป็นที่ดีที่จะเห็นเขาเดินไปโรงเรียนไม่มีรถเข็นไม่มีไม้เท้า ไม่มีไม้เท้าของเขา เราต้อนรับเขากลับมาเป็นวงกลม เรา 4 คน และไปโรงเรียน ราวกับว่าเขาไม่เคยหายไป



ตอนแรกของปี 2 ปัญหาที่หัวเข่ากลับมาพร้อมกับการแก้แค้น เขาต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว หลังจากไตรมาสแรก มันน่าเศร้าที่ต้องคิดถึงเขาอีกแต่บางความทรงจำที่ชอบมากของปีนี้คือ เมื่อเราทั้งสาม บุกมาที่บ้านของเขาเป็นสาม และลากเขาออกไปพาเขาไปดูหนัง งานเลี้ยง ฯลฯ ความรู้สึกของความสมบูรณ์ที่เขานำวงกลมของเราจริงๆก็ตาม ความรู้สึกที่เราต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และฉันคิดว่าเรากำลังทำอะไรกันว่าควรจะทำเหมือนกัน เราช่วยให้เขาผ่านช่วงเวลานี้ได้ยากซึ่งมักจะหมายถึงใส่รอยยิ้ม เมื่อเรากลัว โดยเขาขาดการปรับปรุงในหัวเข่าของเขา



กลับมองเป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อได้แค่ไหน เพื่อน ๆมีรูปของฉันชีวิต มันยากที่จะคิดว่าสิ่งที่ชีวิตจะเป็นเช่นไม่มีพวกเขา เราเหมือนกันมากกว่าที่เรารู้ และมีความหมายกับแต่ละอื่น ๆมันเศร้าฉันคิดว่า เราอาจจะได้เห็นกันในแต่ละวัน เป็นเวลาสองปี แต่ แน่นอน เรากำลังจะเติมสองปีกับความทรงจำของเวลาของเราด้วยกัน