Albeit the density and biomass of l

Albeit the density and biomass of livestock exceed those of wild prey
manifold, big cats would prefer to kill wild prey to avoid human retribution
(Loveridge et al., 2010). When prey, especially medium-sized and
large ungulates, becomes scarce due to population declines or seasonal
migrations felids increase predation on livestock to survive (Polisar
et al., 2003; Bauer and de Iongh, 2005; Azevedo and Murray, 2007;
Kumaraguru et al., 2011; Mondal et al., 2011; Amador-Alcalá et al.,
2013; Zhang et al., 2013; Kabir et al., 2014). In some areas, cats kill
livestock mostly during the wet season when prey disperses into lush
vegetation, regains fitness and thus becomes less available, whereas
livestock enters these areas for uncontrolled grazing (Polisar et al.,
2003; Patterson et al., 2004; Kissui, 2008). In other areas, livestock
predation is minimal during winter when prey attains high densities
in certain areas with little snow(Dar et al., 2009) or it ismaximal during
the dry season when limited cover decreases hunting success, prey
moves away and livestock concentrates around a few waterholes
(Schiess-Meier et al., 2007). Overall, the relationships between prey
availability and livestock predation by big cats appear to be straightforward,
but some more intricate cause-and-effect patterns are also possible.
For example, Harihar et al. (2011) found out that the natural
recovery of prey after relocation of local people has led to a sharp rise,
and not a decline as expected, of livestock predation by leopards because
recovering tigers displaced them closer to villages. Moreover

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าชีวมวลของปศุสัตว์และความหนาแน่นของเหยื่อป่าเกินชอบแมวใหญ่ แมนิโฟลด์ฆ่าเหยื่อป่าเพื่อหลีกเลี่ยงวิบากกรรมที่มนุษย์(Loveridge et al. 2010) เมื่อเป็นเหยื่อ ขนาดกลางโดยเฉพาะ และขนาดใหญ่ ungulates ขาดแคลนเนื่องจากภาวะประชากร หรือตามฤดูกาลfelids โยกย้ายเพิ่มปล้นสะดมในปศุสัตว์เพื่อความอยู่รอด (Polisaret al. 2003 Bauer และ de Iongh, 2005 Azevedo และ Murray, 2007Kumaraguru et al. 2011 Mondal et al. 2011 ไฮนซ์เบ็ค-Alcalá et al.,2013 Zhang et al. 2013 เกเบอร์ et al. 2014) ในบางพื้นที่ ฆ่าแมวสัตว์ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูฝนเมื่อเหยื่อ disperses เป็นเขียวชอุ่มพืชผัก ฟื้นกาย และจึง มีน้อย ในขณะที่ปศุสัตว์เข้าสู่พื้นที่เหล่านี้สำหรับแทะเล็มไม่สามารถควบคุม (Polisar et al.,2003 แพตเตอร์สัน et al. 2004 Kissui, 2008) ในพื้นที่อื่น ๆ ปศุสัตว์ปล้นสะดมมีน้อยในช่วงฤดูหนาวเมื่อเหยื่อรบความหนาแน่นสูงในบางพื้นที่มีหิมะ (ดาร์ et al. 2009) หรือ ismaximal ในระหว่างฤดูแล้งเมื่อจำกัดปกลดสำเร็จล่า เหยื่อย้ายไป และปศุสัตว์มุ่งประมาณหนึ่งชั่วโมง(มุนเช่น Schiess et al. 2007) โดยรวม ความสัมพันธ์ระหว่างเหยื่อที่เป็นความพร้อมและปล้นสะดมปศุสัตว์ โดยแมวใหญ่ปรากฏตรงไปตรงมาแต่บางรูปแบบสาเหตุ และผลกระทบที่ซับซ้อนมากขึ้นก็เป็นไปได้ตัวอย่างเช่น Harihar et al. (2011) พบว่าธรรมชาติการกู้คืนของเหยื่อหลังจากที่ย้ายของคนในท้องถิ่นได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความคมชัดและไม่มีการลดตามที่คาดไว้ การปล้นสะดมปศุสัตว์โดยเสือดาวเนื่องจากกู้คืนเสือพลัดถิ่นพวกเขาใกล้กับหมู่บ้าน นอกจากนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าความหนาแน่นและมวลชีวภาพของปศุสัตว์เกินกว่าที่เหยื่อป่า
นานา, แมวใหญ่ต้องการที่จะฆ่าเหยื่อของป่าเพื่อหลีกเลี่ยงการลงโทษมนุษย์
(Loveridge et al., 2010) เมื่อเหยื่อโดยเฉพาะขนาดกลางและ
กีบขนาดใหญ่หายากขึ้นเนื่องจากการลดลงของประชากรหรือตามฤดูกาล
โยกย้าย felids เพิ่มปล้นสะดมปศุสัตว์เพื่อความอยู่รอด (Polisar
et al, 2003;. บาวเออร์และ Iongh 2005; ช่าและเมอเรย์ 2007;
Kumaraguru et อัล 2011. Mondal et al, 2011;. ดอร์-Alcalá, et al.,
2013; Zhang et al, 2013;.. Kabir et al, 2014) ในบางพื้นที่แมวฆ่า
ปศุสัตว์ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูฝนเมื่อเหยื่อกระจายเข้าไปในที่เขียวชอุ่ม
พืชแหวนออกกำลังกายและจึงกลายเป็นที่มีอยู่น้อยในขณะที่
ปศุสัตว์เข้ามาในพื้นที่เหล่านี้เลี้ยงไม่สามารถควบคุมได้ (Polisar, et al.,
2003; แพตเตอร์สัน et al, 2004. Kissui 2008) ในพื้นที่อื่น ๆ , ปศุสัตว์
ปล้นสะดมน้อยที่สุดในช่วงฤดูหนาวเมื่อเหยื่อบรรลุความหนาแน่นสูง
ในบางพื้นที่มีหิมะเล็ก ๆ น้อย ๆ (ดาร์ et al., 2009) หรือ ismaximal ในช่วง
ฤดูแล้งเมื่อฝาครอบ จำกัด ลดลงความสำเร็จล่าเหยื่อ
ย้ายออกไปและปศุสัตว์มุ่งเน้นไปรอบ ๆ ไม่กี่แอ่งน้ำ
(Schiess-Meier et al., 2007) โดยรวม, ความสัมพันธ์ระหว่างเหยื่อ
ว่างและปล้นสะดมปศุสัตว์โดยแมวใหญ่ดูเหมือนจะตรงไปตรงมา
แต่บางรูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นสาเหตุและผลกระทบยังเป็นไปได้.
ตัวอย่างเช่น Harihar et al, (2011) พบว่าธรรมชาติ
การฟื้นตัวของเหยื่อหลังจากการย้ายถิ่นฐานของคนในท้องถิ่นได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
และไม่ได้ลดลงตามที่คาดไว้ของการปล้นสะดมปศุสัตว์โดยเสือดาวเพราะ
เสือฟื้นตัวแทนที่พวกเขาใกล้ชิดกับหมู่บ้าน ยิ่งไปกว่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า ความหนาแน่นและมวลชีวภาพของสัตว์ที่ล่าเหยื่อโหดเกินนานา , แมวใหญ่ต้องการที่จะฆ่าเหยื่อในป่าเพื่อหลีกเลี่ยงการลงโทษมนุษย์( ลัฟริจ et al . , 2010 ) เมื่อเหยื่อ โดยเฉพาะขนาดกลางและที่มีกีบเท้าใหญ่ กลายเป็นหายากเนื่องจากการลดลงของประชากรหรือตามฤดูกาลโยกย้ายวงศ์เสือและแมวเพิ่มการปศุสัตว์เพื่อความอยู่รอด ( polisaret al . , 2003 ; บาวเออร์ และ เดอ iongh , 2005 ; ซเวโด้ และ เมอร์เรย์ , 2007 ;kumaraguru et al . , 2011 ; mondal et al . , 2011 ; ดอร์ลคาล่า . kgm et al . ,2013 ; Zhang et al . , 2013 ; สำหรับ et al . , 2010 ) ในบางพื้นที่ , แมวฆ่าปศุสัตว์ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูฝน เมื่อเหยื่อหรือเป็น เขียวชอุ่มพืชฟื้นสมรรถภาพและจึงกลายเป็นที่มีอยู่น้อย ในขณะที่ปศุสัตว์เข้าสู่พื้นที่เหล่านี้สำหรับการแทะเล็มที่ควบคุมไม่ได้ ( polisar et al . ,2003 ; แพต et al . , 2004 ; kissui , 2008 ) ในพื้นที่อื่น ๆ การปศุสัตว์การปล้นสะดมน้อยที่สุดในฤดูหนาวเมื่อเหยื่อได้มีความหนาแน่นสูงในบางพื้นที่มีหิมะเล็กน้อย ( ดาร์ et al . , 2009 ) หรือ ismaximal ในระหว่างฤดูแล้งเมื่อจำกัดครอบคลุมลดลงล่าความสำเร็จ , เหยื่อย้ายไปและปศุสัตว์เข้มข้นประมาณกี่ไร่( ไมเออร์ ชีส et al . , 2007 ) โดยรวมแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างเหยื่อความพร้อมและปศุสัตว์ปล้นสะดมโดยแมวใหญ่ที่ปรากฏจะตรงไปตรงมาแต่บางคนที่ซับซ้อนมากขึ้นและผลกระทบรูปแบบนอกจากนี้ยังเป็นไปได้ตัวอย่างเช่น harihar et al . ( 2011 ) พบว่า ธรรมชาติการกู้คืนของเหยื่อ หลังจากย้ายจากชาวบ้านได้พากันขึ้นคมและไม่ได้ลดลงอย่างที่คาดไว้ , การปศุสัตว์ โดยเสือดาว เพราะการกู้คืนเสือพลัดถิ่นพวกเขาใกล้หมู่บ้าน นอกจากนี้