Florence Goodenough spread her infl

Florence Goodenough spread her influence, research, and theory through her ample literary contributions beginning in 1925 with Genetic Studies of Genius. This was the first of many; in 1926 Goodenough published her first book: The Measurement of Intelligence by Drawings. The Measurement of Mental Growth appeared in 1931 as well as Anger in Young Children. The Handbook of Child Psychology followed in 1933. After her early retirement, Goodenough built upon her portfolio with four more major works: Genetic Studies of Genius (1947), Mental Testing: Its History, Principles, and Applications (1949), Exceptional Children (1956), and Genetic Studies of Genius.

These literary works were the material milestones of the journey Goodenough was traveling. This journey began as she was earning her M.A. at Columbia. At this time, she was the director of research for the Rutherford and Perth Amboy public schools in New Jersey where she first collected children's drawings. To further her journey along, Goodenough worked with Lewis Terman as she did research helping with Terman's developments of the Stanfort-Binet IQ test for children. This is where she conducted research worthy of attention in Terman's book Genetic Studies of Genius.

Goodenough's most famous contribution was the invention of a test to measure nonverbal IQ. Her very reliable and highly valid Draw-A-Man test (also known as the Goodenough Scale) was a first to test non-verbal IQ in preschool and older-children populations. These drawings were looked at as a window to see mental processes and organization playing off the concept that children draw what they know�not what they see (Goodenough, 1975). This accomplishment was established in her first book: Measurement of Intelligence by Drawings. This test along with its revised 1940 Draw-A-Woman version was used well into the 1950's.

To continue assessment and testing, Goodenough revised the Stanford-Binet into the Minnesota Preschool scale which now included small children in its population. This test included both verbal and nonverbal sections and scores. It was at this time that Goodenough developed methods which are still used in observational studies. These methods were time sampling (studying a participant's behavior for a set period of time) and event sampling (studying a participant's particular behavior and counting its occurrence).

Goodenough didn't simply challenge the processes or testing methods of IQ tests, but she also critiqued the manner in the test were scored. She rationalized that mental age was not the same for all children. Instead, to allow comparison of children with in the same chronological age group, percentages should be used to report results. These arguments were presented in Handbook of Child Psychology of 1933.

Beginning in 1920, Goodenough became a forerunner in documenting effects of environment on intelligence scores. Even though her position on the nature vs. nurture debate caused the most controversy on her career path, she held her position that intelligence is a stable entity, challenging the effect of environment on the scores of children's intelligence tests.

Surprisingly as many contributions as Goodenough made and as many accomplishment and breakthroughs she achieved, she is not well known, not even widely recognized within the field of psychology. However, her contributions are an essential part of psychology's history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟลอเรนซ์ Goodenough แผ่อิทธิพลของเธอ วิจัย และทฤษฎีผ่านผลงานวรรณกรรมของเธอมากพอเริ่มใน 1925 มีการศึกษาพันธุกรรมอัจฉริยะ นี้เป็นครั้งแรกของหลาย ใน 1926 Goodenough สมุดบัญชีเล่มแรกของเธอที่เผยแพร่: ที่วัดของปัญญา โดยภาพวาด วัดของจิตเจริญเติบโตปรากฏในปี 1931 และความโกรธในเด็กเล็ก ตามคู่มือจิตวิทยาเด็กใน 1933 หลังจากเกษียณอายุก่อนกำหนดของเธอ Goodenough สร้างขึ้นผลงานของเธอด้วย 4 หลักการทำงานเพิ่มเติม: พันธุกรรมศึกษาของอัจฉริยะ (1947) การทดสอบจิตใจ: เป็นประวัติ หลัก และโปรแกรมประยุกต์ (1949), เด็กพิเศษ (1956), และ ศึกษาพันธุกรรมของอัจฉริยะ

งานวรรณกรรมเหล่านี้มีเหตุการณ์สำคัญวัสดุของ Goodenough เดินการเดินทาง นี้เดิน ตามเธอคือกำไรเธอ M.A. ที่โคลัมเบีย ตอนนี้ เธอผู้อำนวยการวิจัยสำหรับโรงเรียนสาธารณะรูเทอร์ฟอร์ดและเพิร์ธ Amboy ในนิวเจอร์ซีย์ที่เธอต้องเก็บภาพวาดของเด็ก การดำเนินของเธอเดินตาม Goodenough ทำงานกับ Lewis Terman เป็นเธองานวิจัยช่วยกับพัฒนาของ Terman ทดสอบ Stanfort Binet IQ สำหรับเด็ก นี่คือที่เธอดำเนินการวิจัยที่น่าสนใจในหนังสือของ Terman ศึกษาพันธุกรรมของอัจฉริยะ

ส่วนแห่งของ Goodenough ถูกประดิษฐ์ของแบบทดสอบวัด nonverbal IQ เธอสูงถูกต้อง และเชื่อถือได้มากวาดแมน (หรือที่เรียกว่าสเกล Goodenough) การทดสอบก่อนการทดสอบ IQ ไม่ใช่คำพูดในกลุ่มประชากรก่อนวัยเรียนเด็กและเด็กโต ภาพวาดเหล่านี้ถูกมองเป็นหน้าต่างเพื่อดูกระบวนการทางและองค์กรเล่นออกแนวคิดที่ว่า เด็กวาดอะไรก็รู้ไม่เขาดู (Goodenough, 1975) ความสำเร็จนี้ก่อตั้งขึ้นในหนังสือของเธอแรก: ประเมินข่าวกรอง โดยภาพวาด นี้ทดสอบกับของ ๒๔๘๓ แก้ไข ใช้รุ่นหญิง A ออกเป็น 1950's

การประเมินและการทดสอบ Goodenough แก้ไข Binet สแตนฟอร์ดเป็นสเกล Preschool มินเนโซต้าซึ่งตอนนี้ รวมลูกในประชากร การทดสอบนี้รวมทั้งวาจา และ nonverbal และคะแนน มันอยู่ในเวลานี้ที่ Goodenough พัฒนาวิธีที่ยังใช้ในการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ วิธีการเหล่านี้ถูกสุ่มเวลา (ศึกษาพฤติกรรมของผู้เข้าร่วมสำหรับรอบระยะเวลาที่กำหนด) และเหตุการณ์ที่สุ่มตัวอย่าง (ศึกษาลักษณะเฉพาะของผู้เรียน และนับเป็นเหตุการณ์)

Goodenough ไม่เพียงท้าทายกระบวนการหรือวิธีการทดสอบของการทดสอบ IQ แต่เธอ critiqued ลักษณะในการทดสอบได้คะแนน เธอ rationalized ว่า อายุจิตไม่เหมือนกันสำหรับเด็ก ๆ แทน เพื่อให้เปรียบเทียบของเด็กในกลุ่มอายุ chronological เดียว เปอร์เซ็นต์ควรใช้การรายงานผลลัพธ์ อาร์กิวเมนต์เหล่านี้ถูกนำเสนอในคู่มือของเด็กจิตวิทยาของ 1933

เริ่มต้นในปี 1920, Goodenough กลายเป็น คิวในเอกสารผลกระทบของสภาพแวดล้อมในปัญญาคะแนน แม้ว่าตำแหน่งของเธอบนเทียบกับธรรมชาติ สำคัญอภิปรายถกเถียงมากที่สุดที่เกิดบนเส้นทางอาชีพของเธอ เธอจัดตำแหน่งของปัญญาที่เป็นเอนทิตีมีเสถียรภาพ ท้าทายผลของสภาพแวดล้อมที่คะแนนของเด็กทดสอบปัญญา

ผลงานน่าแปลกใจมาก เป็น Goodenough ทำ และหลายความสำเร็จและนวัตกรรมใหม่ที่เธอประสบความสำเร็จ เธอไม่รู้จัก ไม่ได้อย่างกว้างขวางในด้านจิตวิทยา อย่างไรก็ตาม ผลงานของเธอจะเป็นส่วนสำคัญของประวัติศาสตร์ของจิตวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Florence Goodenough แผ่อิทธิพลของเธอการวิจัยและทฤษฎีวรรณกรรมผ่านการมีส่วนร่วมที่กว้างขวางของเธอเริ่มต้นในปี ค.ศ. 1925 ที่มีการศึกษาพันธุกรรมของอัจฉริยะ นี่เป็นครั้งแรกของหลาย ในปี 1926 Goodenough ตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกของเธอ: การวัดของหน่วยสืบราชการลับของภาพวาด การวัดการเจริญเติบโตของจิตที่ปรากฏในปี 1931 เช่นเดียวกับความโกรธในเด็กเล็ก คู่มือของจิตวิทยาเด็กตามมาในปี 1933 หลังจากการเกษียณอายุก่อนกำหนดของเธอ Goodenough สร้างขึ้นเมื่อผลงานของเธอกับอีกสี่งานสำคัญ: การศึกษาทางพันธุกรรมของ Genius (1947), การทดสอบจิต: ประวัติความเป็นมาของหลักการและการประยุกต์ใช้ (1949) เจ๋งเด็ก ( 1956) และการศึกษาพันธุกรรมของอัจฉริยะเหล่านี้วรรณกรรมเป็นเหตุการณ์สำคัญวัสดุของการเดินทาง Goodenough กำลังเดินทาง การเดินทางครั้งนี้เริ่มต้นขึ้นขณะที่เธอกำลังได้รับปริญญาโทของเธอที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ในเวลานี้เธอเป็นผู้อำนวยการของการวิจัยสำหรับรัทเธอร์และเพิร์ทแอโรงเรียนของรัฐในรัฐนิวเจอร์ซีย์เป็นครั้งแรกที่เธอเก็บรวบรวมภาพวาดของเด็ก เพื่อส่งเสริมการเดินทางของเธอพร้อม Goodenough ทำงานร่วมกับลูอิส Terman ขณะที่เธอทำวิจัยให้ความช่วยเหลือกับการพัฒนา Terman ของทดสอบไอคิว Stanfort-Binet สำหรับเด็ก ซึ่งเป็นที่ที่เธอดำเนินการวิจัยคุณค่าของความสนใจในหนังสือเล่ม Terman ของการศึกษาพันธุกรรมของอัจฉริยะมีส่วนร่วมที่มีชื่อเสียงที่สุดของ Goodenough เป็นสิ่งประดิษฐ์ของการทดสอบการวัดไอคิวกริยา น่าเชื่อถือมากและถูกต้องสูงการทดสอบวาดชายของเธอ (ที่เรียกกันว่าขนาด Goodenough) เป็นครั้งแรกในการทดสอบไอคิวที่ไม่ใช่คำพูดในประชากรก่อนวัยเรียนและเด็กที่มีอายุมากกว่า ภาพวาดเหล่านี้ถูกมองที่เป็นหน้าต่างที่จะเห็นกระบวนการทางจิตและองค์กรการเล่นออกแนวความคิดว่าเด็กวาดสิ่งที่พวกเขา knownot สิ่งที่พวกเขาเห็น (Goodenough, 1975) ความสำเร็จนี้ได้รับการก่อตั้งขึ้นในหนังสือเล่มแรกของเธอ: การวัดของหน่วยสืบราชการลับของภาพวาด การทดสอบพร้อมกับการปรับปรุงรุ่น 1940 Draw-A-ผู้หญิงของมันถูกนำมาใช้ดีในปี 1950 เพื่อดำเนินการต่อการประเมินและการทดสอบ Goodenough ปรับปรุง Stanford-Binet ในระดับอนุบาลมินนิโซตาซึ่งขณะนี้รวมถึงเด็กเล็ก ๆ ในประชากร การทดสอบนี้จะรวมทั้งสองส่วนทางวาจาและอวัจนและคะแนน มันเป็นช่วงเวลานี้ที่ Goodenough พัฒนาวิธีการที่ยังคงใช้ในการศึกษาเชิง วิธีการเหล่านี้เป็นเวลาที่สุ่มตัวอย่าง (ศึกษาพฤติกรรมของผู้เข้าร่วมสำหรับระยะเวลาที่กำหนดของเวลา) และเหตุการณ์สุ่มตัวอย่าง (ศึกษาพฤติกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เข้าร่วมและนับการเกิดขึ้นของมัน) Goodenough ไม่เพียงท้าทายกระบวนการหรือวิธีการทดสอบของการทดสอบไอคิว แต่เธอก็ยัง วิเคราะห์ลักษณะในการทดสอบที่ได้รับคะแนน เธอให้เหตุผลว่าอายุจิตก็ไม่ได้เหมือนกันสำหรับเด็กทุกคน แต่เพื่อให้การเปรียบเทียบของเด็กที่มีอยู่ในกลุ่มอายุตามลำดับเหตุการณ์เดียวกันร้อยละควรจะใช้ในการรายงานผล ข้อโต้แย้งเหล่านี้ถูกนำเสนอในคู่มือของจิตวิทยาเด็กปี 1933 เริ่มต้นในปี 1920 กลายเป็นผู้บุกเบิก Goodenough ในการบันทึกผลกระทบของสภาพแวดล้อมกับคะแนนความฉลาด แม้ว่าตำแหน่งของเธอในลักษณะเทียบบำรุงการอภิปรายที่เกิดความขัดแย้งมากที่สุดในเส้นทางอาชีพของเธอเธออยู่ในตำแหน่งเดิมของเธอว่าหน่วยสืบราชการลับเป็นองค์กรที่มีความเสถียรที่ท้าทายผลกระทบของสภาพแวดล้อมกับคะแนนของการทดสอบสติปัญญาของเด็กมีส่วนร่วมที่น่าแปลกใจมากที่สุดเท่าที่ Goodenough ทำและความสำเร็จและความก้าวหน้าเธอประสบความสำเร็จมากที่สุดเท่าที่เธอจะไม่ได้เป็นที่รู้จักกันดีไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางภายในเขตของจิตวิทยา แต่การมีส่วนร่วมของเธอเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของประวัติศาสตร์จิตวิทยาของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟลอเรนซ์ดีเพียงพอขยายอิทธิพลของเธอ , การวิจัยและทฤษฎี ผ่านผลงานหนังสือของเธอเล่นเริ่มต้นใน 1925 กับการศึกษาพันธุศาสตร์ของอัจฉริยะ นี้เป็นครั้งแรกของหลาย ใน 1926 ดีเพียงพอที่ตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกของเธอ : การวัดความฉลาดโดยภาพวาด การวัดการเจริญเติบโตทางจิตที่ปรากฏใน 1931 เช่นเดียวกับความโกรธในเด็กเล็กคู่มือจิตวิทยาเด็กตามใน 1933 . หลังจากเกษียณอายุก่อนกำหนดเธอ ดีเพียงพอที่สร้างขึ้นจากผลงานของเธอกับ 4 ผลงานเพิ่มเติม : การศึกษาพันธุศาสตร์ของอัจฉริยะ ( 1947 ) , การทดสอบทางจิต : ประวัติความเป็นมา หลักการและการประยุกต์ใช้ ( 1949 ) , เด็กพิเศษ ( 1956 ) และการศึกษาทางพันธุกรรมของอัจฉริยะ

ผลงานเหล่านี้เป็นวัสดุที่สำคัญของการเดินทาง ดีเพียงพอ คือ เดินทางการเดินทางครั้งนี้เริ่มขึ้นเมื่อเธอถูกรายได้ของเธอ . ในโคลัมเบีย ในเวลานี้ เธอยังเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยสำหรับ Rutherford เพิร์ทแอมโรงเรียนของรัฐ New Jersey ที่เธอเก็บรวบรวมภาพวาดของเด็ก เพิ่มเติม เธอเดินทางไปด้วย ดีเพียงพอ ทำงานกับลูอิสเทอร์แมนเมื่อเธอทำวิจัยช่วยเทอร์แมนเป็นพัฒนาการของ stanfort บิเนต์ ทดสอบ IQ สำหรับเด็กนี่คือที่ที่เธอสมควรทำการวิจัยของความสนใจในเทอร์แมนหนังสือการศึกษาพันธุศาสตร์ของอัจฉริยะ

ดีเพียงพอ ผลงานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ การประดิษฐ์ของการทดสอบเพื่อวัด nonverbal IQ . เธอเชื่อถือได้ทดสอบ draw-a-man สูงใช้ได้ ( หรือที่เรียกว่าระดับดีเพียงพอ ) เป็นครั้งแรกเพื่อทดสอบไอคิวในเด็กก่อนวัยเรียนและเก่าไม่ใช่ประชากรเด็กภาพวาดเหล่านี้ถูกมองเป็นหน้าต่าง เพื่อดูกระบวนการทางจิตและองค์กรเล่นออกแนวคิดที่เด็กวาดสิ่งที่พวกเขารู้�ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาเห็น ( ดีเพียงพอ , 1975 ) ความสำเร็จนี้ก่อตั้งขึ้นในหนังสือเล่มแรกของเธอ : การวัดความฉลาดโดยภาพวาด การทดสอบนี้พร้อมกับของแก้ไข 1940 draw-a-woman รุ่นถูกใช้ใน 1950 ' s

ต่อการประเมินและทดสอบ ดีเพียงพอสำหรับสแตนฟอร์ด บิเนต์ในมินนิโซตาอนุบาลขนาดซึ่งตอนนี้รวมเด็กเล็ก ๆในประชากร การทดสอบนี้ประกอบด้วยทั้งวัจนภาษาและอวัจนภาษา ส่วน และคะแนน มันเป็นเวลาที่ดีเพียงพอ พัฒนาวิธีการซึ่งยังคงมีใช้ในการศึกษาโดยการสังเกต .วิธีการเหล่านี้คือตัวอย่างเวลา ( ศึกษาพฤติกรรมของผู้เข้าร่วมสำหรับรอบระยะเวลาการตั้งค่า ) และตัวอย่างเหตุการณ์ ( ศึกษาพฤติกรรมเฉพาะของผู้เข้าร่วมและนับการเกิดขึ้นของ )

ดีเพียงพอไม่เพียงความท้าทายกระบวนการ หรือวิธีการทดสอบไอคิวแบบทดสอบ แต่เธอยัง critiqued ลักษณะการทดสอบเป็นคะแนน เป็นเหตุผลที่เธออายุจิตไม่ได้เหมือนกันสำหรับเด็กทั้งหมดแทน เพื่อให้เด็กมีการเปรียบเทียบในกลุ่มเดียวกันอายุที่คนควรจะใช้เพื่อรายงานผล อาร์กิวเมนต์เหล่านี้ถูกนำเสนอในคู่มือจิตวิทยาเด็กของ 1933

เริ่มต้นในปี 1920 ดีเพียงพอ กลายเป็นผู้เบิกทางในเอกสารอิทธิพลของสิ่งแวดล้อมที่มีผลต่อคะแนนความฉลาด ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเธอในธรรมชาติ กับดูแลการอภิปรายที่เกิดการโต้เถียงมากที่สุดบนเส้นทางอาชีพของเธอ เธอจัดตำแหน่งของเธอที่ปัญญาเป็นองค์กรที่มั่นคง ท้าทาย ผลกระทบของสิ่งแวดล้อมต่อคะแนนของเด็กสติปัญญาทดสอบ

อย่างแปลกใจมาก ผลงานที่ดีเพียงพอและเป็นความสำเร็จมากมาย และนวัตกรรมใหม่ที่เธอได้ เธอจะไม่รู้จักกันดีไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในด้านจิตวิทยา อย่างไรก็ตาม ผลงานของเธอเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์จิตวิทยาของ