And the glass answered:‘Thou, queen

And the glass answered:
‘Thou, queen, art the fairest in all this land:
But over the hills, in the greenwood shade,
Where the seven dwarfs their dwelling have made,
There Snow White is hiding her head; and she
Is lovelier far, O queen! than thee.’
Then the queen was very much frightened; for she knew that the glass always spoke the truth, and was sure that the servant had betrayed her. And she could not bear to think that anyone lived who was more beautiful than she was; so she dressed herself up as an old pedlar, and went her way over the hills, to the place where the dwarfs dwelt. Then she knocked at the door, and cried, ‘Fine wares to sell!’
Snow White looked out at the window, and said, ‘Good day, good woman! what have you to sell?’ ‘Good wares, fine wares,’ said she; ‘laces and bobbins of all colours.’ ‘I will let the old lady in; she seems to be a very good sort of body,’ thought Snow White, as she ran down and unbolted the door. ‘Bless me!’ said the old woman, ‘how badly your stays are laced! Let me lace them up with one of my nice new laces.’
Snow White did not dream of any mischief; so she stood before the old woman; but she set to work so nimbly, and pulled the lace so tight, that Snow White’s breath was stopped, and she fell down as if she were dead. ‘There’s an end to all thy beauty,’ said the spiteful queen, and went away home.
In the evening the seven dwarfs came home; and I need not say how grieved they were to see their faithful Snow White stretched out upon the ground, as if she was quite dead.
However, they lifted her up, and when they found what ailed her, they cut the lace; and in a little time she began to breathe, and very soon came to life again. Then they said, ‘The old woman was the queen herself; take care another time, and let no one in when we are away.’
When the queen got home, she went straight to her glass, and spoke to it as before; but to her great grief it still said:
‘Thou, queen, art the fairest in all this land:
But over the hills, in the greenwood shade,
Where the seven dwarfs their dwelling have made,
There Snow White is hiding her head; and she
Is lovelier far, O queen! than thee.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และกระจกตอบ:
'เจ้าราชินีศิลปะสังขารในแผ่นดินนี้ทั้งหมด:
แต่ที่ผ่านเนินเขาในที่ร่มกรีนวูด,
ในกรณีที่ดาวแคระทั้งเจ็ดที่อยู่อาศัยของพวกเขาได้ทำ
มีหิมะขาวซ่อนอยู่หัวของเธอ; และเธอ
คือ lovelier ไกลโอราชินี! . กว่าเจ้า '
จากนั้นสมเด็จพระราชินีฯ เป็นอย่างมากกลัว; เพราะเธอรู้ว่าแก้วมักจะพูดความจริงและมั่นใจว่าคนรับใช้ของเธอได้ทรยศ และเธอไม่สามารถทนที่จะคิดว่าทุกคนที่อาศัยอยู่ที่เป็นความสวยงามมากขึ้นกว่าเธอ; เพื่อให้เธอสวมใส่ตัวเองขึ้นเป็นหาบเร่เก่าและไปตามทางของเธอมากกว่าภูเขา, ยังสถานที่ที่คนแคระอาศัยอยู่ จากนั้นเธอก็เคาะประตูและร้อง 'เครื่องถ้วยที่ดีที่จะขาย!'
Snow White มองออกไปที่หน้าต่างและกล่าวว่า 'วันดี, ผู้หญิงที่ดี! สิ่งที่มีคุณที่จะขาย? ' 'เครื่องถ้วยที่ดีตำงดี' บอกว่าเธอ; 'ลูกไม้และ bobbins ของทุกสี.' 'ฉันจะให้หญิงชราใน; เธอดูเหมือนว่าจะมีการจัดเรียงที่ดีมากของร่างกาย 'คิดว่าหิมะสีขาวขณะที่เธอวิ่งลงและ unbolted ประตู 'อวยพรฉัน!' กล่าวว่าหญิงชรา 'ว่าไม่ดีการเข้าพักของคุณเจือ! ผมขอลูกไม้พวกเขาขึ้นกับหนึ่งในลูกไม้ใหม่ของฉันมีความสุข '.
หิมะสีขาวไม่ได้ฝันของความเสียหายใด ๆ เพื่อที่เธอยืนอยู่ที่หญิงชราคนหนึ่ง; แต่เธอก็ตั้งค่าให้ทำงานได้อย่างว่องไวและดึงลูกไม้แน่นเพื่อที่ลมหายใจหิมะขาวก็หยุดและเธอก้มลงราวกับว่าเธอตาย 'มีสิ้นทุกความงามของเธอเป็น' กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีอาฆาตแค้นและเดินออกไปที่บ้าน.
ในช่วงเย็นเจ็ดดาวแคระมาที่บ้าน; และผมไม่จำเป็นต้องบอกว่าเสียใจที่พวกเขาจะเห็นซื่อสัตย์ของพวกเขาหิมะสีขาวทอดยาวออกไปบนพื้นดินเช่นถ้าเธอตายค่อนข้าง.
อย่างไรก็ตามพวกเขายกเธอขึ้นและเมื่อพวกเขาพบสิ่งที่เธอนะ, พวกเขาตัดลูกไม้; และในเวลาน้อยเธอก็เริ่มที่จะหายใจและมาเร็ว ๆ นี้มีชีวิตอีกครั้ง แล้วพวกเขาก็กล่าวว่า "หญิงชราเป็นราชินีตัวเอง; . ดูแลอีกครั้งและให้หนึ่งในเมื่อเราอยู่ห่างออกไปไม่ '
และเมื่อพระราชินีกลับมาถึงบ้านเธอก็เดินตรงไปที่กระจกของเธอและพูดถึงว่ามันเป็นมาก่อน แต่ความเศร้าโศกที่ดีของเธอก็ยังคงกล่าวว่า:
'เจ้าราชินีศิลปะสังขารในแผ่นดินนี้ทั้งหมด:
แต่ที่ผ่านเนินเขาในที่ร่มกรีนวูด,
ในกรณีที่ดาวแคระทั้งเจ็ดที่อยู่อาศัยของพวกเขาได้ทำ
มีหิมะขาวซ่อนอยู่หัวของเธอ; และเธอ
คือ lovelier ไกลโอราชินี! กว่าเจ้า. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และแก้วตอบ :
'thou , ราชินี , ศิลปะที่สุดในดินแดนทั้งหมดนี้ :
แต่มากกว่าภูเขาใน Greenwood เงา
ที่คนแคระทั้งเจ็ด ที่อยู่อาศัยของพวกเขาได้
มีหิมะขาวซ่อนหัวของเธอ เธอ
คือ lovelier ไกล โอ พระราชินี กว่าท่าน . . . '
แล้วราชินีมาก กลัว เพราะเธอรู้ว่าแก้วมักจะพูดความจริง และมั่นใจว่าลูกจ้างได้ทรยศเธอเธอไม่สามารถทนที่จะคิดว่าใครอยู่ใครสวยกว่าเธอ ดังนั้น เธอแต่งตัวตัวเองขึ้นเป็นพ่อค้าเร่ เก่า ไป บนเนินเขา สถานที่ดาวแคระอาศัยอยู่ แล้วเธอก็เคาะประตูและส่งเสียงร้อง ' สินค้าดีขาย ! '
หิมะสีขาว มองออกไปที่หน้าต่าง และกล่าวว่า ' สวัสดี ดีผู้หญิง สิ่งที่คุณขาย ? ' ' ดี เครื่องดี เครื่อง' เธอ ' ลูกไม้และ bobbins สีทั้งหมด ผมจะปล่อยให้ยายแก่ เธอดูเหมือนจะเป็นชนิดที่ดีมากของร่างกาย ' คิดว่าหิมะขาว ขณะที่เธอวิ่งลงและถอดกลอนประตู ' ให้ฉัน ! ' ' หญิงชรา ' แค่ไหนอยู่ของคุณอยู่ ! ขอปักไว้ด้วยหนึ่งเชือกของฉันดีใหม่ . '
หิมะขาวไม่ได้ฝันร้ายใด ๆ ดังนั้น เธอยืนอยู่ต่อหน้าผู้หญิงเก่าแต่ชุดเธอทำงานอะไร และดึงปักแน่นมาก หิมะสีขาวของลมหายใจก็หยุดลง เธอล้มลงราวกับว่าเธอตายไปแล้ว ' ก็จบทุกความงามของเจ้า ' ราชินีใจร้าย และเดินออกไปจากบ้าน
ในตอนเย็น คนแคระทั้งเจ็ด มาที่บ้าน และผมไม่ต้องพูดว่าเสียใจ พวกเขาเห็นของพวกเขาซื่อสัตย์ หิมะสีขาวที่ขึงบนพื้นดิน เช่น ถ้าเธอตายสนิท
อย่างไรก็ตาม พวกเขายกเธอขึ้น และเมื่อพวกเขาพบว่าป่วย พวกเขาตัดลูกไม้ และในเวลาเพียงเล็กน้อย เธอเริ่มหายใจ และเร็ว ๆนี้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แล้วพวกเขาก็กล่าวว่า " หญิงชราเป็นราชินีตัวเองดูแลเวลาอื่น และให้หนึ่งในตอนที่เราอยู่ห่าง '
เมื่อราชินีกลับบ้าน เธอเดินตรงไปที่กระจก และพูดกับมันเหมือนเมื่อก่อน แต่เธอเศร้าโศกมาก มันยังบอกว่า
'thou , ราชินี , ศิลปะที่สุดในดินแดนทั้งหมดนี้ :
แต่มากกว่าภูเขาใน Greenwood เงา
ที่คนแคระทั้งเจ็ด ที่อยู่อาศัยของพวกเขาได้
มีหิมะขาวซ่อนหัวของเธอ เธอ
คือ lovelier ไกล โอ พระราชินี กว่า '
'