A thorough assessment of the child

A thorough assessment of the child and
parental interview provide data for identifying
children at risk for or exhibiting significant
disruptive behavior problems. To gather information, nurses should use open-ended questions and
a supportive and nonjudgmental stance during
assessments. Open-ended questions such as “Tell
me about your child?” or “What concerns do you
have regarding your child's behavior?” are helpful
in eliciting information related to the parent 's
perception of problematic behavior. Furthermore,
because we know that the presence of disruptive
behavior alone is not always cause for concern ,
nurses must ask questions related to the frequency,
intensity,context,and pervasiveness of the
reported or observed behavior. Questions such as
“ How often does this occur?” “ Where and with
whom does the behavior occur?” “ How long doe s
it last ?” “ How long does it take him to recover ?”
“ How does he get along with other children?” and
“ How is he functioning in school and at home?”
are useful in determining whet her the behavior
warrants further evaluation and identify levels of
impairment for the child and family. In addition,
nurses should attend to specific family, environmental, and child-risk factors (e.g., maternal age,
m a t e r n a l p s y c h o p a t h o l o g y, l o w s o c i o e c o n o m i c
status, and child temperament). In addition to
direct questioning, observing the child's behavior
and interactions with parent (s) provides important
clinical information in assessing emotional regulation abilities, disruptive behavior, and the quality of the parent– child relationship. Finally, when
concern s arise, either by parent report of problems
at home or school/day care or by observation,
contact with other caregivers, including day care/
preschool teachers, school nurses, or other significant caregivers, is important for determining
the nature as well as the pervasiveness of behavior
problems

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการประเมินอย่างละเอียดของเด็ก และสัมภาษณ์ผู้ปกครองให้ข้อมูลสำหรับการระบุเด็กที่เสี่ยงหรือสำคัญอย่างมีระดับลักษณะการทำงานขวัญปัญหา การรวบรวมข้อมูล พยาบาลควรใช้คำถามปลายเปิด และท่าทางสนับสนุน และ nonjudgmental ระหว่างประเมินผลการ คำถามปลายเปิดเช่น "บอกฉันเกี่ยวกับลูกของคุณหรือไม่ "หรือ"ความกังวลบ้างจะเกี่ยวกับพฤติกรรมของเด็กมีประโยชน์ใน eliciting ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหลักการการรับรู้ของปัญหา นอกจากนี้เพราะเรารู้ว่าของขวัญลักษณะการทำงานเพียงอย่างเดียวมักจะไม่สาเหตุสำหรับกังวลพยาบาลต้องถามคำถามที่เกี่ยวข้องกับความถี่ความเข้ม บริบท และ pervasiveness ของรายงาน หรือสังเกตพฤติกรรม คำถามเช่น"บ่อยไม่นี้เกิดขึ้น" "ตำแหน่ง และมีใครไม่ทำงานเกิดขึ้น" "ระยะป้องกัน sเรื่องล่าสุด" "ระยะใช้เวลาเขากู้คืนหรือไม่""วิธีไม่เขาเข้ากับเด็กอื่นหรือไม่" และ"ว่าเขาทำงาน ในโรงเรียน และที่บ้าน"มีประโยชน์ในการกำหนดพฤติกรรมลับเธอใบสำคัญแสดงสิทธิต่อการประเมิน และระบุระดับด้อยค่าสำหรับเด็กและครอบครัว นอกจากนี้พยาบาลควรร่วมกับครอบครัวเฉพาะ สิ่งแวดล้อม ปัจจัยเสี่ยงรอง (เช่น แม่อายุm เป็น t e r n กับ l p s p y c h o a t y h o l o g, l o w s o c ฉัน o e c o n o m ฉัน cสถานะ และเด็ก temperament) นอกการตั้งคำถาม การสังเกตพฤติกรรมของเด็กโดยตรงและโต้ตอบกับแม่ (s) ให้ความสำคัญข้อมูลทางคลินิกในการประเมินความสามารถในการควบคุมอารมณ์ ทำขวัญ และคุณภาพของความสัมพันธ์แม่ – ลูก สุดท้าย เมื่อs ความกังวลเกิดขึ้น ทั้งโดยหลักการรายงานปัญหาที่ดูแลบ้าน หรือโรงเรียนวัน หรือ สังเกตติดต่อกับเรื้อรังอื่น ๆ รวมทั้งดูแลวัน /preschool ครู โรงเรียนพยาบาล หรือ เรื้อรังอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญ มีความสำคัญในการกำหนดธรรมชาติเป็น pervasiveness ของพฤติกรรมปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินอย่างละเอียดของเด็กและ
ผู้ปกครองให้สัมภาษณ์ให้ข้อมูลสำหรับการระบุ
เด็กที่มีความเสี่ยงหรือการแสดงที่สำคัญ
ปัญหาพฤติกรรมก่อกวน เพื่อรวบรวมข้อมูล, พยาบาลควรใช้คำถามปลายเปิดและ
ท่าทางการสนับสนุนและ nonjudgmental ในระหว่าง
การประเมินผล คำถามปลายเปิดเช่น "บอก
ฉันเกี่ยวกับบุตรหลานของคุณ? "หรือ" สิ่งที่กังวลคุณ
ได้เกี่ยวกับพฤติกรรมของบุตรของท่าน? "จะเป็นประโยชน์
ในการหาความรู้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับผู้ปกครอง
รับรู้ของพฤติกรรมที่มีปัญหา นอกจากนี้
เพราะเรารู้ว่าการปรากฏตัวของก่อกวน
พฤติกรรมคนเดียวมักจะไม่ก่อให้เกิดความกังวล,
พยาบาลต้องถามคำถามที่เกี่ยวข้องกับความถี่,
ความรุนแรง, บริบทและความแพร่หลายของ
พฤติกรรมการรายงานหรือข้อสังเกต คำถามเช่น
"วิธีนี้มักจะเกิดขึ้น?" "ที่ไหนและกับ
ผู้ที่ไม่พฤติกรรมที่เกิดขึ้น? "" นานแค่ไหนกวาง S
มันมีอายุการใช้งาน? "" มันใช้เวลานานเท่าใดเขาที่จะกู้คืน?
" "เขาอย่างไรได้รับพร้อมกับคนอื่น ๆ เด็ก? "และ
"วิธีการคือการที่เขาทำงานในโรงเรียนและที่บ้าน?"
จะมีประโยชน์ในการพิจารณาลับของเธอพฤติกรรม
ใบสำคัญแสดงสิทธิการประเมินผลต่อไปและระบุระดับของ
การด้อยค่าสำหรับเด็กและครอบครัว นอกจากนี้
พยาบาลควรเข้าร่วมกับครอบครัวเฉพาะด้านสิ่งแวดล้อมและปัจจัยที่เด็กมีความเสี่ยง (เช่นอายุของมารดา
GY maternalpsychopatholo, lowsocioeconomic
สถานะและอารมณ์ของเด็ก) นอกเหนือจาก
การซักถามโดยตรงสังเกตพฤติกรรมของเด็ก
และการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ปกครอง (s) ให้ความสำคัญ
ข้อมูลทางคลินิกในการประเมินความสามารถในการควบคุมอารมณ์พฤติกรรมก่อกวนและคุณภาพของความสัมพันธ์ของเด็ก parent- สุดท้ายเมื่อ
ห่วงเกิดขึ้นทั้งโดยรายงานแม่ของปัญหา
ที่บ้านหรือที่โรงเรียน / การดูแลวันหรือโดยการสังเกต
การติดต่อกับผู้ดูแลผู้ป่วยอื่น ๆ รวมทั้งดูแลวัน /
ครูก่อนวัยเรียน, พยาบาลโรงเรียนหรือผู้ดูแลผู้ป่วยอย่างมีนัยสำคัญอื่น ๆ ที่มีความสำคัญในการกำหนด
ลักษณะ เช่นเดียวกับความแพร่หลายของพฤติกรรม
ปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินอย่างละเอียดของเด็กและผู้ปกครองให้ข้อมูลสำหรับการสัมภาษณ์

เด็กเสี่ยงหรือแสดงพฤติกรรมที่เป็นปัญหาก่อกวน )

เพื่อรวบรวมข้อมูล พยาบาลควรใช้คำถามปลายเปิดและ

ท่าทางสนับสนุนและ nonjudgmental ในระหว่างการประเมิน คำถามปลายเปิด เช่น " บอก
ฉันเกี่ยวกับลูกของคุณ " หรือ " สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ
มีเกี่ยวกับพฤติกรรมของเด็ก ? " เป็นประโยชน์
eliciting ในข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ ' s
การรับรู้พฤติกรรมที่มีปัญหา นอกจากนี้
เพราะเรารู้ว่ามีพฤติกรรมก่อกวน
อยู่คนเดียวไม่เสมอสาเหตุสำหรับกังวล
พยาบาลต้องถามคำถามที่เกี่ยวข้องกับความถี่
เข้ม บริบท และแพร่หลายของ
รายงาน หรือสังเกตพฤติกรรม คำถามเช่น
" มันเกิดขึ้นบ่อยแค่ไหน ? " ที่ไหนกับ
ใครพฤติกรรมเกิดขึ้น ? " นานโด S
มันสุด " มันต้องใช้เวลานานแค่ไหนเขาถึงจะหาย "
" เขาได้รับพร้อมกับเด็กคนอื่นๆ "
" แล้วเขาจะทำงานในโรงเรียนและที่บ้าน "
มีประโยชน์ในการลับของเธอพฤติกรรม
สิทธิเพิ่มเติมการประเมินและระบุระดับของ
( สำหรับเด็กและครอบครัวนอกจากนี้พยาบาลควรเข้าร่วม
ครอบครัว สิ่งแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจงและปัจจัยเสี่ยงของเด็ก ( เช่น มารดาอายุ
M A T E R N L Y C P S H O P A T H O L O G y , l o w o s c ฉัน O E C O N O I m c
สถานะและอารมณ์เด็ก ) นอกจาก
โดยตรงสอบถาม พฤติกรรมของเด็ก การสังเกต และการปฏิสัมพันธ์กับผู้ปกครองให้ความสำคัญ
คลินิกข้อมูลในการประเมินความสามารถในการควบคุมอารมณ์พฤติกรรมก่อกวน และคุณภาพของเด็กผู้ปกครองและความสัมพันธ์ สุดท้ายเมื่อความกังวล S
เกิดขึ้นทั้งโดยผู้ปกครองรายงานปัญหา
ที่บ้านหรือที่โรงเรียน / การดูแลวัน หรือจากการสังเกต
ติดต่อกับผู้ดูแลอื่น ๆรวมทั้งการดูแลวัน /
ครู พยาบาล โรงเรียน หรืออื่นๆ ( ผู้ดูแลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการกำหนด
ธรรมชาติเช่นเดียวกับ pervasiveness ของปัญหาพฤติกรรม