For decades, scientists have tried

For decades, scientists have tried to understand the complex and gruesome relationship between the parasitic emerald wasp Ampulex compressa and its much larger victim, the common household cockroach Periplaneta americana.

At first glance, this parasite-prey relationship seems much like any other: the female wasp stings the cockroach, lays an egg on its abdomen, and once hatched, the hungry larva feeds on the cockroach. However, while most parasitic insects tend to paralyse their victims with a venomous sting, the emerald wasp instead manipulates the cockroach’s behaviour, essentially transforming it into a zombie slave.

With two stings the cockroach is left with the ability to walk, but is entirely robbed of the power to initiate its own movement. The wasp, now tired after administering two stings, regains its energy by cutting off the ends of the cockroach’s antennae, and drinking its blood. Revitalised, it then latches on to the stung cockroach’s antennae and, much like an obedient toddler being lead to his first day of school, the submissive insect follows the wasp’s orders.

In the meantime the wasp also lays an egg on the cockroach, which hatches after three or four days. The hatched larva chews its way into the cockroach’s abdomen, where it proceeds to eat the internal organs in a precise order. This ensures that the docile victim stays alive for the next four days, until the larva eventually forms a cocoon inside it.

With time, the fully-grown wasp emerges from the host’s body and continues this vicious cycle. Through it all, the stupefied roach, although able to move, shows no desire to struggle, flee, or fight, even as it is being eaten alive from the inside.

How to control a roach

This wasp-cockroach relationship has been documented as early as the 1940s, but it wasn’t until recently that scientists have been able to understand how exactly the wasp pulls off this precise behavioural manipulation.

The first sting, administered to a mass of nerve tissue in the cockroach’s thorax, contains large quantities of gamma amino butyric acid (GABA), and complementary chemicals called taurine and beta alanine. GABA is a neurotransmitter that blocks the transmission of motor signals between nerves, and, together with the other two chemicals, it temporarily paralyses the cockroach’s front legs. This prevents the cockroach from escaping while the wasp inflicts the second, more toxic sting directly into the roach’s brain.

It is the second sting that turns the cockroach into a zombie, and contains what Frederic Libersat and his colleagues at Ben Gurion University refer to as a “neurotoxic cocktail”. The venom of the second sting blocks the receptors for another neurotransmitter called octopamine, which is involved in the initiation of spontaneous and complex movements such as walking.

Libersat has shown that unstung cockroaches injected with an octopamine-like compound show an increase in walking behaviour. Those injected with a chemical that blocks octopamine, however, show a reduction in spontaneous walking, much like the victims of the wasp sting. Zombie cockroaches were also able to recover from their stupor and walk after they were injected with a chemical that reactivates octopamine receptors.

There is a fine distinction between the ability to walk, and the ability to initiate such a movement. The stung cockroaches in this instance are devoid of the latter, while their skills for the former seem intact, demonstrated by the fact that these poor creatures are entirely capable of walking to the wasp’s nest, but only when being led by the wasp.

Libersat and colleagues investigated this interesting phenomenon by placing stung cockroaches in potentially harmful situations and testing their escape reflexes. They found that cockroaches stung by the emerald wasps were soon deprived of any will to escape to safety even when electrocuted or drowned. However, their motor skills, measured by the contractions of their muscles when subjected to these dangers, were the same as unstung cockroaches, suggesting that the venom affects the decision rather than the ability to walk.

However haunting this behavioural manipulation is, one can’t help but appreciate the ingenuity of this tiny parasite, enabling it to incapacitate a much bigger victim. If the wasp were to paralyse the cockroach, it probably would not be able to carry it back to its lair. If it were to kill the cockroach, it would lose its source of fresh food. It has evolved to develop the most complex and precise weapon to overcome these two obstacles: venom that only targets the specific neural circuits which guarantee that its victim will walk obediently to its tomb, and stay alive while it is being devoured. And with no will to escape, these poor roaches help another generation of terrifying emerald wasps to be spawned.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ได้พยายามทำความเข้าใจความสัมพันธ์ซับซ้อน และสยดสยองระหว่าง wasp มรกตเสียงฟู่เหมือนกาฝาก Ampulex compressa มันมากใหญ่เหยื่อ แมลงสาบในครัวเรือนทั่วไปอเมริกานา Periplanetaอย่างรวดเร็วก่อน ดูเหมือนความสัมพันธ์นี้ปรสิตเหยื่อเหมือนกัน: แมลงสาบ กล่าวที่ไข่ในช่องท้องของ stings wasp หญิง และเมื่อฟัก หนอนหิวเนื้อหาสรุปในแมลงสาบ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่แมลงเสียงฟู่เหมือนกาฝากที่สุดมักทำให้เป็นอัมพาตเหยื่อกับต่อยมาก wasp มรกตแทนจัดการพฤติกรรมของแมลงสาบ หลักเปลี่ยนเป็นทาสผีดิบมีสองไร้แมลงสาบที่เหลือสามารถเดิน แต่ทั้งปล้นอำนาจเริ่มเคลื่อนไหวตัวเอง Wasp ตอนนี้เหนื่อยหลังจากจัดการไร้สอง regains พลังงาน โดยการตัดออกจากปลายของเสาอากาศของแมลงสาบ และดื่มเลือดของ Revitalised มันแล้วกลอนประตูบนไปเสาอากาศของแมลงสาบสตังซัง ก มากเช่นการเชื่อฟังเด็กที่หัดเดินการวันแรกของเขาของโรงเรียน แมลงยอมตามใบสั่งของ waspในระหว่างนี้ wasp ยังวางไข่ในแมลงสาบ ที่จำหน่ายหลังจากสาม หรือสี่วัน หนอนขีด chews ทางเข้าช่องท้องของแมลงสาบ การที่จะดำเนินการกินอวัยวะภายในใบสั่งโดยละเอียด นี้ช่วยให้มั่นใจว่า เหยื่อ docile ยังคงมีชีวิตอยู่สี่วันถัดไป จนกว่าหนอนสร้างรังไว้ภายในในที่สุดเวลา fully-grown wasp จากร่างกายของโฮสต์ และต่อวงจรนี้ทายา ผ่านได้ทั้งหมด โรช stupefied แม้ว่าจะย้าย แสดงไม่ต้อง การต่อสู้ หนี ต่อสู้ แม้ในขณะที่มันกำลังกินชีวิตจากภายในวิธีการควบคุมโรชมีการจัดความสัมพันธ์นี้แมลงสาบ wasp เป็นช่วงต้นทศวรรษ 1940 โดย แต่มันไม่ได้เพราะว่า นักวิทยาศาสตร์ได้เข้าใจวิธีการว่า wasp ดึงปิดนี้จัดการพฤติกรรมที่ชัดเจนต่อยครั้งแรก บริหารเพื่อมวลของเนื้อเยื่อประสาทในแมลงสาบ thorax ประกอบด้วยจำนวนมากของกรด butyric อะมิโนแกมมา (น้ำนมข้าวกล้องงอก), และสารเคมีเสริมที่เรียกว่า taurine และเบต้าอะลานีน สารกาบาเป็นสารสื่อประสาทที่บล็อกการส่งสัญญาณมอเตอร์ระหว่างเส้นประสาท และ พร้อมกับสองสารอื่น ๆ มันชั่วคราว paralyses ขาหน้าของแมลงสาบ ซึ่งป้องกันแมลงสาบที่จากการหลบหนีขณะ wasp inflicts ต่อยสอง พิษขึ้นลงสมองของโรชต่อยที่สองที่เป็นแมลงสาบที่เป็นผีดิบ และประกอบด้วยอะไรเฟรดเด Libersat และเพื่อนร่วมงานของเขาเบนเรียนมหาวิทยาลัยถึงเป็น "ค็อกเทล neurotoxic" ได้ พิษของแมงกระพรุนกัดบล็อกสอง receptors สำหรับสารสื่อประสาทอีกเรียกว่า octopamine ที่เกี่ยวข้องในการเริ่มต้นของการเคลื่อนไหวอยู่ และซับซ้อนเช่นเดินLibersat ได้แสดงให้เห็นว่า แมลงสาบ unstung ฉีด ด้วยการแสดงผสม octopamine เหมือนการเพิ่มพฤติกรรมการเดิน ผู้ฉีด ด้วยสารเคมีที่บล็อก octopamine อย่างไรก็ตาม แสดงลดขาดแห้ง มากเช่นเหยื่อต่อย wasp แมลงสาบซอมบี้ก็ยังสามารถกู้คืนจากตัว stupor และเดินหลังจากที่พวกเขาถูกฉีด ด้วยสารเคมีที่ทำ octopamine receptorsมีความแตกต่างที่ดีระหว่างความสามารถในการเดิน และความสามารถในการเริ่มต้นการเคลื่อนไหว แมลงสาบสตังซังนี้จะปราศจากหลัง ใน ขณะที่ทักษะการแสดงสำหรับอดีตดูเหมือนเหมือนเดิม ความจริงที่สิ่งมีชีวิตที่ยากจนเหล่านี้ทั้งหมดสามารถเดินไปรังแตน แต่ เมื่อถูกนำ โดย waspLibersat และเพื่อนร่วมงานสอบสวนปรากฏการณ์นี้น่าสนใจ ด้วยการเก็บแมลงสาบสตังซังในสถานการณ์อันตรายทดสอบ reflexes ของหนี พวกเขาพบว่า แมลงสาบสตังซัง โดย wasps มรกตได้เร็วปราศจากความใด ๆ จะหนีเพื่อความปลอดภัยแม้เมื่อ electrocuted หรือจม อย่างไรก็ตาม ทักษะมอเตอร์ วัด โดยการหดของกล้ามเนื้อของพวกเขาเมื่อต้องอันตรายเหล่านี้ ก็เหมือนกับแมลงสาบ unstung แนะนำที่ พิษมีผลต่อการตัดสินใจมากกว่าความสามารถในการเดินแต่ haunting นี้จัดการพฤติกรรมได้ หนึ่งไม่สามารถช่วย แต่ชื่นชอบการประดิษฐ์คิดค้นของปรสิตนี้เล็ก ๆ ทำให้ไร้ความสามารถผู้เสียหายใหญ่มาก ถ้า wasp ถูกทำให้เป็นอัมพาตแมลงสาบ มันคงจะไม่สามารถพกมันกลับไปซ่อนตัว ถ้ามันฆ่าแมลงสาบ มันจะสูญเสียแหล่งอาหารสด มีพัฒนาในการพัฒนามากที่สุดซับซ้อน และแม่นยำอาวุธเพื่อเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้สอง: พิษที่เฉพาะ เป้าหมายเฉพาะประสาท circuits ซึ่งรับประกันว่า ของเหยื่อจะเดินทรงไปสุสานของ และมีชีวิตอยู่ในขณะถูกกลืน และจะไม่หลบหนี แมลงสาบเหล่านี้ยากจนช่วยสร้างอีกสยอง wasps มรกตเพื่อให้เกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับทศวรรษที่ผ่านมานักวิทยาศาสตร์ได้พยายามที่จะเข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและน่ากลัวระหว่างมรกตต่อปรสิต Ampulex compressa และเหยื่อขนาดใหญ่ของแมลงสาบครัวเรือนทั่วไป Americana Periplaneta ได้อย่างรวดเร็วก่อนความสัมพันธ์ของปรสิตเหยื่อนี้ดูเหมือนว่าเหมือนที่อื่น ๆ : หญิง ต่อ stings แมลงสาบ, วางไข่บนหน้าท้องของตนและฟักครั้งตัวอ่อนหิวกินแมลงสาบ อย่างไรก็ตามในขณะที่แมลงปรสิตส่วนใหญ่มักจะเป็นอัมพาตเหยื่อของพวกเขาที่มีต่อยพิษต่อมรกตแทนปรุงแต่งพฤติกรรมของแมลงสาบเป็นหลักเปลี่ยนเป็นทาสผีดิบด้วยสองเหล็กแมลงสาบจะถูกทิ้งให้อยู่กับความสามารถในการเดิน แต่ถูกปล้นทั้งหมด อำนาจที่จะเริ่มต้นการเคลื่อนไหวของตัวเอง ต่อตอนนี้เหนื่อยหลังจากการบริหารสองเหล็ก, แหวนพลังงานโดยการตัดปลายหนวดของแมลงสาบและดื่มเลือดของตน Revitalised มันก็กลอนเพื่อหนวดแมลงสาบ Stung และเหมือนเด็กวัยหัดเดินเชื่อฟังเป็นนำไปสู่วันแรกของโรงเรียนแมลงอ่อนน้อมต่อไปนี้คำสั่งต่อไปในขณะเดียวกันตัวต่อยังวางไข่ในแมลงสาบซึ่งช่อง หลังจากที่สามหรือสี่วัน ตัวอ่อนฟัก chews ทางเข้าไปในช่องท้องของแมลงสาบซึ่งเป็นวิธีการที่จะกินอวัยวะภายในในลำดับที่ถูกต้องแม่นยำ เพื่อให้แน่ใจว่าเหยื่ออ่อนน้อมคงมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสี่วันจนกระทั่งตัวอ่อนในที่สุดก็เป็นรังอยู่ภายในนั้นด้วยเวลาต่อโตเต็มวัยจะโผล่ออกมาจากร่างกายของโฮสต์และยังวนเวียนนี้ ผ่านมันทั้งหมดแมลงสาบตะลึงแม้ว่าจะสามารถย้ายแสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่จะต่อสู้หนีหรือต่อสู้ไม่มีแม้ในขณะที่มันจะถูกกินมีชีวิตอยู่จากภายในวิธีการควบคุมแมลงสาบความสัมพันธ์นี้ต่อ-แมลงสาบได้รับการรับรองเป็นช่วงต้น เป็นปี 1940 แต่มันก็ไม่มีอะไรจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่านักวิทยาศาสตร์ได้รับสามารถที่จะเข้าใจวิธีการว่าต่อดึงออกการจัดการพฤติกรรมนี้ได้อย่างแม่นยำต่อยครั้งแรกที่บริหารให้กับมวลของเส้นประสาทในทรวงอกแมลงสาบที่มีขนาดใหญ่ปริมาณของรังสีแกมมา กรดอะมิโนบิวทิริก (GABA) และสารเคมีที่เรียกว่าเสริมทอรีนและอะลานีนเบต้า GABA เป็นสารสื่อประสาทที่บล็อกการส่งสัญญาณระหว่างเส้นประสาทมอเตอร์และร่วมกับอีกสองสารเคมีชั่วคราว paralyzes ขาหน้าของแมลงสาบ นี้ป้องกันไม่ให้แมลงสาบหลบหนีในขณะที่ตัวต่อ inflicts ที่สองต่อยเป็นพิษมากขึ้นโดยตรงเข้ามาในสมองของแมลงสาบจะต่อยที่สองที่จะเปิดแมลงสาบเป็นผีดิบและมีสิ่งที่เฟรเดริก Libersat และเพื่อนร่วมงานของเขาที่มหาวิทยาลัยเบนกูเรียนเรียกว่า "ค็อกเทลอัมพาต" พิษของบล็อกต่อยสองตัวรับสารสื่อประสาทสำหรับอื่นที่เรียกว่า octopamine ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องในการเริ่มต้นของการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นเองและซับซ้อนเช่นการเดินLibersat ได้แสดงให้เห็นว่าแมลงสาบ unstung ฉีดด้วยสาร octopamine เหมือนแสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นของพฤติกรรมการเดิน ผู้ที่ฉีดด้วยสารเคมีที่บล็อก octopamine แต่แสดงให้เห็นการลดลงในการเดินธรรมชาติเหมือนตกเป็นเหยื่อของการต่อยต่อ แมลงสาบผีดิบก็ยังสามารถที่จะกู้คืนจากอาการมึนงงของพวกเขาและเดินไปหลังจากที่พวกเขาได้รับการฉีดด้วยสารเคมีที่กระตุ้นตัวรับ octopamine มีความแตกต่างที่ดีระหว่างความสามารถในการเดินเป็นและความสามารถในการเริ่มต้นการเคลื่อนไหวดังกล่าว แมลงสาบ Stung ในกรณีนี้จะไร้หลังในขณะที่ทักษะของพวกเขาสำหรับอดีตดูเหมือนคงแสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่าสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารเหล่านี้มีทั้งความสามารถในการเดินไปรังแตน แต่เมื่อถูกนำโดยต่อLibersat และ เพื่อนร่วมงานสอบสวนปรากฏการณ์ที่น่าสนใจนี้โดยการวางแมลงสาบต่อยในสถานการณ์ที่อาจเป็นอันตรายและการทดสอบปฏิกิริยาตอบสนองของพวกเขาหลบหนี พวกเขาพบว่าแมลงสาบตัวต่อต่อยโดยมรกตจะถูกตัดสิทธิ์ทันทีพินัยกรรมใด ๆ ที่จะหลบหนีเพื่อความปลอดภัยแม้เมื่อไฟฟ้าดูดหรือจมน้ำ แต่ทักษะยนต์ของพวกเขาวัดจากการหดตัวของกล้ามเนื้อของพวกเขาเมื่อเจอกับอันตรายเหล่านี้เป็นคนเดียวกับแมลงสาบ unstung บอกว่าพิษมีผลต่อการตัดสินใจมากกว่าความสามารถในการเดินแต่ครอบงำการจัดการพฤติกรรมนี้คือหนึ่งสามารถ ' ความช่วยเหลือที แต่ชื่นชมความฉลาดของปรสิตเล็ก ๆ นี้ทำให้มันทำให้ไม่สามารถเป็นเหยื่อขนาดใหญ่มาก ถ้าต่อจะทำให้เป็นอัมพาตแมลงสาบก็อาจจะไม่สามารถที่จะนำมันกลับไปยังถ้ำของตน ถ้ามันจะฆ่าแมลงสาบก็จะสูญเสียแหล่งที่มาของอาหารสด ก็มีการพัฒนาที่จะพัฒนาอาวุธที่ซับซ้อนมากที่สุดและแม่นยำที่จะเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้สอง: พิษที่เฉพาะเป้าหมายวงจรประสาทที่เฉพาะเจาะจงซึ่งรับประกันได้ว่าเหยื่อของมันจะเดินเชื่อฟังหลุมฝังศพของตนและมีชีวิตอยู่ในขณะที่มันจะถูกกิน และมีความประสงค์ที่จะหลบหนีไม่มีแมลงสาบที่ไม่ดีเหล่านี้จะช่วยสร้างของแตนมรกตน่ากลัวอื่นที่จะมาจากกระบอกไม้ไผ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับทศวรรษที่ผ่านมานักวิทยาศาสตร์ได้พยายามที่จะเข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและน่ากลัวระหว่างตัวต่อปรสิต ampulex มรกต compressa และขนาดใหญ่กว่าเหยื่อแมลงสาบที่ใช้ในครัวเรือนทั่วไป periplaneta Americana .

มองแวบแรก พยาธินี้เหยื่อความสัมพันธ์ก็ดูเหมือนที่อื่น ๆ : ตัวต่อหญิงต่อยแมลงสาป , วางไข่บนช่องท้องของมัน และ เมื่อฟัก ,ลูกหิวกินแมลงสาป อย่างไรก็ตาม ในขณะที่แมลงปรสิตส่วนใหญ่มักจะวายเหยื่อกับต่อยพิษ มรกตตัวต่อแทนชักจูงพฤติกรรมของแมลงสาบ โดยการเปลี่ยนมันเป็นทาสผีดิบ

กับสองแสบแมลงสาบเหลือความสามารถที่จะเดิน แต่ทั้งหมดถูกพลังเพื่อเริ่มต้นการเคลื่อนไหวของตัวเอง การต่อตอนนี้เหนื่อยหลังจากจัดการสองต่อย , ฟื้นพลังงานโดยการตัดปลายของหนวดของแมลงสาบ และดื่มเลือดของตน ให้ชีวิตใหม่แก่ แล้วสลักเพื่อใช้หนวดของแมลงสาบ และเหมือนเชื่อฟัง เด็กถูกนำไปโรงเรียนวันแรกของเขา , แมลงยอมทำตามคำสั่งของแตน

ในขณะเดียวกันแตนยังออกไข่ในแมลงสาบซึ่งฟักหลังจากสามหรือสี่วัน ฟักออกหนอนแทะหาทางลงของแมลงสาบ หน้าท้องที่เริ่มกินอวัยวะภายในในการสั่งซื้อที่ชัดเจน นี้เพื่อให้แน่ใจว่าเหยื่อเชื่องยังมีชีวิตอยู่สำหรับถัดไปสี่วัน จนในที่สุดรูปแบบหนอนดักแด้ข้างใน

เวลาโตเต็มที่ตัวต่อโผล่ออกมาจากร่างกายของโฮสต์และยังคงนี้วัฏจักรหินผ่านมันทั้งหมด มึนงง โรช แต่สามารถเคลื่อนไหวได้แสดงความปรารถนาที่จะต่อสู้ดิ้นรนหนีหรือสู้ แม้มันจะถูกกินทั้งเป็นจากข้างใน

วิธีการควบคุมแมลงสาบแมลงสาบ

นี้ต่อความสัมพันธ์ได้รับการบันทึกไว้ก่อนปี 1940แต่มันไม่ได้จนกว่าเมื่อเร็ว ๆนี้นักวิทยาศาสตร์ได้สามารถเข้าใจว่าดึงออกต่อการจัดการพฤติกรรมนี้แน่นอน

ต่อยก่อน และมวลของเส้นประสาทในทรวงอกของแมลงสาบที่มีขนาดใหญ่ปริมาณของแกมมาอะมิโน butyric acid ( GABA ) และเสริมสารเคมีที่เรียกว่านเบต้าอะลานีน .สารกาบาเป็นสารสื่อประสาทที่บล็อกการส่งมอเตอร์สัญญาณระหว่างเส้นประสาทและร่วมกับอีกสองสารเคมี , ชั่วคราว paralyses ของแมลงสาบ ขาหน้า . ป้องกันแมลงสาบหนีในขณะที่ตัวต่อที่ inflicts ที่สอง ความเป็นพิษต่อยตรงเข้าสู่สมองแมลงสาบ .

มันเป็นสองแสบที่เปลี่ยนมันเป็นผีดิบและมีอะไร libersat เฟรเดอริกและเพื่อนร่วมงานของเขาที่มหาวิทยาลัยเบน กูเรี่ยนอ้างถึงเป็น " ค็อกเทล " โทอิน . พิษของเหล็กในที่สองบล็อกตัวรับสารสื่อประสาทอื่น เรียกว่า กโทพามีน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเริ่มต้นของธรรมชาติและซับซ้อนเคลื่อนไหว เช่น เดิน

libersat ได้แสดงให้เห็นว่า unstung แมลงสาบฉีดที่มีคโทพามีนเหมือนสารแสดงเพิ่มขึ้นในการเดิน พฤติกรรม ผู้ที่ฉีดสารเคมีที่บล็อกกโทพามีน แต่แสดงการลดลงในเวลาเดิน เหมือนเหยื่อของแตนต่อยแมลงสาบซอมบี้ยังสามารถหายจากอาการมึนงงและเดินหลังจากที่พวกเขามีการฉีดสารเคมีที่ reactivates กโทพามีน receptors

มีความแตกต่างระหว่างความสามารถในการเดิน และความสามารถในการเริ่มต้นเช่นการเคลื่อนไหว การกัดแมลงสาบ ในตัวอย่างนี้จะไร้หลัง ในขณะที่ทักษะของพวกเขาสำหรับอดีตดูไม่เสียหายแสดงโดยข้อเท็จจริงที่ว่า เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารเหล่านี้ทั้งหมดสามารถเดินถึงรังต่อ แต่เมื่อถูกนำโดยแตน

libersat และเพื่อนร่วมงานตรวจสอบปรากฏการณ์ที่น่าสนใจโดยการกัดแมลงสาบในสถานการณ์ที่อาจเป็นอันตรายและการทดสอบของพวกเขาหลบหนีการตอบสนองพวกเขาพบว่า แมลงสาบโดนแตนสีเขียวมรกตได้ขาดใด ๆที่จะหลบหนีเพื่อความปลอดภัยแม้เมื่อไฟฟ้าช็อต หรือจมน้ำ อย่างไรก็ตาม ทักษะยนต์ของพวกเขาวัด โดยการหดตัวของกล้ามเนื้อของพวกเขาเมื่อถูกอันตรายเหล่านี้ เป็นเหมือน unstung แมลงสาบ บอกว่าพิษมีผลต่อการตัดสินใจมากกว่าความสามารถในการเดิน

แต่หลอนจัดการพฤติกรรมนี้คือ หนึ่งไม่สามารถช่วย แต่ชื่นชมในความฉลาดของปรสิตเล็ก ๆ นี้ทำให้มันเพื่อจัดการเหยื่อที่ใหญ่กว่า ถ้าตัวต่อไปวายแมลงสาป มันอาจจะไม่สามารถที่จะแบกมันกลับไปยังที่ซ่อน ถ้ามันฆ่าแมลงสาบ ก็จะสูญเสียแหล่งอาหารของมันมันมีวิวัฒนาการในการพัฒนาที่ซับซ้อนมากที่สุดและแม่นยำอาวุธ เพื่อเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้สอง : พิษที่เฉพาะเป้าหมายเฉพาะวงจรประสาทที่รับประกันได้ว่าเหยื่อจะเดินเชื่อฟังของสุสานและมีชีวิตอยู่ในขณะที่มันจะถูกกลืนเข้าไป และจะไม่หนี แมลงสาบผู้น่าสงสารเหล่านี้ช่วยให้รุ่นอื่นของน่ากลัวมรกตตัวต่อจะกลับกลายเป็น