Episode 19"I'll go and get the pist

Episode 19
"I'll go and get the pistols," Kate said. Masters stayed where he was, where he could see everything and where nobody could come in behind him. The old, blind man did not move. He simply sat there, his hands folded on his white walking-stick, his eyes behind the dark glasses staring blindly in front of him.
"Are you a collector, too?" Masters asked. The old man simply nodded. The woman came out of the bedroom with a large black case. "They're all in here," she said. "If you come over here, to the table, we can look at them. My father doesn't really want anyone else to have them, but I'm afraid we have no choice. It's a question of money."
Masters kept his eyes fastened on the old man's face as he walked towards the table. He was halfway there when the old man raised his face slightly. The sudden movement made Masters stop. The more he looked at that face, the more suspicious he became. Suddenly it dawned on him. He stared at both of them. They were both waiting expectantly for him to come nearer. It was the old man's nose and lips that made Masters think of Coke. He reached his pistol.

Episode 20
Synopsis: Masters has come to Kate's flat. He has just looked at Coke carefully and realized who he is. He has pulled out an automatic pistol.
When Masters pulled out the automatic, Kate was standing between him and Coke. She could see that he was almost hysterical and was probably going to shoot.
"It's you, Coke!" he burst out and came nearer. Kate was standing in his way now and he put out his hand to push her away.
Coke could hardly believe his eyes. One moment Masters was pointing a pistol at him and the next he was lying on the floor, gasping for breath. Kate had thrown him over her shoulder. "I once played a policewoman in a film and I had to learn some judo," she said rather casually and looked down at Masters. Coke did not simply stare in surprise; he gaped at her. Then he picked up the automatic that Masters had dropped and gaped again.
Masters groaned. He, too, could hardly believe what had happened. It all seemed incredible. He shook his head. He decided that it was probably all a nightmare, a horrible dream. He was sure that he was going to wake up at any moment, safe in his own bed. He blinked his eyes several times, hoping that Kate and Coke were somehow going to disappear. He blinked again, but when he opened his eyes, they were still there.
"And now that you're here, perhaps you wouldn't mind answering some questions," Coke said. Masters groaned again.
"Questions? What questions?" he mumbled. He was still in a daze.
"I want you to tell me everything that happened that evening you sent me to Epping Forest," Coke said in a low voice. Masters now realized that it was not a dream. For a moment he thought he was going to be sick.
"I don't know what you're talking about," Masters answered.
"I think you do," Coke said.
"You can't make me tell you anything!" Masters waited to see what Coke was going to do next. He could not take his eyes off the automatic in Coke's hands.
"I'll give you five seconds to begin answering my questions. Then I'll shoot," was all Coke said.
"You couldn't shoot me like that, in cold blood!"
"Couldn't I?" Coke answered, and pulled back the safety-catch. The pistol was now ready to fire. Then he began counting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอน 19"ฉันจะไป และได้รับสินค้าที่ต้องการ เคทกล่าวว่า แบบพักตำแหน่ง ที่เขาได้เห็นทุกอย่าง และที่ไม่มีใครสามารถมาหลังเขา ไม่ได้ย้ายคนเก่า คนตาบอด เขาเพียงแค่นั่ง มือพับในของเขาสีขาวเดินติ๊ก ตาหลังแว่นตาสีเข้มจ้องมองหน้าเขาอย่างคนตาบอด "คุณใจเก็บ เกินไป" แบบถาม คนเพียงแค่พยักหน้า ผู้หญิงมาจากห้องนอนที่มีกรณีสีดำขนาดใหญ่ "พวกเขากำลังทั้งหมดที่นี่ เธอกล่าว "ถ้าคุณมาผ่านที่นี่ ตาราง เราสามารถค้นหาพวกเขา พ่อไม่อยากให้ให้ผู้อื่น แต่ฉันกลัวเรามีทางเลือกไม่ มันเป็นคำถามของเงิน" แบบเก็บตายึดบนใบหน้าของคนที่เขาเดินเข้าไปหาตาราง เขาได้อยู่ตรงกลางมีเมื่อคนขึ้นหน้าเล็กน้อย แบบหยุดการเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันได้ ยิ่งเขามองที่ใบหน้า น่าสงสัยมากขึ้นจน ทันใดนั้นเริ่มขึ้นบนเขา เขาจ้องไปที่พวกเขาทั้งสอง พวกเขามีทั้งรอ expectantly เขาประชิด ก็เป็นคนจมูก และริมฝีปากที่ทำหลักคิดของโค้ก เขาถึงปืนของเขา ตอน 20 ข้อสรุป: ต้นแบบได้มาถึงแบนเคท เขาเพียงได้มองโค้กอย่างระมัดระวัง และรู้ที่เขามี เขาได้ดึงออกมาเป็นปืนอัตโนมัติ เมื่อต้นแบบดึงโดยอัตโนมัติ เคตยืนอยู่ระหว่างเขาและโค้ก เธอได้เห็นว่า เขาเกือบ hysterical และคงกำลังจะยิง "คุณ โค้ก" เขาระเบิดออก และเอื้อมมา เคทยืนในทางของเขาตอนนี้ และเขาดับมือเธอผลักไสไล่ส่ง โค้กอาจแทบไม่เชื่อสายตาของเขา แบบช่วงเวลาหนึ่งได้ชี้ปืนที่เขาและเขากำลังนอนบนพื้น gasping สำหรับลมหายใจต่อไป เคทได้โยนเขาเหนือไหล่ของเธอ "ผมเล่นเป็น policewoman ในการถ่ายครั้ง และผมจะเรียนยูโดบาง เธอกล่าวว่า ค่อนข้างตั้งใจ และมองลงไปที่ต้นแบบ โค้กได้ไม่เพียงแค่มองในความประหลาดใจ เขา gaped ที่เธอ แล้ว เขารับค่าอัตโนมัติที่ลดลง และ gaped อีกแบบ แบบ groaned เขา เกินไป อาจแทบไม่เชื่ออะไรก็เกิดขึ้น มันดูเหมือนเหลือเชื่อ เขาจับหัวของเขา เขาตัดสินใจว่า ก็คงทุกฝันร้าย ความฝันน่ากลัว เขาไม่แน่ใจว่า เขากำลังจะตื่นตลอดเวลา ปลอดภัยในเตียงของเขาเอง เขาคันนั้นกะพริบตาหลาย ๆ ครั้ง หวังว่า เคตและโค้กอย่างใดกำลังจะหายไป เขาคันนั้นกะพริบอีก แต่เมื่อเขาเปิดตาของเขา พวกเขายังคงมี "และนี่จะ บางทีคุณจะไม่คิดตอบคำถาม โค้กกล่าวว่า แบบ groaned อีกครั้ง "คำถาม เขาว่าคำถาม " mumbled เขายังอยู่ในดึก "ฉันต้องการให้คุณบอกทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนเย็นที่คุณส่งฉันไป Epping Forest โค้กกล่าวในเสียงต่ำ แบบนี้รู้ว่า ไม่ใช่ความฝัน ช่วง ที่เขาคิดว่า เขากำลังจะป่วย "ฉันไม่รู้สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง แบบตอบ โค้กกล่าวว่า "ผมคิดว่า คุณทำได้ "คุณไม่สามารถทำให้ฉันบอกคุณสิ่ง" แบบรอเพื่อดูสิ่งโค้กกำลังจะทำต่อไป เขาไม่สามารถใช้ตาปิดโดยอัตโนมัติในมือของโค้ก "ฉันจะให้คุณ 5 วินาทีเพื่อเริ่มต้นการตอบคำถามของฉัน แล้ว ฉันจะยิง โค้กทั้งหมดกล่าว "คุณไม่สามารถยิงฉันเช่นนั้น เลือดเย็น" "ไม่ฉัน" โค้กตอบ และพับตามความปลอดภัย ตอนนี้พร้อมที่จะยิงปืนพกได้ แล้ว เขาเริ่มนับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอน 19
" ฉันไปหยิบปืน " เคทพูด นายอยู่ในที่ที่เขาอยู่ ที่เขาได้เห็นทุกอย่าง และไม่มีใครสามารถมาอยู่ข้างหลังเขา เก่า , คนตาบอดไม่ได้ย้าย เขาแค่นั่งอยู่ตรงนั้น มือของเขาพับเก็บบนเขาขาวไม้เท้าของเขา ดวงตาหลังแว่นมองที่มืดมองไม่เห็นหน้าเขา
" คุณเป็นนักสะสมด้วย ? " โทถาม ชายชราก็พยักหน้าผู้หญิงออกมาจากห้องนอนพร้อมเคสสีดำขนาดใหญ่ . ทุกอย่างมันอยู่ในนี้ " เธอกล่าว ถ้าคุณมาที่นี่ , โต๊ะ , เราสามารถดูพวกเขา พ่อไม่อยากให้ใครได้ แต่ผมกลัวว่าเราไม่มีทางเลือก มันเป็นคำถามของเงิน "
ต้นแบบเก็บไว้ตาเพ่งบนใบหน้าของชายชรา เขาเดินไปที่โต๊ะเขาได้ครึ่งทาง เมื่อชายชราที่เลี้ยงดูใบหน้าของเขาเล็กน้อย การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลัน ทำให้นายหยุด ยิ่งมองหน้ายิ่งน่าสงสัย เขากลายเป็น จู่ๆ มันก็เกิดขึ้นกับเขา เขาจ้องพวกเขาทั้งคู่ พวกเขาทั้งคู่รอ expectantly สำหรับเขามาใกล้ มันเป็นคนแก่จมูกและริมฝีปากที่ทำให้นายคิดว่า โค้ก เขาล้วงปืนพกของเขา


ตอนที่ 20 : เรื่องย่อมาสเตอร์มา เคทก็แบน เขาเพิ่งมองโค้กอย่างระมัดระวัง และตระหนักว่าเขาคือใคร เขาได้ดึงออกปืนอัตโนมัติ
เมื่อเจ้านายดึงอัตโนมัติ เคทกำลังยืนอยู่ระหว่างเขาและโค้ก เธอสามารถเห็นได้ว่าเขาเกือบจะโวยวาย และกำลังจะยิง
" นายโค้ก ! เขาพุ่งมาใกล้เคทกำลังยืนอยู่ในทางของเขาในตอนนี้ เขาเอื้อมมือไปผลักเค้าออกไป
โค้กก็ไม่ค่อยเชื่อสายตาของเขา โทช่วงเวลาหนึ่งชี้ปืนที่เขาและถัดไป เขานอนบนพื้น หายใจหอบ เคทได้โยนเขาข้ามไหล่ของเธอ " . ผมเคยเล่นเป็นตำรวจหญิงในภาพยนตร์และฉันได้เรียนรู้บางยูโด , " เธอกล่าวว่าค่อนข้างเรื่อยเปื่อย มองลงไปที่ มาสเตอร์โค้กไม่ได้เพียงแค่มองอย่างประหลาดใจ เขา gaped เธอ แล้วเขารับอัตโนมัติที่ผู้เชี่ยวชาญมีตกหล่นและ gaped อีกครั้ง
นายคราง . เขาก็แทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น มันดูเหลือเชื่อ เขาส่ายหน้า เขาตัดสินใจว่ามันอาจเป็นฝันร้าย เป็นความฝันที่น่ากลัวมาก เขามั่นใจว่าเขาจะตื่นขึ้นมาในช่วงเวลาใด ปลอดภัยในเตียงของเขาเองเขากระพริบตาตาหลายครั้ง หวังว่า เคท และ โค้ก เป็นอย่างใด จะหายไป เขากระพริบตาอีกครั้ง แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมา พวกเขายังมี
" และตอนนี้คุณอยู่ที่นี่ บางทีคุณอาจจะไม่คิดตอบคำถาม " โค้ก กล่าว ปริญญาโทครางอีกครั้ง
" ? ? ? ถามอะไร ? " เขาพึมพำ . เขายังงงๆอยู่
" ฉันต้องการให้คุณบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนเย็นที่คุณส่งฉันไปเอ็ปป่า " โค้กพูดด้วยเสียงต่ำ ต้นแบบตอนนี้ตระหนักว่ามันไม่ใช่ความฝัน สักครู่ เขาคิดว่าเขากำลังป่วย
" ผมไม่รู้ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร " อาจารย์ตอบ
" ฉันคิดว่าคุณทำ " โค้ก กล่าว
" คุณไม่สามารถให้ฉันบอกอะไรคุณ ! " นาย คอยดูว่าโค้กจะทำอะไรต่อไปเขาไม่อาจละสายตาจากอัตโนมัติในมือโค้ก .
" ข้าจะให้เวลา 5 วินาทีเพื่อเริ่มตอบคำถามของฉัน . จากนั้นผมก็จะยิง " เป็นโค้ก กล่าว
" คุณไม่ยิงผมแบบนั้น อย่างเลือดเย็น !
" ไม่ได้ฉัน ? " โค้กตอบแล้วดึงกลับตู้จับ ปืนพกคือตอนนี้พร้อมที่จะยิง แล้วเขาก็เริ่มนับ

.