In experiment 1B, there was a signi

In experiment 1B, there was a significant decrease in peck rate experiment-wide (Table 1), but this decrease in peck rate was only significant from before (16.3 ± 1.2 pecks min−1) to after (10.1 ± 1.0 pecks min−1) exposure to the radar (t36.4 = 2.97, P = 0.005). Peck rate during radar exposure (12.1 ± 1.1 pecks min−1) did not differ from either before radar exposure (t36.1 = 1.95, P = 0.059) or after radar exposure (t36.1 = 1.04, P = 0.304). We did not find significant changes experiment-wide in head-up rate, proportion of time head-up, movement rate, or proportion of time moving (Table 1). Experiment-wide, proportion of time head up significantly increased (Table 1) with body mass (coefficient 0.025 ± 0.011, t17 = 2.24, P = 0.038). Ambient temperature did not have a significant effect on any behavior experiment-wide and was therefore removed from the reduced models (Table 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการทดลอง 1B มีเป็กอัตราทดลองทั้ง (ตาราง 1) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ แต่การลดลงของอัตราเป็กเฉพาะสำคัญจากก่อน (16.3 ± 1.2 pecks min−1) หลังจากการสัมผัส (10.1 ± 1.0 pecks min−1) เรดาร์ (t36.4 = 2.97, P = 0.005) เป็กอัตราระหว่างแสงเรดาร์ (12.1 ± 1.1 pecks min−1) ได้ไม่แตกต่างจากก่อนแสงเรดาร์ (t36.1 = 1.95, P = 0.059) หรือ หลังแสงเรดาร์ (t36.1 = 1.04, P = 0.304) เราไม่พบการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทดลองทั้งในอัตราค่าหัว สัดส่วนของระยะเวลาหัวสาย เคลื่อนไหว หรือสัดส่วนของเวลาที่ย้าย (ตารางที่ 1) ทดลองทั้ง สัดส่วนของเวลาหัวค่าขึ้นอย่างมาก (ตารางที่ 1) กับร่างกายโดยรวม (สัมประสิทธิ์ 0.025 ± 0.011, t17 = 2.24, P = 0.038) อุณหภูมิไม่มีผลทดลองพฤติกรรมใด ๆ ทั้งสำคัญ และถูกเอาออกจากแบบจำลองลดลง (ตารางที่ 1) ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการทดลองที่ 1B, มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในอัตราถากถางทดลองกว้าง (ตารางที่ 1) แต่ลดลงในอัตราถากถางเป็นเพียงมีนัยสำคัญจากก่อน (16.3 ± 1.2 จิกนาที 1) หลังจากที่ (10.1 ± 1.0 จิกนาที 1 ) สัมผัสกับเรดาร์ (t36.4 = 2.97, P = 0.005) อัตราการกัดระหว่างการถ่ายภาพเรดาร์ (12.1 ± 1.1 จิกนาที 1) ไม่แตกต่างจากก่อนที่จะเปิดรับเรดาร์ (t36.1 = 1.95, P = 0.059) หรือหลังจากได้รับเรดาร์ (t36.1 = 1.04, P = 0.304) เราไม่พบการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญการทดลองทั้งในอัตราหัวขึ้นสัดส่วนของเวลาที่หัวขึ้นอัตราการเคลื่อนไหวหรือสัดส่วนของเวลาการเคลื่อนย้าย (ตารางที่ 1) ทดลองทั้งสัดส่วนของหัวเวลาขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้น (ตารางที่ 1) กับมวลกาย (ค่าสัมประสิทธิ์ 0.025 ± 0.011, T17 = 2.24, P = 0.038) อุณหภูมิไม่ได้มีผลต่อพฤติกรรมการทดลองกว้างและจึงถูกลบออกจากรูปแบบที่ลดลง (ตารางที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการทดลอง 1B มีอัตราลดลงอย่างมากในการทดลอง ( ตารางที่ 1 ) เพ็คกว้าง แต่ลดในอัตราเบาๆแค่แตกต่างจากก่อน ( 16.3 ± 1.2 จิกิน− 1 ) หลังจาก ( 10.1 ± 1.0 จิกมิน− 1 ) การเรดาร์ ( t36.4 = 2.97 , P = 0.005 ) ในระหว่างการเปิดรับอัตราเพ็คเรดาร์ ( 12.1 ± 1.1 จิกิน− 1 ) ไม่แตกต่างจากก่อนการเรดาร์ ( t36.1 = 1.95 , p = 0059 ) หรือหลังจากการเปิดรับเรดาร์ ( t36.1 = 1.04 , p = 0.304 ) เราไม่พบการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในการทดลองที่กว้างขึ้น ซึ่งสัดส่วนของศีรษะเวลาขึ้น , อัตราการเคลื่อนไหว หรือสัดส่วนของเวลาที่เคลื่อนที่ ( ตารางที่ 1 ) ทดลองกว้างสัดส่วนของเวลาได้เพิ่มขึ้น ( ตารางที่ 1 ) มีมวลร่างกาย ( ±เท่ากับ 0.025 0.011 , t17 = 2.24 , p = 0.038 )อุณหภูมิไม่มีผลต่อพฤติกรรมการทดลองและกว้างจึงเอาออกจากการลดโมเดล ( ตารางที่ 1 )