The communist government imposed a

The communist government imposed a dogmatic Soviet-style command economy system, replacing the private sector with state enterprises and cooperatives; centralizing investment, production, trade, and pricing; and creating barriers to internal and foreign trade.

Within a few years, the PDR Lao government realized these types of economic policies were preventing, rather than stimulating, growth and development.[citation needed] No substantive reform was introduced, however, until 1986 when the government announced its "new economic mechanism" (NEM). Initially timid, the NEM was expanded to include a range of reforms designed to create conditions conducive to private sector activity.

Prices set by market forces replaced government-determined prices. Farmers were permitted to own land and sell crops on the open market. State firms were granted increased decision making authority and lost most of their subsidies and pricing advantages. The government set the exchange rate close to real market levels, lifted trade barriers, replaced import barriers with tariffs, and gave private sector firms direct access to imports and credit.

In 1989, the PDR Lao government reached agreement with the World Bank and the International Monetary Fund on additional reforms. The government agreed to expa

In an attempt to stimulate further international commerce, the PDR Lao government accepted Australian aid to build a bridge across the Mekong River to Thailand. The "Thai-Lao Friendship Bridge", between Vientiane Prefecture and Nong Khai Province, Thailand, was inaugurated in April 1994. Although the bridge has created additional commerce, the Lao government does not yet permit a completely free flow of traffic across the span.

These reforms led to economic growth and an increased availability of goods. However, the 1997 Asian Financial Crisis, coupled with the Lao government's own mismanagement of the economy, resulted in spiraling inflation and a steep depreciation of the kip, which lost 87% of its value from June 1997 to June 1999. Tighter monetary policies brought about greater macroeconomic stability in FY 2000, and monthly inflation, which had averaged about 10% during the first half of FY 1999, dropped to an average 1% over the same period in FY 2000.

In FY 1999, foreign grants and loans accounted for more than 20% of GDP and more than 75% of public investment.

The economy continues to be dominated by an unproductive agricultural sector operating largely outside the money economy and in which the public sector continues to play a dominant role. Still, a number of private enterprises have been founded and some are quite successful in industries such as handicrafts, beer, coffee and tourism. With United Nations, Japanese, and German support, a formerly state-controlled chamber of commerce aims to promote private business: the Lao National Chamber of Commerce and Industry and its provincial subdivisions.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลคอมมิวนิสต์บังคับนา ๆ แบบโซเวียตสั่งเศรษฐกิจระบบ แทนภาคเอกชนรัฐวิสาหกิจและสหกรณ์ นำการลงทุน การผลิต การค้า และราคา และสร้างอุปสรรคภายใน และต่างประเทศค้า

ภายในกี่ปี รัฐบาลลาวลาวรู้นโยบายทางเศรษฐกิจชนิดนี้ถูกป้องกัน แทนที่ กระตุ้น เจริญเติบโตและพัฒนา[ต้องการอ้างอิง] ปฏิรูปไม่แน่นถูกนำมาใช้ อย่างไรก็ตาม จนถึงปี 1986 เมื่อรัฐบาลประกาศของ "ใหม่เศรษฐกิจกลไก" (ลมอนสแกน) เริ่มเป็นพิเศษ ลมอนสแกนได้ถูกขยายเพื่อรวมถึงปฏิรูปที่ออกแบบมาเพื่อสร้างเงื่อนไขที่เอื้อต่อการกิจกรรมภาคเอกชน

ราคากำหนด โดยกลไกตลาดแทนรัฐบาลกำหนดราคา เกษตรกรได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าของที่ดิน และขายพืชผลในตลาดเปิด รัฐให้อำนาจตัดสินใจเพิ่มขึ้น และสูญหายของเงินอุดหนุนของบริษัท และราคาข้อดี รัฐบาลกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนใกล้กับตลาดจริงระดับ ยกอุปสรรคทางการค้า เปลี่ยนอุปสรรคการนำเข้า ด้วยภาษีศุลกากร และให้บริษัทเอกชนเข้านำเข้าและสินเชื่อ

ใน 1989 รัฐบาลลาวลาวถึงข้อตกลงกับธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศในการปฏิรูปเพิ่มเติม รัฐบาลตกลง expa

ในความพยายามที่จะกระตุ้นการค้าระหว่างประเทศเพิ่มเติม รัฐบาลลาวลาวออสเตรเลียช่วยสร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขงในประเทศไทยที่ยอมรับ "ไทยลาวสะพานมิตรภาพ" ระหว่างเวียงจันทน์และหนองค่ายจังหวัด ประเทศไทย ถูกเปิดเมื่อเดือนเมษายนปี 1994 แม้ว่าสะพานสร้างพาณิชย์เพิ่มเติม รัฐบาลลาวยังอนุญาตให้การจราจรไหลสมบูรณ์ฟรีข้าม span.

ปฏิรูปเหล่านี้นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจและความพร้อมการเพิ่มขึ้นของสินค้า อย่างไรก็ตาม ในปี 1997 วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย ควบคู่กับของรัฐบาลลาวเอง mismanagement เศรษฐกิจ ส่งผลให้อัตราเงินเฟ้อวนเวียนและค่าเสื่อมราคาที่สูงชันของกีบ ซึ่งหาย 87% ของค่าจาก 1997 มิถุนายนถึง 1999 มิถุนายน นโยบายการเงินเพราะนำเกี่ยวกับเสถียรภาพมากกว่าในปี 2000 และเงินเฟ้อรายเดือน ที่มี averaged ประมาณ 10% ในช่วงครึ่งแรกของปี 1999 ลดลง% 1 มีค่าเฉลี่ยในช่วงเดียวกันในปี 2000

ในปี 1999 เงินช่วยเหลือต่างประเทศและเงินกู้ยืมบัญชีมากกว่า 20% ของ GDP และมากกว่า 75% ของการลงทุนสาธารณะ

เศรษฐกิจยังคงถูกครอบงำ โดยภาคเกษตรก่อส่วนใหญ่ภาย นอกเศรษฐกิจเงินและ ในการที่ ภาครัฐยังคงมีบทบาทหลักการ ยังคง จำนวนของผู้ประกอบการเอกชนได้ถูกก่อตั้งขึ้น และอยู่ค่อนข้างประสบความสำเร็จในอุตสาหกรรมหัตถกรรม เบียร์ กาแฟ และท่องเที่ยว ด้วยการสนับสนุนสหประชาชาติ ญี่ปุ่น และเยอรมัน เดิมรัฐควบคุมหอมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมธุรกิจส่วนตัว: ลาวชาติหอการค้า และอุตสาหกรรม และแบ่งย่อยเป็นจังหวัด[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐบาลคอมมิวนิสต์โซเวียตดันทุรังกำหนดรูปแบบคำสั่งระบบเศรษฐกิจแทนเอกชนกับรัฐวิสาหกิจและสหกรณ์ ; รวบรวมการลงทุน ราคา การผลิต การค้า และ และการสร้างอุปสรรคต่อการค้าภายในและต่างประเทศ

ภายในไม่กี่ปี ลาว รัฐบาลตระหนักว่าเหล่านี้ประเภทของนโยบายเศรษฐกิจป้องกันมากกว่าการกระตุ้น ,การเจริญเติบโตและการพัฒนา . อ้างอิง [ จำเป็น ] ไม่มีกฎหมายปฏิรูปา อย่างไรก็ตาม จนถึงปี 1986 เมื่อรัฐบาลประกาศ " กลไกเศรษฐกิจใหม่ " ( NEM ) ขี้ขลาดเริ่มต้น หรือถูกขยายเพื่อรวมช่วงของการปฏิรูปที่ออกแบบมาเพื่อสร้างเงื่อนไขที่เอื้อต่อกิจกรรมภาคเอกชน .

ราคาที่กำหนดโดยกลไกตลาดแทนที่รัฐบาลกำหนดราคาเกษตรกรที่ได้รับอนุญาตในการเป็นเจ้าของที่ดินและขายพืชผลในตลาดเปิด บริษัทรัฐได้รับอำนาจเพิ่มขึ้น การตัดสินใจ และสูญเสียมากที่สุดของเงินอุดหนุนและราคาที่ได้เปรียบ รัฐบาลกำหนดอัตราแลกเปลี่ยน ใกล้กับตลาดระดับจริง ยกเลิกอุปสรรคทางการค้า แทนที่อุปสรรคด้วยอัตราภาษีนำเข้า และให้บริษัทเอกชนเข้า และการเข้าถึงโดยตรง

ใน 1989 เครดิตสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว รัฐบาลบรรลุข้อตกลงกับธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศว่าด้วยการปฏิรูปเพิ่มเติม รัฐบาลตกลง expa

ในความพยายามที่จะกระตุ้นการค้าระหว่างประเทศเพิ่มเติม ลาว รัฐบาลออสเตรเลียยอมรับความช่วยเหลือเพื่อสร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขงสู่ประเทศไทย " สะพานมิตรภาพไทยลาว " ระหว่างนครหลวงเวียงจันทน์ และจังหวัดหนองคายประเทศไทย ถูกเปิดตัวในเดือนเมษายนปี 1994 แม้ว่าสะพานได้สร้างการค้าเพิ่มเติม รัฐบาลลาวยังไม่อนุญาตให้สมบูรณ์ฟรีการไหลของการจราจรในช่วง

การปฏิรูปเหล่านี้นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจและการใช้ที่เพิ่มขึ้นของสินค้า อย่างไรก็ตาม , 1997 วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย ประกอบกับความบกพร่องของรัฐบาลลาวเองของเศรษฐกิจส่งผลให้อัตราเงินเฟ้อ spiraling และค่าเสื่อมราคาที่สูงชันของลาว ซึ่งหาย 87 เปอร์เซนต์ จากเดือนมิถุนายน 2540 ถึงมิถุนายน 2542 นโยบายการเงินที่เข้มงวดมากขึ้นด้วย ยิ่งเศรษฐกิจมหภาคเสถียรภาพในอัตราแลกเปลี่ยนและอัตราเงินเฟ้อรายเดือน 2000 ซึ่งมีเฉลี่ยประมาณ 10% ในช่วงครึ่งแรกของปี 2542 ปรับตัวลดลงเฉลี่ย 1% กว่าในช่วงเดียวกันของปี 2000

ในการผลิต 1999ต่างประเทศทุนและสินเชื่อคิดเป็นกว่า 20% ของจีดีพี และมากกว่า 75% ของการลงทุนภาครัฐ .

เศรษฐกิจยังคงถูกครอบงำโดยมีผลงานนอกภาคเกษตรส่วนใหญ่เงินและเศรษฐกิจที่ภาครัฐยังคงมีบทบาทเด่น ยังคงจำนวนของ บริษัท เอกชนได้รับการก่อตั้งขึ้นและมีความสำเร็จมากในอุตสาหกรรม เช่น งานหัตถกรรม เบียร์ กาแฟ และการท่องเที่ยว กับสหประชาชาติ ญี่ปุ่น และเยอรมัน สนับสนุนรัฐเดิมที่หอการค้า มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมธุรกิจส่วนบุคคล : หอการค้าและอุตสาหกรรมแห่งชาติลาวและจังหวัดเขตการปกครอง [ 7 ]