3. Results and discussion3.1. Chara

3. Results and discussion
3.1. Characterisation of pineapple pomace

3.1.1. Chemical analyses

Moisture and protein content of the freeze-dried pineapple pomace were 3.77 ± 0.52% and 4.71 ± 0.28% (Table 2), respectively. The protein value obtained in this study was similar to the protein content of the pineapple co-product (peel and heart) studied by Martínez et al. (2012) (4%). The pomace had low fat content (0.61 ± 0.14%) (Table 2), which is in agreement with the 0.69% reported by Sousa, Vieira, Silva, and Lima (2011) for pineapple residue obtained from a fruit pulp industry. The present study found higher values of ash (2.24 ± 0.58%) (Table 2) when compared to industrial pineapple residue (0.53%) (Sousa et al., 2011) and lower values compared to pineapple fibre concentrate (4.5%) (Martínez et al., 2012). Differences in fruit variety can influence the content of ash, but, according to Lombardi-Boccia, Lucarini, Lanzi, Aguzzi, and Cappelloni (2004), the main factor influencing mineral concentration in vegetable products is the type of soil used for cultivation. According to the proximate composition, the major compound of the pineapple pomace was fibre (45.22 ± 3.62%), where 98.28% of it was the insoluble fraction (Table 2). This result is in agreement with those reported by Huang, Chow, and Fang (2011), who found 42.2% of total dietary fibre in pineapple peels, with the insoluble fraction being its main constituent (86.02%). However, Larrauri et al. (1997), studying pineapple shell, found 70.61% of total dietary fibre with 99.28% of it being insoluble fibre. Differences in fibre content can also be attributed to differences in cultivars and growing conditions (Figuerola, Hurtado, Estévez, Chiffelle, & Asenjo, 2005). The carbohydrate content in this study was obtained by difference and it is similar of that reported by Huang et al. (2011), who found 42.3% in pineapple peel.Thus, according to the proximate composition, pineapple pomace can be a promising ingredient for fibre enrichment, leading to the development of healthier products.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์ และสนทนา3.1 การตรวจลักษณะเฉพาะของของสับปะรด pomace3.1.1. เคมีวิเคราะห์Moisture and protein content of the freeze-dried pineapple pomace were 3.77 ± 0.52% and 4.71 ± 0.28% (Table 2), respectively. The protein value obtained in this study was similar to the protein content of the pineapple co-product (peel and heart) studied by Martínez et al. (2012) (4%). The pomace had low fat content (0.61 ± 0.14%) (Table 2), which is in agreement with the 0.69% reported by Sousa, Vieira, Silva, and Lima (2011) for pineapple residue obtained from a fruit pulp industry. The present study found higher values of ash (2.24 ± 0.58%) (Table 2) when compared to industrial pineapple residue (0.53%) (Sousa et al., 2011) and lower values compared to pineapple fibre concentrate (4.5%) (Martínez et al., 2012). Differences in fruit variety can influence the content of ash, but, according to Lombardi-Boccia, Lucarini, Lanzi, Aguzzi, and Cappelloni (2004), the main factor influencing mineral concentration in vegetable products is the type of soil used for cultivation. According to the proximate composition, the major compound of the pineapple pomace was fibre (45.22 ± 3.62%), where 98.28% of it was the insoluble fraction (Table 2). This result is in agreement with those reported by Huang, Chow, and Fang (2011), who found 42.2% of total dietary fibre in pineapple peels, with the insoluble fraction being its main constituent (86.02%). However, Larrauri et al. (1997), studying pineapple shell, found 70.61% of total dietary fibre with 99.28% of it being insoluble fibre. Differences in fibre content can also be attributed to differences in cultivars and growing conditions (Figuerola, Hurtado, Estévez, Chiffelle, & Asenjo, 2005). The carbohydrate content in this study was obtained by difference and it is similar of that reported by Huang et al. (2011), who found 42.3% in pineapple peel.Thus, according to the proximate composition, pineapple pomace can be a promising ingredient for fibre enrichment, leading to the development of healthier products.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการอภิปรายและ
3.1 ลักษณะเฉพาะของกากสับปะรด3.1.1 การวิเคราะห์ทางเคมีความชื้นและปริมาณโปรตีนในกากสับปะรดแห้งเป็น 3.77 ± 0.52% และ 4.71 ± 0.28% (ตารางที่ 2) ตามลำดับ ค่าโปรตีนที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้ก็คล้ายคลึงกับปริมาณโปรตีนของสับปะรดร่วมผลิตภัณฑ์ (เปลือกและหัวใจ) การศึกษาโดยMartínez et al, (2012) (4%) กากมีปริมาณไขมันต่ำ (0.61 ± 0.14%) (ตารางที่ 2) ซึ่งอยู่ในข้อตกลงกับ 0.69% รายงานโดย Sousa อิราซิลวาและลิมา (2011) สำหรับสารตกค้างสับปะรดที่ได้รับจากอุตสาหกรรมเยื่อกระดาษผลไม้ การศึกษาครั้งนี้พบว่าค่าที่สูงกว่าของเถ้า (2.24 ± 0.58%) (ตารางที่ 2) เมื่อเปรียบเทียบกับสารตกค้างสับปะรดอุตสาหกรรม (0.53%) (Sousa et al., 2011) และค่านิยมที่ลดลงเมื่อเทียบกับสมาธิใยสับปะรด (4.5%) (Martínez et al., 2012) ความแตกต่างในความหลากหลายของผลไม้จะมีผลต่อเนื้อหาของเถ้า แต่ตาม Lombardi-Boccia, Lucarini, Lanzi, Aguzzi และ Cappelloni (2004) ปัจจัยหลักที่มีอิทธิพลความเข้มข้นของแร่ธาตุในผลิตภัณฑ์ผักชนิดของดินที่ใช้สำหรับการเพาะปลูก ตามองค์ประกอบใกล้เคียงที่สารประกอบที่สำคัญของกากสับปะรดเป็นเส้นใย (45.22 ± 3.62%) ที่ 98.28% ของมันเป็นส่วนที่ไม่ละลายน้ำ (ตารางที่ 2) นี่คือผลในข้อตกลงกับผู้ที่รายงานโดยหวางเชาเชาและฝาง (2011) ซึ่งพบว่า 42.2% ของใยอาหารทั้งหมดในเปลือกสับปะรดกับส่วนที่ไม่ละลายน้ำเป็นส่วนประกอบหลัก (86.02%) อย่างไรก็ตาม Larrauri et al, (1997) การศึกษาเปลือกสับปะรดพบ 70.61% ของใยอาหารทั้งหมดที่มี 99.28% ของมันเป็นเส้นใยที่ไม่ละลายน้ำ ความแตกต่างในเนื้อหาของเส้นใยนอกจากนี้ยังสามารถนำมาประกอบกับความแตกต่างในสายพันธุ์และสภาพการเจริญเติบโต (Figuerola, Hurtado, Estévez, Chiffelle และ Asenjo 2005) เนื้อหาคาร์โบไฮเดรตในการศึกษานี้ได้มาจากความแตกต่างและเป็นที่คล้ายกันของที่รายงานโดย Huang et al, (2011) ซึ่งพบว่า 42.3% ใน peel.Thus สับปะรดตามองค์ประกอบใกล้เคียงที่กากสับปะรดอาจจะเป็นส่วนผสมที่มีแนวโน้มสำหรับการเพิ่มคุณค่าใยอาหารที่นำไปสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์สุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลและการอภิปราย
3.1 . ลักษณะของกากสับปะรด

3.1.1 . การวิเคราะห์ทางเคมี

ความชื้นและปริมาณโปรตีนของกากแห้งสับปะรดเป็น 3.77 ± 0.52 % และ 4.71 ± 0.28 % ( ตารางที่ 2 ) ตามลำดับ โปรตีนคุณค่าที่ได้รับในการศึกษานี้คล้ายกับโปรตีนในผลิตภัณฑ์สับปะรด CO ( เปลือกและหัวใจ ) ศึกษาโดยมาร์ตีเนซ et al . ( 2012 ) ( 4 % )โดยมีปริมาณของไขมันต่ำ ( 0.61 ± 0.14 % ) ( ตารางที่ 2 ) ซึ่งในข้อตกลงกับ 0.69 % รายงานโดย ซูซา หอยแครง , ซิลวาและ ลิมา ( 2011 ) สำหรับกากสับปะรดที่ได้จากผลไม้เยื่อกระดาษอุตสาหกรรม การศึกษาปัจจุบันพบค่าสูงกว่าเถ้า ( 2.24 ± 0.58 % ) ( ตารางที่ 2 ) เมื่อเทียบกับกากสับปะรดเพื่ออุตสาหกรรม ( 0.53 % ) ( ซูซา et al . ,2011 ) และค่าต่ำเมื่อเทียบกับสมาธิเส้นใยสับปะรด ( 4.5% ) ( มาร์ตีเนซ et al . , 2012 ) ความแตกต่างในความหลากหลายของผลไม้สามารถมีอิทธิพลต่อปริมาณเถ้า แต่ตาม Lombardi ทำเนียบ lucarini lanzi aguzzi , , , , และ cappelloni ( 2004 ) ปัจจัยหลักที่มีอิทธิพลต่อปริมาณแร่ในผลิตภัณฑ์ผัก ชนิดของดินที่ใช้ในการเพาะปลูก ตามองค์ประกอบโดยประมาณสารประกอบสำคัญของกากเป็นใยสับปะรด ( 45.22 ± 3.62 % ) ซึ่ง 98.28 ) มันเป็นส่วนที่ไม่ละลายน้ำ ( ตารางที่ 2 ) ผลที่ได้นี้สอดคล้องกับรายงานโดย หวงเฉา และฟาง ( 2011 ) ที่พบ 42.2 % ของเส้นใยอาหารทั้งหมดในเปลือกสับปะรด กับเศษไม่ละลายเป็นส่วนประกอบหลัก ( สามารถ % ) อย่างไรก็ตาม larrauri et al . ( 1997 ) เรียน เปลือกสับปะรดพบ 70.61 % ของทั้งหมด ใยอาหารกับ 99.28 % มันเป็นเส้นใยละลายน้ำ ความแตกต่างของเส้นใยเนื้อหาอาจจะเกิดจากความแตกต่างในสายพันธุ์ที่เติบโต และเงื่อนไข ( figuerola ตาโด้ , , chiffelle เอสเตเวซ , , &้ ซ็นโจ้ , 2005 ) ปริมาณคาร์โบไฮเดรตในการศึกษานี้ได้จากความแตกต่างและคล้ายคลึงของรายงานโดย Huang et al . ( 2011 ) ที่พบ 42.3 % ในเปลือกสับปะรดดังนั้นตามองค์ประกอบโดยประมาณ กากสับปะรดเป็นส่วนประกอบที่มีเส้นใยเสริม สู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์สุขภาพ