When I came around again it was nig

When I came around again it was night. Something clacked overhead with a heavy sound. Through the open window beyond the desk yellow light splashed on the high side walls of a building. The thing clacked again and the light went off. An advertising sign on the roof.
I got up off the floor like a man climbing out of thick mud. I waded over to the washbowl, sloshed water on my face, felt the top of my head and winced, waded back to the door and found the light switch.
Strewn papers lay around the desk, broken pencils, envelopes, an empty brown whiskey bottle, cigarette ends and ashes. The debris of hastily emptied drawers. I didn't bother going through any of it. I left the office, rode down to the street in the shuddering elevator, slid into a bar and had a brandy, then got my car and drove on home.
I changed clothes, packed a bag, had some whiskey and answered the telephone. It was about nine-thirty.
Kathy Home's voice said: "So you're not gone yet. I hoped you wouldn't be."
"Alone?" I asked, still thick in the voice.
"Yes, but I haven't been. The house has been full of coppers for hours. They were very nice, considering. Old grudge of some kind, they figured."
"And the line is likely bugged now," I growled. "Where was I supposed to be going?"
"Well-you know. Your girl told me."
"Little dark girl? Very cool? Name of Carol Donovan?"
"She had your card. Why, wasn't it-"
"I don't have any girl," I said grimly. "And I bet that just very casually, without thinking at all, a name slipped past your lips-the name of a town up north. Did it?"
"Ye-es," Kathy Home admitted weakly.
I caught the night plane north.
It was a nice trip except that I had a sore head and a raging thirst for ice water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมได้มา อีกก็คืน สิ่งที่ clacked ค่าใช้จ่าย ด้วยเสียงหนัก ผ่านหน้าต่างที่เปิดนอกเหนือจากโต๊ะ สาดแสงสีเหลืองบนผนังข้างสูงของอาคาร สิ่งที่ clacked อีกครั้ง และแสงออกไป การลงโฆษณาบนหลังคาผมได้ขึ้นจากพื้นเช่นคนปีนจากโคลนหนา ฉันเดินลุยน้ำผ่านการแข่ง sloshed น้ำบนใบหน้า รู้สึกบนหัวของฉัน และ winced เดินลุยน้ำกลับไปประตู และพบสวิตช์ไฟโรยวางเอกสารโต๊ะทำงาน ดินสอ ซองจดหมาย ขวดวิสกี้น้ำตาลที่ว่างเปล่า ปลายบุหรี่ และขี้เถ้าเสีย เศษของลิ้นชักว่างเปล่ารีบ ผมไม่ได้รำคาญไปผ่านใด ๆ ของมัน ผมจากสำนักงาน ขี่ลงไปยังถนนในลิฟท์ shuddering ฝ่อลงในบาร์ และมีบรั่นดี แล้วมีรถ และขับรถในบ้านผมเปลี่ยนเสื้อผ้า บรรจุถุง มีบางวิสกี้ และตอบทางโทรศัพท์ ก็ประมาณเก้าสามสิบKathy บ้านเสียงกล่าวว่า: "ดังนั้นคุณจะไม่หายไปยัง ฉันหวังว่า คุณจะไม่เป็น""อยู่คนเดียว" ถาม ยังคงหนาในเสียง"ใช่ แต่ผมไม่ได้ บ้านแดงเต็มชั่วโมงได้ พวกเขาก็ดี พิจารณา เก่าความขัดข้องใจบางชนิด พวกเขาคิด""และบรรทัดถูกดักฟังมีแนวโน้มขณะนี้ ฉัน growled "ที่ฉันควรจะไปหรือไม่""ดี-คุณทราบ สาวของคุณบอกผม""สาวน้อยมืด เย็นมาก ชื่อของโดโนแวนแครอล""เธอมีบัตรของคุณ ทำไมมัน-""ฉันไม่มีสาวใด ฉันกล่าว grimly "และฉันเดิมพันที่เพียงมากลวก โดยไม่ต้องคิดเลย ชื่อเล็ดรอดผ่านชื่อริมฝีปากของเมืองขึ้นเหนือ ไม่ได้""เย่-es," Kathy บ้านยอมรับ weaklyผมจับเครื่องบินคืนภาคเหนือมันเป็นการเดินทางที่ดียกเว้นว่าผมปวดหัวและความกระหายโกรธสำหรับน้ำแข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันมาอีกรอบมันเป็นคืน บางสิ่งบางอย่างค่าใช้จ่าย clacked ด้วยเสียงหนัก ผ่านหน้าต่างที่เปิดเกินแสงสีเหลืองโต๊ะสาดบนผนังด้านข้างสูงของอาคาร สิ่งที่ clacked อีกครั้งและไฟออกไป ป้ายโฆษณาบนหลังคา.
ฉันลุกขึ้นจากพื้นเหมือนคนปีนออกมาจากโคลนหนา ผมเดินลุยน้ำไป washbowl ที่ sloshed น้ำบนใบหน้าของฉันรู้สึกว่าด้านบนของหัวของฉันและสะดุ้ง, เดินลุยน้ำกลับไปที่ประตูและพบสวิตช์ไฟ.
เอกสารโรยวางรอบโต๊ะดินสอหักซอง, ขวดวิสกี้ที่ว่างเปล่าสีน้ำตาล บุหรี่ปลายและขี้เถ้า เศษของลิ้นชักอบเร่งรีบ ฉันไม่ได้รำคาญที่จะผ่านใด ๆ ของมัน ผมออกจากที่ทำงานขี่ม้าลงไปที่ถนนในลิฟท์ตัวสั่นที่เลื่อนลงในแถบและมีบรั่นดีแล้วมีรถของฉันและขับรถกลับบ้าน.
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าบรรจุถุงที่มีวิสกี้และตอบโทรศัพท์ มันเป็นเรื่องของ 9-30.
เสียงเคทีโฮมกล่าวว่า ".. ดังนั้นคุณไม่ได้หายไป แต่ฉันหวังว่าคุณจะไม่"
? "อยู่คนเดียว" ผมถามยังคงหนาในเสียง.
"ใช่ แต่ผมไม่ได้. บ้านได้รับเต็มรูปแบบของทองแดงสำหรับชั่วโมง. พวกเขามีความสุขมากเมื่อพิจารณา. แค้นเก่าของบางชนิดที่พวกเขาคิด."
"และบรรทัด มีแนวโน้มที่จะร้องตอนนี้ "ผมคำราม "ที่ผมควรจะไป?"
"ดีคุณรู้. สาวของคุณบอกฉัน."
"สาวมืดเล็ก ๆ น้อย ๆ ? เย็นมาก? ชื่อของแครอลโดโนแวน?"
"เธอมีบัตรของคุณ. ทำไมไม่ได้ไอที"
"ผมไม่ได้มีสาว ๆ " ผมพูดเคร่งขรึม "และฉันเดิมพันที่เพิ่งมากลวกโดยไม่ต้องคิดเลยชื่อเล็ดรอดผ่านมาริมฝีปากของคุณชื่อของเมืองขึ้นไปทางเหนือ. ไม่ได้?"
"เจ้า-ES" เคทีแรกเข้ารับการรักษาอย่างอ่อน.
ผมจับเครื่องบินคืนทิศตะวันตกเฉียงเหนือ .
มันเป็นการเดินทางที่ดียกเว้นว่าผมมีหัวเจ็บและกระหายที่บ้าคลั่งน้ำน้ำแข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันมาอีกครั้งมันคืน อะไร clacked ค่าใช้จ่ายกับเสียงหนัก ผ่านทางหน้าต่างเปิดเกินโต๊ะสีเหลืองสาดด้านข้างสูง ผนังของอาคาร สิ่ง clacked อีกครั้งและเบาไป มีป้ายโฆษณาบนหลังคาฉันลุกขึ้นจากพื้น เหมือนผู้ชายปีนออกจากโคลนหนา ฉัน waded ไปยังอ่างล้างหน้าเมา , น้ำบนใบหน้าของฉันรู้สึกว่าด้านบนของหัวของฉันและ winced ตะลุย , ไปประตูและพบสวิตช์ไฟเอกสารที่วางเกลื่อนอยู่รอบ ๆ โต๊ะหัก , ดินสอ , ซอง , ขวดวิสกี้สีน้ำตาลว่างเปล่า , สิ้นสุดบุหรี่ และขี้เถ้า เศษซากของบิชอบลิ้นชัก ผมไม่คิดจะผ่านเลย ผมออกจากที่ทำงานขี่ลงถนนในตัวสั่นลิฟต์ เลื่อนเข้าไปในบาร์ และมีบรั่นดี แล้วได้รถแล้วขับรถกลับบ้านผมเปลี่ยนเสื้อผ้า เก็บกระเป๋า มีวิสกี้และตอบโทรศัพท์ มันเกี่ยวกับเก้าสามสิบเสียงเคที่บ้านกล่าวว่า : " ดังนั้นคุณจะไม่ได้หายไปเลย ฉันหวังว่าคุณจะไม่ . "" คนเดียว ? " ฉันถาม ยังหนาในเสียง" ใช่ แต่ผมไม่ได้ไป บ้านนี้มีแต่ตำรวจสำหรับชั่วโมง พวกเธอดีมาก พิจารณา แค้นเก่าบางชนิด พวกเขาคิดว่า "" และบรรทัดอาจดักฟังแล้วนะ " ฉันร้อง " ที่ไหนที่ฉันควรจะไป ?" เอ่อ คุณก็รู้ สาวของคุณบอกข้า" สาวมืดๆ ? เย็นมาก ? ชื่อของแครอล โดโนแวน ?" เธอมีบัตรของคุณ ทำไม มันไม่ได้ "" ผมไม่มีสาวใด ๆ " ฉันพูดแสยะยิ้ม " และฉันพนันได้เลยว่าแค่ตรงไปตรงมาโดยไม่ต้องคิดเลย ชื่อเล็ดรอดผ่านริมฝีปากของคุณ ชื่อของเมืองทางเหนือ ทำมัน ?" เจ้า ES " Kathy บ้านยอมรับอย่างอ่อน .ฉันจับคืนเครื่องบินเหนือมันเป็นการเดินทางที่ดียกเว้นว่าฉันมีหัวเจ็บและโกรธความกระหายน้ำน้ำแข็ง .