AbstractPathogenic bacteria are kno

Abstract

Pathogenic bacteria are known to be one of the main factors affecting Pecten maximus larval survival in hatcheries. As a result, juvenile production often relies on the use of antibiotics during larval culture. However, limitations of the usage of chemicals such as chloramphenicol in aquaculture have been reinforced due to their negative environmental impact and alternatives are accordingly needed. Thus, the importance of bacterial transfer from oocytes to larvae has been studied here as well as procedures to limit larval mortality in P. maximus. In order to reduce bacterial contamination during larval development, we focused on two periods, broodstock conditioning and post-fertilization. The animals were conditioned for 2 months with two erythromycin treatments of 6 days, with (SA) or without sandy-bottom (NSA). The absence of sediment strongly reduced contamination by Vibrios of oocytes (NSA: 0.003 ± 0.002 CFU oocyte− 1SA: 0.57 ± 0.17 CFU oocyte− 1) and D-larvae (NSA: 0.14 ± 0.05 CFU D-larva− 1SA: 0.51 ± 0.002 CFU D-larva− 1). It also enhanced survival by 52% at 15 days post fertilization, whereas a two day antibiotic treatment of D-larvae did not improve subsequent survival, regardless of broodstock conditioning method. Furthermore, both treatments led to similar fatty acid profiles of oocytes and resulting larvae, suggesting that broodstock conditioning was physiologically similar with or without sediment. This work has shown that gamete contamination could be reduced when sandy-bottom was removed during broodstock conditioning under bacterial control with erythromycin. The present results contribute to a reduced utilization of antimicrobial agents for great scallop larval rearing in controlled condition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่ออุบัติแบคทีเรียรู้จักกันเป็นหนึ่งในปัจจัยหลักที่ส่งผลกระทบต่อการอยู่รอด larval maximus Pecten ใน hatcheries ผล ผลิตเยาวชนมักจะอาศัยการใช้ยาปฏิชีวนะในระหว่างวัฒนธรรม larval อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของการใช้สารเคมีเช่น chloramphenicol ในสัตว์น้ำได้ถูกเสริมจากสิ่งแวดล้อมของพวกเขาลบ และแทนตามจำเป็น ดัง ความสำคัญของการโอนย้ายจากแบคทีเรียจากแช่สารละลายกับตัวอ่อนมีการศึกษานี่เป็นขั้นตอนเพื่อจำกัดการตาย larval ใน P. maximus เพื่อลดการปนเปื้อนเชื้อแบคทีเรียในระหว่างการพัฒนา larval เรามุ่งเน้นในสองรอบระยะเวลา ปรับสูตร และหลังการปฏิสนธิ สัตว์ถูกปรับอากาศสำหรับ 2 เดือนกับ erythromycin ทรีตเมนต์ที่สองของวันที่ 6 มี (SA) หรือ โดยแซนดี้ล่าง (NSA) ของตะกอนปนเปื้อน โดย Vibrios ของแช่สารละลายที่ลดลงอย่างยิ่ง (NSA: 1SA oocyte− CFU ± 0.002 0.003:0.57 ± 0.17 CFU oocyte− 1) และ D-ตัวอ่อน (NSA: 0.14 ± 0.05 CFU D-larva− 1SA: 0.51 ± 0.002 CFU D-larva− 1) มันยังเพิ่มอยู่รอดจาก 52% ใน 15 วันลงปฏิสนธิ ในขณะที่การรักษายาปฏิชีวนะวันที่สองของ D-ตัวอ่อนไม่พัฒนาต่อมาอยู่รอด โดยสูตรปรับวิธี นอกจากนี้ รักษาทั้งนำส่วนกำหนดค่ากรดไขมันคล้ายแช่สารละลายและตัวอ่อนได้ แนะนำที่ นี่สูตร physiologically มี หรือไม่ มีตะกอน งานนี้ได้แสดงว่า สามารถลดปนเปื้อน gamete เมื่อแซนดี้ล่างถูกเอาออกในระหว่างการปรับสูตรภายใต้การควบคุมแบคทีเรียกับ erythromycin ผลลัพธ์ปัจจุบันนำไปสู่การใช้ประโยชน์การลดลงของจุลินทรีย์สำหรับ larval เงื่อนไขควบคุมการเพาะเลี้ยงหอยแครงดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นหนึ่งในปัจจัยหลักที่มีผลต่อ Pecten สังฆอัตรารอดของลูกปลาในโรงเพาะฟัก เป็นผลให้การผลิตของเด็กและเยาวชนมักจะอาศัยอยู่กับการใช้ยาปฏิชีวนะในช่วงตัวอ่อนวัฒนธรรม แต่ข้อ จำกัด ของการใช้งานของสารเคมีเช่น chloramphenicol เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการเสริมเนื่องจากผลกระทบเชิงลบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขาและทางเลือกที่มีความจำเป็นตาม ดังนั้นความสำคัญของการถ่ายโอนจากแบคทีเรียเซลล์ไข่ตัวอ่อนที่จะได้รับการศึกษาที่นี่เช่นเดียวกับวิธีการที่จะ จำกัด การตายของตัวอ่อนใน P. สังฆ เพื่อลดการปนเปื้อนของแบคทีเรียในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อนเรามุ่งเน้นไปที่สองช่วงเวลา, เครื่องพ่อแม่พันธุ์และหลังการปฏิสนธิ สัตว์ที่ถูกปรับอากาศ 2 เดือนกับสองการรักษา erythromycin 6 วันกับ (SA) หรือไม่มีทรายด้านล่าง (NSA) กรณีที่ไม่มีตะกอนลดลงอย่างมากจากการปนเปื้อนของวิบิโอโอโอไซต์ (NSA: 0.003 ± 0.002 CFU oocyte- 1SA: 0.57 ± 0.17 CFU oocyte- 1) และ D-ตัวอ่อน (NSA: 0.14 ± 0.05 CFU D-larva- 1SA: 0.51 ± 0.002 CFU D-larva- 1) นอกจากนี้ยังเพิ่มความอยู่รอด 52% ใน 15 วันหลังการปฏิสนธิในขณะที่รักษาด้วยยาปฏิชีวนะสองวันของ D-ตัวอ่อนไม่ได้เพิ่มอัตราการรอดชีวิตที่ตามมาโดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่เครื่องพ่อแม่พันธุ์ นอกจากนี้การรักษาทั้งสองนำไปสู่รูปแบบของกรดไขมันที่คล้ายกันของเซลล์ไข่และตัวอ่อนที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่าเครื่องพ่อแม่พันธุ์ที่เป็นทางสรีรวิทยาที่คล้ายกันมีหรือไม่มีตะกอน งานนี้ได้แสดงให้เห็นว่าการปนเปื้อนพันธุ์อาจจะลดลงเมื่อทรายด้านล่างถูกถอดออกในช่วงเครื่องพ่อแม่พันธุ์ภายใต้การควบคุมแบคทีเรียด้วย erythromycin ผลลัพธ์ที่ได้นำไปสู่การใช้ประโยชน์ที่ลดลงของยาต้านจุลชีพสำหรับหอยเชลล์ที่ดีอนุบาลในสภาพที่ควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม

แบคทีเรียก่อโรคที่เป็นที่รู้จักกันเป็นหนึ่งในปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ pecten Maximus และการอยู่รอดในโรงเพาะฟัก . เป็นผลผลิตเยาวชนมักจะอาศัยการใช้ยาปฏิชีวนะในวัฒนธรรมของหนอน . อย่างไรก็ตามข้อจำกัดของการใช้สารเคมี เช่น คลอแรมเฟนิคอล ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้เสริมเนื่องจากผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เป็นลบและทางเลือกที่ตามต้องการ ดังนั้น ความสำคัญของการถ่ายทอดเชื้อจากเซลล์ตัวอ่อน ได้เรียนที่นี่ รวมทั้งวิธีการที่จะ จำกัด ตัวอ่อนตายในหน้าแม็กซิมัสเพื่อลดการปนเปื้อนเชื้อแบคทีเรียในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อน เราเน้น 2 ช่วง ปรับพ่อแม่และโพสต์การปฏิสนธิ . สัตว์กลุ่มปรับอากาศ 2 เดือนกับสอง erythromycin การ 6 วัน ( SA ) หรือไม่มีทรายด้านล่าง ( NSA ) การลดการปนเปื้อนตะกอนขอสายพันธุ์ไข่ ( NSA : 0.003 ± 0.002 เซลล์ไข่ 1sa : 0.57 ±− 017 − 1 ) และเซลล์ไข่ d-larvae ( NSA : 0.14 ± 0.05 CFU d-larva − 1sa : 0.51 ± 0.002 CFU d-larva − 1 ) นอกจากนี้ยังปรับปรุงการอยู่รอดโดย 52 % ใน 15 วัน หลังการปฏิสนธิ โดยวันที่สองยาปฏิชีวนะของ d-larvae ไม่ได้ปรับปรุงต่อการอยู่รอด ไม่ปรับวิธีเลี้ยง . นอกจากนี้ ทั้งสองชนิดทำให้คล้ายกันกรดไขมันโปรไฟล์ของเซลล์จากตัวอ่อนแนะนำว่า พ่อแม่เรา หรือปรับเป็นคล้ายกับไม่มีตะกอน งานนี้ได้แสดงให้เห็นว่าการผสมอาจจะลดลงเมื่อทรายด้านล่างถูกเอาออกในระหว่างเลี้ยงปรับอากาศภายใต้การควบคุมแบคทีเรียกับซิน ผลปัจจุบัน ส่งผลให้ลดการใช้ยาต้านจุลชีพสำหรับการเลี้ยงหอยเชลล์มากหนอนในสภาพควบคุม