Questionnaire The questionnaire was

Questionnaire
The questionnaire was devised in order to test the findings from the focus group interviews. Asked, ‘how easy do you find it to hear a) whether the music goes up or down, b) whether it goes by steps or leaps and c) precise intervals, the students found a) the easiest and c) the hardest. The most frequently used strategies for attempting the task were, ‘pencilling the notes lightly on the score’, ‘singing your written notes in your head’ and ‘singing the missing music lots of times, in your head’. The least frequent were, ‘working out the key of the music’, singing the scale of the music in your head’ and ‘drawing the written notes in the air, with your hand’. Asked to describe additional strategies, students’ responses were mostly differently-worded versions of, ‘looking at different notes already played and written, and comparing [those] to the notes you are trying to work out’. (One person wrote, apparently without irony, ‘guessing the notes’.)
Asked whether the computer helped or hindered them, the responses were unanimously positive; for instance, one wrote, ‘it’s a lot easier’. The reasons given centred around the ability to hear the music many times; as one person wrote, ‘you can play the music over and over again, rewind to the place where the missing notes are, and replay the particular section’. One person also noted, ‘I could use a keyboard to work it out’. Asked, ‘what do you plan to do to improve your ability to answer this type of question?’, most responses mentioned more revision, more practice papers and ‘do similar questions on a website for schools’. Half the questionnaires stated an intention to practice one or more techniques I had taught. Relevant comments included, ‘look at manuscript and follow it as the music plays’; ‘listen to different types of music and work out how many notes it goes up/down, using “drawing notes” and “signing notes”’ and ‘Listen to more bits of music and practice singing the scales of them’. One student wrote, ‘listen to more classical music’.

Observation
During the final teaching session I was able to observe four students, who had not previously completed the tasks, working at computers with headphones, listening to the music and completing the examination-type tasks I had given them. I observed silently, joining them in conversation only if they instigated this. They used Windows Media Player to listen to the tracks, and often appeared to listen to the first minute or so several times, before committing themselves to writing on the page. I saw only one person draw the melody in the air, using very small hand movements. I observed one student listening and winding back the music four or more times without committing himself to writing. When he spoke to me, I asked him, ‘how do you know which are the missing notes?’ He told me that he imagined playing a keyboard on the table he was working at. When I asked him, ‘can you show me?’ he activated the music and used the rubber on the end of his pencil to ‘play’ the imaginary keyboard.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบสอบถาม
แบบสอบถามได้วางแผนเพื่อทดสอบผลการวิจัยจากการสัมภาษณ์กลุ่มโฟกัส ถาม 'วิธีการที่ง่ายคุณจะพบว่ามันจะได้ยิน) ไม่ว่าจะเป็นเพลงขึ้นไปหรือลงข) ไม่ว่าจะเป็นไปตามขั้นตอนหรือ leaps และค) ช่วงเวลาที่แม่นยำนักเรียนพบ) ที่ง่ายที่สุดและค) ที่ยากที่สุด กลยุทธ์ที่ใช้บ่อยที่สุดสำหรับความพยายามที่งานเขา 'penciling บันทึกเบา ๆ บนคะแนน', 'ร้องเพลงบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรของคุณในหัวของคุณ' และ 'ร้องเพลงเพลงที่ขาดหายไปจำนวนมากครั้งในหัวของคุณ' อย่างน้อยบ่อยเป็น 'การทำงานออกที่สำคัญของเพลง' ร้องเพลงขนาดของเพลงในหัวของคุณ 'และ' วาดภาพบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรในอากาศด้วยมือของคุณ ' ถามว่าจะอธิบายกลยุทธ์เพิ่มเติมนักเรียนคำตอบส่วนใหญ่เป็นรุ่นที่แตกต่างกัน-คำพูดของ 'มองที่แตกต่างกันบันทึกเล่นแล้วและเขียนและเปรียบเทียบ [ผู้] เพื่อบันทึกที่คุณกำลังพยายามที่จะทำงานออก' (. คนหนึ่งเขียนเห็นได้ชัดโดยไม่ต้องประชด 'คาดเดาโน้ต')
พบว่าคอมพิวเตอร์ช่วยหรือขัดขวางพวกเขาตอบเป็นบวกเป็นเอกฉันท์; ตัวอย่างหนึ่งเขียน 'มันง่ายมาก' เหตุผลที่กำหนดศูนย์กลางรอบความสามารถในการได้ยินเสียงเพลงหลายต่อหลายครั้ง; เป็นคนคนหนึ่งเขียนว่า 'คุณสามารถเล่นเพลงซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งย้อนกลับไปยังสถานที่ที่บันทึกหายไปและเล่นส่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง' คนหนึ่งยังตั้งข้อสังเกตว่า 'ฉันสามารถใช้แป้นพิมพ์ในการทำงานมันออกมา' ถามว่า 'ทำในสิ่งที่คุณวางแผนที่จะทำอะไรเพื่อปรับปรุงความสามารถในการตอบคำถามประเภทนี้หรือไม่?' คำตอบส่วนใหญ่กล่าวถึงการแก้ไขมากขึ้นเอกสารการปฏิบัติและ 'ทำคำถามที่คล้ายกันในเว็บไซต์สำหรับโรงเรียน ครึ่งแบบสอบถามระบุความตั้งใจที่จะฝึกเทคนิคหนึ่งหรือมากกว่าที่ผมเคยสอน ความคิดเห็นที่เกี่ยวข้องรวม 'ดูที่เขียนด้วยลายมือและทำตามมันเป็นเพลงเล่น'; 'ฟังชนิดที่แตกต่างของเพลงและผลงานออกมาหลายวิธีบันทึกมันจะไปขึ้น / ลงโดยใช้ "บันทึกภาพวาด" และ "การลงนามบันทึก"' และ 'ฟังบิตมากขึ้นในการฟังเพลงและการปฏิบัติร้องเพลงชั่งน้ำหนักของพวกเขา' นักศึกษาคนหนึ่งเขียนว่า 'ฟังเพลงคลาสสิกมากขึ้น. สังเกตการณ์ในช่วงเซสชั่นการเรียนการสอนสุดท้ายผมก็สามารถที่จะสังเกตสี่นักเรียนที่ไม่ได้เสร็จสิ้นก่อนหน้านี้งานที่ทำงานที่เครื่องคอมพิวเตอร์ที่มีหูฟังฟังเพลงและเสร็จสิ้นการตรวจสอบชนิด งานที่เราได้ให้แก่พวกเขา ผมสังเกตเงียบ ๆ มาร่วมงานกับพวกเขาในการสนทนา แต่ถ้าพวกเขาบ้าจี้นี้ พวกเขาใช้ Windows Media Player เพื่อฟังเพลงและมักจะปรากฏตัวขึ้นเพื่อรับฟังนาทีแรกหรือดังนั้นหลายครั้งก่อนที่จะกระทำตัวเองเพื่อการเขียนบนหน้าเว็บ ผมเห็นเพียงคนเดียววาดทำนองในอากาศโดยใช้การเคลื่อนไหวของมือขนาดเล็กมาก ผมสังเกตนักเรียนคนหนึ่งฟังและคดเคี้ยวกลับเพลงสี่ครั้งหรือมากกว่าโดยไม่ก่อให้ตัวเองเขียน เมื่อเขาพูดกับผมผมถามเขาว่า 'คุณจะรู้ซึ่งเป็นบันทึกที่ขาดหายไป? เขาบอกว่าเขาคิดเล่นคีย์บอร์ดบนโต๊ะที่เขาได้ทำงานที่ เมื่อผมถามเขาว่า 'คุณสามารถแสดงให้ฉัน? เขาเปิดใช้งานเพลงและใช้ยางที่ปลายของดินสอของเขาที่ 'เล่น' แป้นพิมพ์จินตนาการ