Memory is a confounding and complex

Memory is a confounding and complex thing, with its true nature still eluding us

to this day. A concise way to look at it is to consider it the relics of the past without its

physical presence still there, in other words ghosts of the past. However, unlike ghosts

who are stuck in the past and can’t move on, memories are there to help us move on, they

teach us about the past, the mistakes we and others around us made, and how to move

through life learning and not being the same person you were even a moment ago.

Memories are never the same either, even when about the same event, different

perspectives and ideas make everyone’s reality is a little different from each other’s,

seeing things through their eyes and remembering things through their own perspectives.

However, as perspectives change, the perspective in the memory is still the same, the

person in the memory doesn’t change in the memory. The people in the memory may

change in real life, but the memory is the same forever.

In Jhumpa Lahiri’s The Namesake, the novel shifts perspectives between the

father, mother, eldest son, and a third-person viewpoint, each showing different ideas and

perspectives about the environment around them. As it shifts, you can see how each

person’s individual memories affects the way they think and act. The emotions they feel

and the actions they commit are concerning the memories they have had up until that

point, shaping them into the person who they have become.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน่วยความจำสิ่งรบกวน และซับซ้อน กับธรรมชาติแท้จริงยังคง eluding เราวันนี้ วิธีกระชับจะพิจารณาพระธาตุในอดีตโดยการตนเองยังคงมี ในคำอื่น ๆ ภูตผีในอดีต อย่างไรก็ตาม ซึ่งแตกต่างจากผีที่ติดอยู่ในอดีต และไม่สามารถย้ายบน ความทรงจำจะมีเราไป พวกเขาสอนเราเกี่ยวกับอดีต ข้อผิดพลาดที่เราและคนรอบ ๆ ตัวเรา และวิธีการย้ายตลอดชีวิตการเรียน และไม่เป็นบุคคลเดียวกัน คุณได้แม้เมื่อครู่ความทรงจำจะไม่เหมือนกันอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้เมื่อเกี่ยวกับเหตุการณ์เดียวกัน แตกต่างกันมุมมองและความคิดของทุกคนให้ความจริงจะต่างจากของผู้อื่นเห็นผ่านตา และจดจำสิ่งต่าง ๆ ผ่านมุมมองของตนเองอย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนมุมมอง มุมมองนั้นในหน่วยความจำจะยังคงเหมือน การบุคคลในหน่วยความจำไม่เปลี่ยนแปลงในหน่วยความจำ คนที่อยู่ในหน่วยความจำอาจเปลี่ยนแปลงในชีวิตจริง แต่เป็นหน่วยความจำเดียวกันตลอดไปในชื่อเดอะ Jhumpa Lahiri นิยายกะมุมมองระหว่างการพ่อ แม่ บุตรชายคนโต และมุม มองสามคน แต่ละแสดงความคิดที่แตกต่างกัน และมุมมองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวพวกเขา เช่นกะ คุณสามารถดูแต่ละวิธีความทรงจำของบุคคลแต่ละบุคคลมีผลต่อวิธีพวกเขาคิด และกระทำ อารมณ์ที่พวกเขารู้สึกและการดำเนินการที่พวกเขากระทำเกี่ยวกับความทรงจำที่พวกเขามีจนถึงที่จุด สร้างพวกเขาเป็นบุคคลที่พวกเขาได้กลายเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน่วยความจำที่เป็นสิ่งที่รบกวนและซับซ้อนกับธรรมชาติที่แท้จริงของมันยังคงเป็นข้ออ้างของเราไปในวันนี้ วิธีที่รัดกุมที่จะมองมันคือการพิจารณาว่าพระธาตุของอดีตที่ผ่านมาโดยไม่ต้องของการปรากฏกายยังคงมีอยู่ในคำพูดผีอื่น ๆ ที่ผ่านมา แต่แตกต่างจากผีที่กำลังติดอยู่ในอดีตที่ผ่านมาและไม่สามารถย้ายไปความทรงจำที่มีเพื่อช่วยให้เราก้าวต่อไปที่พวกเขาสอนเราเกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมาผิดพลาดที่เราและคนอื่น ๆ รอบตัวเราทำและวิธีการย้ายผ่านการเรียนรู้ชีวิตและ ไม่ได้เป็นคนเดียวกับที่คุณแม้ช่วงเวลาที่ผ่านมา. ความทรงจำที่ไม่เคยเหมือนกันทั้งสองแม้ในขณะที่เกี่ยวกับเหตุการณ์เดียวกันที่แตกต่างกันในมุมมองและความคิดให้เป็นจริงของทุกคนเป็นเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างจากคนอื่น ๆ ของสิ่งที่เห็นผ่านสายตาของพวกเขาและการจดจำสิ่งที่ผ่าน มุมมองของตัวเอง. แต่เป็นมุมมองที่เปลี่ยนมุมมองในความทรงจำที่ยังคงเดิมที่คนในหน่วยความจำไม่เปลี่ยนแปลงในหน่วยความจำ คนที่อยู่ในหน่วยความจำอาจมีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตจริง แต่ความทรงจำยังเหมือนเดิมตลอดไป. ใน Jhumpa หิของ Namesake นวนิยายกะมุมมองระหว่างพ่อแม่ลูกชายคนโตและมุมมองบุคคลที่สามแต่ละการแสดงความคิดที่แตกต่างกันและมุมมองเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมรอบตัวพวกเขา ในขณะที่มันกะคุณสามารถดูว่าแต่ละความทรงจำของแต่ละบุคคลที่มีผลกระทบต่อวิธีการที่พวกเขาคิดและการกระทำ อารมณ์ความรู้สึกที่พวกเขารู้สึกและการกระทำที่พวกเขากระทำจะเกี่ยวกับความทรงจำที่พวกเขาได้มีขึ้นไปจนถึงที่จุดสร้างพวกเขาเป็นคนที่พวกเขาได้กลายเป็น