On one side in Sittwe, capital of M

On one side in Sittwe, capital of Myanmar's western state of Rakhine, people lead a common life: They're free to go wherever they please, marry whomever they want, and to attend religious ceremonies in their Buddhist temple of choice.
Behind barbed wire on the other side, nearly 150,000 people are crowded into a dozen or so camps for internally displaced people. They are the Rohingya, a Muslim ethnic group not recognised among the 134 official ethnicities of the country, and considered by the United Nations as one of the most persecuted minorities in the world.
They can't leave the camps, they can't marry without permission, most are unemployed and have no source of income, and they rely on the rations given by the World Food Programme to survive. A law passed in 1982 denies them citizenship and makes them stateless because they are considered immigrants from neighbouring Bangladesh, who came along with British imperial troops in the 1800s.
"It's just plain apartheid and genocide," Aung Win, a prominent Rohingya leader in the camps, told Al Jazeera.
The so-called Rohingya are just illegal immigrants. We allowed them to settle down here because we are generous people and we thought they would just stay a while.
- U Shwe Mg, Rakhine Nationalities Development Party
The only way to get out is to bribe policemen who demand large amounts of money. The rest try to escape in rudimentary fishing boats such as the one that sank in the Indian Ocean on November 3, 2013, killing at least 70 people. Many of those who do manage to make their way into Thailand or Malaysia end up trafficked as slave labour by the mafias in those countries.
"Still, many think that it's worth taking the risk," Aung Win said.
The reason for the segregation of these two groups that have coexisted in relative peace for centuries lies in the unrest sparked on May 28, 2012 by the alleged rape and killing of a young Buddhist woman by Rohingya men.
Six days later, 10 Muslims travelling on a bus were beaten to death by angry Buddhists, and long dormant ethnic hatred exploded. Thousands of houses were burnt down and, since then, close to 300 people - mostly Rohingya - have died in a conflict that has spread to other parts of the country, and is currently threatening social stability and the ongoing democratisation process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านหนึ่งใน Sittwe เมืองหลวงของพม่าตะวันตกรัฐยะไข่ ผู้นำชีวิตทั่วไป: เป็นอิสระไปไหนก็ได้จะกรุณา แต่งงานกับ whomever พวกเขาต้องการ และเข้าร่วมพิธีกรรมทางศาสนาในวัดของพวกเขาต้องการหลังหนามด้านอื่น ๆ บริการเกือบ 150000 คนจะแออัดเข้าค่ายโหล หรือเพื่อให้คนภายในหน่วย พวกเขาเป็นโรฮิงยา กลุ่มชาติพันธุ์มุสลิมไม่ยังใน ethnicities ทาง 134 ของประเทศ และถือเป็นหนึ่งของคมิได้รับมากที่สุดในโลก โดยสหประชาชาติพวกเขาไม่สามารถปล่อยค่าย พวกเขาไม่สามารถแต่งงานกับไม่ได้รับอนุญาต ส่วนใหญ่มีคนตกงาน และไม่มีแหล่งของรายได้ และพวกเขาพึ่งได้รับจากโครงการอาหารโลกเพื่อความอยู่รอด กฎหมายผ่านทั้งปฏิเสธสัญชาติพวกเขา และทำให้พวกเขารณรงค์ เพราะถือว่าอพยพจากประเทศบังกลาเทศ ที่มาพร้อมกับกองทัพอังกฤษที่อิมพีเรียลในเพราะการ"เรื่องธรรมดาเพียงถือผิวและพันธุฆาต อองซานชนะ เป็นผู้นำโรฮิงยาที่โดดเด่นในค่าย บอกอัลจาซีราโรฮิงยาว่าจะอพยพผิดกฎหมายเพียง เราได้ให้ลงหลักปักฐานที่นี่เนื่องจากเราเป็นคนใจกว้าง และเราคิดว่า พวกเขาจะเพียงแค่อยู่ในขณะที่-U โฟลทติ้งมิลลิกรัม พรรคพัฒนาชาติยะไข่เป็นวิธีเดียวที่จะไปติดสินบนตำรวจในพื้นที่ที่ต้องการเงินจำนวนมาก ส่วนเหลือพยายามหลบหนีใน rudimentary ปลาเช่นจมอยู่ในมหาสมุทรบน 3 พฤศจิกายน 2013 ฆ่าคนที่ 70 จำนวนมากของผู้จัดการเพื่อทำให้พวกเขาเป็นไทยหรือมาเลเซียจบค่าเหตุการณ์เป็นแรงงานทาส โดย mafias ในประเทศ"ยัง มากคิดว่าคุ้มค่ากับความเสี่ยง อองซานชนะกล่าวเหตุผลสำหรับการแบ่งแยกกลุ่มสองกลุ่มที่มี coexisted ในญาติสันติภาพสำหรับศตวรรษที่อยู่ในความไม่สงบที่จุดประกายเมื่อ 28 พฤษภาคม 2012 โดยถูกกล่าวหาข่มขืนและฆ่าสาวพุทธชายโรฮิงยาหกวันต่อมา มุสลิม 10 เดินทางบนรถบัสถูกตีตายทางพุทธโกรธ ชังชนเผ่าจึงไม่ขยาย พันบ้านถูกเผาลง และ ตั้งแต่ นั้น ใกล้ 300 คน -ส่วนใหญ่โรฮิงยา - มีตายในความขัดแย้งที่มีการแพร่กระจายไปยังส่วนอื่น ๆ ของประเทศ และมีกำลังคุกคามเสถียรภาพทางสังคมและกระบวนการ democratisation อย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอีกด้านหนึ่งใน Sittwe เมืองหลวงของรัฐทางตะวันตกของพม่ายะไข่ของคนที่นำไปสู่ชีวิตที่เหมือนกัน: พวกเขากำลังอิสระที่จะไปที่ใดก็ตามที่พวกเขาโปรดแต่งงานกับคนที่พวกเขาต้องการและจะเข้าร่วมพิธีทางศาสนาในวัดในพุทธศาสนาของพวกเขาเลือก.
ด้านหลังรั้วลวดหนาม ในด้านอื่น ๆ เกือบ 150,000 คนจะแออัดเป็นโหลหรือดังนั้นค่ายสำหรับคนพลัดถิ่นภายในประเทศ พวกเขาเป็นโรฮิงญากลุ่มชาติพันธุ์ชาวมุสลิมไม่ได้รับการยอมรับในหมู่ 134 ชาติพันธุ์อย่างเป็นทางการของประเทศและการพิจารณาโดยสหประชาชาติเป็นหนึ่งในชนกลุ่มน้อยที่ถูกข่มเหงมากที่สุดในโลก.
พวกเขาไม่สามารถออกจากค่ายที่พวกเขาไม่สามารถแต่งงาน ไม่ได้รับอนุญาตส่วนใหญ่จะตกงานและมีแหล่งที่มาของรายได้ไม่และพวกเขาพึ่งพาอาหารที่ได้รับจากโครงการอาหารโลกที่จะอยู่รอด กฎหมายผ่านในปี 1982 ปฏิเสธพวกเขาเป็นพลเมืองและทำให้พวกเขาไร้สัญชาติเพราะถือว่าผู้อพยพจากประเทศเพื่อนบ้านบังคลาเทศที่มาพร้อมกับกองกำลังทหารของจักรวรรดิอังกฤษในปี 1800.
"มันเป็นเรื่องการแบ่งแยกสีผิวธรรมดาเพียงและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์" อองวินผู้นำโรฮิงญาที่โดดเด่นใน ค่ายบอก Al Jazeera.
ที่เรียกว่าโรฮิงญาเป็นผู้อพยพผิดกฎหมายเพียง เราอนุญาตให้พวกเขาที่จะปักหลักที่นี่เพราะเราเป็นคนใจกว้างและเราคิดว่าพวกเขาก็จะอยู่ในขณะที่.
- U Shwe Mg, ยะไข่พรรคชาติพัฒนา
วิธีเดียวที่จะได้รับคือการติดสินบนตำรวจที่ต้องการเงินจำนวนมาก ส่วนที่เหลือพยายามที่จะหลบหนีในเรือประมงพื้นฐานเช่นที่จมลงในมหาสมุทรอินเดียเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2013 มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 70 คน หลายคนที่จะจัดการเพื่อให้วิธีการของพวกเขาเข้ามาในประเทศไทยหรือประเทศมาเลเซียจบลงด้วยการค้ามนุษย์เป็นแรงงานทาสโดย mafias ในประเทศเหล่านั้น.
"ยังคงมีหลายคนคิดว่ามันคุ้มค่าความเสี่ยง" อองวินกล่าว.
เหตุผลในการแยก ทั้งสองกลุ่มที่ได้พึ่งในความสงบมานานหลายศตวรรษอยู่ในเหตุการณ์ความไม่สงบจุดประกายวันที่ 28 พฤษภาคม 2012 โดยถูกกล่าวหาข่มขืนและฆ่าหญิงสาวชาวพุทธโดยคนโรฮิงญา.
หกวันต่อมา 10 ชาวมุสลิมเดินทางบนรถบัสที่ถูกตีจนตาย โดยชาวพุทธโกรธและความเกลียดชังอยู่เฉยๆนานชาติพันธุ์ระเบิด พันของบ้านที่ถูกไฟไหม้และตั้งแต่นั้นมาใกล้เคียงกับ 300 คน - ส่วนใหญ่เป็นโรฮิงญา - มีผู้เสียชีวิตในความขัดแย้งที่มีการแพร่กระจายไปยังส่วนอื่น ๆ ของประเทศและในปัจจุบันกำลังคุกคามความมั่นคงทางสังคมและกระบวนการประชาธิปไตยอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านหนึ่งในซิตตเว เมืองหลวงของรัฐยะไข่ของพม่าตะวันตก ผู้คนใช้ชีวิตร่วมกัน : พวกเขากำลังอิสระที่จะไปที่ใดก็ตามที่พวกเขาโปรดแต่งงานกับใครก็ได้ที่พวกเขาต้องการและจะเข้าร่วมพิธีทางศาสนาในพระอุโบสถของทางเลือก
หลังลวดหนามในด้านอื่น ๆ เกือบ 150 , 000 คนแออัดเป็นโหล หรือค่ายสำหรับผู้พลัดถิ่นภายใน . พวกเขาเป็นทหาร ,กลุ่มชาติมุสลิมไม่ได้รับการยอมรับในหมู่พวกศาสนาอย่างเป็นทางการของประเทศ และพิจารณาโดยสหประชาชาติเป็นหนึ่งในที่สุดที่ข่มเหงชนกลุ่มน้อยในโลก .
พวกเขาไม่สามารถออกจากค่าย พวกเขาไม่ได้แต่งงานโดยไม่ได้รับอนุญาต ส่วนใหญ่จะว่างงาน และไม่มีแหล่งที่มาของรายได้ และอาศัยเสบียงให้ โดยโครงการอาหารโลกจะอยู่รอดกฎหมายผ่านในปี 1982 ปฏิเสธพวกเขาเป็นพลเมืองและทำให้พวกเขาไร้สัญชาติเพราะพวกเขาจะถือว่าเป็นผู้อพยพจากประเทศเพื่อนบ้าน ที่ มา พร้อม กับ อิมพีเรียล ทหารอังกฤษใน 1800s .
" มันเป็นเพียงแค่นโยบายฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ " ออง ชนะที่โดดเด่นซึ่งผู้นำในค่ายบอก Al Jazeera .
เรียกว่า ชาวโรฮิงญาเป็นเพียงผู้อพยพผิดกฎหมาย .เราอนุญาตให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะเราเป็นคนใจกว้าง และเราคิดว่าพวกเขาจะเข้าพักในขณะที่
- U ฉ่วยมิลลิกรัม , พรรคพัฒนาชนชาติยะไข่
วิธีเดียวที่ออกมาคือการติดสินบนตำรวจที่ความต้องการจำนวนมากของเงิน ส่วนที่เหลือพยายามที่จะหลบหนีในเรือประมงที่เป็นพื้นฐาน เช่น คนที่จมอยู่ในมหาสมุทรอินเดีย เมื่อวันที่ 3 พ.ค. ว่า ฆ่าอย่างน้อย 70 คนหลายของบรรดาผู้ที่จัดการเพื่อให้วิธีการของพวกเขาในประเทศไทยหรือมาเลเซียเอยการค้าเป็นทาสแรงงานของมาเฟียในประเทศเหล่านั้น .
" แต่หลายคนคิดว่ามันคุ้มค่าความเสี่ยง " อ่องวินกล่าว .
เหตุผลที่แยกเหล่านี้ กลุ่มสองที่ coexisted สงบญาติมานานหลายศตวรรษ อยู่ในเหตุการณ์ความไม่สงบเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม2012 โดยถูกกล่าวหาว่าข่มขืนและฆ่าผู้หญิง โดยชาวโรฮิงยาคนหนุ่มสาวชาวพุทธ .
6 วันต่อมา 10 มุสลิมเดินทางบนรถบัสถูกตีตายชาวพุทธโกรธ และยาระงับชาติความเกลียดชังระเบิด นับพันของบ้านถูกเผาลงและจากนั้นไปเกือบ 300 คน ส่วนใหญ่เป็นชาวโรฮิงญา - ตายในความขัดแย้งที่แพร่กระจายไปยังส่วนอื่นของประเทศและกำลังคุกคามความมั่นคงทางสังคมและกระบวนการความเป็นประชาธิปไตยอย่างต่อเนื่อง